Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

287. v. ad B⟩ 844 sqq. (p. 5, 10) et ad 5 140 sqq.

315. μέμφονται λέγοντεϲ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ μῦϲ πληγὰϲ ἐπωδύνουϲ μὲν οὐ θαναϲίμουϲ δὲ διὰ τὸ μὴ ϲυνάπτεϲθαί τινι τῶν καιρίων. οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ μύεϲ ἐκ νεύρων εἰϲὶ πεπλεγμένοι καὶ ϲαρκὸϲ ϲτερίφηϲ, ὅθεν ἐντὸϲ ταῖϲ διακοπαῖϲ αὐτῶν ὀδύναι γίνονται ἕνεκεν τῶν νεύρων, αἱμορραπου. γίαι δὲ διὰ τὰϲ φλέβαϲ καὶ ἀρτηρίαϲ, τελευταῖον δὲ διὰ τὰϲ τοῦ ἐγκεφάλου ϲυμπαθείαϲ· δύο γὰρ καταπεφύκαϲιν αὐτοῦ νεῦρα ἀπὸ νωτιαίου μυελοῦ. ϲυμπαθεῖ δὲ καὶ ἡ καρδία τῷ ἐμπεφυκέναι αὐτῇ τὰϲ φλέβαϲ. καλῶϲ δὲ καὶ πάχιϲτον αὐτόν φηϲιν· ὁ γὰρ ἐντὸϲ τῷ ϲώματι παχύτατοϲ μῦϲ ἐντὸϲ τῇ κνήμῃ ἐϲτὶ καταγόμενοϲ ἐπὶ τὴν πτέρναν, ὃϲ καὶ τένων καλεῖται.

323. ad v. 315.

365. πῶϲ αἰθέροϲ, τὰ γὰρ πάθη ταῦτα περὶ τὸν ἀέρα ϲυμβέβηκεν. [*](2 ἔτι Διόϲ om. L. 3 ἐπεὶ V τοῖϲ om. V 3. 4 ὕδατι τρέφεται L, τῷ Διὸϲ ὕδατι τρέφονται V 4 Ζηνόδοτοϲ V, Ζηνόδωροϲ etiam cod. Ε 0d. (sec. Dind.): cf. Prolegg. cap. Ill, 4 4. 5 διὰ διφθόγγου om. V 5 διιπετῆ L) [*](quae post διφθόγγου in cod. L. (unde vel e simili libro Arsenii scholium cod. Paris. fluxisse videtur) sine ullo intervallo sequntur de granditate versuum P 263 sqq, quae non solum P Platonem sed etiam Solonem a scribendo deterruerit, a Porphyrio aliena esse cum inde probetur, quod quaestio Porphyriana cum loco P 263 minime cohaeret (v. ad p. 213, 6), tum inde evincitur, quod eadem verba inter scholia co. B⟩ a priore manu scripta (f. 236b ad προχοῇϲι P 963) ita leguntur, ut cum alterius manus scholio quod edidimus minime cohaereant (IV, p. 152, 20 —31 Dind ) non recte igitur Valckenaer, op. II, p. 101, pro Por venditavit 9 μυῖεϲ B, μῦεϲ Lp νευρῶν L. ϲτερίφηϲ B, ϲτερι L. 9. 10 ὅθεν καὶ ἐντὸϲ L. 10 νευρῶν LLp 12 ϲυμαφείαϲ, supra scrpt. παθείαϲ, L. 12. 13 ἀπὸ τοῦ ν. μ. Lp 15. 16 ἐντὸϲ τῇ κνήδῃ (sic) ἐϲτὶν ἐπὶ δὲ τὴν πτέρναν κατ., ὃϲ καὶ τέν. καλ. Lp) [*](Et. M. 275, 9 sqq .; Zenodoream sequuntur Hesych. v. διιπετέος (v. ad lin. 4) et schol. B⟩ f. 216b ad διιπετέος Π 174, alteram Strab. l, 2, 30 (p. 36 C), Apollon. v. δθθοετέιςμ Hesych. (1), Suit. h. v., Eust. Π, p.1053, 9.) [*](4.5 Cf Hesych. διιπετέος (2): ἐπί μὲν τῶν ἄλλων ποταμῶ ἀπὸ τοῦ Διὸς πληρουμένων, χειμάρρων· ἐπὶ ὁ τοῦ Νείλου δαυκγοῦς, διαφανοῦς , ἢ διαπεπετασμένου.) [*](7 sqq. †B f. 219 b ad πρυμνὸν v. 323 (id. Lp f. 256 c. l. ὦμον ἄφαρ πρυ Vict. f, 308 c.l. δρύψ ἀπὸ μυώνων): . . . εἰ μὲν οὖν τοῦ ἐγκεφάλου ἀποπέφυκε τὰ νεῦρα εἰς ωντιαῖον μυελόν, ἐκ νεύρων δὲ οἱ μύες ⟨μυῖες B, μῦες Lp⟩, ἐκ καρδίας δὲ αἱ φλέβες εἰς τὸν μῦν, συμπάθειαν ἔχουσι καὶ τὰ ⟨πρὸς Vict.⟩ καίρια· ὅθεν αἱ ἀθρόαι ⟨κατὰ ins. Lp et Vict.⟩ τῶν μυῶν πληγαὶ θανατοῦσιν. ld. Eust. Π, p. 1061, 50.) [*](18 sqq. Scholium e notatione Aristarchea a discipulis mule intellecta:)

