Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

εἰ γὰρ ἐνηνθρώπησεν, οὐ μόνον σάρκα [*](2 Gen. 1, 26–8 vgl. Ancor. 15, 7; I 24, 4ff Panarion haer. 23, 5, 2; I 253, 11 – 16 Gen. 1, 26–20 vgl. Gen. 2, 7 – 2 – 24 Joh. 1, 1–3) [*](V M) [*](18 φανερὸς aus φανερῶς V corr 19 πεποιηκὼς, ω aus o V corr 24 πάντα * 28 πλασθεῖσαν, εῖ und αν auf Rasur V corr | συνενωθεῖσαν, αν auf Rasur V corr)

196
εἴληφεν ἀλλὰ καὶ ψυχήν. δῆλον γὰρ ἔσται τοῦτο· ἐπεὶ πόθεν ἔλεγεν »ἐξουςίαν ἔχω λαβεῖν τὴν ψυχήν μου καὶ θεῖναι αὐτήν«;

τὴν πᾶσαν τοίνυν πραγματείαν ἀναδεξάμενος, τὴν ῤηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ εἰκόνα, πᾶσαν † πραγματείαν ἀνεδέξατο, ἐν τῷ σώματι καὶ ψυχῇ

ἐλθὼν ὁ Λόγος καὶ ἐν ὁποίοις ἅπαςίν ἐστιν ὁ ἄνθρωπος. τούτων δὲ οὕτως τελεσθέντων ἐξ ἅπαντος ἠμαύρωταί σου τὸ δηλγτήριον, καὶ ἔπεςέν σου ἡ στάσις ἡ ἀθεμελίωτος, μὴ ἔχουσα πῆξιν ἑδραιώματος ἀληθείας.

5. Εἰ δὲ καὶ ἃ βούλει λαμβάνεις άπὸ τῆς θείας γραφῆς καὶ ἃ βούλει καταλιμπάνεις, ἄρα γοῦν κριτὴς προεκάθισας, οὐχ ἑρμηνευτὴς [*](Ö 700) τῶν νόμων ἀλλὰ ἐκλγεὺς τῶν οὐ κατὰ τὸν νοῦν σου ργαφέντων, ἀλλὰ ὄντων μὲνἀλξρινῶν παρὰ σοὶ δὲ μεταποιηθέντων ψευδῶς κατὰ τὸν νοῦν τῆς σοῦ ἀπάτης καὶ τῶν ὑπὸ σοῦ ἠπατημένων.

εἰ δὲ καὶ ὅλως κατὸ ποιητὴς τὰ ἐνταῦθα εἰργάσατο, φημὶ δὲ τὸν κόσμον, τίνος ἕνεκα ἦλθεν ὁ ἀπὸ ἀγαθοῦ7 πατρὸς εἰς τόνδε τὸν αἰῶνα; καὶ εἰ μὲν ἵνα σώσῃ ἀνθρώπους, ἄρα τῶν ἰδίων ἐπεμελήσατο καὶ οὐκέτι ἄλλος εἴη ὁ δημιουργός·

εἰ δὲ οὐ τῶν ἰδίων προενόει, βούλεται δὲ ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπεμβαίνειν καὶ τὰ οὐκ ὄντα αὐτοῦ διαςώζειν, ἢ κόλαξ ἐστὶ τοῖς ἀλλοτρίοις προσλιπαρῶν ἢ κενόδοξος, ἵνα κρείττων τοῦ κτιστοῦ φανῇ πρὸς τὰ ἀλλότρια ἃ διαςῴζειν πειρᾶται, τῶν μὴ ἰδίων ἐφιέμενος, καὶ οὐκέτι ἔσται ἀληθινός·

ἤ ὅτι μέτριός ἐστι κατὰ σέ, ὦ ἀγύρτα, καὶ μὴ ἔχων κτίσιν ἑαυτοῦ, τὰ ἀλλότρια ἐπιθυμῶν ταῦτα συλᾶν πειρᾶται, ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων ἑαυτῷ περιποιούμενος ψυχὰς τὰς οὐκ οὔσας αὐτοῦ καὶ τοῦ αὐτοῦ πατρός.

εἰ δὲ αὐτοῦ μέν εἰσιν αἱ ψυχαὶ καὶ ἄνωθεν ἐλθοῦσαι φαίνονται , ἄ ρα εἰς ἀγαθὸν κόσμον ἀπεστάλησαν παρὰ τοῦ ἄνωθεν κατὰ σὲ ἀγαθοῦ θεοῦ καὶ οὐκ εἰς πονηρὸς ἔργον.

εἰ δὲ ἀπεστάλησαν διά τινα μὲν χρῆσιν ἣν τάχα μυθπ[ποεὸς. εἰσελθοῦσαι δὲ μετέπεσον εἰς ἑτέραν, τουτέστιν ἵνα δίκαιόν τι πράξωσι, πονηρὸν δὲ εἰργάσαντο, ὀφθήσεται ὁ ἀποστείλας [*](2 Joh. 10, 18 – 7 f vgl. I Tim. 3, 15 – 9 vgl. c. 2, 6; S. 192, 15 ff) [*](V M) [*](3 ἀναδεξάμενος *] ἀναλεξάμενος V M 4 † πραγματείαν] ἐνανθρώπησιν * | εντας aus ἐν τῷ getilgt V corr 5 ὁ 2 oben drüder V corr 10 προκαθίσας V | οὐχ aus οὐκ V corr 13 σῆς aus σοῦ 1 V corr σῆς Μ 15 πατρὸς + υἱὸς ?* 18 αὐτοῦ *] αὐτῶ V M 20 μέτριος] lies μέσος ?* 28 nach τουτέστιν ist dem Sinne nach ἀπεστάλησαν zu ergänzen)

197
αὐτὰς πρόγωνσιν ἂν μὴ ἔχων· ἐπειδὴ γὰρ ἀπέστειλεν αὐτὰς δι᾿ ἕτερον καὶ ἕτερόν τι εὑρέθησαν ἐργαςάμεναι.