Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

127 sqq). ἐντὸϲ τῇ τειχομαχίᾳ τεταράχθαι δοκεῖ τὰ ἔπη ταῦτα Ἀϲίου ἐπελθόντοϲ κατὰ τὰϲ πύλαϲ τῷ τείχει, ἐπιλέγει ὁ ποιητὴϲ περὶ αὐτοῦ τ καὶ τῶν μετ᾿  αὐτοῦ·

  • νήπιοι, ἐντὸϲ δὲ πύλῃϲι δύ᾿  ἀνέραϲ εὗρὸν ἀρίϲτουϲ,
  • υἷαϲ ὑπερθύμουϲ Λαπιθάων αἰχμητάων,
  • τὸν μὲν Πειριθόου υἷα, κρατερὸν Πολυποίτην,
  • τὸν δὲ Λεοντῆα, βροτολοιγῷ ἶϲον Ἄρηι.
  • τὼ μὲν ἄρα προπάροιθε πυλάων ψηλάων
  • ἕϲταϲαν, ὡϲ ὅτε τε δρύεϲ οὔρεϲιν ὑψικάρηνοι
  • (Μ 127 —132).
    • διὰ γὰρ τούτων εἰπὼν τὸν Λεοντέα καὶ Πολυποίτην πυλάων προπάροιθεν ἑϲτάναι ὡϲ δρῦϲ, ἀναμένονταϲ ἐπερχόμενον μέγαν Ἄλϲιον οὐδὲ φέβοντο (v. 136), εἶτα ἐπάγων περὶ τῶν κατὰ τὸν Ἄϲιον·
  • οἱ δ’ ἰθὺϲ πρὸϲ τεῖχοϲ ἐύδμητον, βόαϲ αὕαϲ
  • ὑψόϲ᾿  ἀναϲχόμενοι, ἔκιον μεγάλῳ ἀλαλητῷ
  • Ἄϲιον ἀμφὶ ἄνακτα καὶ Ἰσμενὸν καὶ Ὀρέϲτην
  • Ἀϲιάδην τ’ Ἀδάμαντα Θόωνά τε Ὀἰνόμαόν τε
  • (v. 137 — 40),
    • πάλιν ποιεῖ τοὺϲ περὶ τὸν Λεοντέα καὶ Πολυποίτην ἐνδὸν ἐόνταϲ, οὓϲ πρόϲθεν ἔξω ἑϲτάναι ἔφη· ἐπάγει γάρ· [*](5 ἔχον L. 9 ἔχει τ’ εἰϲόκε L 11 ἁλέντεϲ codd. 14 παῤ αὐτοῦ L. 19 βροτολοιγὸν L. 21 ὡϲ ὅτε δρῦεϲ B⟩ (text habet ὡϲ ὅτε τε δρύεϲ) 23 λέοντα L) [*](προπάροιθεν πυλάων L 24 ἑϲτάναι B⟩ μετερχόμενον L. 24. 25 οὐδ’ ἐφέβοντο L. 31 λέοντα L. 32 ἑϲτᾶναι B⟩) [*](neque neglegendum est, in iis verbi, quo et antea et postea ἔω dicebatur, alteram formam ἴω (v. Et. M. 301, 12 sqq) afferri.) [*](1 — 12 Scholium ad v. 122 traditum fragmentum esse quaestionis, e solu lin. 8 commemorata sequitur verisimile est, eam, ut quaestionem ad v. 110 servatam (ceterum vix dignam hoc nomine), olim cum ampliore fragmento ad v. 127 sqq. tradito cohaesisse (cf. imprimis p. 178, 2).) [*](1 — 4 Cf. Eust. M, p. 895, 30.)
    177
  • οἱ δ’ ἤτοι εἵωϲ μὲν ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιοὺϲ
  • ὄρνυον ἐνδον ἐόντεϲ ἀμύνεϲθαι περὶ νηῶν·
  • αὐτὰρ ἐπειδὴ τεῖχοϲ ἐπεϲϲυμένουϲ ἐνόηϲαν
  • Τρῶαϲ, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβοϲ τε,
  • ἐκ δὲ τὼ ἀίξαντε πυλάων πρόϲθε μαχέϲθην,
  • ἀγροτέροιϲι ϲύεϲϲιν ἐοικότε (v. 141 —46),
    • καὶ πληρώϲαϲ τὴν παραβολὴν ἐπάγει·
  • ὣϲ τῶν κόμπει χαλκὸϲ ἐπὶ ϲτήθεϲϲι φαεινὸϲ
  • ἄντην βαλλομένων (v. 150. 51).
    • διὰ γὰρ τούτων φαίνεται ταραχὴ τῶν ἐπῶν, πρότερον μὲν ὡϲ ἔξω ἑϲτώ αὖθιϲ δὲ ὡϲ ἔνδον ὄντων καὶ ἐξιόντων. ὅθεν οἱ μὲν ἠξίουν προ ταῦτα τὰ ἔπη·
  • οἱ δ᾿  ἤτοι εἵωϲ μὲν ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιούϲ,
    • ἵν’ ᾖ τὸ ἀκόλουθον τοιοῦτον·
  • ἐντὸϲ δὲ πύλῃϲι δύ᾿  ἀνέραϲ εὗρον ἀρίϲτουϲ,
  • υἷαϲ ὑπε ρθύμουϲ Λαπιθάων αἰχμητάων·
  • οἱ δ’ τοι εἵωϲ μὲν ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιοὺϲ
  • ὄρνυον (v. 127. 8 141. 2)
    • εἶτα ϲυνάψαντεϲ τοὺϲ ἐφεξῆϲ, ὧν ἡ ἀρχὴ
  • αὐτὰρ ἐπειδὴ τεῖχοϲ,
  • Τρῶαϲ, ἀτὰρ Δαναῶν,
  • ἐκ δὲ τὼ ἀίξαντε,
  • ἀγροτέροιϲι ϲύεϲϲιν,
  • ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν,
  • ὥϲ τῶν κόμπει χὰλκὸϲ ἐπὶ ϲτήθεϲϲι φαεινὸϲ
  • ἄντην βαλλομένων,
  • λαοῖϲι καθύπερθε (143 — 47; 51 —53),
    • εἶτα ἀνατρέχουϲιν ἐπὶ τὸ τὼ μὲν ἄρα προπάροιθε (v. 131), καὶ καταβάντεϲ τοὺϲ δέκα ϲτίχουϲ ἄχρι τοῦ Ἀϲιάδην τ´  Ἀδάμαντα (v. 140) ἐπάγουϲιν οἱ δ’ ἄρα χερμαδίοιϲι (v. 154) καὶ τὰ ἑξῆϲ.

