Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae
Porphyrius
Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882
34. v. ad p. 183, 17.
[*](A f. 165a. L f. 270a.)70.---πῶϲ δὲ, φηϲὶν, ὁ Ποϲειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα; καὶ ῥητέον ὅτι φανταϲίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖον ἑαυτοῦ.
[*](B f. 172b ad οἰϲμενοϲ. L f. 217b)168.---διὰ τί δὲ οὐκ ἄλλον πέμπει, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ ἄπειϲιν, ὅτι ἐντὸϲ τῷ θορύβῳ κεχώριϲται τῶν δορυφόρων, καὶ ἡ ϲκηνὴ πληϲίον ἦν, καὶ οἱ πεμπόμενοι οὐχ ὁμοίωϲ ταχεῖϲ, καὶ παρὼν δὲ ὅμοιοϲ ἦν τῷ μὴ παρόντι δόρυ μὴ ἔχων---
295. Ψ 269.
340 (= Vat. ζητ. θ΄) edit. in fine operis.
[*](*B f. 176 ad ἔριδοϲ. L. f. 280a, Π, εἰϲ τὸ οἱ δ᾿ ἔριδοϲ.)358 — 60. ἐντὸϲ τοῖϲ οὕτω λεγομένοιϲ
443. τὸ ϲπαίρειν καὶ τὸ ϲκαίρειν τινὲϲ ϲυγχέουϲι, ταὐτὸν δηλοῦν[*](*B f. 178a ad ἀϲπαίρουϲα L f. 283a, II. Viet. f. 245a (ad v. 571).) νομίζοντεϲ, καίπερ Ὁμήρου διακρίνοντοϲ· τὸ μὲν γὰρ ϲπαίρειν μετὰ τοῦ α κατὰ Ἀττικὴν ϲυνήθειαν λέγει ἀϲπαίρειν· ἀϲπαίροντα δ’ ἔπειτα (μ 254) καὶ ἀϲ παίροντα λαβών ( 229) καὶ ῥά οἱ ἀϲ καὶρ ουϲα καὶ οὐρίαχον πελέμιξεν ἔγχεοϲ (N 443) καὶ ἤϲπαιρ’ ὡϲ ??ὅτε βοῦϲ (N 571). τὸ δὲ ϲκαίρειν οὐκέτι μετὰ τοῦ α· μολπ ῆ δ’ ἱυγμ ῷ τε ποϲὶ ϲκαίροντεϲ ἕποντο (C 472). ἔϲτιν οὖν ἡ διαφορὰ ὅτι τὸ μὲν ϲπαίρειν καὶ ἀϲπαίρειν ἄμουϲόν τινα δηλοῖ κίνηϲιν, ὃ γίνεται ἐν ἰχθύϲι καὶ τῷ δεδεμένῳ κατὰ τὸν ποιητὴν βοί, τὸ δὲ ϲκαίρειν ἔμμουϲον κίνηϲιν ὀρχηϲτικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δ’ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν ϲπόρον καὶ τὸν ϲκάρον κατὰ διαφόρουϲ ἐννοίαϲ προϲηγορεῦϲθαι, τῆϲ κινήϲεωϲ οὐχ ὁμοίαϲ ἐκατέρων γινομένηϲ. τὸ δὲ ϲκαίρω πάντωϲ ὀξυτέραϲ, ἀφ’ ἧϲ καὶ τὴν πολύϲκαρθμον Μύριναν προϲεῖπεν ὁ [*](4 βαρείην L 8 —10 post ἀϲπαίρειν Vict. haec tatum: ἀϲπαίροντα λαβών καὶ ὡϲ ἐνταῦθα. τὸ δὲ ϲκαίρειν κτλ. 10 πολέμιζεν L. 14 ἰχθῦϲι B⟩ δεδεμμένω B⟩ 16 τὸν ϲπαίροντα καὶ τὸν ϲκαίροντα L διαφόρου Vict. 17 οὐχ ὁμοίωϲ ἑκατέρῳ γινομένηϲ, τῷ δὲ ϲκάρῳ Vict. 18 post ὀξυτέραϲ in B⟩ sequitur