Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

125.---πῶϲ δὲ Ἀπόλλωνοϲ ϲκυλεύϲαντοϲ (Π 804) περὶ Ἐκτορόϲ[*](B f. 233b ad Πάτροκλον. L f. 371b.) φηϲιν ἡ τάχα περὶ μόνων τῶν κνημίδων φηϲίν. ἢ ὡϲ Ὀδυϲϲεύϲ φηϲι ϲκοπὸν εἵλομεν ( K 561 ) κατὰ ϲυνεκδοχήν, οὕτω καὶ Ἀπόλλωνοϲ ἀφῃρημένου τὸν κοινωνὸν τῶν κατορθωμάτων ϲυναριθμεῖ.

[*](6. 7 καὶ οὕτωϲ τρίτοϲ Ἕκτωρ, rel. om., Vict. 7 καθ’ ὑπερβατὸν καὶ οὕτιυϲ ἵν’ Lp ἔφορβοϲ Lp 8 quae in B Lp sequntur: αὔξει δὲ αὐτὸν κτλ. in Vict recte novo lemmati praemisso ἄλλωϲ adscripta sunt 9 κτενεῖ Vict. 10 ὑπὸ Θέτ. Vict. ἢ ἐπεὶ pro ὅτι Vict. 11 ἡ om. A 13 ἀπολογίαιϲ A. 22 εἵλωμεν L)[*](κτλ., sed sub finem multo peius traditum cum schol. B⟩ (lV, p. 141, 33 Dind.) confusum est.)[*](5 Id. Eust. Π, p. 1089, 64.)[*](9 sqq. †Eust. p. 1089, 60 sqq.)[*](15 sqq. Cf. Sext. Empir. adv. dom. ΙΙΙ, 21 (p. 554 F.): ἀποδέχεται γοῦν (ὁ Ἀριστοτέλης, v. fr. 12 ed. Acad. Berol.) καὶ τὸν ποιητὴν Ὅμηρον ὡς τοῦτο (τὸ προμαντεύεσθαι τὴν ψυχὴν ἐντὸϲ τῷ χωρίζεσθαι τῶν σωμάων) παρατηρήσαντα· πεποίηκε γὰρ τὸν μὲν Πάτροκλον ἐντὸϲ τῷ ἀναιρεῖσθαι προαγορεύοντα περὶ. τῆς Ἕκτορος ἀναιρέσεως, τὸν δ’ Ἕκτορα περὶ τῆς Ἀχιλλέως τελευτῆς. )[*](20 sqq. Caret quaestionis forma schol. Vict.. (f. 325a): . . . κατεχρήσατο δὲ ὡς ἐκεῖ· Πατρόκλοι οβίαν ἐνάριξ εκατακτάς (v. 187)· γυμνὸ γὰρ Πάτροκλος· καὶ τεύχεα δὲ οὐ καταὰ κόσμον ἀπὸ κρατότε καὶ ὤμων βάλεν (v. 205). ἐπεὶ τὰς κνημῖδας ἔλυσεν, ἢ ὡς Ὀδυσσεὒς κτλ. — Aristarchus diplen posuisse videtur πρὸ τὸ δοκοῦν μάχεσθαι, v. Lehrs, Ar. p. 15.)[*](22 Cf. Porph. K 561, p. 160, 22.)
218

127. ad Ω 15. 16.

[*](*B f. 234a ad φύξηλιν. L f. 272a, Π)

143. φύξηλιϲ ἐϲτὶν ὁ φεύγων τὰϲ ἴλαϲ, δειλὸϲ δὲ ὁ δεδιὼϲ τὰϲ ἴλαϲ, μενεδήιοϲ δὲ ὁ ὑπομένων τὴν δηιοτῆτα, ἐϲθλὸϲ δὲ ὁ ἐθελοντὴϲ μαχόμενοϲ, οἱονεὶ ἐθελόϲ. ὁ δὲ ἐναντίοϲ οὐκ ἐθέλεϲκε μάχην ἀπὸ τείχεοϲ ὀρνύμεν Ἔκτωρ (l 353), ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπέμεινεν ἄποθεν τῶν τειχῶν μάχεϲθαι. οὕτωϲ ἔχει καὶ τὸ ἦ ϲ’ αὔτωϲ κλέοϲ ἐϲθλὸν ἔχει φύξηλιν ἐόντα ( 143 ) τοῦ δὲ φυξήλιοϲ οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήιοϲ οὐδὲ μαχήμων (M 247 ). καὶ τὸ οἷον ἀναΐξαϲ ἄξαρ οἴχεται οὐδ’ ὑπέμεινεν· οὐ μὲν γάρ τοι κακὸϲ εἰϲ ὦ πα (α 410. 1 ) δηλοῖ οὐχ ὑπέμεινε γνῶναι οὕτε ἡμᾶϲ αὐτὸν οὔτ’ αὐτὸν ἡμᾶϲ.