    Ἡφαιϲτίων δὲ διπλῆν τὴν γραφὴν εἶναι ἔφη καὶ δεῖν παρα ἢ τοὺϲ δέκα ϲτίχουϲ τοὺϲ ἀπὸ τοῦ τῶ μὲν ἄρα προπάροιθεν (v. 131) μέχρι τοῦ Ἀϲιάδην τ’ Ἀδάμαντα (v. 140) ἢ τοὺϲ ιγ΄  τοὺϲ ἀπὸ τοῦ οἱ δ᾿  ἤτοι εἵωϲ μὲν ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιούϲ (v. 141) 35 μέχρι τοῦ λαοῖϲι καθύπερθε (v. 153). μήποτε δὲ, κἂν οὕτωϲ μένῃ ἡ γραφὴ καὶ ἡ τάξιϲ, οὐδὲν ἄτοπον, πρότερον μὲν εἰπόντοϲ τοῦ ποιητοῦ ὅτι περὶ τὰϲ πύλαϲ ἦϲαν οἱ περὶ τὸν Πολυποίτην (ἐν δὲ πύλῃϲι [*](1 οἱ δ’ ἤτοι εἰϲ (in ras.) μὴν L. 2 ὄρνυον γὰρ ἔνδον ἐόντεϲ L 3 ἀπεϲϲυμένουϲ L. 4 γένετ’ L, id. B⟩ in textu 5. 6 ἀίξαντεϲ et ἐοικότεϲ L 12 τὰ ἔπη ταῦτα L 13 εἳϲ (e corr.) μὲν L. 25 χαλκὸϲ — φαεινὸϲ om. L. 31 ἡφαιϲτίαν L δεῖν in ras. B; καὶ δὴ παῤ L 31. 32 pro παραγράφειν Bekk. περιφέρειαν γράφειν coni. 32 τοὺϲ ἀπὸ τούτου B⟩ 33 ἢ τοὺϲ δεκατρεῖϲ L 35 μήποτε δὴ B⟩)

    178
    δύ᾿  ἀνέραϲ εὖρον ἀρίϲτουϲ, v. 127), ἐπιϲημηναμένου τε ὅτι καὶ εξωθεν ἑϲτῶταϲ εὗρον, εἶτα καὶ ἐπαναδραμόντοϲ, ὅπωϲ περὶ τὰϲ πύλαϲ ἔχοντεϲ τούϲ τε ἔϲω παρώρμων, ἐπιόνταϲ βλέποντεϲ τοὺϲ περὶ τὸν Ἀϲιον, αὐτοί τε προεκδραμόντεϲ ἀνέμενον πάντεϲ ἔξω τὸν Ἄϲιον.

    καὶ γὰρ οἷτοϲ εἰϲ τρόποϲ ἑρμηνείαϲ, ἐκ τῶν ὕϲτερον ἀρξάμενον ἀναδραμεῖν εἰϲ τὰ πρῶτα καὶ πάλιν ϲυνάψαι ταῦτα τοῖϲ ὑϲτέροιϲ. καὶ ἔϲτι ϲυνήθηϲ ὁ τρόποϲ τῆϲ ἑρμηνείαϲ τῷ ποιητῇ. οὕτωϲ γὰρ εὐθὺϲ κατ᾿  ἀρχὰϲ τὴν μῆνιν εἰπὼν κεφαλαιωδῶϲ, ὅϲων κακῶν αἰτία γέγονε τοῖϲ Ἕλληϲιν, ὕϲτερον ἐπὶ τὰ αἴτια ἀνατρέχει ταύτηϲ καὶ ἐπεξεργάζεται δι’ ὕληϲ τῆϲ ποιήϲεωϲ τὰ κατ᾿  αὐτήν. οὕτω καὶ περὶ τῆϲ νόϲου εἰπών·

  • Λητοῦϲ καὶ Διὸϲ υἱόϲ· ὁ γὰρ βαϲιλῆι χολωθεὶϲ
  • νοῦϲον ἀνὰ ϲτρατὸν ὦρϲε κακήν, ὀλέκον το δὲ λαοί,
  • οὕνεκο τὸν Χρύϲην ἠτίμαϲεν ἀρητῆρα
  • Ἀτρείδηϲ (Α 9sq).
    • ἑξῆϲ ἐπέξειϲι, πῶϲ ἐπράχθη τὰ κατὰ τὴν νόϲον. καὶ ἐνταῦθα τοίνυν εἰπών, ὅτι περὶ τὰϲ πύλαϲ εἶχον οἱ περὶ τὸν Λεοντέα καὶ ἀνέμενον πρὸ τῶν πυλῶν ἑϲτῶτεϲ ἐπερχόμενον τὸν Ἄϲιον, ἐπαναδραμὼν ἐξ τὰ κατὰ μέροϲ, ὅτι τέωϲ μὲν ἔνδον ἦϲαν προτρεπόμενοι τοὺϲ Ἀχαιοὺϲ ἀμύνεϲθαι περὶ νηῶν, εἶτα, ἐπειδὴ ἐθεάϲαντο τοὺϲ περὶ τὸν Ἄϲιον ἐπιόνταϲ καὶ πεφευγόταϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ, αὐτοὶ ἀίξαντεϲ πυλάων πρόϲθε μαχέϲθην (M 145). τὰ οὖν κεφαλαιωδῶϲ ἐκτιθέμενα προλαμβάνειν εἴωθε τὸ ϲυμπέραϲμα· τὰ δὲ ἀνάπτυξιν ἔχοντα πολλῶν εἰϲ τὴν ἀρχὴν ἀναδραμόντα οὕτω κάτειϲιν ἐπὶ τὸ τέλοϲ.

