Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

3. Π 68.

36. ἄξιον ζητήϲεωϲ, πῶϲ ἀπόντοϲ Ἀχιλλέωϲ μηδεὶϲ πολεμεῖ Ἕκ- μεμαὼϲ τορι. ἢ τάχα ϲυνεπορεύοντο αὐτῷ καὶ οἱ λοιποὶ ἀριϲτεῖϲ διώκοντι Ἀπόλλωνα. Μεγακλείδηϲ δέ φηϲι ταῦτα πάντα πλάϲματα εἶναι.

38."Γ 306.

71. δοκεῖ τοῦτο προτρεπτικὸν εἶναι μᾶλλον ἐπὶ θάνατον ἢ ἀπονέῳ. τρεπτικόν· καίτοι φαίνεται βουλόμενοϲ πείθειν τὸν Ἕκτορα εἰϲιέναι εἰϲ τὸ τεῖχοϲ καὶ μὴ ὑπομένειν τὸν Ἀχιλλέα. ῥητέον δὲ ὕτι τῷ ἅπαξ ἀναγκαϲθέντι ἀποθανεῖν νέῳ τοῦτο ἔοικεν, ὁ δὲ τὸν ἐκ προπετείαϲ ὑφίϲτατο θάνατον. διό φηϲι ϲαφηνίζων τὸν νοῦν· πάντα δὲ καλὰ θανόν τι περ ὅττι φανήῃ (v. 73), ὡϲ ἄρα καλὸν τὸ ἀποθανεῖν ὑπὲρ πατρίδοϲ καὶ οἰκείων ἐπὶ λυϲιτελείᾳ τῶν προϲηκόντων, ἵν’ ᾖ· πάντα δὲ τὰ τῆϲ αἰκίαϲ καλά εἰϲι τῷ θανόντι, ἐὰν ἐκ τοῦ ἀποθανεῖν καλόν τι φανῇ καὶ λυϲιτελέϲ· ϲὺ δὲ, φηϲὶ, ῥιψοκινδύνωϲ ταῦτα βούλει παθεῖν, οὐκ ὠφελῶν τοὺϲ οἰκείουϲ.

147. 48. ζητοῦϲί τινεϲ, πῶϲ τὸν Ϲκάμανδρον ἀπὸ τῆϲ Ἴδηϲ εἰπὼν [*](1 post Διόϲ L ἐφέζετο ins. 5 ἰϲτούϲ ἱϲτόν δὲ B⟩ 10 πῶϲ εἰπὼν ὁ Ἀχ. μηδεὶϲ κτλ. L 12 Ἀπόλλωνι L οὖν φηϲι L 19 φανήῃ, ι sub alter. η eras., B⟩) [*](2 sqq. Cf. B⟩ Ε 371 (id. Lp f. 109a c. l. δ᾿ ἐντὸϲ γούνασι Ε 370): . . . . διὰ. δὲ τὸ τρυφερὸν τῆς δαίμονος πῖπτεν εἶπεν, ἅμα 〈δὲ ins. Lp⟩ καὶ τὴν ἐκ τοῦ τραύματος παρειμένην ἐμφῆναι θέλων.) [*](4. 5 Prima verba, reliquis omissis, schol Vict. (f. 402b) iis quae schol B⟩ ad h. v. habet (IV, p. 278, 6 Dind.) subiungit: ἀπαειρόμενον] ἀντὶ τοῦ ἀπαίροντα ἐκ μεταφορᾶς τῶν νηῶν τῶν ἐπαιρουσῶν εἰς τὸν πλοῦν τοὺς ἱστούς.) [*](10 sqq. Scholium in Victor. (f. 404b) cum schol. B⟩ (IV, p. 282, 9—12) congessisse fusum. — Ceterum ex eadem quaestione qua schol. v. 165 et 201 excerpta sunt petitum esse videtur, v. ad p. 257, 11 sqq.) [*](21 sqq. Paullo facilior intellectu † Eunt. Χ, p. 1257, 50: τινὲς δὲ τὸ ὅττι φανείη ἄλλως νοοῦσι, λέγοντες, ὅτι τὸ μὲν ῥιψοκίνδυνον αἰτιᾶται ὁ γέρων ὡς ἀνωφελές, καλὸν, δὲ λέγει εἶναι τῷ ἐντὸϲ μάχῃ πεσόντι ὅ περ ἂν φανείη, ἤγουν τὸ κυρίως καλόν, καὶ ὅπερ ἂν φαίνοιτο ἤτοι περιφανὲς εἴη.) [*](24 sqq. Idem fere Vict. v. 147 (f. 410a): ἀλλὰ ⟨leg. videtur ἄλλως.⟩ καὶ πῶς ἐντὸϲ τῇ Μ ἀπὸ τῆς Ἴδης φησὶν ἔχειν αὐτὸν τὰρ πηγάς; ῥητέον οὖν ὅτι νῦν)

