Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

τῦφος μὲν γὰρ καὶ ἀπιστία καὶ θυμὸς καὶ ὑπόκρισις ψυχῆς ἁμαρτήματα, πορνεία δὲ καὶ οἶστρος καὶ τρυφὴ σώματος· μεθ’ ὧν οὔτε ψυχὴ πρὸς ἀλήθειαν ἀναπτήσεται οὔτε σῶμα σωφροσύνης ὑποταχθήσεται δόγμασιν, ἀλλὰ ἄμφω διολισθήσουσι τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ.

καὶ τοίνυν εἶ τὰ σώματα ἡμῶν ἐν ἁγιασμῷ διακρατούμενα »ναός ἐστι τοῦ ἐν ἡμῖν οἰκοῦντος πνεύ- [*](11 f IKor. 6, 16 — 15 I Kor. 6, 18 — 21 I Kor. 6, 19) [*](M U S 1 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι] καὶ Μ (vgl. Z. 2) 2 μίαν + ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι Μ | δὲ < Μ 3 ἂν M | ποιήσῃ *, vgl. Ζ. 15] ἁμαρτήση MU 6 γὰρ < S 7 οὗν] ἄρα γε (vor δοξάσατε) Μ aber S | ὑμῶν + u. an eurem Geiste, welche sind Gottes S 8 πρόσχες M U | γὰρ <U | ὅτι <S 8f τῷ νόμῳ. . . <ὑποτάσσεσθαι> Bonwetsch nach S] τὸν νόμον MU 9 ἐὰν καθαίροιτο] reinigend S 10f τῆς—παρατριβαῖς] alle Lüste des Fleisches S 10 χραινώμενον Μ 11 vor Ὁ ἀπόστολος + διὰ U | ἀπεφθέγξατο *] ἀνεφθέγξατο Μ διεφθέγξατο U | τὸ] τῶ Μ 12 ἕτερον <S | καὶ πλησιάζον <S 12f τὴν σύνερξιν—μελῶν καὶ <S 13 σύνερξιν] ζεῦξιν U | μελῶν] μελλόντων Μ | μία Jahn] μίασμα Μ μίαν U 13f μία—τὸ ἔξω] ein Leib seiend S 14 ταῦτα <S | πάντα ταῦτα U | πληροῦται U 14f τὰ—ἁμαρτήματα] Begierden der Vereinigung S7 14 ἔκκαθσιν] ἔκλυσιν Μ 15 ἁμαρτημάτων Μ 16 ἁμαρτάνει + indem er Schmutziges und Unreines tut S 18 καὶ οἷστρος <S 19 σῶμα <U | δόγμασιν] διδάγμασιν Μ <S 20 διολίσθωσαν Μ διολισθήσωσι U 21 ὑμῶν Μ | ἐν1 <S)

484
ματος« καὶ »ό κύριος ὲν τῷ αώματοι«, καὶ τὰ μέλη ταῦ αύματος »μέλη Χριστοῦ«, ὐποτάσσεται τὸ σῶμα τῷ ωόμῳ θείῳ καὶ »κλγρονομῆσαι δύναται τὴν βασιλείαν τοῦ δεοῦ«.

·ὁ «ό γὰρ έγείρας Χριστὸν ὲκ νεκρῶν ξωοπιήσει« φησί »καὶ θνητὰ αώμτα ύμῶν διὰ τοῦ ἀνοικοῦντγος αύτοῦ πνεύματος ὲν ύμῖν«, »iva τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται τὴν ἀθανασίαν καὶ τὸ φθαρτὸν τὴν ἀφθαρσίαν, νῖνκός τε καταποθῇ ὁ θάνατος«.

οὐ γὰρ περὶ διελάμβανεν καθ᾿ ήμᾶς ὲνταῦθα οώματος ὁ ἀπόστολος, ἀλλὰ περὶ τούτου τοῦ ἀποθνήσκοντος καὶ νεκρουμένου, δι' οὖ καἰ πορνεῦ σαι καὶ άλλως ὰμαρτῆσαι δυνατόν.

54. Ἐὰν δὲ διαφορὰν εἶναι σώματος πρὸς σάρκα ὐποτγοπάξωσιν ίνα δὴ καὶ ταῦτα αὐτοῖς ὲπιτπέψωμεν λογικεύεσθαι) καὶ σῶμα μὲν ἄλλο νομίξοιεν, οἶον αὐτῆς τῆς φυχῆς <τὸ ἴδιον>, ὅ μὴ βλέπεται, αἀρκα δὲ τοῦτο τὸ ε͂ζω τὸ βλεπόμενον, λεκτέοv, ὡς οὐ μόνον ὁ Παῦλος καὶ οί προφῆται σῶμα γιγνώσκαυσι τὴν σάρκα ὸνομάξεσθαι ταύτην, άλλλὰ καὶ ἄλλαι Ε; φιλόσοφοι, παρ' οἶς δὴ μάλιστα καὶ ή τῶν ὸνομάτων ἀκρίβεινα παρατετήρηται.

