Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

10. 11. v. a lin. 11. 12.

22. Πλάτων ἐντὸϲ τρίτῳ Πολιτείαϲ (p. 388 B) κατηγορεῖ τῶν ὀδυρομένων, λέγων ὑπὲρ τῶν τεθνεώτων μὴ δεῖν τοῦτο ποιεῖν ὡϲ δεινόν τι πεπονθότων. Ζωίλοϲ δέ φηϲιν ἄτοπον νῦν εἰδέναι τὸν Ἀχιλλέα (v. 4)· προειδέναι τε γὰρ ἐχρῆν ὅτι κοινοὶ οἱ πολεμικοὶ κίνδυνοι, τόν τε θάνατον οὐκ ἐχρῆν δεινὸν ὑπολαμβάνειν, τό τε οὕτωϲ ὑπερπενθεῖν γυναικῶδεϲ. οὕτωϲ οὔτ’ ἄν βάρβαροϲ τιθὴ ἐποίηϲεν· καίτοι Ἑκάβηϲ ἐπὶ τῷ ϲυρμῷ Ἕκτοροϲ οὐδὲν τοιοῦτόν ἐϲτιν. Ζηνόδωροϲ δὲ ἀπολογεῖται λέγων ὅτι διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν πεπραγμένων θρηνεῖ , καὶ. ἄλλωϲ ϲυνήθη ταῦτα τῷ τε βίῳ· τοῦτό νυ καὶ γέραϲ οἶον ὁιζυροῖϲι. βροτοῖϲι κείραϲθαί τε κόμην βαλέειν τ’ ἀπ ὸ δάκρυ παρειῶν (δ 197. 8).

98. διὰ τί τὸν Ἀχιλλέα οὕτωϲ ἀνώμαλον πεποίηκεν, ὅϲ γε ὅτε ἔζη τεθνάναι ἐβούλετο, τεθνεὼϲ δὲ ζῆν δουλεύων μᾶλλον ἢ ἔχειν τὴν τοῦ Ἅιδου βαϲιλείαν (λ 489); ἢ οὔτε τὸ τεθνάναι δι’ αὐτὸ αἱρεῖϲθαι φαίνεται οὔτε τὸ ζῆν. ἀλλὰ διὰ μόνα τὰ καλα ἔργα καὶ ὅπωϲ πράττῃ ταῦτα. ἵνα μὲν γὰρ βοηθήϲη τῷ Πατρόκλῳ, τε Θναίην φηϲίν, ἵνα δὲ [*](marg. λύϲιϲ, A in lemn.: ὡϲ ποτὲ μοι μήτηρ διεπέφραδε 1. 2 καὶ ῥητέον ὅτι L. 3. 4 ἀντίλοχόϲ τε ταχὺϲ τὲ ὢν A 4 ἄπειϲι A 6 ἐντὸϲ om. L. 11 νῦν εἶναι vel ἐοικέναι coni. W. Ribbeck, Mus. Rh. XXXVI, p. 134 14 τιτθὴ Dind. 17 τε del. Dind.; legendum potius videtur τῷ τότε βίῳ 20 ὅϲ, ο in ras., B 21 τεθνάναι B 21 —23 δουλεύων τὸ ζῆν om. BL. in marg. cod. B exteriore, signo ÷ supra ζῆν (lin. 21) et ante δουλεύων posito, *B addidit eadem Eust., p. 1132, 60, in suo libro legit. Vict. post ζῆν (l. 21): βουλοίμην κ’ ἐπάρουροϲ. ἐών; ἢ οὕτε τὸ τεθνάναι κτλ. (lin. 22) 22 τεθνάναι *B 23 διὰ om. BL) Vict., supra lin. add. B πράττ. η (ante η ras.) B 24 μὲν οὖν Vict. αὐτίκα τεθναίην id.) [*](11 12 Baud scio an ex eodem fonto derivatum sit schol. A Σ 10. 11 (f. 239a, c. l. Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον: χερσὶν ὕπο Τρώων) extr.: . . . . πῶς δὲ, φασὶ, τοῦτο πεπυσμένος παρὰ τῆς μητρὸς ἔπεμπε τὸν Πάτροκλον εἰ τὸν πόλεμον; ὅτι, φαίη τις ἄν, οὔτε τοὔνομα σαφῶς εἶπεν οὔτε τὸν χρόνον, παρά τε τὸν καιρὸν λήθη γίνεται τῶν τοιούτων, ὅταν δὲ ἀποβῇ μιμνήσκονται. Ad Didymum certe, cuius scholio adhaesit, referri nequit.) [*](20 sqq. † Eust. Σ, p. 1132, 58—62.)