263. Π 174.

[*](B⟩ f. 237ᵇ ad ἐρύϲαντο.)

117. πῶϲ μὴ καὶ Πάτροκλον εἵλκυϲαν; ὅτι περὶ τοῦτον οἱ Τρῶεϲ ϲπουδαιότεροι ἦϲαν, τῶν δὲ om. L. ἰδίων καὶ ἠμέλουν νεκρῶν.

368. v. ad ζητ. 34.

[*](A f. 235b.)

608 sqq. λίαν τούτων πέπλεκται ὁ λόγοϲ, καὶ ἔϲτι τῶν ἔξω περι ζητημάτων· ὁ δ’ Ἰδομενῆ οϲ ἀκόντιϲε δί φρ ῳ ἐφεϲταότοϲ πεζὸϲ γὰρ τὰ πρῶ ταλιπὼν νέαϲ ἤλυθε. τίϲ πεζὸϲ ἥλυθε καί κε Τρωϲὶ μέγα κράτοϲ (οὕτωϲ αὐτὸϲ ἐτρώθη, ὅτι πεζὸϲ ἦν) ἀλλὰ δεῖ νοεῖν τὰ μὲν διὰ μέϲου εἰρημένα , τὰ δὲ κεφαλαιωδῶϲ ἐξενηνεγμένα ὕϲτερον τῆϲ ἐπὶ μέρουϲ ἐπεργαϲίαϲ τυχόντα κατ’ ἐπανάληψιν. τὸ δὲ πεζὸϲ γὰρ τὰ πρῶτα οὐκ ἐπὶ τοῦ Κοιράνου ἀκουϲτέον, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ Ἰδομενέωϲ. ϲαφέϲ δ’ ἐκ τοῦ ἐπιφέρεϲθαι καί κεν [*](4 μχώμενοϲ L 6 ϲ’ αὕτωϲ L 9 οἴχετο L. 16 A in lemm.: Τρῶεϲ ὁ δ’ Ἰδομενῆοϲ ἀκόντιϲε Δευκαλίδαο ἕωϲ τοῦ αὐτὸϲ δ’ ὤλεϲε θυμὸν 18 inter - vallum quod inter versus indicavi in cod. non comparet) [*](2 Neque Eust. P, p. 1099 extr., plura aut meliora quum nos in cod. suo legisse videtur: φύξηλι δὲ εἰ μὲν ὁ φεύγων ἅλις, ἔχεται λόγου τὸ διὰ τοῦ ἦτα γράφεσθαι τὴ καραλ ήγουσαν· εἰ δὲ ὁ φεύγων ἴλας, ἤγου τὰς ἐντὸϲ πολέμῳ τάξεις, κατὰ τὸνπαρὰ Πορφυρίῳ λόγον, ἔχει ἀπορίαν γαρφή. Cf. Et. M. 802, 44: φτύ ξηλιν ἐόντα· ἀνανδρον, φυγόν, καρὰ τὸ φεύγειν τὰς ἴλας.) [*](Eust. Λ, p. 855, 48: ἱστέον δὲ καὶ ὅτι ὁ δειλὸς ὁ δεδιὼ τὰς ἴλας, ὁ καὶ φύξηλις.) [*](3 schol. B⟩ N 228 (id. Lp, L. f. 276a) ad μενεδήιος: μένων τοὺρ δηίους . . . Cf. Hesych. μενεδήιος: ἀνδρεῖος, μένων ἐντὸϲ τῃ μάχη.) [*](13. 14 Idem schol. L f. 377b et Vict. f 330a.) [*](16 sqq. Verba scholii καὶ ἔστι τῶν ἔξω περιφερομένων ζητημάτων ita intelligenda esse videri, ut dicat Porphyrius, in operibus illis collectaneis, inde Quaestiones suas contexuisset, ζήτημα illud non infuisse, in Prolegg. cap. III, ubi de scholii L 682 praefatione egi, docui.) [*](20 Cf. A ν. 610 (intermarg.): μακρὰ παρέκβασις καὶ πάντα διὰ μέσου· τὸ γὰρ ἑξῆς· Κοίρανον βάλ’ ὑπὸ γναθμοῖο, quoe Nicanori Friedl. (p. 248) tribuit. Simil. B⟩ f.244 ad γναθμοῖον, 617 (id. L. f. 386 b): . . . . ἔστι δὲ τὸ ἑξῆς· ἀτὰρ Μηριόναο ὀπάονά θ’νίοχόντε, τὸν βάλ’ ὑπὸ γναθμοῖο· τὰ δὲ ἄλλ ἐντὸϲ μέσῳ.)

