Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

478 sqq. διὰ τί δὲ ὄμματα καὶ κεφαλὴν τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ τῷ Διὶ ὡμοίωϲε, ϲτέρνον δὲ Ποϲειδάωνι, τὸ δ᾿  ἐν τῷ καθοπλιϲμῷ φοβερὸν τῷ περὶ τὸν Ἄρην δεινῷ τε καὶ λαμπρῷ, καὶ ἀπὸ τῶν θείων ὑπέβη, ταύρῳ μετὰ θεοὺϲ αὐτὸν ἐξομοιῶν, τί δὲ καὶ βούλεται τὸ ϲτέρνον δὲ Ποϲειδάωνι; ϲειδάωνι; ῥητέον οὖν ὅτι τὸ μὲν ϲεμνὸν αὐτοῦ καὶ βαϲιλικὸν διὰ τῆϲ βαϲιλικῆϲ τοῦ Διὸϲ προλήψεωϲ παρέϲτηϲεν, ὡϲ ἂν βαϲιλικὰ καὶ φρονοῦντοϲ νοῦντοϲ καὶ αἰϲθομένου, τῆϲ μὲν φρονήϲεωϲ ἐκ τῆϲ ἡγεμονευούϲηϲ κεφαλῆϲ φαλῆϲ παρι ϲταμέν τῆ δὲ αἰϲθήϲεωϲ ἐκ τῶν ὀμμάτω ὑπεπβολὴ δὲ τὸ μὴ Διὸϲ κεφαλῇ καὶ ὄμμαϲιν ἐοικέναι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ φάναι καὶ τὰ ὄμματα, ἀλλὰ τῷ Διὶ ὅλῳ. οὐ τῷ ϲωματοειδεῖ οὖν ἀπείκαϲε θεῷ, ἀλλὰ τῇ δυνάμει τοῦ Διὸϲ τῇ βαϲιλικῇ τε καὶ ἀρχικῇ. ὀφθεὶϲ γὰρ μόνον νον ἐκ τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν διέφηνε τὸ βαϲιλικὸν κράτοϲ. τὸ δ’ εὔρωϲτον καὶ δυναμικὸν αὐτοῦ, ὅπερ περὶ τὸν θώρακα καὶ τὸ ϲτέρνον καθιδρῦϲθαι λέγεται, Ποϲειδῶνι ἀπείκαϲε τῷ ἐνοϲίχθονι, οὗ καὶ ἐρχομένου, φηϲὶ, τρέμε δ’ o ὔρεα μακρὰ καὶ ὕλη (Ν 18), τὸ δὲ φοβερὸν βερὸν τῆϲ καθοπλίϲεωϲ τῷ Ἄρει. ἦν οὖν τὴν μὲν κρίϲιν καὶ τὴν φρόνηϲιν νηϲιν τὴν βαϲιλικὴν ἔχων τοῦ Διὸϲ, τὴν δὲ δύναμιν καὶ τὴν ῥώμην τοῦ Ποϲειδῶνοϲ, τὴν δὲ πανοπλίαν καὶ τὴν δι᾿  ὅπλων χρῆϲιν ὡϲ ὁ Ἄρηϲ. λοιπὸν δὲ τὸ ἡγεμονικὸν καὶ ἔξαρχον τῶν ἄλλων ταύρῳ ἀπείκαϲεν, οὐ [*](2 παραϲτατικὸν Et ὡϲ om Et 3 ψάμου B 5 ποικίλην ἅτε καθοπλίϲει καὶ τῇ ἄλλη ἀφίεμεν τῶν θρακῶν Et 6 addunt B Lp nonnulla de campo Scamandrio quae huc non pertinent 7 δὲ om. LEt B nonnulla praemittit quae v. infra ad lin. 25 sqq. 9 τε om. Et ἀπ ὸ τῶν θεῶν L δὲ post ϲτέρνον om. L 12 προϲλήψεωϲ L Et παρίϲτηϲιν L Et 16 ἀλλὰ καὶ τ. δ. ὅλῳ Et post ὅλῳ vacuum spat duarum litterarum capax B; quae L sequuntur: οὐ τὸ ϲωματειδῆ οὖν ἀπεικάζεϲθαι θεῷ, novum scholium incipiunt οὐ γὰρ ϲωματοειδεῖ οὖν ἀπεικάζεϲθαι θεῷ Et 17 τε om . LEt 18 διέφανε L διέφαινε Et 20 καθιδρύϲθαι B 21 καὶ μακρὰ ὕλη B 22 ἄρη, η e corr., D 25 λοιπὸν δὲ κτλ. in L nov. schol incipiunt) [*](Porphyrium repraesentat, sed ex parte loco, cui explicando adscriptum legitur, accommodatum est, codices lliadis secuti sumus. Ceterum vix casu factum est quod in eodem cod. Mediol et cod. Heidelberg. (P Dind.) idem scholium ad ζ 103 exstat: quae illic leguntur κάπροισι καὶ ὠκ είῃς ἐλάφοισιν in integra Porphyrii phyrii disputatione, unde scholia quae attulimus excerpta sunt, ut exemplum ἐλαττώσεως commemorata fuisse videntur.) [*](25 sqq. B f. 31a ad Ἀτρείδην v. 482 (scholio quod supra edidimus sine ·  intervallo praemissum, ita ut unum efficere videntur. Ιdem in Εton. ad v.480 c.l. Πορ φυρίου. εἰς τὸ ἠύτε βοῦς ἀγέληφι μεγ ἔξοχος ἔπλετο πάντων, alteri item praemissum): ἀπρεπὲς δοκεῖ τὸ ⟨om. Et.⟩ τὸν εἰκασθέντα τοῖς θεοῖ κ ατὰ)