φωνῆϲ, quod verbum delendum esse punctis circum positis is qui scholium scripsit significavit. Concludas ex eo verbo, in archetypo eius codicis eundem versum Oppianeum, qui scholio excerpto male immixtus est, proxime fuisse, ad. quem oculus male aberraverit ἁφῆϲ pro ἀφ’ ἦϲ L πολύκαρθμον L. μὺραιναν) [*](Lp f. 215a) quae leguntur: πῶς δὲ ὁ Ζεὺς ἀπεστραμμέτος ὢν συμβάλλει. τὴν μάχην κτλ., recepi, quoniam schol. Vict. (f. 238b) haec tatum babet: ἀπέστραπτα γὰρ ὁ Ζεύς. ἀλλ’ ἐπὶ τὸν νοῦν αὐτοῦ κτλ.) [*](6 sqq. †B f. 259a ad σκ αίροντες Σ 572 (id. fere Townl. ap. Cram, A. P. III, p. 289, 28, et cum eo congruens Vict. f. 358): τὸ σπαίρειν ὁ ποιητὴς κατὰ Ἀττικὺς ἀσπαίρειν φησὶ μετὰ τοῦ α , οἷον ἀσπαίροντα λά ων ⟨λαὸν B⟩ ⟩, ἤσπαι ρ ὡς ὅτε βο ῦς, τὸ δὲ σκαίρειν οὐκέτι. τὸ μὲν οὖν σπαίρειν ἄμουσόν τινα δηλοῖ κίνησιν, τινες ἐντὸϲ ἰχθύσι ⟨ἰχθῦσι B⟩ ⟩ καὶ τ δεδεμέωῳ βοῒ λαμβάνουσι, τὂ δὲ σκαίρειν ἔμμουσον κίνησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δὲ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον οὕτω προσηγορεῦσθαι. ⟨ —ρεῦθαι B⟩ ⟩, τῇ κινήσεως οὐχ ὀμοίως ἑκ κατέρῳ γινομένης. τῷ δὲ σκάρῳ πάντως ὀξυτέρας. [καὶ Ὀππιανὸς ἐντὸϲ τοῖς Ἁλιευτικοῖς (l, 134. 5) φησι· καὶ σκάρος, ὃς δ ὴ μοῦνος ἐντὸϲ ἰχ θυσι ⟨ἰχθῦσι cod.⟩ φ θέγ γεται ἰκμαλ έην λαλιὴν ἀφείς ]. καὶ τὴν 'πολυσκαρθμον Μύριναν (243) φξσὶ ⟨φξσὶν ὁ ποιητὴ recte Town.. et Vict.⟩ μίαν τῶν Ἀμαζόνων. καὶ. εὐσκάρθμους ἵππους ὃ ποιγτὴς καλλίονεϲ εῖ ⟨om. ὁ ποιητ. καλ. Townl. in Vict. man. post. verba inde ab εὐσκάρυμους in marg. scripsit⟩. Transierunt eadem in Epimer. An. Ox. I, p. 391, Etym. M. 722, 51 : pauciora ap. Eust. Σ, p. 1164, 30.— Ceterum cf. ad ζητ. 33 (in fine libri).) [*](18 A B⟩ 814: . . . . Μύρινα δὲ Ἀμαζόνος ὄνομα, cf. Strab. XIl, 8,6, p.573.)
470. ad ζητ. ιγ′ (in fine operis).
[*](B⟩ f. 179a ad γάνυται.)493.---πῶϲ δὲ τοὺϲ τοϲούτουϲ ἡγεμόναϲ ἑνὶ κτίλῳ εἴκαϲεν; γάνυται. ὅτι πάντων ἡγεμονικώτατοϲ ἦν Αἰνείαϲ.
[*](B⟩ f. 179a ad ἀκόντιϲεν.)502. εἰ αὐτοϲχεδὸν ὡρμήθηϲαν, πῶϲ ἀκοντίζει; ὑποκεχωρήκει γὰρ ἀκόντιϲεν. Ἰδομενεὸϲ ὡϲ πόρρωθεν ἀγωνιούμενοϲ.
