Panarion (Adversus Haereses)

οὓτω καὶ σύ, ὦ Ὠρίγενες, ἀπὸ τῆς προειρημένης ‘Ελληνικῆς παιδείας τυ- φλωθεὶς τὸν νοῦν ἐξήμεσας ἰὸν τοῖς πεισθεῖσί σοι καὶ γέγονας αὐτοῖς εὶς βρῶμα δηλητηρίου, δι᾿ ὦν αὐτὸς ἠδίκησαι ἀδικήσας τοὺς πλείους. [*](D692) [*](Μ U 2 τῶν < M 2f πειθομένων αὐτῷ πάσχειν δι᾿ ὃ *] παθῶν, ὡς ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχω MU 4 όὲ] τε U | ὡς] πῶς? * | ὑπὸ 2] ἀπὸ Μ 6 μυοξὸν 8 εὓροι U 13 δηλητηρίου M | αὐτοῖς U 14 > * 15 Ὠριγένη u. < ὦ U 16 M | vor ἰὸν + τὸν U 18 πλείονας M 18 nach πλείους folgt in U die Untersclirift des Kapitels κατὰ ὠριγένους τοῦ ἀδαμαντίου, hierauf die des Buches: τέλος σὺν θεῶ τοῦ ὅλου πρώτου βιβλίου τῶν παναρείων εἰς τρεῖς βιβλους διαιρούμενον ἐν ὡ περιέχοντααι αἱρέσεις ἐν κεφαλαίοις (Zahl fehlt). — Dagegen ährt Μ hinter πλείονας fort: εἴπαμεν δὲ κατ’ αὐτοῦ τοῦ Ωριγένους ἐν ταῖς ἄνω διαλαλιαῖς ὡς τὸν υὑὸν τοῦ θεοῦ ἐβλασφήμησε, ποιητὸν θεὸν ὁρισάμενος καὶ μὴ δύνασθαι δρᾶν τὸν πατέρα, ὡσαύτως καὶ τὸ ἅγιον πνεῦμα μὴ δύνασθαι δρᾶν τὸν υἱόν, καὶ ὼς τὴν ψυχὴν προυπάρχουσαν παρεξηγήσατο καὶ ἄνω πλημμελήσασαν (dahinter ού χάριν halb ausradiert) εἰς τὸ σῶμα σῶμα καὶ ὃτι ό διάβολος ἀποκατασταθήσεται εἰς τὴν ἰδίαν ἀρχήν. ἐμακαρίσθη τοίνυν Ἰωάννης ό βαπτιστὴς καὶ οἱ λοιποὶ ἅγιοι, κοινωνοὶ κοινωνοὶ αὐτοῦ ἔσονται ἐν τῆ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, καὶ ἀλληγορικῶς εἶναι παράδεισον καὶ τὰ ὕδατα ἐπάνω τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ οὐκ ἀληθεία. Dann Unterschrift κατὰ ὠριγένους τοῦ καὶ ἀδαμαντίου. Hierauf unter einer Leiste τέλος ἒἴληφεν πανάριον βιβλίον βιβλίον καὶ ἱεροῦ ποιμαῖνος u. ßlich, wieder unter einer Leiste ἐγράφη χειρὶ ἰωάννου πρεσβυτέρου ἐν ἔτει ςݲφݲξݲεݲΔ/ιν ϊ: πάντες δὲ οἱ ἀναγινώσκοντες εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ διὰ τὸν)

κύριον. Das Mehr in M gegenüber U ist, wie schon der unepiphanische διαλαλιὰ u. παρεξηγεῖσθαι sind dem Epiphanius unbekannt) zeigt, der aus S. 410, 8 ff geschöpfte Zusatz eines Lesers, dem die letzte Auseinandersetzung mit Origenes noch nicht ganz genügte. Man beachte auch, wie sich in Wendung: dann würde Johannes der Täufer — das Urbild des Mönchs! dem Satan zusammen im Himmel sein, die eigentümlich mönchische Auffassung verrät.