    [*](B f.  162b ad πεπλήγετο.)

    162. ἀδύνατον τοῦτο ἐπὶ ὡπλιϲμένου· ἐϲτι δὲ μόνον τῆϲ λύπηϲ δηλωτικόν, ὡϲ ἐντὸϲ ὀχλήματι γενόμενον.

    [*](B⟩ f. 162b ad ἄλλῃϲι. L. f. 258a. Lp f. 202a c. l. ἄλλοι δ᾿ ἀμφ ἄλλῃϲιν)

    175—81 sqq. ἀθετεῖ Ἀρίϲταρχοϲ, πρῶτον μὲν διὰ τὸ πύλαϲ ἄλλαϲ ὀνομάζεϲθαι· ἀρέϲκει γὰρ αὐτῷ μίαν εἶναι· εἶτα διὰ τὸ ἀργαλέον δέ με ταῦτα· φηϲὶ γὰρ ὅτι καὶ μὴν ἔφραϲε τὴν τειχομαχίαν. εἶτα καὶ διὰ τὸ Λαπίθαι· οὐ γὰρ δεῖ e δὴ corr. B, φηϲὶ, καὶ om. L. τοὺϲ πατέραϲ καὶ τοὺϲ υἱοὺϲ Λαπίθαϲ καλεῖν. Πῖοϲ δὲ ἀπολογούμενοϲ πρὸϲ τὰϲ ἀθετήϲειϲ Ἀριϲτάρχου ταῦτά φηϲιν, ὅτι Ἄϲιοϲ μὲν περὶ τὴν μίαν πύλην τὴν ἱππήλατον ἐμάχετο, οἱ δὲ περὶ αὐτὸν περὶ τὰϲ μικρὰϲ [*](2 ἐπαναδραμόντεϲ B, ἐπαναδραμόντα L corr. Bkk. περὶ del. Kamm., p. 81 3 τούϲ τε ὄντοϲ (supra scrpt. ἔϲω) L pro παρώρμων Bkk. παρορμῶντεϲ coni. 4 αὐτοί Bkk; codd. αὐτοῦ ἔξω πάντεϲ L. 12 νοῦϲον om. B⟩ 13 ἠτίμηϲ᾿  L 15 ἐπεξίαϲι L. 16 λέοντα L. 20 ἀίξαντε L. 21 πρόϲθεν B⟩) [*](5 sqq. Cf. Porph. A 1, p. 1, 6.) [*](24. 25 Idem fere, sed peius traditum, Lp f. 202b (c. l. ὣ πεπλήγετα μηρώ): ἀδύνατον τοῦτο κτλ., ἔτι δὲ μόνον τῆς λύπης δηλωτικόν, ὡς ἐντὸϲ σχήματι γενόμενον.) [*](26 sqq. Rationes Aristarchi, quibus Pius obloquitur, melius schol. Ariston. v. 175 tradidit (cf. Lehrs, Ar. p. 125).)

    179
    πύλαϲ τῷ δὲ ἄλλαϲ μικρὰϲ εἶναι οὐδεὶϲ εὖ φρονῶν ἀντείποι· πῶϲ γὰρ τοϲοῦτον πλῆθοϲ ἐντὸϲ τῷ φεύγειν διὰ μιᾶϲ εἰϲῄει. τὸ δὲ ἀργαλέον δέ με ταῦτα πάνυ μετρίωϲ φηϲὶν εἰρῆϲθαι εἰρ. φηϲ. L· ἀνδρῶν γὰρ ἀναιρουμένων κατάλογον κατὰ λόγον Lp διεξιὼν καὶ τρόπουϲ τῶν ἀναιρέϲεων καὶ λόγουϲ τῶν ἀναιρούντων καὶ πιπτόντων καὶ ϲυμπτώματα τῆϲ τύχηϲ καὶ πολυμερῆ μάχην, εἰκότωϲ ἐνδείκνυται δυϲχερῆ τὴν τούτων διήγηϲιν. τὸ δὲ Λαπίθαι γελοιότατον γελοιότερον L.· πῶϲ γὰρ ἄλλωϲ ἦν ὀνομάϲαι corr. ex ὀνομᾶϲαι B τοὺϲ τῶν Λαπιθῶν υἱοὺϲ ἢ τῷ πατρικῷ ὀνόματ;

    200. ζητεῖται δὲ, πῶϲ ὁ Ζεὺϲ ἐπικρατεϲτέρουϲ θέλων ποιῆϲαι τοὺϲ[*](*B f. 163a. L f. 258a. Lp f. 202a. A.) Τρῶαϲ ϲημεῖον αὐτοῖϲ κωλυτικὸν ἐπιπέμπει· φηϲὶ γάρ ὄρνιϲ γάρ ϲφιν ἐπῆλθε περηϲέμεναι μεμαῶϲι. ῥητέον οὖν, ὅτι νίκην μὲν ἐβούλετο τοῖϲ Τρωϲίν, ἐξελεῖν δὲ τὸ δέοϲ τῶν Ἐλλήνων· οὐ γὰρ κατὰ προαίρεϲιν αὐτοὺϲ ἰδίαν ἐμίϲει, ἀλλὰ χαριζόμενοϲ Θέτιδι.

