Panarion (Adversus Haereses)

τοὺς γὰρ δερματνους εἶναι χιτῶνας σώματα <ἔφη > εἰς ἃ ἐνεῖρχθαι συνέβη τὰς δυχάς, δικην ὅπως ὧν ἔδρασαν νεκροφοροῦσαι παρασχωσιν ἢ οὐ ταῦτα πρῶτον ἦν ἐν ἀρχῇ τὰ λεχθέντα ὑπὸ σοῦ ἰατρέ; ἀλλ’ ἴθι, ὑπόμνησον, ἐάν τί σοι μὴ φαίνωμαι μεμνημένος.

Οὐδὲν νῦν ὑπομνήσεως εἰς τοῦτο δέῃ· αὐτὰ ταῦτα γὰρ ἦν ἐν πρώτοις ημιν τὰ ειρημενα.

Τί δέ; οὐχὶ καὶ τοῦτο ἐν τοῖς ἑξῆς ἐλέγετο πολλαχῶς ὑπὸ σοῦ ὡς ἐμποδών πρὸς τὴν κατάληψιν ἡμῖν τὸ σῶμα τῶν ὅντως ὅντων καὶ γνῶσιν διὰ τὰς πρὸς τὸ κοσμεῖν ἀσχολίας αὐτὸ καὶ θεραπεύειν γίγνεται κα τὰς ἄλλας τὰς περὶ τὴν ἐιθυμίαν τῆς γαστρὸς προσβολίας, ἔτι τε βαλσφημιῶν καὶ παντοίων αἴτιον ἁμαρτημάτων διὰ τὸ μὴ δύνασθαι καθ’ ἑαυτὴν δίχα ]5 σώμυτος ὅλως ἁμαρτῆσαι ψυχήν·

καὶ διὰ τοῦτο, μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν ἐκτὸς ἁμαρτήματος ὅπως ἔσοιτο καὶ παρακοῆς ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἔνθα καὶ τὰς διατριβὰς ἔζει μετὰ τῶν ἀγγέλων, ἐλευθέραν αὐτὴν καὶ γυμνὴν χρῆναι δαμεῖσα σώματος, ἐπειδήπερ τὸ σῶμα τοῦ χραίνεσθαι τοῦτο καὶ ἁμαρτάνειν παραίτιον αὐτῇ καὶ συνεργὸν γέγνεται;

ἄνευ γὰρ δώματος ἀμήχανον ἁμαρτῆσαι Ψυχήν. ὅθεν ἵνα τὸν ἄπειρον ἀναμάρτητος αἰῶνα τηρηθῇ, οὐκέτι τὸ ταλανττεῦον αὐτὴν εἰς τὴν φθορὰν κάτω καὶ τὴν ἀνικίαν σῶμα λήψεσθαι.

Ἀλλ’ ἐλέχθη κα τοῦτο.

Τί δέ; καὶ κ(??)λῶς σοι τοῦτο καὶ ὀρθῶς, ἔφην, ἥγησαι λελέχθαι;

Καὶ τί σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει; ἀλλὰ οὐκ ἐξελέγχεις τὸν λόγον.

Οὐδέν, ἦν δὲ εγώ, ἀλλὰ δι’ ἃ εἴρηκας ὅπως ἐξετάζηται ὁ λόγος.

Καλῶς καὶ ὀρθῶς, ἔφη.

Καλῶς δὲ σοι δοκεῖ τίθεσθαι καὶ ὀρθῶς ὁ ἑαυτῷ τἀναντία λέγων καὶ ἀσύμφωνα;

Οὐδ’ ὁπωστιοῦν.

Ἀμούσως γὰρ οὗτός σοι φαίνεται τὴν ἀλήθειαν ὑποκρίνεσθαι;

Πάντων μάλιστα, ἔφη.

Οὐκ ἄρα ἀποδέχῃ τὸν τὰς ἁρμονίας ἐντείνοντα πρὸς τὸ ψευδὲς μέλος τῶν λόγων;

Οὐδ᾿ ὁπωστιοῦν.