Panarion (Adversus Haereses)

7. Πάλιν δὲ λέγουσιν οἱ αὐτοὶ τὸν Ἀδὰμ συναφθέντα τῇ Εὔᾳ τῇ ἰδίᾳ γαμετῇ γεγεννηκέναι τὸν Σήθ, φύσει ἴδιον αὐτοῦ υἱόν. καὶ τότε φασὶ τὴν ἄνω δύναμιν σὺν τοῖς ὑπουργοῖς τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ ἀγγέλοις καταβεβηκέναι καὶ ἡρπακέναι αὐτὸν τὸν Σήθ,

ὃν καὶ Ἀλλογενῆ καλοῦσι, καὶ ἀνενηνοχέναι ἄνω που καὶ ἀναθρέψαι χρόνῳ [*](1 Job. 6, 70 — 3 Job. 8, 44 — 4 Job. 12, 6 — 8 Gen. 4, 9 — 10 II Petr. 2, 19 — 13—16 Job. 8, 44 — 20f vgl. I Job. 3, 11) [*](V M 5 εἶχεν hinter ἐβάσταζεν durcbgestricben Vcorr 8 εἰκότος M li ἐκ nacbgetragen V corr 15 πῶς nach ὅτι durcbgestricben V corr 22 > * 24 ἔδειξεν M 25 τῆς auf Rasur V corr 25f υἱὸς αὐτοῦ ἤκουσεν nachgetragen V corr 28 φύσει + <ὄντα>)

μηκέτι δὲ αὐτόν φασι λελατρευκέναι τῷ τε ποιητῇ καὶ δημιουργῷ, ἐπεγνωκέναι δὲ τὴν ἀκατονόμαστον δύναμιν καὶ τὸν ἄνω ἀγαθὸν θεόν, τούτῳ > λελατρευκέναι καὶ κατὰ τοῦ ποιητοῦ τοῦ κόσμου καὶ ἀρχῶν καὶ ἐξουσιῶν πολλὰ ἀποκεκαλυφέναι. †ᾧ δὴ καὶ βίβλους τινὰς ἐξετύπωσαν εἰς ὄνομα [*](Ö546) αὐτοῦ τοῦ Σὴθ γεγραμμένας, παρ᾿ παρ’ αἰτοῦ αὐτὰς δεδόσθαι λέγοντες, ἄλλας δὲ εἰς ὄνομα αὐτοῦ καὶ τῶν ἑπτὰ υἱῶν αὐτοῦ.

φασὶ γὰρ αὐτὸν ἑπτὰ γεγεννηκέναι > Ἀλλογενεῖς καλουμένους, ὡς καὶ ἐν ἄλλαις αἱρέσεσιν εἰρήκαμεν, Γνωστικῶν φημι καὶ Σηθιανῶν.

οὑτοι δὲ καὶ ἄλλους προφήτας φασὶν εἶναι, Μαρτιάδην τινὰ καὶ Μαρσιανόν, ἁρπαγέντας εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ διὰ ἡμερῶν τριῶν καταβεβηκότας.

καὶ πολλά ἐστιν ἃ μυθοποιοῦντες πλαστῶς ἐκτυποῦσι, βλάσηφημά τε πλάττοντες κατὰ τοῦ ὄντος θεοῦ παντοκράτορος, πατρὸς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ἄρχοντος ὄντος καὶ πονηρίας εὑρετοῦ, ὡς ἀπ᾿ αὐτῶν τῶν παρ᾿ αὐτοῖς λόγων ἀλίσκονται.

Εἰ γὰρ πονηρῶν ἐστιν εὑρετὴς καὶ κακοποιός, πῶς εὐθὺς οὐκ ἀγαθὸς εὑρεθείη, ὡς καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις αἱρέσεσιν εἴπαμεν, κατὰ πορνείας καὶ μοιχείας καὶ ἁρπαγῆς καὶ πλεονεξίας νομοθετήσας; θεὸν γὰρ αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων καὶ αὐτοὶ λέγουσι· τοῖς Ἰουδαίοις δὲ τὸν νόμον ἔδωκεν, ἐν ᾠ πάντα ταῦτα ἀπηγόρευσεν ὡν εὑρετὴν αὐτὸν λέγουσιν εἶναι. πῶς δὲ πατὴρ τοῦ Σατανᾶ κληθείη ὁ κατ᾿ αὐτοῦ τὰ τοσαῦτα ὑποδείξας;

καὶ εἰ ἀλλότριός ἐστι τοῦ ἄνω παρ᾿ αὐτοῖς λεγομένου θεοῦ καὶ οὐκ αὐτός ἐστιν ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ βασιλεὺς καὶ κύριος ἡμῶν, ὁ ἐν νόμῳ καὶ ἐν προφήταις καὶ ἐν εὐαγγελίοις καὶ ἀποστόλοις > αὐτὸς θεὸς κύριος, πατὴρ δὲ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πῶς αὐτὸς σαφῶς ἡμᾶς διδάσκει ὁ κύριος ἐν [*](11f vgl. haer. 26, 8, 1; I 284, 12 f u. haer. 39, 5, 1; II 75, 10 — 13f zu Μαρσιανὸς Tgl. den Marsajies in Unbek. altgnost. Werk c. 7; S. 341,36 Schmidt (dazu C. Schmidt, Gnostische Schriften in kopt. Sprache. Leipzig 1892. S. 602) — 20 Tgl. haer. 28, 2, 1ff; I 314, 14ff) [*](V M 3 † σωματικὸν] lies ἀόρατον oder σωματικὸν >, Tgl. S. 89, 6f * I <δημιουργὸν> * 6 ἀκατο//νόμαστον, ἀ vorgesetzt, ο aus ω V corr | > 8 † ᾠ] lies ὅθεν * οἳ ül. 11 <υἱοὺς> * 13 Μαρσιάδην Nicet. 16 ὄντος, ο aus ω V corr 27 κύριος] θεὸς M 28 <κηρυσσόμενος>)