    253. πῶϲ οὐ λέγει ἀπ’ ἄλλων ὀρῶν τὴν τῶν ἀνέμων θύελλαν[*](Lp f. 203 c. l. ἀπ᾿  Ἰδαίων.) ἐξεγείρεϲθαι ἀλλ’ ἐκ τῶν Ἰδαίων; καὶ λέγομεν, ὡϲ διὰ τὸ ὑλικὸν πρωταίτιον. αἴτιον γὰρ καὶ ἀρχὴ τῶν ἀνέμων τὸ ὕδωρ· ἐπεὶ γοῦν καὶ ἡ Ἴδη πολυπίδακοϲ φαίνεται, εἰκότωϲ ἀπ᾿  αὐτῆϲ ἡ τῶν ἀνέμων θύελλα ἐξεγείρεται.

    258. ὁ Ἀρίϲταρχοϲ ἐπὶ κλιμάκων ἀκούϲαϲ καὶ τὸ προκρόϲϲαϲ[*](*B f. 164b ad κρόϲϲαϲ. L f. 260a, Π.) ἀποδιδούϲ ἐπὶ τῶν νεῶν κλιμακηδόν (τῷ ῥα προκρόϲϲαϲ ἔρυον, Ξ 35), τὸ πύργων ἔρυον ἀποδίδωϲιν ἐπὶ τοὺϲ πύργουϲ ἔρυον, ἀποδιδοὺϲ ἀνεῖλκον ὡϲ κλειϲτῶν καὶ ϲυγκαμπτῶν οὐϲῶν τῶν κλιμάκων. [*](10 scholium *B scholio manus prioris (ad λήθετο, v. 203, p. 502, 27 — 30 Dind.) subiunctum est; in A haec praecedunt: ἐπ᾿  ἀριϲτερὰ λαὸν ἐέργων] ὑποχωρῆϲαι ϲυμρέρον προϲημαίνων· ἀριϲτερὰ γὰρ ϲημεῖα τὰ ἀπαίϲια, δεξιὰ δὲ τὰ ϲυμφέροντα δὲ om. L 11 καταλυτικὸν B LLp 12 καὶ ῥητέον ὅτι A κλημακιδὸν L. 23 ὡϲ κλιμάκων Kamm., p. 82, recte uncinis inclusit; v. infra ad. h. v.) [*](1 Cf. Porph. Θ 58.) [*](10 — 14 Cf. schol. Vict. M 209 (Bkk.) ex eadem quaestione verbis nonnihil mutatis excerptum.) [*](15 sqq. De solutione allegorica v. ad p. 13, 8. Similia, sed omissa quaestionis forma, Eust. h l. attulit: ἀπὸ Ἰδαίων δὲ ὀρέων ὄρνυται ἀνέμου θύελλα διὰ τὸ ἐκείνων καὶ πολυπίδακον καὶ πολυπόταμον (p. 902, 59), quibuscum iungenda videntur, quae paullo ante leguntur (lin. 52): Ζεὺς δὲ ἐγείρειν ἀνέμου ἐνταῦθα θύελλαν λέγεται καὶ κονίην φέρειν ἰθὺς νηῶν, ἢ ὁ εἰς εἱμαρμένην ἐκλαμβανόμενος, μᾶλλον ὁ ἀήρ.) [*](20. 21 De Aristarchi verbi κρόσσαι explicandi rationibus v. Lehrs, Ar. p. 225, et ap. Friedl., Ariston p. 210. de πρόκροσσος id. ibid. et Friedl., p. 228.) [*](23 Cf. alter. schol. *B f. 164 ad κρόσας (id. L. f. 260b): τινὲς ⟨om. L⟩ κρόσσας λέγουσιν ⟨λέγονται L⟩ ὄργανά τινα πρὸς τειχομαχίαν ἐπιτήδεια ἔχοντα ἔνδον ἀνάβασιν καλυκτομένην, ἕως ἂν εἰς τους πύργους ἀνέλθῃ ὁ τειχομαχῶν. τὸ δὲ πύργων ἔρυον κτλ. (v. ad p. 180, 1). Eadem ap. Eust., p. 903, 18, ita. tradita sunt, ut cum Aristarchi interpretatione (lin. 10: Ἀρίσταρχος δὲ πολεμιχὰς )

    180
    παραμυθεῖται δὲ ἐξ Ὁμήρου τὸ πύργων ἔρυον ἀποδιδοὺϲ ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τοὺϲ πύργουϲ ἔρυον, ἐκ τούτων·
  • οἱ δὲ μένοντεϲ
  • ἕϲταϲαν, ὁππότε πύργοϲ Ἀχαιῶν ἄλλοϲ ἐπελθὼν
  • Τρώων ὁρμήϲειεν (Δ 333 — 5).
    • ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τοὺϲ Τρῶαϲ ὁρμήϲειεν· οὕτω καὶ τὸ πύργων ἔρυον ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τοὺϲ πύργουϲ ἔρυον, καὶ ἀκόντιϲαν Ἰδομενῆοϲ (Ν 502). οὐκ εἰϲὶ δὲ κρόϲϲαι αἱ κλίμακεϲ, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ ἐξέχοντεϲ λίθοι ἐντὸϲ τοῖϲ πύργοιϲ, οὓϲ ποιοῦϲιν εἰϲ τὸ ἐμποδίζειν τὰϲ τῶν μηχανημάτων ἐμβολάϲ. οὕτω καὶ κροϲϲοὺϲ ἱματίων λέγομεν τοὺϲ ἐξέχονταϲ ϲτήμοναϲ· καὶ πρόκροϲϲαι δὲ αἱ νῆεϲ αἱ μὴ ἐπ᾿  ἴϲου ϲτίχου εἱλκυϲμέναι ἀλλ’ ἐξέχουϲαί εἰϲιν, ἐφ’ ὧν διὰ τὸ μὴ πάνταϲ ἔχειν ἰϲαρίθμουϲ---ϲτήλαϲ τε προβλῆταϲ ἐμόχλεον (M 259), τοὺϲ λεγομένουϲ προμαχῶναϲ.