219
Τρωϲὶ μέγα κράτοϲ· οὐ γὰρ ἂν τάϲϲοιτο τοῦτο οἰκείωϲ ἐπὶ τοῦ Κοιράνου (ἦν γὰρ οὐ τῶν ἀριϲτέων), ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ Ἰδομενέωϲ. διὰ μέϲου δὲ ταῦτα· δίφρῳ ἐφεϲταότοϲ, τοῦ μέν ῥ’ ἀπ ὸ τυτθὸν ἅμαρτεν, αὐτὰρ ὁ Μηριόναο ὀ πάονά θ’ ἡνίοχόν τε Κοίρανον, ὅϲ ῥ’ ἐκ Λύκτου ἐυκτιμένηϲ ἕπεθ’ αὐτῷ, ὥϲτε εἶναι τὸ ἑξῆϲ· ὁ δ’ Ἰδομενῆοϲ ἀκόν τιϲε Δευκαλίδαο· πεζὸϲ γὰρ τὰ πρῶτολιπὼν νέαϲ ἤλυθεν, ὁ Ἰδομενεύϲ. εἴωθε δὲ ὁ ποιητὴϲ τινὰ διὰ μέϲου τάϲϲειν. κεφάλαιον δὲ νοητέον αὐτὸ μόνον προειρῆϲθαι ἐντὸϲ τῷ ὁ δ’ Ἰδομενῆοϲ ἀκόντιϲε Δευκαλίδαο δίφρῳ ἐφεϲταότοϲ· τοϲ· εἶτα ἐπεξηγεῖται τὴν αἰτίαν, πῶϲ ἐγένετο ἐντὸϲ τῷ δίφρῳ· πρότερον μὲν ἦν πεζόϲ, τότε δὲ ὁ Κοίρανοϲ αὐτῷ παρέϲτηϲε τὸ ἅρμα. πεζὸϲ μὲν γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέαϲ ἐντὸϲ τῆ Ν (240) ἀπὸ τῆϲ ϲκηνῆϲ ὁ Ἰδομενεύϲ, νῦν δὲ ἄφνω πέφηνεν ἐφ’ ἄρματοϲ· οὐ γάρ ἐϲτιν ὁ λόγοϲ ὅτι ἀπὸ Κρήτηϲ πεζὸϲ ἦλθεν, οὐ χρηϲάμενοϲ ἅρματι, καθάπερ ὁ Ὀδυϲϲεύϲ, τραχεῖαν ἔχιυν τὴν Ἰθάκην. ϲημαίνει οὖν ὅτι ἀπὸ τῶν νεῶν πεζὸϲ ἦλθεν ἐπὶ τὸν πόλεμον. προθεὶϲ οὖν τὸ κεφάλαιον, ὕϲτερον ἐπεκδιδάϲκει πῶϲ ἔϲχεν ἅρμα· καί κε Τρωϲὶ μέγα κράτοϲ ἐγγυάλιξεν, εἰμὴ Κοίρανοϲ ὦκα ποδώκεαϲ ἤλαϲεν ἵππουϲ. τοῦτο οὖν προλαβὼν ἐξήνεγκεν· ὁ δ’ Ἰδομενῆοϲ ἀκόντιϲε Δευκαλίδαο δίφρῳ ἐφεϲταότοϲ. πῶϲ ὁ γὰρ Κοίρανοϲ ἤλαϲε τοῦϲ ἵππουϲ, ἐπεὶ αὐτόϲ γε πεζὸϲ ἐλήλυθε· πεζὸϲ γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέαϲ ἤλυθε. τίϲ γὰρ ἡ ἰδιότηϲ. ὅτι, εἴπερ ἐμάχετο πεζόϲ, ἀπολώλει ἂνοἶϲ ἐντροπὴ ἐγέτο πρὸϲ οὓϲ Πηνέλεωϲ ἦρχεν.