τετήρηται. αὰρξ γὰρ ὅλως, εὶ βούλονται καὶ περὶ τούτγων ἐπιστημόνως ἐπισκέφασθαι, πᾶς ὁ ογκξος οὖτος τοῦ σκηνώματος ήμῶν κυρίως οὺ λέγεται, ται, ἀλλά τι μέρος τοῦ ὁλου, καθάπερ ἤ ὸστᾶ ἢ ωεῦρα ἢ φλέβες, σῶμα δὲ τὸ ὄλον οθεν καὶ ἰατροί, οἴ δή καὶ περὶ φύσεως σωμάτων δυσρίγως διειλήφααι, σῶμα γιγνώσκουσι τοῦτο τὸ βλεπόμενον.

ἀλλὰ καὶ ὁ Πλάτων καὶ αὺτὸ <τὸ σῶμα> σῶμα καὶ αὐτὸς επίσταται. ἐν γοῦν τῷ Φαίδωνι ὁ Σωκράτης «ἄπα μὴ ἄλλο τι τὸν θάνατον ἠγούμεθα εἶναι« ἔφη »ἤ [*](1 I Kor. 6, 13 — 1f I Kor. 6, 15 -- 2f I Kor. 15, 50 — —5 Rom. 8, 11 — 5 I Kor. 15, 53ff — 22 Phaedon 64C) [*](M U S 1 τὰ] alle S | τοῦ σώματος < S 2 τῶ2 < Μ | θείῶ] Gottes S < Μ Ι κληρονομήσετε M 2f κληρονομῆσαι δύθναται δύναται] ist ürdig 3 τοῦ θεοῦ) Christi S 4 φησί < S Ι ὑμῶν] unsere S 5 ὑμῖν] uns S 5f ἀθανασίαν — φθαρτόν < S 7 καθ᾿ ἡμᾶς*] καθ῾ ὑμᾶς Μ < Us | < S 8 τούτου τοῦ + καὶ U | καὶ νεκρουμένου < S | δἱ ού] welcher S 9 ἄλλως ἁμαπρῆσαι * nach S] ἀσεληῆσαι Μ U 10 ὑποτοπάξωσιν] sagen S 11 αὐτοὺς M | λογικεύεσθαι] auszusagen S 12 <τὸ ἴδιον> * nach S | vor ὄ μὴ + sage ich S 14 γινώσκουσι U | ταύτην < S | < S 14f <ἔξωθεν> * nach S 15f παρ’ οἷς — παρατετήρηται < + Ε; * | εἰ — ἐπισκέψασθαι < S | βούλοιντο U 17 οὖτος — des Leibes S) κυρίως < S | οὐ < M 17f λέγεται] ßen sie 18 ἀλλὰ] ἀλλ' οὐ M | τοῦ ἄλου < S | ἤ φλέβες < S | φλέβας M 19 δὴ — διειλήθασι < S 20 γινώσκουσι ΜU nennen S 21 καὶ αὺτὸ τοῦτο τοῦτο < <τὸ σῶμα> * nach S | ἐπίσταται] nennt S)

485
τεθνάναι, χωπὶς με) ἀπὸ τῆς ψυχῆς άπαλλαγὲν αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ τὸ σῶμα γεγονέναι, Χψρὶς δὲ τὴν ψυχὴν <ἀπὸ> τοῦ αώματος;

ὁ γάρ Μωυσῆς ὁ μακάμος (ἥκομεν γὰρ ὲπὶ τὰς κυριακὰς ἤδη γραφά) οὺ τοῦτο ὀνομάξειν ἐπίσταται, ὅ βλέπομεν· »καὶ πλυνεῖ τὰ ίμάτια« λέγνων ἐν τοῖς καθαπισμοῖς ὁ ἐπιμαύσας τοῦ ἀκαθάρτου »καὶ λούσεται τὰ σῶμα ὔδατι« »καὶ ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἐσπέρας῀ τί δὲ καὶ ὁ Τώβ;

οὐ σῶμα ἐπίσταται καὶ αὐτὸς τοῦτο τὸ νεκρούμενον καλεῖν, »φύθρεται δὲ μου τὸ σῦμα ὲν σαπρίᾳ ακωλήκων« λέγων;

ἀλλὰ καὶ ὁ Σολομῶν ὅτι »εὶς κακὸτεχνον φυχὴν οὐκ εἰσελεύσται σοφία, αὐδὲ κατοικήσει έν σώματι καταχρίῳ ἀμαρτίας«/ καὶ ὲν Δαντὴλ ἐπὶ τῶν μαρτύτων »οὺκ ἐκυρίευσεν αύτῶν τὸ πῦρ σώματος« λέγεται, »καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλονᾶτε καὶ ὁ κύριος ὲν τῷ εὐαγγελῳ »διὰ τοῦτο λέγω ύμῖν·

μὴ μεριμνᾶτε τί φάγητε ἢ τί ενδύσηθε. αὐχὶ ἡ φυχὴ πλεῖοόν έστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ένδύματος;«