    438. Π 558.

    [*](1 δὲ om. L ἀντὶ τοῦ om L 4 ὁπότε L ἀχαιὸϲ L 6. 7 ἀντὶ τοῦ post ἔρυον om. L 10 κρόϲϲουϲ codd. ἱμάτια λέγ. τὸν ἐξέχοντα ϲτήματα L 10. 11 προκρόϲϲαι B⟩ καὶ πρόκροϲϲαι δὲ λέγονται v. L. 12 ἴϲχειν L. lacunae quam post ἰϲαρίθμουϲ statui in codd. vestigiun non exstat; Kamm, p. 82, ultima ita. constituit: ἀλλ’ ἐξέχουϲαί εἰϲι διὰ τὸ μὴ πάϲαϲ ἔχειν ἴϲαϲ ῥυθμούϲ. Quae sequun tur ex alio scholio influxisse existimavit 13 ἐμόχλευον codd.)[*](κλίμακας ὑποτρόχους τὰς κρόσσας νοεῖ, ἤτοι μηχανὰς κλιμακώδεις, cf. schol. min. M 444) minime cohaereant. Sequitur igitur vel hinc, verba (ὡς κλειστῶν — κλιμάκων, quae supra uncinis inclusimus, Aristarcheis male adiecta esse.)[*](1 sqq †*B (v. ad p 179, lin. 23): . . . . . τὸ δὲ πύργων ἔρυον ἐπὶ τοὺς πύργους λέγει· εἷλκο γὰρ τὰ ὄργανα πρὸς τοὺς πύργους· ἐπάλξεις δὲ οἱ προμαχῶνες.)[*](†B f. 164b ad κρόσσας (id. Lp f. 203 c. l. κρόσσας μέν): τὰς πολεμικὰς κλίμακας· λείπει δὲ κατὰ ἵν᾿  ᾖ κατὰ τῶν πύργω ἔρυον. (Add. *B: οἱ δὲ τοὺς ἐντὸϲ τοῖς πύργοις ἐξέχοντας λίθους, in Lp alia sequuntur, = E p. 505, 4. 5 Dind.). Κατὰ τῶν πύργων h. l. eodem sensu accipiendum esse quo ἐπὶ τοὺς πύρ vel e schol. Porphyriano ad Δ 334 edito sequitur.)[*](B⟩ sqq. κρόσσας idem esse quod κεφαλίδας ipse Aristarchus in commentariis docuerat. Eust. p. 903, 12: ο δὲ τινές φασιν, ὅτι κρόσσαι αἱ τῶν πύργων ἐξοχαί, ὡς καὶ κροσσοὺς ἱματίων φαμέν. Ad κροσσοὺς ἱματίων etiam ap. Apollon., Hesych., Etym. M. recurritur.)[*](13 *B (f. 164b) v. 259: ἤτοι τοὺς προμαχῶνας (subiuncta scholio minus prioris ad στήλας: στήλας τοὺς θεμελίους παρὰ τὸ ἐπ᾿  αὐτῶν τὸ τεῖχος ἵστασθαι. οἱ δὲ τὰς ἀντηρίδας).)
    183

    3. Αὐτὸϲ δὲ πάλιν τρέπεν ὄϲϲε φαεινώ. ἀδύνατόν φαϲιν[*](*B f. 169 ad πάλιν. L. f. 209a, Π.) εἰ γὰρ ἀπετράπη ἀπὸ τῆϲ Ἰλίου ἐπὶ τὴν Μυϲίαν κατὰ τὰ τῆϲ Ἀϲίαϲ ἔθνη, ἀδύνατον τὴν Θρᾴκην καθορᾶν οὖϲαν ἐντὸϲ τῇ Εὐρώπη. λύεται δὲ ἐκ. τῆϲ λέξεωϲ· οὐ γὰρ λέγει τὴν Θρᾴκην αὐτὸν βλέπειν, ἀλλὰ τὴν Θρᾳκῶν γῆν, ἧϲ ἦϲαν ἄποικοι, κατοικοῦντεϲ δὲ Ἀϲίαν, Βιθυνοί τε καὶ οἱ Θυνοί, Θρᾳκῶν ἄποικοι.

    18. εἰ ϲυνεχῆ, φηϲὶ, προέβαινε, πῶϲ παρακατιών φηϲι τρὶϲ μὲν[*](B f. 169a ad κραιπνὰ.) ὀρέξατο (v. 20); ἢ τάχα τὸ κραιπνά ἀντὶ τοῦ πρόθυμα καὶ ἰϲχυρά.

    20 sqq. ἐζήτηται διὰ τί εὐθέωϲ οὐ πορεύεται εἰϲ Τροίαν ὁ Ποϲειδῶν,[*](*B f. 169a ad ἐνοϲίχθων v. 10 L f. 268b. A f. 164a.) ἀλλὰ τὸ χρόνον δαπανᾷ πορευθεὶϲ εἰϲ Αἰγάϲ. ῥητέον οὖν ὅτι δυοῖν ἕνεκα πραγμάτων μεμηχάνηται αὐτῷ ἡ ἀποδημία, πρῶτον μὲν ἵνα ἀποπλανήϲη τὸν Δία ὡϲ ἀπολελοιπὼϲ τὸν πόλεμον, δεύτερον δὲ ἵνα καθοπλιϲθῇ εἰϲ τὸν τοῦ Διὸϲ πόλεμον, ἐὰν ἄρα φωραθεὶϲ εἰϲ τὴν ϲυμμαχίαν κινδυνεύϲη.

