Panarion (Adversus Haereses)

12. Ἐντεῦρεν οἱ ἁπλούτεροι τῶν πεπιστερυκότων ὁρμώμενοι νομίζουσι τοὺς ἀσεβεῖς τῆς ἀναστάσεως μὴ τεύξεσθαι *, τί νοοῦντες τὴν ἀνάστασιν *.

κἂν γὰρ δοκῶσι περὶ τούτων ἀποφαίνεσθαι, ἡ βάσανος αὐτοὺς διελέγξει, τὰ ἑξῆς ἀκολούθως σᾠξειν μὴ δυναμένους, *.

ἐὰν οὖν πυνθανώμεθα αὐτῶν, τῶν, τίνος ἡ ἀ(??)άστασις γίνεται, ἀποκρίνοννται ὅτι τῶν σωμάτων ἃ νῦν περικείμεθα. εἶτα προσεπερωτησάντων ἡμῶν· πότερον τῆς οὐσίας ὅλης ἢ οὐχί, πρὶν βασανίσαι λέγουσιν ὅτι ὅης.

ἐὰν δὲ προσαπορήσωμεν, συμπεριφερόμενοι τῇ ἀκεραιότητι αὐτῶν *, εἰ συναναστήσεται τὰ ἀπορρεύσαντα ἐν φλεβοτομίαις αἵματα καὶ σάρκες καὶ τρίχες αἰ πώποτε γενόμεναι ἢ μόναι αἱ πρὸς τῇ