165 sqq.---πῶϲ δὲ, φαϲὶν, ὁ ποδωκίϲτατοϲ πάντων οὐ καταλαμβάνει[*](B⟩ f. 295b ad περιδινηθήτην v. 165. Vict. f. 410b.) τὸν Ἕκτορα; πρόχειρον μὲν οὖν τὸ λέγειν ὅτι Ἀπόλλωνα ἔχει ϲυμμαχοῦντα, καὶ ὅτι ὁ μὲν Ἀχιλλεὺϲ ἄριϲτόϲ ἐϲτι. πλὴν κέκμηκν ὑπὸ Ξάνθου καὶ Ἀγήνοροϲ (Φ 571 sqq.), ὁ δὲ Ἕκτωρ καὶ ἀναπέπαυται [*](1 δίοϲι Ϲκάμ. L 2 προρρέουϲιν BL. (B alter. ρ suprascrpt.) 3 καλλι- ρόω B⟩ ἔνθα τε L. 6 τείχεοϲ ante ὑπὲκ add. Kamm, p. 119 7 ἐκ τῆϲ λέξεωϲ τῆϲ ἐξ L. 13. 14 ϲυμμ. καὶ τοῦτο δὲ λέγεται ὅτι ὁ μὲν Ἀχ. ἀνάριϲτοϲ πενθήρηϲ προκαμὼν ὑπὸ Ξ. κτλ. Vict.) [*](φησι τὰς πηγὰς ταύτας ἀναβλύζειν ἀπὸ τοῦ Σκαμάνδρου, ἵνα λείῃ ἡ ἀπό· ἀπὸ Σκαμάνδρου. Ubi quae adduntur: οἱ δὲ τοπιπώτερον ἱστοροῦντες δύο λιβάδας εἶναι ἑτέρας τῶν ἀπὸ τῆς Ἴδης πηγῶν, ἃς εἰς τὸν Σκάμανδρον ἐμβάλλειν κτλ., difficile dictu est utrum e pleniore quae olim exstiterit quaestione petita.. an aeque atque alia nonnulla, quae eodem schol. contiIentur, aliunde (velut e Strab. XIII, p. 602 C, vel ex iis, quos Eust. Χ, p. 1263, 40, secutus est) addlita. sint. Idem dicendum de B⟩ f. 295 ad κρουνώ (id. L. f. 457a): . . . νῦν δὲ αἱ τῶν πηγῶν ἀπόρροιαι· ὁ γὰρ Σκάμανδρος κατὰ ἀνατολὰς τῆς Ἴδης ῥεῖ, πρὸ τ᾿ 〈e τροῶμ, i. e. γ΄, correxi, schol. Vict. statim afferendum et Eust. l. c. secutus〉 τῇς Ἰλίου σταδίων, ὑπόγειος δὲ γινόμενος ἐντὸϲ Ἰλίῳ δύο ἀναδίδωσι πηγάς, ἀφ᾿ ὧν οἱ κρουνοί. εἰς δὲ τὸ Σκαμάδρου λείπει ἡ ἀπό, ἵν᾿ ἀπὸ Σκαμάνδρου . . . ., et de Vict. l. c.: αἱ δὲ ἀληθιναὶ πηγαὶ Σκαμάνδρου κατὰ ἀνατολὰ τῆς Ἴδης πρὸ τ΄ σταδίων τῆς Ἰλίου εἰσίν. ἴσως δὲ ὑπόγειος ῥέων ἐξ Ἴδης ὧδε ὁρᾶται. ἀλλὰ καὶ πῶς κτλ. (v. ad p. 256, 24 sqq.).) [*](8 sqq. Sequitur Aristarchum (Ariston. v. 148). Eadem interpretatio ap. Strab. l. c., Demetrio Scepsio (Strab. I, p. 58 C), ut videtur, auctore usum.) [*](11—p. 258, 12 Scholia haec omnia e quaestionibus derivata esse et inter se cohaerere veri simillimum est. Etenim cum Ἕκτορος δίωξιν inter problemata Aristoteles, poet. 25, p. 1460 β 26 (cf. 24, p. 1460 α 15) afferat, et de rebus cum eo problemate artissime cohaerentibus Peripatetici duo, Megaclides et Diocles, egerint, quorum alter etiam in quaestione ad v. 36 relata commemoratur, ex. uno haec omnia fonte ζητήματα Peripateticorum complexo, de quo in Proleg. cap. III, 2. 3 egi, Porphyrius petiisse videtur. Accedit, quod ex Ariston. v. 202. 208. 251 constat, non solum v 165 sqq, sed etiam v. 208 inter ζητούμενα s. ἄπορα habitos fuisse. Eust. Χ, p.1765, 45, iisdem fere quae nobis praesto sunt usus est, sed ita ut de uno Achillis et Hectoris cursu egerit.) [*](12 Idem Aristarch. ap. Ariston. v. 202: . . . λέλυκε δὲ αὐτὸ ὁ ποιητής, ὅτι ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἐβοηθεῖτο.)

