Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

170. πῶϲ, φαϲὶν, ἐντὸϲ ἅποϲιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ, ἀνὰ [*](2 κρείττοϲι Lp 4 ἐκκόπτοιντο BLp, ἐκκοπτοιν (οἱ supra οιν scrpt.) τὼ L; corr. Bkk. μέτρω B⟩ Lp, μέτρων L; corr. Bkk. 5 ὑπερβάλλει L 7 ἱϲο Lp 10. 11 μετὰ τῆϲ μεγ. καὶ δεούϲηϲ φρ. Lp 15 ϲτίξειν L. λάψοντεϲ δ’ ἄκρον ὕδωρ λάπτουϲι 5 ἔφη ἄκρον λάψοντεϲ τὸ γὰρ κτλ. L. 16 ἐπὶ πολλῆϲ B⟩ 18 ἀντὶ τοῦ ἐρευγόμενοι φ. αἶμα L. 18 19 πολεμίχθη τουτέϲτι πολεμηθεὶϲ ἐχάϲατο L. 21 φηϲὶν Lp) [*](1 — 11 Eadem fere Vict. (f. 301a), iis quae praecedunt carens: ἄπορον ὅτου χάριν Ἀχιλλεὺς — ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον πατὰ πολὺ τοῖς κρείσσοσι συμπλε αἰσχύνην. ἀλλο (sic)· ἴσως οὖν ἁρμόσει λέγειν κτλ.) [*](3 — 7 †Eust. Π, p. 1051, 21 sqq.) [*](15 Nicanorem sequitur, v. schol. A v. 162.) [*](16 sqq. Cf. Eust. Π, p. 1052, 6 sqq.) [*](17 Ct Porph. Ω 221 (sed videntur verba ab ipso Porph. aliena esse): . . . τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος ἀποδεδώκαμεν ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.— † Vict. f. 302a ad Π 162 φόνον αἵματος: ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.) [*](21 sqq. Cf Vict. f. 302a: πῶς, φασὶν, ἐντὸϲ ἅπασιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ; τινὲς μὲν οὖν οὐκ ἐντὸϲ πλήθει. ἡ ἔχει. Ἀρίσταρχα δφησιν΄ ἐρἑτας ⟨ἀρετὰς cod.⟩ εἶναι διὰ τὸ ἔπὶ κληῖσιν ⟨ἐπίκλησιν cod.⟩. λιτὰς κκ πρὸς ὐπηρεσίαν. Διονύσιο δὲ τὸν μέγιστον ἀριθμὸν ρκ τίμιον, τὸν δὲ λοιπὸν ἐντὸϲ τῷ μεταξὺ τούτων ἄγεσθαι, ὡς φθάνειν πάσας ἀπὸ πε΄ ⟨τε cod.⟩ ἀνδρῶν (quae ap. Bekk. sequntur novo Lemmati adscripta sunt cf. Townl. ap. Cramer. A. P. III, p. 286, 28). Apparet, de nau numero ratiocinando efficiendo addita esse nonnulla (cf. schol, BLV Bekk. B⟩ 488) cum quaestione vix cohaerentia.)

174. θαυμάϲαι ἄν τιϲ τοὺϲ τὸν ποταμὸν οἰηθένταϲ, ὃν Ὅμηροϲ[*](*B f. 236ᵇ ad διιπετέοϲ P 263. Vat. ζητ. λ΄. l f. 376b P 263, II. Cf Paris, 2679 ibid. (Cram, A. P. III, p.22, 27) Π. et EHQ δ 477.) Αἴγυπτον ποταμὸν κέκληκε, διιπετῆ εἰρῆϲθαι διὰ τὸ ἀφανεῖϲ ἔχειν τὰϲ πηγὰϲ (κατὰ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ) ἐντὸϲ οὐρανῷ καὶ οὐρανόθεν ῥεῖν· λέγει γὰρ (δ 475 77. 8)·

287. v. ad B⟩ 844 sqq. (p. 5, 10) et ad 5 140 sqq.

