Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

647 sqq. τί δήποτε τιμῆϲαι ὑποϲχόμενοϲ Ἀχιλλέα μεῖζον αὐτὸν ἔβλαψε; καὶ γάρ φηϲιν ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδοϲ (C 80). ἢ μὴ δεόντωϲ τωϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παρὰ Διὸϲ δωρε ἀτυχεῖ· οὐ γὰρ ἀποχρῆν ἡγήϲατο. εἰ μὴ τὸ πάν ἀπόλοιτο τῶν Ἀχαιῶν, καὶ τὰϲ λιτὰϲ οὐ προϲήκατο.

[*](Lp f. 266a s. l.)

816. πῶϲ λέγει ἀνωτέρω (v. 813) οὐδ’ ἐδάμαϲϲεν ἐδάμαϲεν Lp, ἐνταῦθα δὲ δουρὶ δαμαϲθείϲ; ἢ τάχα τὸ οὐδ’ ἐδάμαϲεν ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔπληξε καιρίαν, ἐνταῦθα δὲ τὸ δαμαϲθείϲ ἀντὶ τοῦ πληγεὶϲ μόνον, ὥϲπερ ἐντὸϲ θεοῦ πληγῇ, οὕτω καὶ ἐντὸϲ δόρατι. ἢ οὐδ’ ἐδάμαϲε κατὰ τὸν ποιητήν, ὅτι οὐκ εἶδεν οὔτε αἷμα οὔτε πληγήν Πάτροκλοϲ δὲ ἤϲθετο τῆϲ πλήξεωϲ ἔνδοθεν.

[*](A f. 222b. Cf. schol. min)

850. πῶϲ τέϲϲαραϲ καταριθμήϲαϲ, Μοῖραν Ἀπόλλωνα Εὔφορβον Ἕκτορα, ἐπιφέρει ϲ ὺ δέ με τρίτοϲ ἐξεναρίζειϲ ἐϲτι δὲ λέγειν, ὅτι τὴν Μοῖραν οὐ κατηρίθμηϲεν ὡϲ κοινὴν πᾶϲιν ἀνθρώποιϲ ἐπικειμένην. [*](2 πρώτωϲ L 2. 3 καὶ ψ. ἀνάγν. τὸ ἐϲήλατο, rel. om., L 7 νῦν post περιέθηκε L. 8 τὸ ὑποκείμενον Lp 11 τῶν, ων e corr., B; τὸν L.) [*](φησιν ἀλλαχοῦ Πριαμίδης, ὃςἐσήλατο; ἑκάτερος τῆς ἰδίας φάλαγγος πρῶτος. ὃςἐσφύριος δὲ ψιλοῖ τὸ ἐσήλατο καὶ ἐκδέχεται τὸ ἐσάλευσεν ἀπὸ τοῦ σάλω, ὅθεν καὶ σάλος. τῦτοo δὲ σπανίως εἶρηται. οἱ δὲ ἔβλαψεν ὑπερβολικῶς. Brevius idem M 438 (Bkk.) Πριαμίδῃ ὃς πρῶτος] καὶ πῶς φησι κεῖται ἀνὴρ ὃς πρῶτος ; ἢ ἴσως ἑκάτερο τῆς ἰδίατάξεω πρῶτος. ἀντὶ τοῦ εσάλευσε τὸ ἐσήλατο. Cf. Eust. Π, p. 1075, 44 sqq.; qui M, p. 913, 8, paullo accuratius: ἀλλ’ ἐκεῖ μὲν (Π) ὁ Πορφύριος τὸ ἐσήλατο ἀντὶ τοῦ ἐσάλευσε νοεῖ, ἐνταῦθα δὲ ἀντὶ τοῦ εἰσεπήδησεν. — 'chol. min. ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν] ἀντὶ τοῦ διεσάλευσεν, ἐπλήρωσεν εἰσελθών. Hesych. ἐσήλατο . . . ἢ ἔσεισεν. κατέβαλεν. ἐτίναξε. κατέπεσεν. ) [*](1 Lysaniam sequitur, v. schol. A Π 558 (cf. Eust. h. l.).) [*](4. 5 Idem schol. L. f. 357 et Lp f. 261a.) [*](6 sqq. idem fere Vict. f. 316a; ct. etiam † Lp f. 261a v. 559: νόμος τοῖς κειμένοις μὴ ἐπεμβαίνεν. δηλοῖ γοῦν τὴν πολλὴν εἰς ἐκεπινον μῆνιν, ὅτι ἐκεῖνος καὶ πολλοὺν ἀνεῖλε καὶ τὸ τεῖχος ἐσήλατο.) [*](10 — 13 Praeter schol. Lp (f. 262b) prorsus congruens eadem fere Vict. (f. 317b) habet.) [*](20sqq. Ariston. v, 850: διπλῆ πρὸς τὸ ζητούμενον· τέσσαρας γὰρ προειπῶν ἐπιφέρει σὺ δέμετρίτος. τὴν δὲ κοινὴν πᾶσι καρεποένην Μοῖρα οὐκ ἀριθμεῖ, ἀυτοῦς δὲ τοὺς ἐπενεγκόντας αὐτῷ χεῖρας. — Ceterum eadem fere quae supra edidimus schol. L. (f. 367a) habet: ἐζήτηται πῶ ἄρα τέσσαρας καταριθμήσας)