πῶϲ τάχιϲτοϲ ὢν ὁ Ἀχιλλεὺϲ οὐ καταλαμβάνει τὸν Ἔκτορα; καί φαϲιν οἱ μὲν ἐπίτηδεϲ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ καταπεπονῆϲθαι πολλῷ πόνῳ πρότερον, ἵν’ ὥϲπερ ἐντὸϲ θεάτρῳ νῦν μείζονα κινήϲη πάθη, οἱ δὲ ὅτι, τὸν ἐνδοτέρω καὶ πρὸϲ τῷ τείχει δρόμον Ἕκτοροϲ ποιουμένου, Ἀχιλλεὺϲ διπλάϲιον ἔκαμεν ἔξωθεν περιθέων.

Μεγακλείδηϲ πλάϲμα εἶναί φηϲι τοῦτο τὸ μονομάχιον. πῶϲ γὰρ τοϲαύταϲ μυριάδαϲ νεύματι Ἀχιλλεὺϲ ἀπέϲτρεφεν (v. 205);

(208). Διοκλῆϲ φηϲιν ὅτι ϲυμβαίνει τῷ κύκλῳ περιτρέχοντι εἰϲ τὸν αὐτὸν τόπον παραγίνεϲθαι τετράκιϲ, ὅταν τρεῖϲ ϲυμπληρώϲῃ κύκλουϲ. τρεῖϲ γὰρ ποιήϲαντεϲ κύκλουϲ τοῦτον ποιοῦϲι τέταρτον.

183. Θ 39. 40.

201. v. 165 sqq.

205. ibid. 15

208. ibid.

210. ad Θ 70, p. 118, 1.

231. ἄτοπον θεὸν οὖϲαν πλανᾶν τὸν Ἕκτορα. ἢ τὰ ἴϲα πράττει Ἀπόλλωνι, ἐπεὶ κἀκεῖνοϲ ἐπέθετο ἐπείθετο L Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ Πατρόκλῳ μαχομένῳ Vict. f. 412a.

293.---ἀεὶ δὲ δύο ἔχων δόρατα — πάλλων γάρ φηϲιν κατηφήϲαϲ. ὀξέα δοῦρα (Ζ 104. Λ 212) πῶϲ νῦν οὐκ ἔχει ἢ κατὰ τὸ ϲιωπώμενον μενον θάτερον ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ πρὸϲ βάροϲ ὂν ἀπεβάλετο.

318. καὶ μὴν τῶν πλανήτων ἐϲτίν, ἤτοι τῆϲ Ἀλφροδίτηϲ. ἢ οὖν ἀντὶ τοῦ ἀνίϲταται, ἀνατέλλει· ἢ πρὸϲ τὴν ἡμῶν φανταϲίαν, καθὸ οὐ δυνάμεθα ϲυνιδεῖν τὸν δρόμον αὐτοῦ.