315. μέμφονται λέγοντεϲ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ μῦϲ πληγὰϲ ἐπωδύνουϲ μὲν οὐ θαναϲίμουϲ δὲ διὰ τὸ μὴ ϲυνάπτεϲθαί τινι τῶν καιρίων. οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ μύεϲ ἐκ νεύρων εἰϲὶ πεπλεγμένοι καὶ ϲαρκὸϲ ϲτερίφηϲ, ὅθεν ἐντὸϲ ταῖϲ διακοπαῖϲ αὐτῶν ὀδύναι γίνονται ἕνεκεν τῶν νεύρων, αἱμορραπου. γίαι δὲ διὰ τὰϲ φλέβαϲ καὶ ἀρτηρίαϲ, τελευταῖον δὲ διὰ τὰϲ τοῦ ἐγκεφάλου ϲυμπαθείαϲ· δύο γὰρ καταπεφύκαϲιν αὐτοῦ νεῦρα ἀπὸ νωτιαίου μυελοῦ. ϲυμπαθεῖ δὲ καὶ ἡ καρδία τῷ ἐμπεφυκέναι αὐτῇ τὰϲ φλέβαϲ. καλῶϲ δὲ καὶ πάχιϲτον αὐτόν φηϲιν· ὁ γὰρ ἐντὸϲ τῷ ϲώματι παχύτατοϲ μῦϲ ἐντὸϲ τῇ κνήμῃ ἐϲτὶ καταγόμενοϲ ἐπὶ τὴν πτέρναν, ὃϲ καὶ τένων καλεῖται.

323. ad v. 315.

365. πῶϲ αἰθέροϲ, τὰ γὰρ πάθη ταῦτα περὶ τὸν ἀέρα ϲυμβέβηκεν. [*](2 ἔτι Διόϲ om. L. 3 ἐπεὶ V τοῖϲ om. V 3. 4 ὕδατι τρέφεται L, τῷ Διὸϲ ὕδατι τρέφονται V 4 Ζηνόδοτοϲ V, Ζηνόδωροϲ etiam cod. Ε 0d. (sec. Dind.): cf. Prolegg. cap. Ill, 4 4. 5 διὰ διφθόγγου om. V 5 διιπετῆ L) [*](quae post διφθόγγου in cod. L. (unde vel e simili libro Arsenii scholium cod. Paris. fluxisse videtur) sine ullo intervallo sequntur de granditate versuum P 263 sqq, quae non solum P Platonem sed etiam Solonem a scribendo deterruerit, a Porphyrio aliena esse cum inde probetur, quod quaestio Porphyriana cum loco P 263 minime cohaeret (v. ad p. 213, 6), tum inde evincitur, quod eadem verba inter scholia co. B⟩ a priore manu scripta (f. 236b ad προχοῇϲι P 963) ita leguntur, ut cum alterius manus scholio quod edidimus minime cohaereant (IV, p. 152, 20 —31 Dind ) non recte igitur Valckenaer, op. II, p. 101, pro Por venditavit 9 μυῖεϲ B, μῦεϲ Lp νευρῶν L. ϲτερίφηϲ B, ϲτερι L. 9. 10 ὅθεν καὶ ἐντὸϲ L. 10 νευρῶν LLp 12 ϲυμαφείαϲ, supra scrpt. παθείαϲ, L. 12. 13 ἀπὸ τοῦ ν. μ. Lp 15. 16 ἐντὸϲ τῇ κνήδῃ (sic) ἐϲτὶν ἐπὶ δὲ τὴν πτέρναν κατ., ὃϲ καὶ τέν. καλ. Lp) [*](Et. M. 275, 9 sqq .; Zenodoream sequuntur Hesych. v. διιπετέος (v. ad lin. 4) et schol. B⟩ f. 216b ad διιπετέος Π 174, alteram Strab. l, 2, 30 (p. 36 C), Apollon. v. δθθοετέιςμ Hesych. (1), Suit. h. v., Eust. Π, p.1053, 9.) [*](4.5 Cf Hesych. διιπετέος (2): ἐπί μὲν τῶν ἄλλων ποταμῶ ἀπὸ τοῦ Διὸς πληρουμένων, χειμάρρων· ἐπὶ ὁ τοῦ Νείλου δαυκγοῦς, διαφανοῦς , ἢ διαπεπετασμένου.) [*](7 sqq. †B f. 219 b ad πρυμνὸν v. 323 (id. Lp f. 256 c. l. ὦμον ἄφαρ πρυ Vict. f, 308 c.l. δρύψ ἀπὸ μυώνων): . . . εἰ μὲν οὖν τοῦ ἐγκεφάλου ἀποπέφυκε τὰ νεῦρα εἰς ωντιαῖον μυελόν, ἐκ νεύρων δὲ οἱ μύες ⟨μυῖες B, μῦες Lp⟩, ἐκ καρδίας δὲ αἱ φλέβες εἰς τὸν μῦν, συμπάθειαν ἔχουσι καὶ τὰ ⟨πρὸς Vict.⟩ καίρια· ὅθεν αἱ ἀθρόαι ⟨κατὰ ins. Lp et Vict.⟩ τῶν μυῶν πληγαὶ θανατοῦσιν. ld. Eust. Π, p. 1061, 50.) [*](18 sqq. Scholium e notatione Aristarchea a discipulis mule intellecta:)