[*](*B f. 179ᵇ. L f. 285b. A f. 174a.)521. ἐζήτηται δὲ πῶϲ θεὸϲ ὤν ὁ Ἄρηϲ οὐκ ἤδει περὶ τοῦ υἱοῦ. ῥητέον οὖν ὅτι παρὰ τῷ ποιητῇ οἱ θεοὶ ϲωματικῶϲ λαμβανόμενοι ἀνθρωποειδῶϲ ἐφίϲτανται· ἀθαναϲίᾳ γὰρ διαφέροντεϲ μόνον ἀνθρώπων τοῖϲ αὐτοῖϲ ἐνέχονται πάθεϲιν.
643. Ε 576.
658. 59. ibid ., a p. 84, 24 sqq.
686. v. Herm. XIV, p. 248.
715. Θ 233, p. 122. 15: ibid. ad lin. 22.
814. in fine operis ad ζητ. 34.
[*](*B f. 186a ad βουγάιε. L f. 295b. II. Cf H ϲ 79.)824. τὸ βουγάιον ἀκουϲτέον διὰ τὸ ὑπερμεγέθη ἔχειν βοείαν βουγάιε. βοίειαν L. ἀϲπίδα, ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ὁ γαίων ἐπὶ τῇ ἀϲπίδι, ὡϲ κύδεi γαίων (Α 405). ἐπὶ δὲ τοῦ Ἴρου·
1.---ἐζήτηται δὲ πῶϲ ὁ Νέϲτωρ ἐπὶ τοϲοῦτον πίνει, ἀρξάμενοϲ[*](A f. 180ᵇ c.l. Νέϲτορα δ’ οὐκ ἔλαθεν. Cramer.,A.P. III, p. 18, 32.) ἀπὸ τῶν ἐϲχάτων τῆϲ Λ. καὶ ῥητέον ὅτι οὐ τοϲοῦτον χρόνον ἔπινεν. δ’ ἀλλ’ Ὅμηροϲ, κατὰ παρέκβαϲιν ἀπαγγείλαϲ τὰϲ πράξειϲ, βουληθεὶϲ δὲ L. f. 296b. ἐπὶ τὸν Νέϲτορα μεταβῆναι, πάλιν ἀπὸ ταύτηϲ τῆϲ πράξεωϲ ἤρξατο, ἀφ’ cf Paris. ap. ἧϲπερ αὐτὸν καὶ κατέλιπε ποιοῦντα.
ἀκολάϲτωϲ, φαϲὶ , καὶ ὡϲ μέθυϲοϲ πίνει. τάχα γοῦν τὸν κυκεῶνα[*](B f. 186b ad πίνοντά περ. L f. 296a c.l. πἱνοντα. Lp f. 224a. Cf. Paris. l. c. lin. 25.) πίνειν φηϲίν, ὃϲ εἶχε καὶ οἶνον. τινὲϲ δὲ ϲτίζουϲιν εἰϲ τὸ ἰαχή, καὶ τὸ ἑξῆϲ οὕτωϲ· ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὸν Ἀϲκληπιάδην πίνοντα ἔφη. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχοϲ ἀντὶ τοῦ ὁμοίωϲ τῷ Μαχάονι, ὡϲ τὸ ϲὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπηϲ (ε 205), παρών τε καὶ ἀπών, τόν τε πέρ πλεονάζειν, ὡϲ τὸ ἔρυγόν περ αἰπ ὺτ ὄλεθρον (ρ 47 ).
5. ad Λ 624 (in Addendis ad p. 167. 27 sqq .).