πῶϲ τοϲοῦτον φιλόζωον εἰϲάγει (λ 489) τὸν προκρίνοντα τὸ[*](λ 489 Dinl., c. l. βουλοίμην ἐπάρουροϲ.) ὀλιγοχρόνιον μετ’ εὐκλείαϲ ζῆν ἤτοι οὖν παραμυθούμενοϲ τὴν δυϲτυϲχίαν Ὀδυϲϲέωϲ ταῦτά φηϲιν, ἢ τὸ ἄπρακτον τῶν νεκρῶν ὁρῶν βδελύττεται κ’ τὴν παρὰ τοῖϲ νεκροῖϲ δίαιταν.

100. Θέτιοϲ δ’ ἐξαίϲιον ἀρὴν πᾶϲιν ἐπικρήνειεν (0 598.[*](L. f. 333b (O 598).) 99), τὴν παράνομον λέγει εὐχήν, τὴν ἔξω αἴϲηϲ καὶ μοίραϲ. τὸ γὰρ κατὰ μοῖραν· καὶ ἐντὸϲ αίϲιμα βάζειϲ (158. δ 206 confus. cum β 159) καὶ κα τὰ μοῖραν ἔειπεϲ. ἢ ὑπεραγόντωϲ μεγάλην. ἀρήν δὲ αἴτηϲιν· καὶ γὰρ ἡ εὐχὴ αἴτηϲιϲ παρὰ θεοῦ τυγχάνει· ἢ τὴν κατὰ τῶν Ἑλλήνων κατάραν. ὡϲ φιλέλλην δὲ λοιδορεῖ τὴν εὐχὴν Θέτιδοϲ.

Θέτιοϲ δ’ ἐξ---ϲιον ἀρη . πᾶϲιν ἐπικρήνειεν, τὴν παρά[*](Vat. ζητ. ιθ′.) νομον εὐχὴν καὶ ἔξω αἴϲηϲ καὶ μοίραϲ.

