Panarion (Adversus Haereses)

32. Μηδεὶς δὲ ἀβέλτερος ὢν παρακινδυνευέτω ὡς τούτων ἐτέρως λεχθέντων. ὁ γὰρ ὅλως ὁριζόμενος τὴν σάρκα μὴ εἶναι ταύτην ἀθανασίας δεκτικὴν ὄντως ἀνοίας ὑπεύθυνος ὢν νόσῳ βλασθημεῖ.

διὰ τί γὰρ μετὰ τῆν τῶν χιτώνων τῶν δερματίνων ὁ Ἀδὰμ κατασκευὴν ἐκβάλλεται, κωλυόμενος μενος φαγεῖν ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καἰ ζῆσαι, εἰ ὅλως ἀδύνατον ἦι μετὰ σώματος εἰς τὸ τὸν αἰῶνα ζῆσαι τὸν ἄνθρωπον;

ὡς δυναμένου γὰρ αὐτοῦ τοῦ μὴ ἀποθανεῖν, ἐὰν ἀπὸ τῆς ζωῆς γεύσηται λαβών, ἡ κώλυσις γίγνεται. φησὶ γάρ »καὶ ἀποίησε κύριος ὁ θεὸς τῷ ’Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς· καὶ εἶπεν ὁ θεός· ἰδού, γέγονεν Ἀδὰμ ὡς εἶς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ ταὶ μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα καὶ λαβῃ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήδεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν κύριος ὁ δεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἀργάξεσθι τῆν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη, καὶ ἐξέβαλε τὸν ’Αδάμ«.

οὐκοῦ ἐδύνατο ζῆν εἰς τὸν αἰῶνα τὸ σῶμα καὶ ἀθάνατον ἔσεσθαι, εἶ μὴ κεκώλυτο γεύσασθαι τῆς ζωῆς. ἐκωλύθη δέ, ὅπως ἡ μὲν ἀμαρτία συναποκτανθεῖσα τῷ σώματι θάνῃ, τὸ δὲ σῶμα ἀναστῇ τῆς ἁμαρτίας ἀπολουμένης.

ἴνα τοίνυν μὴ κακὸν ἀθάνατον ὁ ἀθάνατον ὡς ἄνθρωπος, ᾖ, ἀείξωον ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὴν ἀμαρτίαν κρατιστεύουσαν, ἄτε ἐν ἀθανατῳ [*](15 Gen. 3, 24) [*](MUS 24–S. 453, 3 (bis ἀνεστέλλετο) Sacra Parall. Bruchst. 419 (= Pa)) [*](1 τοῦτο φαίη U 2 αὐτῶν U Ι εἰσάγων) sagend S Ι ἀσύνετος M 3 ὁ < U Ι καὶ 1 < σῴζεσθαι S 4 ὥστε < M 5 τῆς ζωῆς < S 6 < U Ι καθαρὸς < M Ι γεύσηται * nach S] φάγη MU 9 ὅλως < < M 10 ὄντως < S Ι ὑπεύθυνος] ὑπαίτιος U Ι νοσῶν M < + aus dem Paradies S 12 ὅλως < S 14 λαβών < S Ι 15 κύριος < S Ι ὁ θεὸς] Gott der Herr S 18 τὴν χεῖρα] seine ände S λάβῃ . . . καὶ < S 20 τῆς τρυφῆς < S 21 ἠδύνατο U 23 θάνῃ] Ι ἀνασταθῆ M 23 Ι ἀπολλωμένης M 24 ἵνα] u. damit S Ι μὴ τοίνυν M Ι μὴ + ᾐ U Ι vor κακὸν + τὸ M Ι ᾖ *] ἢ U < M εἴη Pa (u. vor ὠς 25 ἀεὶ ζῶν M Ι ἐν 2 < Pa )

τοῦτο γὰρ οἱ δερμάτινοι χιτῶνες ἐβούλντο, ἴνα δὴ διὰ τῆς λύσεως τοῦ σώματος καὶ τῆς διαιπέσεως ἡ ἀμαρτία κάτωθεν αὐτόπεμνος πᾶσα διαφθαρῇ, ὠς μηδὲ κἂν βραχύτατον ῥίζης ἐαθήναι μέρος, ἀφ’ οὖ νέαι βλάσται πάλιν ἁμαρτημάτων βήσονται.