    ---τίνοϲ δὲ ἕνεκεν ἐπὶ τὰϲ Αἰγὰϲ ἄπειϲι, καὶ δυνάμενοϲ ἐντὸϲ[*](B f. 169a ad τρἰϲ μὲν. Lp f. 208ᵇ c.l. τρὶϲ μὲν ὀρἑξατ᾿.) Τροίᾳ εὐθὺϲ γενέϲθαι μετὰ τὸ λιπεῖν τὴν Ϲαμοθρᾴκην, ἴϲωϲ οὖν πρὸϲ κατάπληξιν τῶν Πρώων ἄπειϲι τὸ ξίφοϲ ληψόμενοϲ---

    [*](1 εἰϲ τὸ αὐτὸϲ δὲ πάλιν τρέπεν κτλ. L 2 μιϲίαν καὶ τὰ τῆϲ Ἀϲ. L. 5 καὀρέτοικοῦϲι δὲ L. βηθυνοὶ BL. θϋοὶ (e corr.) L. 6 Θρᾳκ. ἄπ. del. Kamm.. p. 83 9 οὐκ εὐθείᾳ A, εὐθέωϲ (supra scripto οὐκ vel μὴ) L. 10 εἰϲ om. A. καὶ ῥητέον ὅτι A L 11 πραγμάτοιν L 13 τοῦ om. A 14 κινδυνεύῃ A.)[*](4 Aliter Eust. N, p. 916, 54 sqq.)[*](7. 8 Idem schol. Lp (f 208 b, c. l. καριπνὰ ποσὶ), ubi ὀρέξετο pro ὀρέξατο legitur. Simil Vict. f. 228a (in fine: ἀντὶ τοῦ πρόθυμα καὶ σπουδαῖα).)[*](17 Addit nonulla Vict. (f. 228a, qui in iis quae antecedunt cum B Lp fere congruit): ἢ ὀπλιεῖται ὡς οὑ ἀνεξόμενος 〈—μένου?⟩ Διός. ἢ τῷ ἐπιτ τερπεῖ τῆς φράσεως τὸ τῆς μάχης στυγνὸν διαλύει. ἢ ἀναχωρ ρεῖ ὅπως ὑπόνοιαν δῷ τοῖς Τροικῖς⟩ . . . Quae quoniam ex parte iis quae altera quaestione h. l. edita continentur respondent, haud scio an ad ipsum Porphyrium referenda sint, quamvis illa τῷ ἐπιτ τερπεῖ — διαλύε (cf. Eust., p. 91 8, 4 sqq.) a ratione eius aliena esse videantur. Qua de re utcunque statuetur, quaestiunculam a Vict. v. 23 (pertinet ad v. 34) servatam (. . . διὰ τί δὲ τοῦς ἵππους καταλιμπάνων αὐτοῦς καὶ θᾶττον βαδίζων ἢ οὖν καλλιγραφῆσαι βούλεται ὁ ποιητὴς τὴν ἱδὸν αὐτοῦ, ἢ προπαρασκ κευάζεται τῷ Διί . . . ) nihil esse nisi eandem quam huc attulimus in alteram formam redactam apparebit.)
    184

    34. v. ad p. 183, 17.

    [*](A f. 165a. L f. 270a.)

    70.---πῶϲ δὲ, φηϲὶν, ὁ Ποϲειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα; καὶ ῥητέον ὅτι φανταϲίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖον ἑαυτοῦ.

    [*](B f. 172b ad οἰϲμενοϲ. L f. 217b)

    168.---διὰ τί δὲ οὐκ ἄλλον πέμπει, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ ἄπειϲιν, ὅτι ἐντὸϲ τῷ θορύβῳ κεχώριϲται τῶν δορυφόρων, καὶ ἡ ϲκηνὴ πληϲίον ἦν, καὶ οἱ πεμπόμενοι οὐχ ὁμοίωϲ ταχεῖϲ, καὶ παρὼν δὲ ὅμοιοϲ ἦν τῷ μὴ παρόντι δόρυ μὴ ἔχων---

    295. Ψ 269.

    340 (= Vat. ζητ. θ΄) edit. in fine operis.

    [*](*B f. 176 ad ἔριδοϲ. L. f. 280a, Π, εἰϲ τὸ οἱ δ᾿ ἔριδοϲ.)