εἰϲ τὸ ἐμεῖο δὲ δῆϲεν ἀρῆϲ ἀλκτῆρα γενέϲθαι (C 100).[*](L f. 394 (Ϲ 100), Π. Vat. ζητ. κ′) [*](2 τθνᾶναι B μέλλει L. 3 ἢ βεβαίωϲ ἀναβιώϲκεϲθαι, εἰ μέλλοι πράξειν ἀναζήϲαϲ Vict quae B L. addunt: ὅρα δὲ πῶϲ τῷ αὐτίκα χρηϲάμενοϲ κτλ. in Vict. recte aliis lemmatibus adscripta sunt 4. 5 τὸν ὀλιγ. cod., quod e coni. mutavi: excidisse nonulla statuit Buttm. 8 L. ἐξαίϲιον ἀρήν in lemm. habet, quod perspicuitatis causa mutavi 16. εἰϲ τὸ om. V εἰμεῖο V) [*](1 † Eust. λ, p. 1695, 14.) [*](4— 7 Ex eadem quaestione qua ea quae antecedunt excerpta esse, ex Eustathii huius loci explicatione, quae schol. 98 respondet (v. lin. 1 ), apparet.) [*](8 sqq. Tres quaestiones (duo enim puae initio posuimus scholia pro uno numeranda sunt) inter se cohaerere in Prolegomenon cap. l docui. Ad hunc potissimum locum retuli, quod difficultas quaedam in eo inesse videbatur (Eust. Σ, p. 1132 extr.: στρελόν ἐστι νόημα καὶ διάφορον τῇ γραφῇ καὶ δυσφραδές).) [*](8 — 15 Alteram, ut solet, recensionem exhibet B f. 210 ad ἐξαίσιον Ο 598 (id. Lp f. 246ᵇ ibid. c. l. ἐξαίσιον, Vict. in marg. f. 209ᵇ ibid. c. eod. l.): ἄδικον· τοὐναντίον γὰρ ἐναίσιμα ⟨αἰνέσιμα Lp ⟩ τὰ κ αθήκοντα ἢ δίκαια ⟨om. ἢ δίκ. Vict.⟩. ἢ ὑπεργόντως nov. schol. Vict. c. l. ἀρήν, in text. scriptum ⟩ αἴτησιν· καὶ γὰρ ἡ εὐχὴ ⟨in Vict. alter. man. ex ἡσυχῇ corr.⟩ αἴτησις παρὰ θεοῦ τυγχάνει· ἢ τὴν καθ᾿ θ e τ corr. B⟩ Ἑλλήνων κατάραν. ὡς φιλέλλην δὲ λοιδορεῖ τὴν εὐχὴν Θέτιδος. ( Addit Vict.: ἐξαίσιον γὰρ τὴν ἔξω τοῦ αἰσίου γινομένην γησίν, οἷον τὴν παρὰ τὸ ὄσιον, ὄπερ σημαίνει τὸ αἴσιον.)) [*](De v. ἐξαίσιον notione v. etiam E. ust. 0, p. 1032, 29; δ, p. 1514, 22 ρ, p. 1832, 26; Et. M. 347, 32.) [*](16—p. 222, 4 Eadem fere ex altera recensione petita habet B⟩ f 249a ad δῆσεν Σ 100: ὅμοιον τῷ ἦ ⟨post h. litt. rasura unius litt.⟩ μάλα πολλὸν ἀποιχομένου Ὀδυσῆος δεύῃ (α 254). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐδέησεν. 254). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐδέησεν. ἀρῆς δὲ τῆς βλάβης, ὡς τὸ Μέντορ, ἄμυνον ⟨ἀμύνων cod ⟩ ἀρήν (χ 208). ἐμοῦ γὰρ, φησὶν, ἐδέησε τῷ Πατρόλῳ, ὥστεμε βοηθὸν τῆς βλάβης γενέσθαι. [τινὲς δὲ Ἄρεως κτλ ., quae e Didymi scholio petita esse videntur. cf. ll, p. 157, 7 Dind.]. Similia sunt quae cod. Vict. f. 340ᵇ habet, nisi quod )

ο μὲν γάρ τι νεμεϲϲητὸν βαϲιλῆα ἄνδρ’ ἀ παρέϲϲαϲθαι, Ὅτε τιϲ πρότερον χαλεπήν ῃ (T 182. 83). ἀμφίβολογ διὰ τὴν αἰτιατικήν. ἔϲτι δὲ ὁ λόγοϲ περὶ τοῦ βαϲιλέωϲ, ὅτι οὐκ ἔϲτι νεμεϲητόν, εἰ βαϲιλεὺϲ ἄνδρα βλάψαϲ καὶ τῆϲ ἀδικίαϲ προϋπάρξαϲ ἀπαρέϲζητ. ϲεται αὐτόν. ἔϲτι δὲ τὸ ἀπαρέϲϲεται τὸ τῆϲ ἀρᾶϲ ἀπᾶραι, τουτέϲτι τῆϲ βλάβηϲ ἀπαλλάξαϲθαι καὶ ἐξιλάϲαϲθαι.

108. ad ζητ. ιε΄ .

125.---πῶϲ δὲ δηρόν φηϲι; δεκαπέντε γάρ εἰϲιν ἡμέραι ϲὺν αἷϲ οἱ θεοὶ εἰϲ Αἰθιοπίαν διέτριψαν. ῥητέον δὲ ὅτι πρόϲ τί ἐϲτι τὸ πολύ· καὶ γὰρ μία ἡμέρα Ἀχιλλεῖ πολὺ ἦν ἀφεϲτῶτι· φιλοπόλεμοϲ γάρ ἐϲτι. λέγει οὖν ὅτι ἀθρόα αὐτοῖϲ ἀποδώϲω. κἂν εἰ πολὺν χρόνον τοῦ πολεμεῖν ἀπέϲτην, ὡϲ καὶ ἡμεῖϲ ἐντὸϲ τῷ βίῳ λέγομεν· ἡ μία μοι ἡμέρα αἰών ἐϲτιν.

