Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

προὔλαβεν δὲ καὶ ἡ τοῦ στεφάνου τοῦ ἀγῶνος καὶ βραβείου τού- [*](2 vgl. Matth. 5, 29 f. 18, 8 f – 12 Mark. 7, 21 f) [*](M U 25—S. 363, 1 Anast. Sin. quaest. 66; Migne 89, 585 C–688 D) [*](3 εἰσελθεῖν <U 3 f τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν U 4 χολὸν U 5 εἶναι <U | ἀκρωτηριασμένον U 7 οὐδὲ U 8 τὶ *] τὸ M U 9 τὸ 1 <U | μέλος <M 10 αὐτὸν M | οὐδὲ 1] οὐδὲν U | ἀναστήσεται *] καταλειφθήσεται M U 12 τὴν 2 <U |πάντῃ *] πάντα M U 14 ῥήξει] τηρήσει M 15 οὖν <U | παρὰ *] περὶ M U 16 ὅλων <U 17 ἔτι] ἔστι M 18 γὰρ] δὲ M 21 πρὸς δόξαν ὄντα <U | ὄντα *] οὖσα M 22 μέρος M 23 αὐτοῦ M | δεῖ U 25 οἱ] ὅσοι U Anast. Sin. | ἔντολμοι U 26 ἔτι <U 27 δύνανται εἶναι <Anast. Sin. 28 προὔλαβεν hier intransitive gebraucht)

360
του ἐπωνυμία. οὐδὲ ὁπότεροι γὰρ φανήσονται οὗτοι τῶν τριῶν τάξεων τῶν εὐνούχων τῶν ὑπὸ κυρίου εἰιρημένων. »εἰσί, γάρ φησιν, εὐνοῦχοι, οἳ ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτῶν ἐγεννήθησαν«.

ἐκεῖνοι γὰρ ἀναίτιοί εἰσι τῆς αὐτῶν εὐνουχίας, οὔτε μὴν ἁμαρτίαν ἔχοντες διὰ τὸ οὕτως γεγεννῆσθαι οὔτε πάλιν ἔπαινον. μὴ δυνάμενοι πράττειν <τὶ τῶν τοιούτων>, τῶν ἀφροδισίων φημί, ἐπειδὴ μὴ πέφυκεν αὐτοῖς τὰ παιδοποιὰ ὄργανα τὰ ἐκ θεοῦ κεκτισμένα.

ἀλλ’ οὔτε μισθὸν ἔχουσιν εὐνουχίας βασιλείαν οὐρανῶν, |διὰ τὸ ἀγῶνος μὴ μεμυῆσθαι.

εἰ δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν μεμύηνται οἱ τοιοῦτοι, μὴ δυνάμενοι πράττειν ὃ μὴ δεῖ πράττειν καὶ μὴ πράττοντες μισθὸν οὐκ ἔχουσιν. οὐ γὰρ διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι τὸ ἔργον παρ’ αὐτοῖς οὐ πέπρακται, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ δύνασθαι.

καὶ αὕτη μὲν ἡ ἀγωγὴ τῆς πρώτης ὑπὸ κυρίου εἰρημένης εὐνουχίας, τῆς διὰ τῶν μητέρων γεννωμένης ἐν εὐνουχίᾳ, ἐξ ὧν οὐ δύνανται οὗτοι ὑπάρχειν διὰ τὸ χειρότευκτον.

4. »Καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων εὐνουχίσθησαν«, φηςὶν ὁ σωτήρ, καὶ οὔτε ἀπὸ τούτων εἰσὶν οἱ προειρημένοι. οὗτοι μὲν γὰρ γίγνονται (οἱ ὑπὶ ἀνθρώπων εὐνουχισθέντες) ἕνεκεν χρήσεως ἢ βασιλικῆς ἢ ἀρχοντικῆς.

βουλόμενοι γάρ τινες τῶν βαρβάρων βασιλεῖς ἢ καὶ τύραννοι, ζηλοτυπίας χάριν καὶ ὑπονοίας τῆς πρὸς τὰς γαμετὰς τὰς ἰδίας, ἔτι κομιδῆ νέους τοὺς παῖδας λαμβάνουσι [*](2 Matth. 19, 12 – 15 Matth. 19, 12) [*](M U Anast. Sin.) [*](1 γὰρ <M 2 τῶν ὑπὸ τοῦ κυρίου εἰρημένων εὐνούχων Anast. Sin. 3 αὐτῶν + οὕτως Anast. Sin. 4 αὐτῶν] τοιαύτης Anasit. Sin. 4–8 οὔτε μὴν ἁμαρτίαν — μεμυῆσθαι bei Anast. Sin. verkürzt zu καὶ οὔτε μισθὸν ἔχοντες διὰ τὸ οὕτως γεγενῆσθαι· οὔτε πάλιν ἁμαρτίαν, μὴ δυνάμενοι πράττειν τὰ τῶν ἀνδρῶν ὑστερημένοι τὰ ἐκ θεοῦ παιδοποιὰ μόρια. 5 γεγεννῆσθαι *] γεγενῆσθαι M U | ἔπαινον] ἁμαρτίαν U | μὴ *] <M ὅτι U 5 f <τὶ τῶν τοιιούτων> * 6 τῶν ἀφροδισίων *] δι’ ἀφροδησίων M τὴν ἀφροδισίων U 8 βασιλείαν Dind. Öh.] Sin. 12 ἡ πρώτη ἀγωγὴ Anast. Sin. 13 f τῆς διὰ—χειρότευκτον <Anast. Sin. 14 δύνωνται M | διὰ τὸ χειρότευκτον <U 15 καὶ εἰσὶν] εἰσὶ δὲ M εἰσι + φησίν Anast. Sin. | οἵτινες] οἳ U <M 15 f εὐνουχισθέντες M 16 φησὶν ὁ σωτὴρ <Anast. Sin. 16 f καὶ οὔτε—γίγνονται <Anast. Sin. 17 γίγνονται *] γεννῶνται M U | οἱ] + δὲ U + γὰρ Anast. Sin. 18 ἢ 1 < Anast. Sin. 19 ἢ καὶ τύραννοι] καὶ ἄρχοντες Anast. Sin. | ζηλωτυπίας M 20 τὰς ἰδίας γαμετὰς Anast. Sin. 20 f λαμβάνουσι καὶ <Anast. Sin.)

361
καὶ εὐνουχίζουσι τούτους πρὸς τὸ ἁδρυνθέντας ἐμπιστεύεσθαι τὰς ἰδίας αὐτῶν ὡς ἔφην γαμετάς.

καὶ οὕτως ἐν τῷ κόσμῳ γέγονεν ἡ περὶ τούτων αἰτία. ὅθεν τάχα οἶμαι <γέγονεν> καὶ τὸ εὐνοῦχον καλεῖσθαι, ἀπὸ τοῦ εὐνοεῖν δύνασθαι ἀφαιρουμένων τῶν μελῶν καὶ τοῦ μὴ ἐπεντρίβεσθαι μίξει τῶν σωμάτων ὡς τῶν ὀργάνων ἀφῃρημένους.