383.---πῶϲ δὲ αὐτὸν οὐ καταλαμβάνει Πάτροκλοϲ ἢ ὅτι καὶ[*](Vict.. f. 310b.) αὐτὸϲ διαφόρουϲ ἵππουϲ ἔχει, ὡϲ Αἰνείαϲ (Θ 265) καὶ γὰρ ἐντὸϲ Ἀβύδῳ ἱπποϲτάϲια ἔχει Πρίαμοϲ (Δ 500), ἀφ’ οὖ καὶ οἱ Ἀϲίου, τὸν Ἀρίϲβηθεν φέρονἵπποι (Β 838). ὧν καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἐπιμελεῖται Ἀνδρομάχη (Θ 186 sqq ). ἄλλωϲ τε ἄτοπον ἐπιδιώκοντα πόρρω που ἐκεῖνον ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.

411. πῶϲ λίθων εὐπορεῖ ἐφ’ ἄρματοϲ ὤν; ἔοικε κατὰ τὸ ϲιωπώμενον[*](B f. 221ᵇ ad βάλε. L f. 352b. Lp f. 258a c. l. βάλε πέτρῳ. Eodem fere Vict f. 312a.) καταβεβηκέναι ἀπὸ τοῦ δίφρου, εἶτα μετὰ τὸ πλῆξαι τὸν Ἐρύαλον πάλιν ἐπαναβεβηκέναι. ὅτι γὰρ ἐφ’ ἄρματόϲ ἐϲτι, πάλιν ἑξῆϲ φηϲιν· Πάτροκλοϲ δ’ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δί φρράλ πέτρῳ. (v. 42 ). καὶ τὸ ἐπεϲϲύμενοϲ ἐπὶ μὲν πεζοῦ οἰκεῖον , ἀπίθανον δὲ ἐπὶ ἱππότου.

419.---ἄτοπον δὲ οὕτωϲ καταφρονεῖν καὶ μὴ χρῆϲθαι μίτρᾳ,[*](B⟩ f. 221 ad ἀμιτροχίτωναϲ. Lp f. 258b. L f. 353a. Vict. f. 312b.) ὅπου γε καὶ Ἄλρηϲ αὐτῇ χρῆται ( 857 ). οἱ δὲ τοὺϲ ἄμα θώρακι ϲυνηρτημένην ἔχονταϲ μίτραν. οἱ δὲ οὐκ ἐπὶ πάντων τὸ ἐπίθετον, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ἀνῃρημένων, οἷον ὅτι εἶδεν αὐτοὺϲ ἀμιτροχίτυναϲ γεγενημένουϲ διὰ τὸ ἐϲκυλεῦϲθαι.

459. quae in cod. Leid. (f. 353a) h. v. ad Porphyrium referuntur (cf. Phil. XVIII, p. 346) Heracliti sunt, cf. Prolegom. cap. l et III.

500. v. ad H 298, p. 110, 3 sqq.

545. excerpt. e schol. ad Ω 22 relato (de v. ἀεικίζειν), v in extr. opere ζητ. 35.