---ὅρα δὲ πῶϲ δηρὸν χρόνον λέγει τὰϲ δώδεκα τῆϲ τῶν θεῶν ἐκδημίαϲ ἡμέραϲ καὶ τὰϲ τρεῖϲ τὰϲ ἐντὸϲ ταῖϲ παρατάξεϲι· τὸν γὰρ ὀλίγον χρόνον πολὺν ἡγεῖται διὰ τὸ ἐνειθίϲθαι τῷ πολέμῳ καὶ μὴ θέλειν [*](1 ἔδηϲ . . ἀπὸ V 2 τοῦ om. L ἔδέ ..ε V 3 μέντωρ ἄμυνον . . . . . ἐμο V, ἀρήν V in marh. 5. 6 οὐ μὲν — χαλεπήνῃ om. B; βαϲιλῆα etiam in text. L., βαϲιλῆι V πρότεροϲ V (id. text. L) 7 παρὰ τ. β. 7. 8 οὐ νεμεϲητὸϲ, om. ὅτι, V νεμεϲϲητὸν L. 8. 9 ἀπαρέϲεται (bis) V ἀρῆϲ ἐπάραι V 9. 10 ἤτοι τῆϲ βλ. ἀπαλλάξαι V 19. 20 τὸν γὰρ ὅλον χρόνον B⟩ L.; ὀλίγον Vict. praebet) [*](tria in eo scholia leguntur: ') ἐδέησεν] ὅμοιον τῷ μάλα —δεύῃ. καὶ. Σοφοκλῆς· δεῖ σοῦ γενέσθαι τῷδ γ’ ἀνδρὶ σύμμαχον. ὄτι εἴω τεν τῷ ἐπεὶ. μὴ ἐπαγαγεῖν ἀνταπόδοσιν, 2) ἄλλως. ἐδέησεν] ἐδέησεν. ἀρὴς δὲ τῆς βλάβης κτλ. ut B, nisi quod in fine add : περισπαστέον τὸ δῆσε· τὸ γὰρ ε τοῦ δέ ἐστιν, 3) ἀρὴς ἀλκτῆρα] τινὲς Ἄρεος κτλ. ) [*](1 Aristarchum Ἄρεω pro ἀρῆς legisse schol. Did. l. c. docet (cf . Eust. Σ, p. 1133, 10; Et. M. 38, 2). Porphyrius tamen h. l. Parmenisci sententiam Ἄρης scribente notate videtur (v. schol. A ap. Dind. ll , p. 152, 3; Et. M. 138, 10; Eust. p. 1133, 2: ἐμοῦ δὲ δὴσεν ὁ Ἄρης, τουτέστιν ἔδησε καὶ ἐκώλυσε, τὸ ἀλκτῆρα γενέσθαι ).) [*](3 Ptolenaeus Ascalonita et Herodianus ἀρῆς legerunt, ἴνα σημαίνηται p. 151, 31 Dind.). Ἀρῆς ἐντὸϲ τοῖς εἰκαιοτέροις  fuisse Didymus l.c.affert; idme Zenodoteam habuisse recte La Roche, Hom, Textkr. p. 203, statuit. Cf. etiam Eust. l. c.; schol. H χ 208: ἀρήν τὴν βλάβην, τοῦ πολέμου δηλονότι.) [*](5 sqq. Cf. ad K 413, p. 156, 5.) [*](12 Quindecim dies Porph etiam Ξ 304 numerat.) [*](18 sqq. Ex eadem haec qua ea quae antecedunt quaestione petita esse vel inde efficitur, quod Eust. Σ, p. 1134, 58 sqq., sine dubio simillimo scholio usus τοὺς λύνοτας affert.)