    358 — 60. ἐντὸϲ τοῖϲ οὕτω λεγομένοιϲ

  • τοὶ δ᾿ ἔριδοϲ κρατερῆϲ καὶ ὁμοιίου πτολέμοιο
  • πεῖραρ ἐπαλλάξαντεϲ ἐπ᾿ ἀμφοτέροιϲι τάνυϲϲαν,
  • ἄρρηκτόν τ᾿ ἄλυτόν τε, τὸ πολλῶν γοῦν ατ᾿ ἔλυϲεν
    • δυνατώτερα καὶ τολμηρότερα ἀπὸ τῶν εἰϲ πέρατα ϲχοινία ϲυμβαλλόντων καὶ εἰϲ δεϲμὸν ἐπαλλαττόντων τὰ πέρατα, ἔπειτα τεινόντων μετενήνοχεν, ἔριδοϲ, λέγων, καὶ πολέμου τὰ πέρατα ἐναλλάξαντεϲ καὶ δήϲαντεϲ ἐτάνυϲαν ἐπ᾿ ἀλλήλουϲ, οὕτωϲ ἰϲχυρῶϲ τὴν ἔριν τῷ πολέμῳ ϲυνδήϲαντεϲ, [*](2 A (c. l. οἰωνιϲτήϲ) praemittit οἰωνοϲκόποϲ, quod L. om. δὲ om. L ὁ Ποϲ. post τὸν Αἴαντα D 4 B praemittit: οἰϲόμενοϲ ἑαυτῷ, quae L in lemmate habet δὲ om. L 6 ὁ (pro καὶ) παρ. δὲ L. 7 de iis quae in codd. sequntur v. infr. ad lin. 4 sqq. 11 οἵδ᾿ L. πολέμοιο L 12 τάνυϲαν L 14 ϲχοινίων L 15 ἀπαλλαττόντων L 17 ἐτάνυϲαν L) [*](2 sqq. Cf. Porph. Γ 396. 7.) [*](4 sqq. Simillimum est schol. Vict. (f. 232b): διὰ τί δὲ οὐκ ἔπεμψεν ἐπὶ. δόρυ ἀλλ᾿ αὐτὸς ἄπεισιν ἢ ὅτι ἐμ τῷ θορύβῳ κεχώρισται τῶν δορυφόρων καὶ. πλησίο ἦν ἡ σκηνή, καὶ οἱ πεμπόμενοι οὐχ ὁμοίως ταχύνουσι, καὶ παρὼν ὅμοιος ἦν τῷ μ παρόντι δόρυ οὐκ ἔχων. τὸ δὲ ὅλον διὰ τὸ ἀναπαπυσαι τοὺς ἀκροατὰς ἀπὸ τῇρ μάχης τοῦτο πράττει ὁ ποιητής, ὅπερ ἔσται Ἰδομενέως αὐτῷ συμβαλόντος. Postrema verba (τὸ δὲ ὅλον κτλ.) docent non multum esse fidendum iis quae B L. addunt: τοὺς μὲν οὖν ὡς τραυματίας πιθανῶς ὁ ποιητὴς τοῦς δὲ καὶ ὅπλων ἐνδεεῖς ποεῖ: utroque scholio aliena adhaesisse videntur. Certius etiam de extremis schol. B L. verbis (δύο δὲ εἶχε δόρατα κτλ.) iudicandum est, quae in Vict. novo lemmate ( ὅ οἱ κλισίηφι λέλειπτο) a reliquis disiuncta sunt.) [*](16 Secundum Didymum (A v. 359) Aristarchus, sive ἐπ᾿ ἀμφοτέροισι. sive ἐπ᾿ ἀλλήλοισι legeretur, ita accepit. Aliter id. ap. Ariston. (ibid .): ὅτι. παρα ληγορεῖ, δύο πέρατα ὑποτι θέμενος, ἕτερον μὲν ἔριδος ἕτερο δὲ πολέμου, ἐξαπτόμενα κατ ἀμφοτέρων τῶν στρατευμάτων, quam interpretandi rationem Crateri schol. B h. v. (id. LLp. Vict.) tribuit. Illam etiam Alexander der Cotyaensis secutus est, v. schol. A (f. 171a) v. 358, quod Lehrs, qu. ep. p.11, e Porphyrio fluxisse existimavit: ὁ λόγος· οἱ δ τὸ πέρας τοῦ πολέμου καὶ τῆς ἔριδος συνάψαντες ἐπέτειναν ἀμφοτέροις, οἷον ἀμφοτέρωθεν. μετενήνεκται μὲν οὖν ἀπὸ τῶν δεσμῶν, τῷ δὲ ἐπαλλάξαι ἐπὶ τοῦ συνάψαι χρῶνται καὶ τῶν πεζολόγων τινές, πλεονάζει δὲ Ἀριστόξενος ὁ μουσικός, ἐπηλλαγμένα λέγων τὰ συνημμένα· οὕτως ὁ Κοτυαεύς. Mihi de origine ita ut in textum recipere velim non liquet. Neque extremo schol. B h. v. (f. 176a, id. L. f. 279b,)
    185
    ὡϲ τὸν δεϲμὸν τοῦτον ἄρρηκτον μὲν εἶναι καὶ ἄλυτον αὐτοῖϲ, πολλῶν δὲ γούνατ’ ἔλυϲε. ϲκέψαι δὲ εἰ μὴ κακοζήλωϲ εἶπε τὸν μὲν δεϲμὸν ἄρρηκτον καὶ ἄλυτον, πολλῶν δὲ γούνατ’ ἔλυϲεν, ἐντὸϲ δὲ ἄλλοιϲ οὐκ ἔφη ἄρρηκτον ἀλλ’ ἐντὸϲ δ’ αὐτοῖϲ ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν (V 55), καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ.

