Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

ὡσπεροῦν ἀλεξιφαρμάκου γὰρ τρόπον ὑπὸ τοῦ ἀλεξητῆρος ἡμῶν ἀληθῶς καὶ ὶατροῦ θεοῦ πρὸς ἐκρίξωσιν τῆς ἁμαρτίας παρελήφθη ὁ θάνατος καὶ ἀφανισμόν, ἵνα μὴ διαιωνίζον ἐν ἡμῖν εἴη τὸ κακόν, ἀθάνατον ἄτε ἐν ἀθανάτοις ἀνατεῖλαν, αὐτοὶ δὲ λελωβημένοι καὶ ἐκστάντες νοσούντων τρόπον τῆς οἰκείας ἀριτῆς ἐπὶ πολὺ διατίβωμεν, ἅτε ἐν ὐφεστηκόσιν ἀεὶ καὶ ἀθανάτοις σώμασι τὴν κατὰ τὸ ἁμάρτημα μεγάλην τρέοντες νόσον.

διὸ δὴ καλῶς καλῶς ταύτην πρὸς σωτηρίαν καὶ ψυχῆς καὶ σώματος φαρμακευτικῆς | τρόπον καθάρσεως τὸν θάνατον ὁ θεὸς ηὔρατο, ἴνα πανάμωμοι καὶ ἀσινεῖς οὔτως ἐξεργασθῶμεν.

35. Φέρε γάρ, ἐπειδὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμά- τωι, ἐντεῦθεν αὐτὰ νάλιστα σκετώμεθα, μὴ ἀφιστάμενοι, πρὶν ἄν πρῶτον εἰς εὐδηλοτέραν ἐρμηνείαν ἀποτελευτήσῃ καὶ ἀπόδειξιν ὁ λόγος.

φαίνεται τοίνυν ὡσπερεί τις δημιουργὸς ἄκρος ἄγαλμα καλὸν ἀπὸ χρυσοῦ [*](2 Röm. 7, 22 — 10f vgl. Hebr. 12, 15) [*](MUS 11–S. S. 457, 3 Sacra Parall. Bruchst. 421 Holl (= 4 καὶ + ἐκ παντὸς U 5 zu αὐτόπρεμνον am untern Rand von 1. Hd. αὐτόπρεμνον προθέλυμνον M 6 διακοπήναι] ἀνασπασθῆναι Μ Ι ἀλλὰ ζῆν οὐ γὰρ εἰς τέλος γὰρ τέλος ἀπέθανεν κτἑ. *] οὐ εἰς τέλος ἀπέθανεν < M S vor ἀλλὰ ζῆν Ι ζῆ U 7 περιβεβλῆσθαι] Hinwelken S Ι τὸν ἄνθρωπον < S 7f συμμαρανθεῖσα — αὐτὴ] die ünde vertrocknet S 8f φυτόν] Wildfeige S 9 τοῦ λίθου> *] ihre Wurzel S Ι ὡς ἔφην < U S Ι αὐτῆς U 10 διεσῴζετο] ζετο M Ι <τόπῳ> * nach S: an dem Ort 11 ὡσπεροῦν] ὥσπερ ναὸς Μ Ι < MU 11f ὑπὸ τοῦ — θεοῦ < S 12 καὶ ἀληθῶς ἰατροῦ U ἀφανισμὸν < S Pa Ι διαιωνίζων M 14 — 17 ἀθάνατον ἄτε — τρέφοντες < S 14 δὲ] #x003E; M τε Pa 15 νοσσούντων M 17 καλῶς + wiederum S σωτηρίαν πρὸς ἄμφω Pa 17 Ι σωτηρίαν καὶ < S 18 des Fleisches und der Seele Ι φαρμακευτικὴν Μ | τρόπον < S 19 οὕτως] οὔτως] M 21 ἐντεῦτθεν] ἔνθεν Ρα Ι σκοπώμεθα M 21 f πρῶτον < S Pa 22 εὐδηλωτέραν M Ι MU Ι καὶ ἀπόδειξιν < S 23 ἄγαλμα] ein Bild oder ein Abbild S Ι ἀπὸ] ὑπὸ)

455
κατεσκευασμένον ἢ ὕλης ἑτέρας αὐτῷ καὶ πάωτα τὰ μέλη συμμέτρως εἰς κάλλος διακεκοσμημένον πάλιν χωνεύοι, λελωβημένον ἄφνω θεασάμενος 1)710 τινος ἀνθρώπου πονηροτάτου, ὂς οὐκ ἐνεγκὼν ὐτὸ βασκανίας | εὐπρε- P550 Tzkc, εῖναι τὸ ἄγαλμα ἐσίνατο, ματαίαν ἡδονὴν καρπιζόμενος τοῦ φθόνου. πρόσσσχες γάρ, ὦ σοφώτατε ’Αγλαοξῶν, ὅτι, εἰ βούλοιτο μὴ μὴ εῖναι [*](D629) μένον ὅλως ὁ δημιουργὸς καὶ ψεκτὸν τὸ μετὰ τοσαύτης αὐτῷ δπουδῆς τε καὶ φροντίδος πεπονημένον, πάλιν προτραπήσεται συγχωνεήσας αὐτὸ τοιοῦτο ποιεῖν οἶον καὶ πρόσθεν ἦν.

εἰ Τε μὴ ἀναχωνεύοι μηδὲ ἀνασκευάζοι, ἐῴη δὲ οὔτως μένειν, <μόνον> θεραπεύων αὐτὸ καὶ ἐπανοπθούμενος, δὴ πυρακτούμενον καὶ χαλκευόμενον τὸ ἄγαλμα μηκέτι δύνασθαι διατηρη- θῆναι τὸ αὐτὸν, ἀλλὰ διηλλαγμένον ἔσεσθαι καὶ ὑπεσπασμένον.