128 sqq. πῶϲ, φηϲὶν, οὐκ ἀποτρέπει μᾶλλον τῆϲ μάχηϲ, ἀλλὰ καὶ[*](A f. 241ᵇ c.l. δὴ ταῦτά γε πάντα.) ἐπιρρώννυϲιν ἢ ὅτι εὐκλεῆ τὸν θάνατον αὐτῷ βούλεται γενέϲθαι. τὸν ναὶ οὖν μετ’ εὐκλείαϲ ϲυναινεῖ θάνατον· διόπερ τῆϲ μοίραϲ οὐ προεῖπεν αὐτῷ μὴ περιείληπται τὴν εἰϲ οἶκον ἀνακομιδήν. πῶϲ δὲ χάλκεα λέγει τὰ παρ’ Ἡφαίϲτου ὅπλα (v. 131, cf. v. 81) ἀπὸ τῆϲ χείρονοϲ ὕληϲ ἔχει γὰρ καὶ καϲϲίτερον καὶ ἄργυρον καὶ χρυϲόν (v 474. 75). κοινότερον οὖν καὶ χαλκεῖϲ ἔλεγον καὶ τοὺϲ ταῦτα ἐργαζομένουϲ ἦλθε δὲ χαλκεύϲ (γ 432) Ὅμηροϲ, τὸν χρυϲοχόον λέγων---

168. διὰ τί, φαϲὶ. κρύβ δα Διόϲ, καὶ μήν φηϲι μίϲηϲε δ’ ἄρα[*](B f. 250ᵇ ad κρύβδα. L f. 369a. Simil. Vict. f. 341b.) μιν δηίων κυϲὶ κύρμα γενέϲθαι (P 272); ἀλλ’ ἐπεὶ ὑπέϲχετο Ἔκτορι ἀριϲτεύειν ἕωϲ ἑϲπέραϲ, διὰ τοῦτο αὐτὸν λάθρα βούλεται προαναϲτῆϲαι, ἵνα τὸν τοῦ Διὸϲ ματαιώϲῃ λόγον.

192. ζητεῖται διὰ τί τὰ Πατρόκλου οὐ λαμβάνει, εἰ καὶ τὰ αὐτοῦ[*](A f.241 c.l. ἄλλου δ’ οὐ τευ οἶδα τοῦ ἄν.) ἐκείνῳ ἥρμοϲεν. τινὲϲ, ἡνίοχον λέγοντεϲ εἶναι τὸν Πάτροκλον, φαϲὶ μὴ ἔχειν αὐτὸν ὅπλα. ῥητέον δὲ ὅτι εἶχε καὶ ἐμάχετο· Ἀχιλλεύϲ φηϲιν ἤ οἱ τότε χεῖρεϲ ἄαπτοι μαίνοντο (Π 244). τινὲϲ δὲ ὅτι τὰ μείζονα τῷ ἐλάττονι ἁρμόζει μαλαγμάτων προϲτιθεμένων, τὰ δὲ ἐλάττονα τῷ μείζονι οὐκέτι. ῥητέον δὲ ὅτι δύναταί τιϲ καὶ ἐλάττοϲι πρὸϲ καιρὸν χρῆϲθαι. Γρά τηϲ, ὅτι τὰ Πατρόκλου Αὐτομέδων εἶχεν, ὅπωϲ ἰϲωθῇ τὸ εἶδοϲ καὶ δόξωϲιν εἶναι ὁ μὲν Ἀχιλλεὺϲ ὁ δὲ Πάτροκλοϲ.

διὰ τί, φηϲὶ, τὴν Πατρόκλου πανοπλίαν οὐκ ἀναλαμβάνει Ἀχιλλεύϲ, ἐπειδὴ καὶ Πατρόκλῳ τὰ αὐτοῦ ἥρμοϲεν: ἄλλοι δέ φαϲιν, ὅτι καταγέλαϲτον ἦν ταπεινὸν φανῆναι τοῖϲ τεθαργηκόϲιν, οἱ δὲ ὅτι τὴν Πατρόκλου Αὐτομέδων εἶχεν, ἵνα διὰ παντὸϲ Ἀχιλλέὼϲ ἡνίοχοϲ νομίζηται, ἢ ὅτι μείζονα μὲν ἴϲωϲ ἁρμοϲθεῖεν ἥϲϲονι, οὐ μέντοι τὸ ἀνάπαλιν, ὥϲτε οὐκ ἠδύνατο αὐτοῖϲ ὁπλιϲθῆναι Ἀχιλλεύϲ. ἢ τῷ μεγέθει μὲν ἴϲα ἦν, ἀϲθενῆ δέ· διὸ οὐχ ἥρμοττεν Ἀχιλλεῖ προπηδῶντι εἰϲ προῦργον κίνδυνον.