383.---πῶϲ δὲ αὐτὸν οὐ καταλαμβάνει Πάτροκλοϲ ἢ ὅτι καὶ[*](Vict.. f. 310b.) αὐτὸϲ διαφόρουϲ ἵππουϲ ἔχει, ὡϲ Αἰνείαϲ (Θ 265) καὶ γὰρ ἐντὸϲ Ἀβύδῳ ἱπποϲτάϲια ἔχει Πρίαμοϲ (Δ 500), ἀφ’ οὖ καὶ οἱ Ἀϲίου, τὸν Ἀρίϲβηθεν φέρονἵπποι (Β 838). ὧν καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἐπιμελεῖται Ἀνδρομάχη (Θ 186 sqq ). ἄλλωϲ τε ἄτοπον ἐπιδιώκοντα πόρρω που ἐκεῖνον ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.

411. πῶϲ λίθων εὐπορεῖ ἐφ’ ἄρματοϲ ὤν; ἔοικε κατὰ τὸ ϲιωπώμενον[*](B f. 221ᵇ ad βάλε. L f. 352b. Lp f. 258a c. l. βάλε πέτρῳ. Eodem fere Vict f. 312a.) καταβεβηκέναι ἀπὸ τοῦ δίφρου, εἶτα μετὰ τὸ πλῆξαι τὸν Ἐρύαλον πάλιν ἐπαναβεβηκέναι. ὅτι γὰρ ἐφ’ ἄρματόϲ ἐϲτι, πάλιν ἑξῆϲ φηϲιν· Πάτροκλοϲ δ’ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δί φρράλ πέτρῳ. (v. 42 ). καὶ τὸ ἐπεϲϲύμενοϲ ἐπὶ μὲν πεζοῦ οἰκεῖον , ἀπίθανον δὲ ἐπὶ ἱππότου.

419.---ἄτοπον δὲ οὕτωϲ καταφρονεῖν καὶ μὴ χρῆϲθαι μίτρᾳ,[*](B⟩ f. 221 ad ἀμιτροχίτωναϲ. Lp f. 258b. L f. 353a. Vict. f. 312b.) ὅπου γε καὶ Ἄλρηϲ αὐτῇ χρῆται ( 857 ). οἱ δὲ τοὺϲ ἄμα θώρακι ϲυνηρτημένην ἔχονταϲ μίτραν. οἱ δὲ οὐκ ἐπὶ πάντων τὸ ἐπίθετον, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ἀνῃρημένων, οἷον ὅτι εἶδεν αὐτοὺϲ ἀμιτροχίτυναϲ γεγενημένουϲ διὰ τὸ ἐϲκυλεῦϲθαι.

459. quae in cod. Leid. (f. 353a) h. v. ad Porphyrium referuntur (cf. Phil. XVIII, p. 346) Heracliti sunt, cf. Prolegom. cap. l et III.

500. v. ad H 298, p. 110, 3 sqq.

545. excerpt. e schol. ad Ω 22 relato (de v. ἀεικίζειν), v in extr. opere ζητ. 35.