217
ἔνιοι δὲ τὸ ἑξῆϲ οὕτωϲ ἀποδιδόαϲιν· ἀλλά με Μοῖρα ὀλοὴ καὶ Λητοῦϲ ἔκτανεν υἱόϲ, ἀνδρῶν δ’ Εὔφορβοϲ τρίτοϲ· ϲὺ δέ με ἐξεναρίζειϲ. ἢ ϲὺ δέ με τρίτατοϲ ἐξεναρίζειϲ, ἵν’ ᾖ πολλοϲτόϲ.

πολλοϲτόϲ, ὡϲ τὸ ἀϲπαϲίη τρίλλιϲτοϲ (Θ 488), οἱ δὲ Μοῖραν[*](B f. 230b ad τρίτοϲ Lp f. 266b c. l. ϲὐ δ᾿ ἔμε Vict. f. 321b.) καὶ Ἀπόλλωνα ἕν· ἄμφω γὰρ θεοί. οἱ δὲ κατὰ κοινοῦ τὴν Μοῖραν παρειλῆφθαι. τινὲϲ δὲ τὸ ἐξεναρίζειν ἐπὶ τῶν αὐτοχείρων, καὶ οὕτωϲ τρίτοϲ. Ἕκτωρ τρίτοϲ. τινὲϲ δὲ καθ’ ὑπερβατόν, ἵν’ ᾖ· τρίτοϲ Εὔφορβοϲ, ϲὺ δέ με ἐξεναρίζειϲ.

854, πόθεν ὁ Πάτροκλοϲ οὖδεν ὅτι Ἀχιλλεὺϲ κτείνει τὸν Ἔκτορα,[*](A f. 222β c.l. χρϲὶ δαμέντ’ Vict. f. 321b.) ὥϲπερ Ἀχιλλεὺϲ ἀκούϲαϲ παρὰ Θέτιδοϲ ( C 96); ὅτι κατ’ Ἀρτέμωνα τὸν Μιλήϲιον ἐντὸϲ τῷ περὶ ὀνείρων, ὅταν ἀθροιϲθῇ ἡ ψυχὴ ἐξ ὅλου τὸ Ἀχιλῆοϲ. ϲώματοϲ πρὸϲ τὸ ἐκκριθῆναι, μαντικωτάτη γίνεται. καὶ Πλάτων ἔν ἀπολογίᾳ Ϲωκράτουϲ (p. 39 C) καὶ γάρ εíμι ἐνταῦθα, ἐντὸϲ ᾧ μάλιϲτα ἄνθρωποι χρηϲμῳδοῦϲιν, ὅταν μέλλωϲιν ἀποθανεῖϲθαι.

πόθεν ὁ Πάτροκλοϲ οἶδεν ὅτι Ἀχιλλεὺϲ κτενεῖ τὸν Ἕκτορο δόγμα[*](B f. 230b ad Ἀχιλῆοϲ. Lp f. 267a c.l. χερϲὶ δαμέντ’ Ἀχιλῆοϲ.) ἐϲτὶ τοῦτο τῷ ποιητῇ, ὅτι ὅταν ἀθροιϲθῇ ἡ ψυχὴ ἐξ ὅλου τοῦ ϲώματοϲ πρὸϲ τὸ ἐκκριθῆναι, μαντικωτάτη γίνεται· θείαϲ γάρ ἐϲτι μέροϲ φύϲεωϲ, καὶ θειοτερα γίνεται χωριϲθεῖϲα τῆϲ ὕληϲ τοῦ ϲώματοϲ καὶ πρὸϲ οἰκεῖον ἀναδραμοῦϲα.