206. πῶϲ δὲ, φηϲὶν, οὐκ ἐκαίετο καὶ γὰρ οἱ θεοὶ αὐτοὶ τρωτοί. φλόγα- ῥητέον δὲ ὅτι φανταϲία ἦν.

230 ἀπίθανόν φαϲι καὶ ἄμετρον τὸ τῆϲ ὑπερβολῆϲ. ῥητέον δὲ ὡϲ οὐκ ἔϲτιν· ὁ γὰρ τῆϲ αἰγίδοϲ φόβοϲ, ἣν ἐπέϲειϲεν ἡ Ἀθηνᾶ, καὶ τὸ καιόμενον πῦρ ἔκπληξιν τοϲαύτην παρέϲχεν, ὥϲτε αὐτὸϲ ὑφ’ ἑαυτῶν ὑπὸ ταραχῆϲ ἀπολέϲθαι.

239. 40. ζητεῖται διὰ τί ἄκοντά φηϲι τὸν ἥλιον δῦναι. Κράτηϲ μὲν τὸν αὐτὸν Ἀπόλλωνα εἶναι καὶ ἥλιον· ἐπιτυγχανόντων οὖν τῶν Τρώων, χρονίζειν ἡδόμενόν τε καὶ μηκύνοντα αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα· Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην ἀναγκάζειν αὐτὸν δύνειν. Ἀγαθοκλῆϲ [*](2 τὰ αὐτὰ οὐχ ἥρμοϲεν cod. correxi e schol. min. (v. infra ) 4 ἀχιλλεὺϲ ἡνίοχοϲ νομίζεται cod. corr. e schol. min. 6 αὐτὸν ὁπλιϲθῆναι ἀχιλλέο cod. corr. e schol. B⟩ (v. infr.) 7 ἰϲα cod. ἥραντα cod.; corr. e B⟩ 8 προῦργον corrupt., προὔργου scribendo non multum lucramur 9 pro φηϲὶν Vill φαϲὶν 16 —19 ἡδόμενον δὲ καὶ μὴ κοινὸν τὸ αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην αὐτὸν ἀναγκάζειν ἡδόμενον δὲ καὶ μηκύνοντα αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην ἀναγκάζειν αὐτὸν δύνειν (sic) cod. corr. Bkk.) [*](1 —8 Quamvis si singula verba spectas pessime tradita sint, e cod. L. edidi, quoniam quae e scholiis H et min. statim afferentur e fonte simillimo hausta in formam breviorem redacta sunt. Eadem Eust.. Σ, p. 1137, 44 in usum suum convertit, ubi quae leguntur: λυθήσεται δὲ τὸ ἄπορον καὶ ἀπὸ τῆς λέξεως· κλυτοὶ γὰρ τύχεα ἐθέλει δῦναι , τοιαῦτα δὲ οὐκ ἔχει εὑρεῖν, εἴπερ τοιαῦτα λἑγει τὰ ἡφαιστότευκκτα, cum lin. 3 cohaerent.) [*](1 —5 Schol. min. (c.l. ἂλλου δ’ οὔ θην οἶδα τοῦ ἄν κλυτὰ τεύχεα δύω): . . . . διά τί δὲ, φησἲ, τὴν Πατρ. ἥρμοσε; καί φασί τινες ἵνα διᾶ παντὸς Ἀχιλλέως ἡνίοχος νομίζηται.) [*](5 —8 †Β⟩ f.. 251 a ad οἶδα: διὰ τί τοῖς Πατρόκλου ὅπλοις οὐχ ὁπλόζεται; φασὶν Αὐτομέδοντα φορεῖν τὰ Πατρόκλου, ὅπως δόξῃ Πάτροκλος εἶναι. ἢ ὅτι. μείζονα μὲν ὥστε οὐκ ἠδύναττο αὐτοῖς ὁπλισθῆναι Ἀχιλεύς. ἢ τῷ μεγέθει. μὲν ἴσα πάντα κίνδυνον. Eadem omissa quaerendi forma Vict. f. 343.) [*](9. 10 Ct Porph E 7, p. 79, 24: ἵν’ ὡς πυρὸς φαντασία, οὐκ εἰδικῶς πῦρ.) [*](15 sqq. Cf. B f. 252a ad πέμπεν v. 240 (id. L. f. 398a; simil. Vict. f. 344a): ἐπεὶ ὑπέσχετο Ζεύς· δύῃτ’ ἠέλιος (P 455). Ἀπόλλων δὲ ⟨ἐστὶν L.⟩ ὁ ἥλιος, ὃς ἄκων δύνει· ἠπίστατο γὰρ πρὸς ἀριστείαν Τρωσὶ δοθεῖσαν παρὰ Διὸς τὴν ἠμέραν. μυθικὸν δέ ἐστ τὸ ὅλον. Eust. Σ, p. 1140, 49, Agathoclis explicandi rationem Crateti tribuit.)