κατὰ Ἰδομενέωϲ βάλλει νεωϲτὶ τῷ δίφρῳ ἐπιβάντοϲ· πεζὸϲ γὰρ[*](B f. 243b ad Ἰδομενῆοϲ V. 608. L f. 386a.) ἐκ τοῦ ναυϲτάθμου ἦλθε, καὶ δὴ πεϲὼν ἄν ὕψωϲε τοὺϲ Τρῶαϲ, εἰ μὴ ὁ Κοίρανοϲ αὐτῷ παρέϲτηϲε τὸ τοῦ Μηριόνου ἅρμα, ὃϲ ἐκ Λύκτου Μηριόνῃ ϲυνεϲτράτευϲε· λέγει δὲ ὅτι ἤδη ἀναβῆναι φθάϲαντοϲ Ἰδομενέωϲ ἧκε τὸ βέλοϲ, καὶ τὸν ἡνίοχον ἔτρωϲε κατὰ τύχην. εἰ μὴ οὖν ἤνεγκε τοῦϲ ἵππουϲ, τροπῆϲ γεγονυίαϲ, μεϲαιπόλιοϲ ὢν ὁ Ἰδομενοῦϲ καὶ μὴ δυνάμενοϲ φεύγειν, ἀπώλετο ἄν.

698. ἐζήτηται πῶϲ οὐκ ἐϲτιν Αὐτομέδων μηνυτὴϲ τῆϲ τοῦ Πατρόκλου[*](*B f. 217a ad Ἀντίλοχοϲ L f. 391b ibid. Af. 239a ad C 9.) [*](1 τὸ cod. 10. 11 πρότερον μὲν ἦν in ras. 22 ἀπολώλει, ε supra ει scrpt., cod.; ἄν add. Dind. 26 ἐκ λύπηϲ L 31 L praem. ἀπορία, deinde in ) [*](1 sqq. Fuisse qui v. 613 ad Merionen referrent, schol. A v. 613 docet, cf. Eust. p. 1120, 23 sqq.-) [*](24 sqq. Eadem fere sed paucis (aliunde, ut videtur, neque enim in schol. A, quod praemisimus, leguntur) additis schol. Vict. f. 334a. Scholio BL. simillimum est schol. A v. 614: ἐκδεκτέον τὸν λόγον ἐπὶ το Ἰδομενέως. ὁ Κοΐφανος φανος ἰδὼν τὸν Ἰδομενόα κινδυνεύοντα πεζόν (πεζὸς γὰρ ἀπὸ τοῦ ναυστάθμου), ἐξήλασε τοὺς ἵππους, δεξάμενος αὐτὸν ἐπὶ τῶν ἵππων. ἔφθασε τὴν τοῦ Ἕκτορος βολήν, ὥστε μετὰ τὸ ἀναβῆναι επὶ τὸ ἅρμα τότε πεμφθῆναι τ δόρυ αὐτῷ. αὐτὸς δὲ ὁ Κοίρανος ἀπώλετο, σώσας τὸν Ἰδομενέα.) [*](31 sqq. Scholium ab editoribus recte huc relatum: difficultas enim διὰ τί γυμνὸς τρέχει ad versum Σ 2 non pertinet.)

220
ἀναιρέϲεωϲ, ἀλλ’ Ἀντίλοχοϲ, καὶ διὰ τί γυμνὸϲ τρέχει. ῥητέον οὖν ὅτι Αὐτομέδοντα μὲν αἰϲχρὸν ἦν μετὰ τῶν ἵππων ἔρχεϲθαι πρὸϲ Ἀχιλλέα ἄπρακτον, τῶν ἄλλων ἀγωνιζομένων περὶ τοῦ ϲώματοϲ Ἀντίλοχοϲ δὲ ταχύτεροϲ ὢν τῶν ἄλλων προεκρίθη, καὶ γυμνὸϲ πρόειϲι, μετὰ τῶν ὅπλων τὰϲ ϲυμφορὰϲ ἐκπομπεύειν παραιτούμενοϲ, ἢ διὰ τὸ μὴ βαρούμενον τοῖϲ ὅπλοιϲ χρονίϲαι ἐντὸϲ τῇ ὁδῷ.