558. πῶϲ ἑτέρωθι λέγων ὁ ποιητὴϲ τὸν Ἕκτορα πρώτωϲ ἐϲάλλε[*](**B f. 226b ad ἐϲήλατο. L. f. 357b.) [*](1 τάχα οἦν ϲυγχ. (om. ῥητέον ὅτι) A 3 ἐντὸϲ νεφέληϲι καὶ αἰθέρι L 11 λίθον L p, λίθουϲ Vict. 12 μετὰ τὸ πλῆθοϲ L p 14 ἑτέρωθι L. εἶδεν B⟩ Lp) [*](15 ἐπεϲϲύμενοϲ e Vict. dedi; B⟩ LLp ἐπεϲϲὺμενον 18 εἴ που γε Lp 19 ἐπὶ post ἀλλὰ om. Lp 20 οἶον ἐπεὶ οἶδεν Lp 21 διὰ τὸ ἐϲκυλ.om. L p 27 L (c.l. κεῖται ἀνήρ, ὃϲ πρῶτοϲ ἐϲήλατο τεῖχοϲ Ἀχαιῶν) praemittit ἀποροῦϲι, id. πόρρωθεν, suprascript. ἑτέ εἰϲάλεϲθαι L) [*](ὅτι δοκεῖ συγχεῖσθαι ἀὴρ πρὸς τὸν αἰθέρα, ortum esse, Lehre, Ar. p. 169, statuit. — Ζητήματι h v. locum dedisse Nicanor docet (v. 365): τοῦτο ἑκαττέροις δύναται προσδίδοσθαι· τὸ μέντον ζήτημα ὁμοίως μένει κτλ. ) [*](5 —10 B⟩ f. 221a ad ἕκφερον v. 383 (id. Lp f. 257ᵇ c. l. τὸν δ’ ἔκφερον): . . πῶς δὲ αὐτὸν οὐ διώκεν Πάτροκλος ὅτι τάχιον ἐξελάσας προέφυγεν. ἄτοπον δὲ ἦν ἑπιδ κώοντα πρόρρω που ἐκεῖνον ⟨om. L Lp⟩ ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.) [*](7 Cf Ariston. Δ 500 cum Friedlaenderi annot, p. 102.) [*](11 —16 †Eust., p. 1068, 1 sqq. — Cf Vict. ap. Bkk. p. 456 β 22 sqq. (verba. γράφεται καὶ ἐπεσσύμενος, quae ibi legatur, in cod. desnt).) [*](17 sqq. † Eust., p. 1068, 15 sqq.) [*](27 —p. 216, 5 Cf. eadem no scholio complexum Victor. f. 315b : . . . πῶρ δέ)

---πῶϲ δὲ ἀλλαχοῦ φηϲιν Ἕκτωρ Πριαμί δηϲ ἐϲήλατο ἢ τάχα ἑκάτεροϲ τῆϲ ἰδίαϲ φάλαγγοϲ.

559.---πῶϲ δὲ μείλιχον ὑποϲτηϲάμενοϲ τὸν ἄνδρα ἦθοϲ αὐτῷ νῦν περιέθηκεν ὠμόν, τὸ θέλειν λυμήναϲθαι ϲῶμα ἀναίϲθητον; ἢ τάχα τὸ προκείμενον ἀπολογία ἐϲτὶ τῆϲ ὠμότητοϲ· ὃϲ πρ ῶτοϲ ἐϲήλατο,  καὶ χαλεπαίνει δικαίωϲ τῷ πρῶτον ἐϲ τὸ τεῖχοϲ ἐϲθορόντι.

647 sqq. τί δήποτε τιμῆϲαι ὑποϲχόμενοϲ Ἀχιλλέα μεῖζον αὐτὸν ἔβλαψε; καὶ γάρ φηϲιν ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδοϲ (C 80). ἢ μὴ δεόντωϲ τωϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παρὰ Διὸϲ δωρε ἀτυχεῖ· οὐ γὰρ ἀποχρῆν ἡγήϲατο. εἰ μὴ τὸ πάν ἀπόλοιτο τῶν Ἀχαιῶν, καὶ τὰϲ λιτὰϲ οὐ προϲήκατο.