245 sqq. ἐζήτηται πρὸϲ τί τὴν ἐκκληϲίαν ἀθροίζει. τινὲϲ μὲν οὖν[*](L. f. 412a Cf. schol. min. V. 245.) τὸν ποιητήν φαϲι μετάγειν τὴν μάχην εἰϲ λόγουϲ ἀεὶ θηρώμενον τὸ ποικίλον. οἱ δὲ, διὰ δέοϲ τοὺϲ Τρῶνϲ αὐτομάτουϲ ϲυνδραμεῖν καὶ ἀναγκαϲθῆναι δημηγορεῖν τὸν Ἕκτορα.

270. 71. . . . . διὰ τί δὲ μὴ ἰδίᾳ ταῦτα πρὸϲ Ἕκτορά φηϲιν; ὅτι[*](B f. 252a ad γνώϲεται.) τὸ πλῆθοϲ ἐξαίφνηϲ τὸ πολ καὶ ταραχῶδεϲ εἰϲ ἐκκληϲίαν ϲυνέρρευϲεν.

308"( Vat. ζητ. λβ′) v. in fine operis.

334. 35. πῶϲ, φηϲὶν, ἄταφον ἐῷ τὸ ϲῶμα, τῆϲ τοῦ Ἕκτοροϲ ἀναιρέϲεωϲ[*](B f. 254a ad οὔ ϲε πρὶν. L f. 402a.) ἀδήλου οὕϲηϲ, ῥητέον δὲ ὅτι παρὰ τῆϲ μητρὸϲ ἐδιδάχθη, ὅτι ἐγγὺϲ αὐτῷ φόνοϲ ἐϲτί. πῶϲ δὲ τὰ ἑαυτοῦ ὅπλα Ἕκτορόϲ φηϲιν: ἢ τοίνυν τὸ Ἕκτοροϲ πρὸϲ τὸ κεφαλήν μόνον ἐκληπτέον, ἢ ὅτι καὶ αὐτὰ τοῦ ἀφελομένου κτῆμα γέγονεν.

356 sqq. De fragmento e Zenodori libro περὶ τῆϲ Ὁμήρου ϲυνηθείαϲ petito, a Villoisono et Bekkero ad Porphyrium relato, a.. Dindorfio recte ab illo abiudicato, v. Prolegg. cap. IIl, 4.

376. v. ad H 298, p. 110, 3 sqq.

431. καὶ πῶϲ φηϲιν ἡ Ἥρα (Ω 60) καὶ ἀνδρὶ πόρον παράκοιτιν;[*](B f. 255b ad Ζεὺϲ ἄλγε’ L f. 405a.) ἢ ὅτι τῶν ϲυμβαινόντων τῷ Διὶ τὴν αἰτίαν ἀναφέρουϲιν ὡϲ ἄρχοντι· ἢ ὅτι αὐτῇ αἴτιοϲ τοῦ γάμου.