125.---πῶϲ δὲ Ἀπόλλωνοϲ ϲκυλεύϲαντοϲ (Π 804) περὶ Ἐκτορόϲ[*](B f. 233b ad Πάτροκλον. L f. 371b.) φηϲιν ἡ τάχα περὶ μόνων τῶν κνημίδων φηϲίν. ἢ ὡϲ Ὀδυϲϲεύϲ φηϲι ϲκοπὸν εἵλομεν ( K 561 ) κατὰ ϲυνεκδοχήν, οὕτω καὶ Ἀπόλλωνοϲ ἀφῃρημένου τὸν κοινωνὸν τῶν κατορθωμάτων ϲυναριθμεῖ.

[*](6. 7 καὶ οὕτωϲ τρίτοϲ Ἕκτωρ, rel. om., Vict. 7 καθ’ ὑπερβατὸν καὶ οὕτιυϲ ἵν’ Lp ἔφορβοϲ Lp 8 quae in B Lp sequntur: αὔξει δὲ αὐτὸν κτλ. in Vict recte novo lemmati praemisso ἄλλωϲ adscripta sunt 9 κτενεῖ Vict. 10 ὑπὸ Θέτ. Vict. ἢ ἐπεὶ pro ὅτι Vict. 11 ἡ om. A 13 ἀπολογίαιϲ A. 22 εἵλωμεν L)[*](κτλ., sed sub finem multo peius traditum cum schol. B⟩ (lV, p. 141, 33 Dind.) confusum est.)[*](5 Id. Eust. Π, p. 1089, 64.)[*](9 sqq. †Eust. p. 1089, 60 sqq.)[*](15 sqq. Cf. Sext. Empir. adv. dom. ΙΙΙ, 21 (p. 554 F.): ἀποδέχεται γοῦν (ὁ Ἀριστοτέλης, v. fr. 12 ed. Acad. Berol.) καὶ τὸν ποιητὴν Ὅμηρον ὡς τοῦτο (τὸ προμαντεύεσθαι τὴν ψυχὴν ἐντὸϲ τῷ χωρίζεσθαι τῶν σωμάων) παρατηρήσαντα· πεποίηκε γὰρ τὸν μὲν Πάτροκλον ἐντὸϲ τῷ ἀναιρεῖσθαι προαγορεύοντα περὶ. τῆς Ἕκτορος ἀναιρέσεως, τὸν δ’ Ἕκτορα περὶ τῆς Ἀχιλλέως τελευτῆς. )[*](20 sqq. Caret quaestionis forma schol. Vict.. (f. 325a): . . . κατεχρήσατο δὲ ὡς ἐκεῖ· Πατρόκλοι οβίαν ἐνάριξ εκατακτάς (v. 187)· γυμνὸ γὰρ Πάτροκλος· καὶ τεύχεα δὲ οὐ καταὰ κόσμον ἀπὸ κρατότε καὶ ὤμων βάλεν (v. 205). ἐπεὶ τὰς κνημῖδας ἔλυσεν, ἢ ὡς Ὀδυσσεὒς κτλ. — Aristarchus diplen posuisse videtur πρὸ τὸ δοκοῦν μάχεσθαι, v. Lehrs, Ar. p. 15.)[*](22 Cf. Porph. K 561, p. 160, 22.)
218

127. ad Ω 15. 16.

[*](*B f. 234a ad φύξηλιν. L f. 272a, Π)

143. φύξηλιϲ ἐϲτὶν ὁ φεύγων τὰϲ ἴλαϲ, δειλὸϲ δὲ ὁ δεδιὼϲ τὰϲ ἴλαϲ, μενεδήιοϲ δὲ ὁ ὑπομένων τὴν δηιοτῆτα, ἐϲθλὸϲ δὲ ὁ ἐθελοντὴϲ μαχόμενοϲ, οἱονεὶ ἐθελόϲ. ὁ δὲ ἐναντίοϲ οὐκ ἐθέλεϲκε μάχην ἀπὸ τείχεοϲ ὀρνύμεν Ἔκτωρ (l 353), ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπέμεινεν ἄποθεν τῶν τειχῶν μάχεϲθαι. οὕτωϲ ἔχει καὶ τὸ ἦ ϲ’ αὔτωϲ κλέοϲ ἐϲθλὸν ἔχει φύξηλιν ἐόντα ( 143 ) τοῦ δὲ φυξήλιοϲ οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήιοϲ οὐδὲ μαχήμων (M 247 ). καὶ τὸ οἷον ἀναΐξαϲ ἄξαρ οἴχεται οὐδ’ ὑπέμεινεν· οὐ μὲν γάρ τοι κακὸϲ εἰϲ ὦ πα (α 410. 1 ) δηλοῖ οὐχ ὑπέμεινε γνῶναι οὕτε ἡμᾶϲ αὐτὸν οὔτ’ αὐτὸν ἡμᾶϲ.

263. Π 174.

[*](B⟩ f. 237ᵇ ad ἐρύϲαντο.)