Panarion (Adversus Haereses)

καὶ ἕτερον τὸν κατὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τῆς ἐπιθυμίας ἐνσκιρρώσαντα ἐν τῇ σαρκί, ὃν ἁμαρτίας νόμον οἰκοῦντα ἐν τοῖς λέλεσιν ἐκάλεσεν· ᾧ ἐπιβαίνων ὁ πονηρὸς καὶ ἐποχούμενος πολλάκις καθ᾿ ἡμῶν ἐγκελεύεται, πρὸς ἀδικίαν ἡμᾶς καὶ πράξεις συνελαύνων κακάς.

ὁ γὰρ ἔξωθεν εἰσπνεόμενος ἀπὸ τοῦ πονηροῦ νόμος καὶ διὰ τῶν αἰσθήσεων καθάπερ ἀσφαλτῶδες ῥεῦμα ἔνδον εἰς αὐτὴν ἐκχεό- [*](5 Röm. 7, 22 — 7 Röm. 7, 23) [*](MUS Phot.) [*](1 f τὸ μὲν . . . συνιστάμενον . . ., τὸ δὲ Phot.] ὁ μὲν . . . συνιστάμενος . . ., ὁ δὲ MU 1 ἐνθωπευούσης] ἐν θεῶ πεσούσης M ἐμφωλευούσης Phot. | ἐν τῷ σώματι] im Fleisch S 2 ἥτις . . . ὡς ἔφην, ἐγενήθη < S | ἐπιπνοίας Scaliger] ἐπινοίας MU Phot. | ἐγενήθη] συνέστη Phot. 3 καὶ φυσικὸν νόμον < S 4 καὶ ἐπανορθούμενον < S 6 τῇ δὲ] τῆ γὰρ M | ἐπιθυμίαν] ἁμαρτίαν U 8 οἷον τῇ] ὁ ἐν τῆ U | πρὸς τὸ ἀγαθὸν < U | ὁρμῇ, τῇ < U | vor τῇ ἐπιθυμίᾳ + und S | οὗτος] αὐτὸς Phot. 9 ἀεὶ καὶ Ÿ— ἀνομίαν < S 10 παντάπασι — ἑλκτικὸς < S | ἡδονὰς ὢν] ἡδονῶν M 11 f ὑποτιθέμενος . . . μοι καταφαίνεται] zeigt an S 11 ἀναφανδὸν] < S hinter ὁ Παῦλος Phot. | ὁ Παῦλος] der Apostel S 12 κατὰ τὸν Μ | ὃ MU 13 σαφῶς < S | ἐκάλεσε νοὸς Phot. | συνιστάμενον Phot.] ἐνιστάμενον MU | συνιστάμενον + νόμον Phot. 15 ἕτερον] τρίτον Phot. | τὸν] τὸ M 16 ἐκ τῆς ἐπιθυμίας < S | ἐνσκηρώσαντα M ἐνσκιρώσαντα U σκιρώσαντα Phot. ward S | τῇ < M 17 ἐπιβαίνων ὁ πονηρὸς καὶ < Phot. 17 f καὶ ἐποχούμενος < S 18 f καθ᾿ ἡμῶν — κακάς] uns zu bösen Taten anreizt S 19—S. 497, 2 ὁ γὰρ — νόμου < Phot. 20 ἔνδον < S | αὐτὴν < S)

φαίνεται γὰρ ὡς ἐν αὐτοῖς ἡμῖν τὸ με) βέλτιον τὸ δὲ χεῖρον ὄν, καὶ ὄταν μὲν τὸ βέλτιον φύσει τοῦ χείρονος ἐγκρατέστερον γενηθῇ, φέρεται ὅλος πρὸς τὸ ἀγαθὸν ὁ νοῦς· ὅταν δὲ τὸ χεῖρον ἐπιβρίσῃ πλεονάσαν, ὃ ἀντιστρατεύεσθαι τῷ ἐν ήμῖν λέγεται ἀγαθῷ, ἄγεται πάλιν ἀθτιστρόφως πρὸς φαντασίας παντοδαπὰς ὁ ἄνθρωπος καὶ λογισμοὺς χείρονας.

62. Οὖ δὴ καὶ κάριν ὁ ἀπόστολος εὔχεται ῥυθῆναι, θάνατον αὐτὸ καὶ ὄλεθρον εἶναι ήγούμενος, ὥσπερ δὴ καὶ ὁ προφήτης »ἀπὸ τῶν κρυφίων μου« λέγων »καθάρισόν με«.

αὐτὰ γοῦν τὰ ῥήματα τοῦτο παρίστησιν »συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω« λέγοντος »ἄνθρωπον, βλέπω Τε ἒτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας, τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου«;

οὐ τὸ σῶμα θάνατον ἀποφηνάμενος, ἀλλὰ τὸν νόμμον τῆς ἁμαρτίας τὸν ἐν τοῖς μέλεοι <τοῦ σώματος> διὰ τῆς παραβάσεως ἐν ήμῖν ἐμφωλεύοντα καὶ πρὸς θάνατον ἀεὶ ἀεὶ τῆς ἀδικίας τὴν ψυχὴν ἐμφαντάζοντα.