816. πῶϲ λέγει ἀνωτέρω (v. 813) οὐδ’ ἐδάμαϲϲεν ἐδάμαϲεν Lp, ἐνταῦθα δὲ δουρὶ δαμαϲθείϲ; ἢ τάχα τὸ οὐδ’ ἐδάμαϲεν ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔπληξε καιρίαν, ἐνταῦθα δὲ τὸ δαμαϲθείϲ ἀντὶ τοῦ πληγεὶϲ μόνον, ὥϲπερ ἐντὸϲ θεοῦ πληγῇ, οὕτω καὶ ἐντὸϲ δόρατι. ἢ οὐδ’ ἐδάμαϲε κατὰ τὸν ποιητήν, ὅτι οὐκ εἶδεν οὔτε αἷμα οὔτε πληγήν Πάτροκλοϲ δὲ ἤϲθετο τῆϲ πλήξεωϲ ἔνδοθεν.

850. πῶϲ τέϲϲαραϲ καταριθμήϲαϲ, Μοῖραν Ἀπόλλωνα Εὔφορβον Ἕκτορα, ἐπιφέρει ϲ ὺ δέ με τρίτοϲ ἐξεναρίζειϲ ἐϲτι δὲ λέγειν, ὅτι τὴν Μοῖραν οὐ κατηρίθμηϲεν ὡϲ κοινὴν πᾶϲιν ἀνθρώποιϲ ἐπικειμένην. [*](2 πρώτωϲ L 2. 3 καὶ ψ. ἀνάγν. τὸ ἐϲήλατο, rel. om., L 7 νῦν post περιέθηκε L. 8 τὸ ὑποκείμενον Lp 11 τῶν, ων e corr., B; τὸν L.) [*](φησιν ἀλλαχοῦ Πριαμίδης, ὃςἐσήλατο; ἑκάτερος τῆς ἰδίας φάλαγγος πρῶτος. ὃςἐσφύριος δὲ ψιλοῖ τὸ ἐσήλατο καὶ ἐκδέχεται τὸ ἐσάλευσεν ἀπὸ τοῦ σάλω, ὅθεν καὶ σάλος. τῦτοo δὲ σπανίως εἶρηται. οἱ δὲ ἔβλαψεν ὑπερβολικῶς. Brevius idem M 438 (Bkk.) Πριαμίδῃ ὃς πρῶτος] καὶ πῶς φησι κεῖται ἀνὴρ ὃς πρῶτος ; ἢ ἴσως ἑκάτερο τῆς ἰδίατάξεω πρῶτος. ἀντὶ τοῦ εσάλευσε τὸ ἐσήλατο. Cf. Eust. Π, p. 1075, 44 sqq.; qui M, p. 913, 8, paullo accuratius: ἀλλ’ ἐκεῖ μὲν (Π) ὁ Πορφύριος τὸ ἐσήλατο ἀντὶ τοῦ ἐσάλευσε νοεῖ, ἐνταῦθα δὲ ἀντὶ τοῦ εἰσεπήδησεν. — 'chol. min. ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν] ἀντὶ τοῦ διεσάλευσεν, ἐπλήρωσεν εἰσελθών. Hesych. ἐσήλατο . . . ἢ ἔσεισεν. κατέβαλεν. ἐτίναξε. κατέπεσεν. ) [*](1 Lysaniam sequitur, v. schol. A Π 558 (cf. Eust. h. l.).) [*](4. 5 Idem schol. L. f. 357 et Lp f. 261a.) [*](6 sqq. idem fere Vict. f. 316a; ct. etiam † Lp f. 261a v. 559: νόμος τοῖς κειμένοις μὴ ἐπεμβαίνεν. δηλοῖ γοῦν τὴν πολλὴν εἰς ἐκεπινον μῆνιν, ὅτι ἐκεῖνος καὶ πολλοὺν ἀνεῖλε καὶ τὸ τεῖχος ἐσήλατο.) [*](10 — 13 Praeter schol. Lp (f. 262b) prorsus congruens eadem fere Vict. (f. 317b) habet.) [*](20sqq. Ariston. v, 850: διπλῆ πρὸς τὸ ζητούμενον· τέσσαρας γὰρ προειπῶν ἐπιφέρει σὺ δέμετρίτος. τὴν δὲ κοινὴν πᾶσι καρεποένην Μοῖρα οὐκ ἀριθμεῖ, ἀυτοῦς δὲ τοὺς ἐπενεγκόντας αὐτῷ χεῖρας. — Ceterum eadem fere quae supra edidimus schol. L. (f. 367a) habet: ἐζήτηται πῶ ἄρα τέσσαρας καταριθμήσας)