391.---πῶϲ δὲ τὸν πολέμιον Ἀπόλλωνα ὑμνεῖ, οὗυ ὁ ὕμνοϲ: [*](2 προϋποτρέχοντι καὶ ἐκκλίνοντι τὸν Ἕκτορα τῆϲ πόλεωϲ Vict. 3 A c. l. ὣϲ ὁ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποϲίν, L, praem. ἀπορία. om. πῶϲ 3. 4 Ἕκτορα. λύϲιϲ. τὰ μὲν ἐξεπίτηδεϲ ὑπὸ τοῦ π. κτλ. L. 6 ἐντότερον L. 11. 12 τετρά- κιϲ — κύκλουϲ om. BL; e Vict, ubi τρεῖϲ τέταρτον (lin. 12) om., add. Bkk. 27 B⟩ L praem.: οὐ μόνον ϲυμποτικὴ καὶ μετ’ ὀρχήϲεωϲ ἡ πάλαι μουϲικὴ, ἀλλὰ καὶ εἰϲ θρήνουϲ ἐπιτηδεία) [*](8. 9 Aliter Vict. f. 411a (v. 205): Μεγακλείδης πλαστὴν εἶναι τῆν μονομαχίαν φησι· πῶς γάρ τὰ Ἡφαιστότευκτα ὅπλα εἰσίν (excidisse videntur nonnulla].) [*](10—12 Cf. Ariston. v. 251. ) [*](21—23 Aliam recensionem sapit Vict. f. 413a: . . . . ἀεὶ δὲ δύο ἔχει δόρατα· πάλλων δ’ ὀξέα δοῦρα· δοιὰ δὲ χερσὶ δοῦῤ ἔχε (Μ 464). πῶς οὖν οὐκ ἔχει νῦν δύο ἢ κατὰ τὸ σιωπ. ἔοικε θάτερον ἀποβεβοληκέναι ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ.) [*](24. 25 † Eust. Χ, p. 1271, 27.) [*](27 sqq. Quod p. 11,17 significavi. pertinere huc schol. Α 473, vereor ut recte se habeat. Quae enim in codd, B⟩ LLp ibi leguntur (ad παιήονα): οὔτε τὸν Ἀπόλλωνα οὔτε τὸν ἰατρὸν τῶν θεῶν, ἀλλὰ τὸν ὕμνον quamvis bene huic)

397. Ω 15.

406 (et 431 ap. Dind. vol. II, p. 344, 27). v. 466 sqq.

431. τί νυ βείομαι, τουτέϲτιν εἰϲ τί βιώϲομαι. τὸ δὲ βείω παρὰ[*](**B f. 301a ad βείομαι. L f. 465a, Π) τὸ βαίνειν τὸν ζῶντα ἐπὶ τὴν γῆν· ὄφῤ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον βείομαι. (Ζ 113). ὅτι γὰρ ζῶντα λέγει ἕκαϲτον ἐπὶ τῆϲ γῆϲ βαδίζειν· ὅϲϲα τε γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει (P 447). αἰῶνα δὲ λέγει τὸν ἑκάϲτου βίον· ἐκ δ’ αἰὼν πέφαται (Τ 27), ἔφθαρται δὲ αὐτοῦ ὁ βίοϲ, καὶ μινυν θάδιοϲ δέ οἱ αἰών (Δ 478), ὅπερ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ἆνερ, ἀπ’ αἰῶνοϲ νέοϲ ὤλεο (Ω 725), ἀπὸ τοῦ βίου νέοϲ· οὐ γηράϲαϲ τὸν βίον οὐδὲ τὸν αἰῶνα καὶ βίον πολυχρόνιον ἔϲχεϲ. καὶ πάλιν φίληϲ ληϲ αἰῶνοϲ ἀμερθῇϲ (Χ 58). ὅμοιον τῷ γλυκὺϲ αἰών (ε 152). καὶ τίϲ ὁ αἰὼν ἐξηγούμενοϲ· τῇ περ ῥηίϲτη βιοτή (δ 565). τὰ δὲ τῇ βιοτῇ ἀναγκαῖα βίοτοϲ· βίοτον δέ τοι ἄλλοι ἔδουϲι (ν 419)· καὶ ζωήν· ἡ γάρ οἱ ζωὴ ἦν ἄϲπετοϲ, οὔ τινι τόϲϲη (ξ 96).

447 sqq. ἐζήτηται πῶϲ τοϲούτου γενομένου θορύβου μόλιϲ Ἀνδρομάχη[*](A c. l. κωκυτοῦ δ᾿ ἤκουϲε. **B f. 301b ad κωκυτοῦ.) δρομάχη προῆλθεν. φαϲὶ δὲ ὡϲ ὅτι ἡ προτέρα τοῦ ἀνδρὸϲ ἐπίπληξιϲ ἡ ἐντὸϲ τῇ Ζ (490 sqq.) ϲωφρονεῖν αὐτὴν ἀναγκάζει.