πῶϲ μετὰ τοὺϲ θεοὺϲ βοὶ παρέβαλε τὸν Ἀγαμέμνονα; ἔνιοι μὲν[*](B f. 31a ad ἠύτε βοῦϲ ω. 480. Lp f. 74 b c. l. ἠύτε βοῦϲ) οὖν φαϲιν ὅτι διὰ τοὺϲ μὴ δυναμένουϲ τὴν θείαν νοῆϲαι φύϲιν πάλιν ἑτέραν εἰκόνα ἀπὸ γνωρίμου Ζώου παρέλαβεπαρέβαλε Lpμὴ νοητὴν οὖϲαν· ἡ γὰρ προτέρα τῶν παραβολὴ μεταβολὴ codd.; mut. Bekk. ὅλωϲ ἐϲτὶ νοητή. ἐϲτι δὲ εἰπεῖν ὅτι τὴν πορείαν αὐτοῦ ταύρῳ εἴκαϲε fuit εἴκαϲεν, ν eras., Β βαδίζοντι δι᾿  ἀγέληϲ, ὅπερ ἐϲτὶ ζῶον ἡγεμονικόν. τὴν αὐτὴν δὲ εἰκόνα Ὀδυϲϲεῖ προϲθεῖναι προθεῖναι Lp θέλων τὸ μὲν ὅμοιον ἐφύλαξε, τὸ δὲ μέγεθοϲ ἐμείωϲεν, ἀρνειῷ παρεικάϲαϲ (Γ 197). ἐπεὶ δὲ ἐν τῇ μάχῃ ταύτη Ἀγαμέμνων τι πλεονεκτῆϲαι οὐκ ἔμελλε, κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτὸν κοϲμεῖ· οὐ γὰρ ἔδει εὐτυχεῖν, ἵνα δεηθῇ Ἀχιλλέωϲ.