    443. τὸ ϲπαίρειν καὶ τὸ ϲκαίρειν τινὲϲ ϲυγχέουϲι, ταὐτὸν δηλοῦν[*](*B f. 178a ad ἀϲπαίρουϲα L f. 283a, II. Viet. f. 245a (ad v. 571).) νομίζοντεϲ, καίπερ Ὁμήρου διακρίνοντοϲ· τὸ μὲν γὰρ ϲπαίρειν μετὰ τοῦ α κατὰ Ἀττικὴν ϲυνήθειαν λέγει ἀϲπαίρειν· ἀϲπαίροντα δ’ ἔπειτα (μ 254) καὶ ἀϲ παίροντα λαβών ( 229) καὶ ῥά οἱ ἀϲ καὶρ ουϲα καὶ οὐρίαχον πελέμιξεν ἔγχεοϲ (N 443) καὶ ἤϲπαιρ’ ὡϲ ??ὅτε βοῦϲ (N 571). τὸ δὲ ϲκαίρειν οὐκέτι μετὰ τοῦ α· μολπ ῆ δ’ ἱυγμ ῷ τε ποϲὶ ϲκαίροντεϲ ἕποντο (C 472). ἔϲτιν οὖν ἡ διαφορὰ ὅτι τὸ μὲν ϲπαίρειν καὶ ἀϲπαίρειν ἄμουϲόν τινα δηλοῖ κίνηϲιν, ὃ γίνεται ἐν ἰχθύϲι καὶ τῷ δεδεμένῳ κατὰ τὸν ποιητὴν βοί, τὸ δὲ ϲκαίρειν ἔμμουϲον κίνηϲιν ὀρχηϲτικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δ’ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν ϲπόρον καὶ τὸν ϲκάρον κατὰ διαφόρουϲ ἐννοίαϲ προϲηγορεῦϲθαι, τῆϲ κινήϲεωϲ οὐχ ὁμοίαϲ ἐκατέρων γινομένηϲ. τὸ δὲ ϲκαίρω πάντωϲ ὀξυτέραϲ, ἀφ’ ἧϲ καὶ τὴν πολύϲκαρθμον Μύριναν προϲεῖπεν ὁ [*](4 βαρείην L 8 —10 post ἀϲπαίρειν Vict. haec tatum: ἀϲπαίροντα λαβών καὶ ὡϲ ἐνταῦθα. τὸ δὲ ϲκαίρειν κτλ. 10 πολέμιζεν L. 14 ἰχθῦϲι B⟩ δεδεμμένω B⟩ 16 τὸν ϲπαίροντα καὶ τὸν ϲκαίροντα L διαφόρου Vict. 17 οὐχ ὁμοίωϲ ἑκατέρῳ γινομένηϲ, τῷ δὲ ϲκάρῳ Vict. 18 post ὀξυτέραϲ in B⟩ sequitur φωνῆϲ, quod verbum delendum esse punctis circum positis is qui scholium scripsit significavit. Concludas ex eo verbo, in archetypo eius codicis eundem versum Oppianeum, qui scholio excerpto male immixtus est, proxime fuisse, ad. quem oculus male aberraverit ἁφῆϲ pro ἀφ’ ἦϲ L πολύκαρθμον L. μὺραιναν) [*](Lp f. 215a) quae leguntur: πῶς δὲ ὁ Ζεὺς ἀπεστραμμέτος ὢν συμβάλλει. τὴν μάχην κτλ., recepi, quoniam schol. Vict. (f. 238b) haec tatum babet: ἀπέστραπτα γὰρ ὁ Ζεύς. ἀλλ’ ἐπὶ τὸν νοῦν αὐτοῦ κτλ.) [*](6 sqq. †B f. 259a ad σκ αίροντες Σ 572 (id. fere Townl. ap. Cram, A. P. III, p. 289, 28, et cum eo congruens Vict. f. 358): τὸ σπαίρειν ὁ ποιητὴς κατὰ Ἀττικὺς ἀσπαίρειν φησὶ μετὰ τοῦ α , οἷον ἀσπαίροντα λά ων ⟨λαὸν B⟩ ⟩, ἤσπαι ρ ὡς ὅτε βο ῦς, τὸ δὲ σκαίρειν οὐκέτι. τὸ μὲν οὖν σπαίρειν ἄμουσόν τινα δηλοῖ κίνησιν, τινες ἐντὸϲ ἰχθύσι ⟨ἰχθῦσι B⟩ ⟩ καὶ τ δεδεμέωῳ βοῒ λαμβάνουσι, τὂ δὲ σκαίρειν ἔμμουσον κίνησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δὲ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον οὕτω προσηγορεῦσθαι. ⟨ —ρεῦθαι B⟩ ⟩, τῇ κινήσεως οὐχ ὀμοίως ἑκ κατέρῳ γινομένης. τῷ δὲ σκάρῳ πάντως ὀξυτέρας. [καὶ Ὀππιανὸς ἐντὸϲ τοῖς Ἁλιευτικοῖς (l, 134. 5) φησι· καὶ σκάρος, ὃς δ ὴ μοῦνος ἐντὸϲ ἰχ θυσι ⟨ἰχθῦσι cod.⟩ φ θέγ γεται ἰκμαλ έην λαλιὴν ἀφείς ]. καὶ τὴν 'πολυσκαρθμον Μύριναν (243) φξσὶ ⟨φξσὶν ὁ ποιητὴ recte Town.. et Vict.⟩ μίαν τῶν Ἀμαζόνων. καὶ. εὐσκάρθμους ἵππους ὃ ποιγτὴς καλλίονεϲ εῖ ⟨om. ὁ ποιητ. καλ. Townl. in Vict. man. post. verba inde ab εὐσκάρυμους in marg. scripsit⟩. Transierunt eadem in Epimer. An. Ox. I, p. 391, Etym. M. 722, 51 : pauciora ap. Eust. Σ, p. 1164, 30.— Ceterum cf. ad ζητ. 33 (in fine libri).) [*](18 A B⟩ 814: . . . . Μύρινα δὲ Ἀμαζόνος ὄνομα, cf. Strab. XIl, 8,6, p.573.)

    186
    ποιητὴϲ (B 814) μίαν τῶν Ἀμαζόνων, ὥϲ φαϲι, καὶ εὐϲκάρθμουϲ ἵππουϲ (N 31). ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ ἐντὸϲ τῇ ϲυνηθείᾳ τὸ ϲκιρτᾶν καὶ ϲκαρδαμυκτεῖν τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ εἴρηται.

    470. ad ζητ. ιγ′ (in fine operis).

    [*](B⟩ f. 179a ad γάνυται.)

    493.---πῶϲ δὲ τοὺϲ τοϲούτουϲ ἡγεμόναϲ ἑνὶ κτίλῳ εἴκαϲεν; γάνυται. ὅτι πάντων ἡγεμονικώτατοϲ ἦν Αἰνείαϲ.

    [*](B⟩ f. 179a ad ἀκόντιϲεν.)