Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

21. Ἀπὸ τότε δὲ τὰ τέλεια ἤρξατο ποιεῖν θεοςήμεια ἐν τῷ καιρῷ τοῦ κηρύγματος (»τοῦτο <γὰρ> πρῶτον σημεῖον ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, [*](1ff vgl. die Παιδικὰ (Thomasevangelium) Tischendorf ev. apocrypha2 — 4 vgl. haer. 28, 1, 5; I 314 hear. 30, 3, 6 14, 1 16, 3; I 337, 7 351, 18ff 354, 2 — 5 vgl. Irenaeus a dv. haer. I 14, 6; I 140 Harvey (= Panarion haer. 34, 7, 2 II 15, 9f) — 6f Apok. 1, 8 — 10 Luk. 2, 49 — 16 (Matth. 3, 17) Matth. 17, 5 — 22 Joh. 2. 11) [*](M U) [*](1 εἰργάσατο < U | ἢ] καὶ U | <πρὶν> * | κηρύγματος + πρὸ τοῦ πειρασμοῦ ὁ χριστὸς U | ἤρξατο] εἰργάσατο U 2 λέγεται—πεποιηκέναι] ἄδεται περὶ αὐτοῦ ἐν παιδὶ πεποιηκέναι ὡς ἐν παιγνίω ὥς τινες φάσκουσι U 2f ἔδει γὰρ] καὶ ἔδει τῶ μὲν ὄντι U 3 παιδαρικὰ U | αὐτὸν ἔχειν U | σημεῖα < U 4 λέγειν] ταῖς λεγούσαις U | ἦλθε<ν ὁ> * 5—7 τοῦτο γὰρ—τὸ ωݲ< U 5 φασι *] φησι Μ 7f τῆς γεννήσεως—τὸν Ἰησοῦν] σαφῶς δείκνυσιν U 8—10 ὁ Λουκᾶς—Ἱεροσολύμοις] ὁ Λουκᾶς ὅτι προσδιαλεγόμενος τοῖς ἱερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις ἔφη τῆ μαρία ὅτι U 11—13 βαπτίσματος—τὸν Χριστόν] βαπτίσματος κατέβη εἰς αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον U 12 φασι *] φησι ΜU 14 θεὸς < U | ἐλθὼν < U 16 τοῦ < Μ 17 ὑπόδειγμα τοῦτο Μ 18 <τῆς> * 19 [τῆς] * | διὰ τῆς < U 21 ἀπὸ τότε] ἀπὸ τότε] ἀφ᾿ ὅτου U 22 <γὰρ> *)

279
φησίν, ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας), οὐχὶ πρὸ βαπτίσματος,

ὡς πολλάκις ἔφην, ἀλλ᾿ ὅτε ἀνέκαμψεν ἀπὸ πειρασμοῦ, τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὰς δύο ἃς παρ᾿ αὐτῷ ἔμειναν οἱ δύο μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου, οἱ ἀκούσαντες καὶ ἀκολουθήσαντες αὐτῷ·

ὡς εὐθὺς μετὰ τὰς δύο ἡμέρας, ἃς ἐποίησαν παρ᾿ αὐτῷ, ἐπιφέρει λέγων »καὶ ἐξῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ εὑρὼν Φίλιππον εἶπεν· ἀκολούθει μοι«.

εἶτα εὐθὺς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας. ἔδει γὰρ αὐτὸν ἀπελθόντα εὐθὺς γάμων τελουμένων εἰς τὴν τιμὴν αὐτῶν κληθῆναι, ἐπ᾿ εὐλογίᾳ τοῦ γάμου.

καί φησι »γάμος ἐγένετο τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ, ἐκλήθη δὲ καὶ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον«·

»καὶ ὑστερήσαντος, φησίν, οἴνου, λέγει ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ· οἶνον οὐκ ἔχουσι. καὶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου«.