Panarion (Adversus Haereses)

οὐκοῦ ἐδύνατο ζῆν εἰς τὸν αἰῶνα τὸ σῶμα καὶ ἀθάνατον ἔσεσθαι, εἶ μὴ κεκώλυτο γεύσασθαι τῆς ζωῆς. ἐκωλύθη δέ, ὅπως ἡ μὲν ἀμαρτία συναποκτανθεῖσα τῷ σώματι θάνῃ, τὸ δὲ σῶμα ἀναστῇ τῆς ἁμαρτίας ἀπολουμένης.

ἴνα τοίνυν μὴ κακὸν ἀθάνατον ὁ ἀθάνατον ὡς ἄνθρωπος, ᾖ, ἀείξωον ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὴν ἀμαρτίαν κρατιστεύουσαν, ἄτε ἐν ἀθανατῳ [*](15 Gen. 3, 24) [*](MUS 24–S. 453, 3 (bis ἀνεστέλλετο) Sacra Parall. Bruchst. 419 (= Pa)) [*](1 τοῦτο φαίη U 2 αὐτῶν U Ι εἰσάγων) sagend S Ι ἀσύνετος M 3 ὁ < U Ι καὶ 1 < σῴζεσθαι S 4 ὥστε < M 5 τῆς ζωῆς < S 6 < U Ι καθαρὸς < M Ι γεύσηται * nach S] φάγη MU 9 ὅλως < < M 10 ὄντως < S Ι ὑπεύθυνος] ὑπαίτιος U Ι νοσῶν M < + aus dem Paradies S 12 ὅλως < S 14 λαβών < S Ι 15 κύριος < S Ι ὁ θεὸς] Gott der Herr S 18 τὴν χεῖρα] seine ände S λάβῃ . . . καὶ < S 20 τῆς τρυφῆς < S 21 ἠδύνατο U 23 θάνῃ] Ι ἀνασταθῆ M 23 Ι ἀπολλωμένης M 24 ἵνα] u. damit S Ι μὴ τοίνυν M Ι μὴ + ᾐ U Ι vor κακὸν + τὸ M Ι ᾖ *] ἢ U < M εἴη Pa (u. vor ὠς 25 ἀεὶ ζῶν M Ι ἐν 2 < Pa )

τοῦτο γὰρ οἱ δερμάτινοι χιτῶνες ἐβούλντο, ἴνα δὴ διὰ τῆς λύσεως τοῦ σώματος καὶ τῆς διαιπέσεως ἡ ἀμαρτία κάτωθεν αὐτόπεμνος πᾶσα διαφθαρῇ, ὠς μηδὲ κἂν βραχύτατον ῥίζης ἐαθήναι μέρος, ἀφ’ οὖ νέαι βλάσται πάλιν ἁμαρτημάτων βήσονται.

33. Καθάπερ γὰρ ὀόταν ἐν οἰκοδομήμασι ναῶν καλοῖς συκῆ > γεν- νηθεῖσα καὶ εἰς ἔκτασιν καὶ μέγεθος εὐτροξήσασα καὶ περὶ πάσας τὰς ἁρμογὰς πολυκλημάτοις ρίζαις τῶν λίθων κεχυμένη, οὐ πρότερον τοῦ φύειν στέλλεται, ἴστ’ ἂν πᾶσα ἀποσπασθῇ, λυθέντων Μ’ καθ’ οὓς τόπους τῶν λίθων

(δυνατὸν γὰρ πάλιν εἰς τοὺς αὐτοὺς αὐτοὺς τόπους τοὺς λίθους, τῆς συκῆς ἀφῃρημένης, ὅπως ὁ μὲν ναὸς σῴζηται, μηδὲν τῶν ἀφανιζόντων αὐτὸν κακῶν ἐν ἑαυτῷ μηκέτι φέρων, ἡ δὲ συκῆ πᾶσα προθέλυμνος ἀποσπασθεῖσα ἀποθάνῃ),