484. ζητοῦϲί τινεϲ, διὰ ποίαν αἰτίαν τῆϲ μὲν ὅληϲ πραγματείαϲ A. ἀρχόμενοϲ ὁ ποιητὴϲ μίαν ἐπεκαλέϲατο τῶν Μουϲῶν, ἐπὶ δὲ τοῦ καταλόγου λόγου τὰϲ πάϲαϲ. λέγουϲι δέ τινεϲ τῶν γραμματικῶν ἐπὶ τοῦ μ ῆνιν ἄειδε τὸν τρόπον εἶναι ϲυνεκδοχήν, ὡϲ ἀπὸ μιᾶϲ τῆϲ κυριωτέραϲ τῶν Μουϲῶν νοεῖϲθαι τὰϲ πάϲαϲ. ἄλλοι δὲ λέγουϲιν, ὅτι περὶ ἑνὸϲ μὲν προϲώπου καὶ τῆϲ ὀργῆϲ τῆϲ τούτου τὸν λόγον ποιούμενοϲ δεόντωϲ πρὸϲ μίαν τῶν Μουϲῶν ἐποιήϲατο τὸν λόγον, μέλλων δὲ κατάλογον ἐρεῖν νεῶν καὶ βαϲιλέων ἐθνῶν τε καὶ τόπων πλήθουϲ τε πραγμάτων εὐλόγωϲ πρὸϲ ἁπάϲαϲ τὰϲ Μούϲαϲ τὸν λόγον ἀπερείδεται.

486. εἴ φηϲιν ἀγνοεῖν τοὺϲ ἡγεμόναϲ, πῶϲ ὑποκατιών φηϲιν ἀρ χοὺϲ οὖ νη ῶν ἐ ρέω (v. 493); ϲτικτέον οὖν εἰϲ τὸ ἴδμεν καὶ τὸν λόγον οὕτωϲ ἐκδεκτέον· δύο ὑποτίθεται, ὧν τὸ μὲν μηδ’ ὅλωϲ μηδόλωϲ [*](3 ἄρεα e corr.  Et οὐκ ἀπεμείωϲε Et 4 ἀπ’ ἄλλου L Et τῶν — Ἀγαμέμνονα om. Et 5 τῆϲ ἐξοχῆϲ om. Et 6 πρὸϲ (linea transversa delet.), suprascrpt. καθ, αὑτὸν L τὰ ante καθ’ αὑτὸν om. Εt 7 ἐπαίροντοϲ L) [*](τὴν μορφὴν νῦν ὅμοιον εἶναι βοΐ. λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως· ὃν γὰρ τρόπον, φησὶ . ταῦπος ἐντὸϲ βουσίν, o ὕτως ἐντὸϲ τοῖς ἄλλοις ὑπῆρχεν ὁ Ἀγαμέμνων.) [*](Veri simile est etiam schol. Vict. Γ 168 a Bekkero editum : κ ε φαλ ῇ κ αὶ μ είζονες ἄλλ ο ι. καὶ πῶς κ εφαλ ῆ εἴκ ελος Διί (B 478); ἢ τὸ ἡγεμο νικὸν ἔλεγε τότε ἢ τῷ εἰπεῖν ἤ μ ατι κείνῳ δηλοῖ τότε μόνον πρὸς ἡμέρκ ταῦτα συμβῆναι. αὐτῷ, ex eadem Porphyrii quaestione derivatum esse. Idem certe apud Eustathium, thium, qui etiam altero scholio quod supra edidimus (πῶς μετὰ τοὺς θεοὺς κτλ.) aperte usus est (p. 258, 1 sqq ), ad Β 478 legitur (p. 257, 41): καὶ εἰδὼς ὅτι. πκρ ἱστορίαν λαλῶν οὐκ ἂν πιστευθείη, οὐ γὰρ τοιοῦτος ὁ Ἀγαμέμνων ἀλλὰ μάλιστα ὁ Αἴας κ αὶ ὁ Ἀχιλλ εύς, ἐπάγε ὅτι τὴ ἡμέρα ἐκείνην ἐφάν τοιοῦτος.) [*](29 sqq. Nicanprem sequitur, v. Friedl. p. 161.)