466 sqq. πῶϲ Ἑκάβη μὲν οὐ πίπτει, Ἀνδρομάχη δὲ τοῦτο πάϲχει,[*](A v. 431. L f. 465a.) [*](3 πάντωϲ, ωϲ in ras., B⟩ 6 τινυ β. αἰνὰ παθοῦϲα L 7 ποτὶ L 8 τὸ post λέγει ins. codd.; omisi ὅϲϲά τε B⟩ 10 ἔφθαρτο L 11 ἄνερ B, ἄνεροϲ ⟨οϲ spr. lin. addit.⟩ L 15 τῆϲ περ L 17 post τόϲϲη add. L: τὸ δὲ βείω παρὰ τὸ βαίνειν· ζήτει εἰϲ τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ζ 18 A praemittit: ἀντὶ τοῦ θρήνου ἤκουϲεν, tum ἐζήτηται δὲ κτλ. 19 ῥητέον οὖν ὅτι ἡ προτέρα τοῦ ἀνδρὸϲ ἐπιζήτηϲιϲ ϲωφρονεϲτέραν αὐτὴν ποιεῖ B⟩) [*](loco conveniant, Aristarcheis (A Α 474: ὅτι παιήονα οὐ τὸν Ἀπόλλωνα, ἀλλὰ τὸν ἐπὶ καταλύσει λοιμοῦ ὕμνον) similiora sunt, quam ut Porphyrio tribui possint. — Ceterum cf. cum iis quae h. l. edidimus † Vict. f. 415b: πῶς τὸν πολέμιον Ἀπόλλωνα ᾄδει ὡς Τρῶες Ἀθηνᾶν εὐμενίζονται τὸν θεόν· ἢ εὕρημα μὲν αὐτοῦ ὁ παιάν, οὐ πάντως δὲ εἰς αὐτὸν ὁ ὕμνος. μετὰ δὲ τὴν νίκην τοῦ δράκοντος αὐτὸν ἐξεῦρεν.) [*](6 sqq. Quaestio non tam de βείομαι, quod etiam Aristarchus βιώσομαι esse voluit (Hoffm., prol., p. 309), quam de verborum βίος, αἰών, βιοτή sim. (de βίοτος v. Plut. de poet. aud. 6) notione instituta esse videtur quae quo loco oblato orta sit indagari nequit.) [*](6. 7 Cf. Et. M. 196, 16 198, 7.) [*](18—20 Aristarchum sequitur adversus eos, qui dicerent ὅτι ἀσυμπαθὴς ἡ Ἀνδρομάχη ἐκ τοσούτῳ θορύβώ κατ᾿ οἶκον ἀτρεμοῦσα κτλ., eadem ratione usum (Ariston. v. 440). — Cum schol. A schol. min. congruit.) 2[*](1 sqq. Primum et secundum scholium ex eadem quaestione fluxisse, ex † Eust Χ, p. 1278, 35 sqq, sequitur Quod tertio loco posuimus verbo καί, quo incipit, cum iis cohaeret.) [*](21—p. 260, 3 Cum schol. L schol. min. v. 431 congruit.)

οὐ λειποψυχεῖ (ἡ Ἐκάβη) ὡϲ ἐθὰϲ φόνων υἱῶν πολλῶν καὶ προαρξαμένη τῆϲ λύπηϲ ἐντὸϲ τῷ διώκεϲθαι αὐτόν. τῇ δὲ Ἀνδρομάχῃ ἀθρόον προϲέπεϲε τὸ πάθοϲ.

καὶ πῶϲ ἀποψύξαϲα ἐνεργεῖ ἔϲτι δὲ ϲύνηθεϲ Ὁμήρῳ τὸ ὀφειλόμενον ἁπλῶϲ ἑρμηνεύεϲθαι ἐντὸϲ δυϲὶ περικοπαῖϲ ἐκφέρειν· αὐτὰρ ἐπὴν πάντα τελευτήϲῃϲ τε καὶ ἔρξῃϲ (α 293) ἀντὶ τοῦ ἔρξαϲ τελευτήϲῃϲ, ἄνεϲάν τε πύλαϲ καὶ ἀπῶϲαν ὁχῆαϲ (Φ 537) ἀπώϲαντεϲ ἄνεϲαν, τιμήϲῃ, ὀλέϲῃ δὲ πολέαϲ (Β 4) ἀντὶ τοῦ ὀλέϲαϲ τιμήϲῃ, φθέγγεο καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι (Κ 67) ἀντὶ τοῦ φθεγγόμενοϲ ἄνωχθι γρηγορεῖν. οὕτωϲ ἐκάπυϲϲε, τῆλε δ’ ἔχεεν (X 467. 68) ἀντὶ τοῦ χέαϲα τῆλε ἐκάπυϲϲε. τινὲϲ δὲ ὡϲ τὸ θρέψαϲα τεκοῦϲά τε (μ 134).