πολλοϲτόϲ, ὡϲ τὸ ἀϲπαϲίη τρίλλιϲτοϲ (Θ 488), οἱ δὲ Μοῖραν[*](B f. 230b ad τρίτοϲ Lp f. 266b c. l. ϲὐ δ᾿ ἔμε Vict. f. 321b.) καὶ Ἀπόλλωνα ἕν· ἄμφω γὰρ θεοί. οἱ δὲ κατὰ κοινοῦ τὴν Μοῖραν παρειλῆφθαι. τινὲϲ δὲ τὸ ἐξεναρίζειν ἐπὶ τῶν αὐτοχείρων, καὶ οὕτωϲ τρίτοϲ. Ἕκτωρ τρίτοϲ. τινὲϲ δὲ καθ’ ὑπερβατόν, ἵν’ ᾖ· τρίτοϲ Εὔφορβοϲ, ϲὺ δέ με ἐξεναρίζειϲ.

854, πόθεν ὁ Πάτροκλοϲ οὖδεν ὅτι Ἀχιλλεὺϲ κτείνει τὸν Ἔκτορα,[*](A f. 222β c.l. χρϲὶ δαμέντ’ Vict. f. 321b.) ὥϲπερ Ἀχιλλεὺϲ ἀκούϲαϲ παρὰ Θέτιδοϲ ( C 96); ὅτι κατ’ Ἀρτέμωνα τὸν Μιλήϲιον ἐντὸϲ τῷ περὶ ὀνείρων, ὅταν ἀθροιϲθῇ ἡ ψυχὴ ἐξ ὅλου τὸ Ἀχιλῆοϲ. ϲώματοϲ πρὸϲ τὸ ἐκκριθῆναι, μαντικωτάτη γίνεται. καὶ Πλάτων ἔν ἀπολογίᾳ Ϲωκράτουϲ (p. 39 C) καὶ γάρ εíμι ἐνταῦθα, ἐντὸϲ ᾧ μάλιϲτα ἄνθρωποι χρηϲμῳδοῦϲιν, ὅταν μέλλωϲιν ἀποθανεῖϲθαι.

πόθεν ὁ Πάτροκλοϲ οἶδεν ὅτι Ἀχιλλεὺϲ κτενεῖ τὸν Ἕκτορο δόγμα[*](B f. 230b ad Ἀχιλῆοϲ. Lp f. 267a c.l. χερϲὶ δαμέντ’ Ἀχιλῆοϲ.) ἐϲτὶ τοῦτο τῷ ποιητῇ, ὅτι ὅταν ἀθροιϲθῇ ἡ ψυχὴ ἐξ ὅλου τοῦ ϲώματοϲ πρὸϲ τὸ ἐκκριθῆναι, μαντικωτάτη γίνεται· θείαϲ γάρ ἐϲτι μέροϲ φύϲεωϲ, καὶ θειοτερα γίνεται χωριϲθεῖϲα τῆϲ ὕληϲ τοῦ ϲώματοϲ καὶ πρὸϲ οἰκεῖον ἀναδραμοῦϲα.

125.---πῶϲ δὲ Ἀπόλλωνοϲ ϲκυλεύϲαντοϲ (Π 804) περὶ Ἐκτορόϲ[*](B f. 233b ad Πάτροκλον. L f. 371b.) φηϲιν ἡ τάχα περὶ μόνων τῶν κνημίδων φηϲίν. ἢ ὡϲ Ὀδυϲϲεύϲ φηϲι ϲκοπὸν εἵλομεν ( K 561 ) κατὰ ϲυνεκδοχήν, οὕτω καὶ Ἀπόλλωνοϲ ἀφῃρημένου τὸν κοινωνὸν τῶν κατορθωμάτων ϲυναριθμεῖ.