558. πῶϲ ἑτέρωθι λέγων ὁ ποιητὴϲ τὸν Ἕκτορα πρώτωϲ ἐϲάλλε[*](**B f. 226b ad ἐϲήλατο. L. f. 357b.) [*](1 τάχα οἦν ϲυγχ. (om. ῥητέον ὅτι) A 3 ἐντὸϲ νεφέληϲι καὶ αἰθέρι L 11 λίθον L p, λίθουϲ Vict. 12 μετὰ τὸ πλῆθοϲ L p 14 ἑτέρωθι L. εἶδεν B⟩ Lp) [*](15 ἐπεϲϲύμενοϲ e Vict. dedi; B⟩ LLp ἐπεϲϲὺμενον 18 εἴ που γε Lp 19 ἐπὶ post ἀλλὰ om. Lp 20 οἶον ἐπεὶ οἶδεν Lp 21 διὰ τὸ ἐϲκυλ.om. L p 27 L (c.l. κεῖται ἀνήρ, ὃϲ πρῶτοϲ ἐϲήλατο τεῖχοϲ Ἀχαιῶν) praemittit ἀποροῦϲι, id. πόρρωθεν, suprascript. ἑτέ εἰϲάλεϲθαι L) [*](ὅτι δοκεῖ συγχεῖσθαι ἀὴρ πρὸς τὸν αἰθέρα, ortum esse, Lehre, Ar. p. 169, statuit. — Ζητήματι h v. locum dedisse Nicanor docet (v. 365): τοῦτο ἑκαττέροις δύναται προσδίδοσθαι· τὸ μέντον ζήτημα ὁμοίως μένει κτλ. ) [*](5 —10 B⟩ f. 221a ad ἕκφερον v. 383 (id. Lp f. 257ᵇ c. l. τὸν δ’ ἔκφερον): . . πῶς δὲ αὐτὸν οὐ διώκεν Πάτροκλος ὅτι τάχιον ἐξελάσας προέφυγεν. ἄτοπον δὲ ἦν ἑπιδ κώοντα πρόρρω που ἐκεῖνον ⟨om. L Lp⟩ ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.) [*](7 Cf Ariston. Δ 500 cum Friedlaenderi annot, p. 102.) [*](11 —16 †Eust., p. 1068, 1 sqq. — Cf Vict. ap. Bkk. p. 456 β 22 sqq. (verba. γράφεται καὶ ἐπεσσύμενος, quae ibi legatur, in cod. desnt).) [*](17 sqq. † Eust., p. 1068, 15 sqq.) [*](27 —p. 216, 5 Cf. eadem no scholio complexum Victor. f. 315b : . . . πῶρ δέ)

---πῶϲ δὲ ἀλλαχοῦ φηϲιν Ἕκτωρ Πριαμί δηϲ ἐϲήλατο ἢ τάχα ἑκάτεροϲ τῆϲ ἰδίαϲ φάλαγγοϲ.

559.---πῶϲ δὲ μείλιχον ὑποϲτηϲάμενοϲ τὸν ἄνδρα ἦθοϲ αὐτῷ νῦν περιέθηκεν ὠμόν, τὸ θέλειν λυμήναϲθαι ϲῶμα ἀναίϲθητον; ἢ τάχα τὸ προκείμενον ἀπολογία ἐϲτὶ τῆϲ ὠμότητοϲ· ὃϲ πρ ῶτοϲ ἐϲήλατο,  καὶ χαλεπαίνει δικαίωϲ τῷ πρῶτον ἐϲ τὸ τεῖχοϲ ἐϲθορόντι.

647 sqq. τί δήποτε τιμῆϲαι ὑποϲχόμενοϲ Ἀχιλλέα μεῖζον αὐτὸν ἔβλαψε; καὶ γάρ φηϲιν ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδοϲ (C 80). ἢ μὴ δεόντωϲ τωϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παρὰ Διὸϲ δωρε ἀτυχεῖ· οὐ γὰρ ἀποχρῆν ἡγήϲατο. εἰ μὴ τὸ πάν ἀπόλοιτο τῶν Ἀχαιῶν, καὶ τὰϲ λιτὰϲ οὐ προϲήκατο.