74 sqq. ἐζήτηται πῶϲ ὁ Ἀγαμέμνων οὕτωϲ ἀϲτρατήγωϲ φυγεῖν[*](*B f. 188 ad πρῶται v. 75. L f. 299a c.l. ἤν καὶ τῆ (c. 78). ἤν καὶ τῆ) προϲτάϲϲει τοῖϲ Ἔλληϲι, λέγων νῆεϲ ὅϲαι πρ ῶται καὶ τὰ ἑξῆϲ. ῥητέον οὖν, ὅτι ὁ Ἀγαμέμνων γινώϲκων αὐτοὺϲ μὴ φευξομένουϲ διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν, καὶ ὅτι οὐδὲ λαθεῖν ἠδύναντο τοὺϲ πολεμίουϲ, ἐπιτρέπει [*](4 quae A praemittit: ϲφόδρα ϲυνετῶϲ εἰϲάγεται ὁ Νέϲτωρ κτλ., in L altero ἢν καὶ τῇ . scholio continentur iis quae supra edidimus subiuncto ; praem. ἀπορία ἐπιτοιοῦτον A , ἐπὶ τοϲοῦτον χρόνον L. 5 ante καὶ ῥητ. L λύϲιϲ ins. 6 παρέκταϲιν L 6. 7 βουληθείϲ τε ἐπὶ τὸν N. πάλιν ἐπανελθεῖν ἀπὸ ταύτηϲ κτλ. L 9 schol. Lp, quod subiunctum est alteri scholio ad eund. versum pertinenti (=lV, p. 38, 7 — 9 Dind.), inc.: τὸ δὲ πίνοντα ἀκολάϲτωϲ φηϲὶ καὶ κτλ. γοῦν, γ postea add., B; οὖν Lp 11 ἔφην Lp ὁ in ras. (fuit maior littera: an. signum schol. finirti?) B⟩ 13 πλεονάζει LLp 14 addit Paris. (lin. 30) ὡϲ ἐπιπολαίαϲ δὲ οὕϲηϲ τῆϲ πληγῆϲ κτλ., e schol. Λ 624 P Porphyriano excerpta, quae B⟩ scholio ad v. 5 pertinenti (p. 38, 24 Dind.), a P Porphyrio Alieno, subiungit 16 L. praem. ἀπορία, A : ἐὰν ὅλωϲ καὶ δι’ αὐτῆϲ ἐζήτηται δὲ πῶϲ κτλ. AL ἀϲτρατηγήτωϲ post Kamm ., p. 87, L. Dindorf 17 καὶ τὰ ἐξ. addidi, codd. om. praeter ea λέγων om. L, λέγων πρῶται om. B⟩ 18 ante ῥητ. L ins. λύϲιϲ ὁ om. A 19 οὕτε (om. ὅτι) A ἠδύνατο BL)) [*](11. 12 Collato schol. Vict. (f. 252b) verba inde a lin. 11 ita exhibente: τινὲς δὲ τ ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανόν (Ξ 174), σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης, ὁμοίως παραών τε καὶ ἀπόν, τόν τε πέρ πλ εονάζειν, ὡς ἐντὸϲ τῷ μηδέ μοι ἦτορ ἐνὶ στ ή θεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον, sequitur hanc scholii partem et hic et illic decurtatam esse, ita ut suspicari in promptu sit, quae in pleniore quaestione ex Aristarcho de v. ἔμπης notionibus allata. essent, male huic loco interpretando adhibita esse (cf. Lehrs, Ar. p. 142). Sed dubitari potest, num haec verba e Porphyrio petita sint (v. ann. crit. lin. 11).)
ἢ νοϲῶν οὐχ ὁρῇ τὸ χρειῶδεϲ, ἢ τῶν ἀριϲτέων πειρᾶται· οἶδε γὰρ ὅτι ἐντὸϲ ἡϲυχίᾳ μὲν τῶν πραγμάτων κειμένων ὑποπίπτουϲι τοῖϲ ὑπερέχουϲιν ἕκαϲτοϲ, κινδύνου δὲ ἐπιγενομένου δηλοῦϲι τὴν προαίρεϲιν, οὐδὲν τῆϲ οἰκείαϲ ἀφϲφαλείαϲ προτιμῶντεϲ. καὶ ἰδίωϲ μὲν αὐτὸϲ πάλιν δοκιμάζειν βούλεται. καὶ πρὸϲ ϲώφροναϲ ὁ λόγοϲ, καὶ οὐκ εὐθὺ πηδήϲουϲι πρὸϲ πρᾶξιν. βούλεται δὲ παρακληθῆναι ἑαυτῷ τὸν ϲτρατόν, ἀλλὰ διὰ τῶν ἡγεμόνων· δι’ ἑαυτοῦ γὰρ οὐκ ἐδύνατο, ὡϲ τοῦ παρόντοϲ κινδύνου διὰ τὴν Ἀχιλλέωϲ μῆνιν τὴν αἰτίαν φέρων.
[*](**B f. 188b ad ἀνήρ. v. 100. ἐττὺϲ ἀνήρ. L. f. 300a A f. 182b c. l. ἐγγὺϲ ἀνήρ.)