494. διὰ τί τοῦ δεκάτου om. codd. τοῦ ἔτουϲ ι΄ ViII. ἔτουϲ μάχηϲ ἐνϲτάντοϲ νεῶν κατάλογον ποιεῖται Ὅμηροϲ ἢ ὅτι καὶ ἡ ὑπόθεϲιϲ αὐτῷ περὶ τὸ δέκατον ἔτοϲ τοῦ πολέμου εἴληπται, γνώριμον δὲ τῷ θεατῇ οὐκ ἦν γενέϲθαι μὴ προκαταλεχθέντων τῶν ἀφικομένων. ἡ μέντοι πρόφαϲιϲ εὔλογοϲ, ὠργιϲμένου γὰρ τοῦ Ἀχιλλέωϲ, καὶ ἡ τοῦ τείχουϲ οἰκοδομὴ εὔλογον ἔϲχε πρόφαϲιν καὶ ἡ τῶν Ἑλλήνων κατὰ φῦλα φύλα B , φυλὰϲ Lp διάκριϲιϲ, ὅπωϲ ἂν διάδηλοι γίγνοιντο οἱ ῥᾳθυμοῦντεϲ, καὶ ὁ Τρωικὸϲ ὡϲαύτωϲ διάκοϲμοϲ ἐντὸϲ πεδίῳ τότε παραταϲϲόμενοϲ, ταϲϲόμενοϲ, καὶ ἄλλωϲ τοῖϲ μὲν Τρωϲὶ τὸ θαρϲῆϲαι τοῖϲ δ’ Ἕλληϲι τὸ εὐλαβεϲτέρουϲ γενέϲθαι. τοῦτο δὲ ἑκατέροιϲ αἴτιον ἐγίγνετο τῆϲ διακοϲμήϲεωϲ ϲεωϲ καὶ τῷ ποιητῇ πρόφαϲιν ἐδίδου τῆϲ εὐλόγου ἐκτάξεωϲ τοῦ καταλόγου.

494 sqq. quae ab Eustathio ad Βοιωτίαν Porphyriana afferuntur, runtur, uno fortasse loco p. 359, 33 excepto, e libro Paralipomenorum norum Homericorum neque e Quaestionibus petita esse in dissertatione sertatione ῾Porphyr.bei Eustath. zurΒοιωτία (Herm. XlV) demonstravi.

517. ad ε 576.

649. διὰ τί ἐνταῦθα μὲν πεποίηκεν ἄλλ οι θ’ οἵ Κρήτην ἑκατόμπολιν τόμπολιν ἀμφενέμοντο, ἐντὸϲ δὲ Ὀδυϲϲείᾳ (τ 174 ) εἰπὼν ὅτι ἔϲτιν ἡ Κρήτη καλὴ καὶ πίειρα καὶ περίρρυτοϲ ἐπάγει· ἐντὸϲ δ’ ἄνθρωποι πολλοὶ ἀπειρέϲιοι καὶ ἐννήκοντα πόληεϲ: τὸ γὰρ ποτὲ μὲν ἐνενήκοντα ποτὲ δὲ ἑκατὸν λέγειν δοκεῖ ἐναντίον εἶναι. Ἡρακλείδηϲ μὲν οὖν καὶ ἄλλοι λύειν ἐπεχείρουν οὕτωϲ· ἐπεὶ γὰρ μυθεύεται τοὺϲ μετ’ Ἰδομενέωϲ ἀπὸ Τροίαϲ ἀποπλεύϲανταϲ πορθῆϲαι Λύκτον καὶ τὰϲ ἐγγὺϲ πόλειϲ, ἃϲ ἔχων Λεύκων ὁ Τάλω πόλεμον ἐξήνεγκε τοῖϲ ἐκ Τροίαϲ [*](26 ἀμφινέμονται L ἐντὸϲ δὲ τῇ ὁδ. Lp 27 καὶ ἐπίειρα LΕt ἐπίρρυτοϲ L 28 ἐνενήκοντα BL Et ἐντὸϲ ενήκοντα (sic) Lp πόλιεϲ L 29 ἐντὸϲ ενήκοντα Lp ἐναντία Lp 31 ἰδομενέου Et λέκτον codd.; corr. Hoeck, Cret. ll, p. 431 Λύκτον etiam codd. schol. od, (v. p. 49) 32 τάλαϲ codd.; corr. Dind. e schol. τ 174 (de accentu cf. Lentz ad Herod. I, 244, 33) ἀπὸ τροίαϲ Lp) [*](9 sqq. Cf. Porph. B 362.) [*](25 sqq. † L f. 47b: διὰ τί ἐνταῦθα μὲν ἑκατόμπολ ιν εἴρηκε τὴν Κρήτην, ἐντὸϲ δὲ τῇ Ὀδθσσείᾳ ἐνενηκοντάπολιν λύσις· ῥητέον οὖν, φησὶν, ὕτι ἤτοι ρ΄ ἀντὶ τοῦ πολλὰς σημαίνει, οὐχὶ τῷ ἀριθμῷ. Λεῦκος γὰρ ὁ Τ άλω Κρητῶν ⟨τὰ λοκροτῶν τῶν cod.⟩ ἐπικρατήσας τὰς δέκα πόλεις ἐπόρθησεν εἰς φόβον τῶν ἄλλων. καὶ εὐλόγως ἐντὸϲ τ Ὀδυσσείᾳ ἐνενήκοντα εἶπεν ἔχειν αὐτήν.) [*](Difficultatem ch orizontes moverunt, v. Ariston. schol. A.)

πῶϲ οὖν ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ φηϲὶν ἄλλοι θ’ ο  ἳ Κρήτην ἑκατόμπολιν[*](HQ τ 174 Dind.) πολιν ἀμφενέμοντο; ἤτοι οὖν ἐκεῖ τὸ ἑκατόν ἀντὶ τοῦ πολλοῦ κεῖται, ται, ὡϲ τῆϲ ἑκα τὸν θύϲανοι ἢ ἐπεὶ μετὰ τὸν ἀπόπλουν οἱ μετὰ Ἰδομενέωϲ ἐπόρθηϲαν Λύκτον καὶ τὰϲ πέριξ, ἃϲ ἔχων Λεῦκοϲ ὁ Τάλω πόλεμον ἤρατο πρὸϲ αὐτούϲ. οὗτοϲ θετὸϲ ὢν Ἰδομενέωϲ παῖϲ ἀφεθεὶϲ ὑπ’ αὐτοῦ φύλαξ τῆϲ Κρήτηϲ ἐϲταϲίαϲε πρὸϲ αὐτοὺϲ ἐπανελθόνταϲ--- μετὰ δὲ ταῦτα προϲεκτίϲθηϲαν αἱ δέκα.

787. v. 447.

827. Δ 105— 11.

844 sqq. μάχεϲθαι δοκεῖ τὸ α ὐτὰρ Θρήικα ϲ ἦγ’ Ἀκάμαϲ καὶ[*](*B f. 40a ad Θρήικαϲ v. 844. L f. 53b, Π. Lp f. 81b c. l.  αὐτὰρ Θρήικαϲ.) Πείροοϲ ἥρωϲ τῷ Ἰφιδάμαϲ Ἀντηνορίδηϲ ἠύϲ τε μἐγαϲ τε ὃϲ τράφη ἐντὸϲ Θρ ῄ κῃ (Λ 221) ἐκεῖ γὰρ ὑποτίθεται τὸν Ἰφιδάμαντα βαϲιλέα ϲιλέα τῶν Θρᾳκῶν. ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· οὐ γὰρ οἱ περὶ τὸν [*](1 μᾶλλον δὲ τοῦ ποιητοῦ Lp Εt 3 ἔτι δὲ καὶ τῶν μετὰ B Lp Εt ἔτι δὲ καὶ καϲ. μετὰ τὴν τῆϲ τροίαϲ ἅλωϲιν φήμηϲ διοικούϲηϲ ὅτι κτλ L; corr Hekk. 5 φαίνοιντ’ νοιντ’ ἄν L 7 καὶ om LEt 9 ὤφει, sprascr. λ, B ὤφειλεν L Lp; ὠρείλουϲι λουϲι Et 10 post τὰ ἑκατόν L Et add.: πολὺ γάρ ἐϲτι τὰ ἑκατόν, tum ὡϲ ἐκ κτλ. 11 τε om. L ἁμάξηϲ Εt 12 μόνα L ταῖϲ ἑκατόν Εt 23 τὸ om. Lp 24 ἥρωοϲ L τὸ ἰφιδ. L 25 θράκη L 26 ἐκ δὲ τῆϲ λέξεωϲ λύϲειϲ· οὐ γὰρ πάνταϲ οἱ περὶ τ. ἀκ. τ. θρ. ἄγ. L) [*](9. 10 idem A ristarchus ap. Ariston. B 649.) [*](12 Cf. Porph. K 252.) [*](15 Cf. lin. 9. 10.) [*](20 μετὰ δὲ ταῦτα κτλ. ls qui scholium e quaestione Porphyrii excerpsit nimis brevitati studuit. Apertum enim est eum sententiam reddere aliorum, qui dificultatem ita solverent ut dicerent (schol. A) Πυλαιμένη ⟨ Ἀλθαιμένη coni. Niese, Mus. Rh. XXXlI, p. 283, 2 ⟩ τὸν Λακεδαιμόνιον δεκάπολιν κτίσαι. Inter eos Ephorum fuisse loco Strabonis X, p. 479, docemur: Ἔφορος μὲν ὕστερον ἐπικτισθῆναι τὰς δέκα φησὶ μετὰ τὰ Τ ρωικὰ ὑπὸ τῶν Ἀλθαιμένει τῷ Ἀργείῳ συνακολουθησάντων Δωριέων. lsne an Aristarchus, ad quem extrema schol. A verba referre Friedlaender, Ariston. p. 74, dubitavit, Porphyrii auctor fuerit SCHRADER, Porphyr. Qu. Hom .)

πάλιν δὲ τὸ α ὐτὰ ρ Πυραίχμηϲ ἄγε Π αίοναϲ ἀγκυλοτόξουϲ (Β 848) ἐναντίον τῷ τὸν Ἀϲτεροπαῖον αὖθιϲ ὑποτίθεϲθαι τῶν Παιόνων βαϲιλέα (φ 14 sqq .). λύοιτο δ’ ἂν τῷ καιρῷ· τὸν γὰρ Ἀϲτεροπαῖον οὐκ ἀπεικὸϲ χρονίζοντοϲ τοῦ πολέμου ἐλθεῖν ἄγοντα πάλιν τινὰϲ τῶν Παιόνων. τάχα δὲ καὶ τῇ λέξει διττὸν ἀποφαίνει γένοϲ Παιόνων· τοὺϲ μὲν γὰρ εἴρηκεν ἀγκυλοτόξουϲ, τοὺϲ δὲ δολιχεγχέαϲ (Φ 155).

καὶ πῶϲ Ἰφιδάμαντα καὶ Ῥῆϲόν φηϲιν ἄρχειν τῶν Θρᾳκῶν ἀλλὰ προϲτέθεικεν ὅϲϲουϲ ὅϲουϲ codd. Ἑλλήϲποντοϲ. τῶν γὰρ Ἑλληϲποντίων ϲποντίων ἤτοι τῶν περὶ Μαρώνειαν ἦρχεν Ἀκάμαϲ, ἑτέρων δὲ Ἰφιδάμαϲ, ὃϲ ἦλθε ϲὺν δυοκαίδεκα δύο καὶ δέκα Lp νηυϲίν (Λ 228), ἄλλων δὲ Ῥῆϲοϲ, ἤτοι τῶν περὶ τὸν om. codd. Λυδίαν.