Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

καὶ εἰ μὲν ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ ἄνω πνευματικοῦ, [*](13 — 19 frei nach Irenaeus 1 31, 5; 1 188 Harvey cum autem discrepent ab invicem et docirina et traditione et qui recentiores eorum agnoscuntiir affecfant per singulos dies novum aliquid adinvenire et fruetificare quod numquam quisquani excogitavit, durum est omnium describere sententias) [*](V Μ lat. (bis Ζ. 19)) [*](2 ἐγὼ + autem lat. 4 πατέρα Ausgg.] μητέρα YM pairem lat. | ἀλλ’ < lat. | σύ///ζυγον, ν wegradiert Ycorr 5 ὑπὸ θηλείας γενομένη] α femina nata lat.; lies wohl ἀπὸ * | ὑμᾶς Ausgg.] ἡμᾶς VM vos lat. 7 xavza Dind.] τούτους V M haec lat. 8 αὐτὸν] ipsos lat. 9 ῥίψαντα] proicientes lat. | τὸν δεσμὸν αὐτοῦ καὶ τὸν ἄγγελον] nodos ipsorum lat. 10 <τὴν> U 10f οἴονται — ἐν ἀνθρώπῳ < lat. 11 ἕτερον] lies ἐσώτερον? * | ἀπολυτρώσεως + lat. 12 συν]ελήλυθεν *] venerunt lat. 17 γενομένων M | οἳ] ὃ M 19 * sententias lat.: änze etwa <δόγματα> * 21 ὑποδείξας *] ὑποδεῖξαι 24 ἄνω πνευματικοῦ, ἄνω πνευμα auf Rasur Vcorr; vgl. S. 48, 3f)

48
ὡς γέγεις δραματουργῶν καὶ ἐπαγγελίᾳ ἐλπίδος δεπφώσας τοὺς ὑπὸ σοῦ ἠπατημένους, ἵνα σκοπῷ τινι ἐπαρθέντες ὑποσυρῶσι τῇ σῇ γεγοητευμένοι δραματουργίᾳ, λέγε, τίς ἡ κοινωνία τοῦ ἄνω πνευματικοῦ πρὸς τὸ ὑλικόν; τίς ἴε ἡ τοῦ ὑλικοῦ πρὸς τὸ ψυχικόν;

πῶς δὲ ὁ Δημιουργὸς τὰ μὴ ἑαυτοῦ ἐδημιούργει; πῶς δὲ ὁ ἄνω <πνευματικὸς> τὴν παρ᾿ αὐτοῦ δύναμιν πνευματικὴν παρέσχεν τῷ μὴ καλῶς ἐργασαμένῳ Δημιουργῷ; πόθεν δὲ ὁ Δημιουργὸς ἀναμίξας τὸ ἑαυτοῦ ψυχικὸν μετὰ τοῦ ὑλικοῦ τῇ ὕλῃ μᾶλλον ἠθέλησεν ἐγκαταδῆσαι τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν;

εἰ δὲ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν βούλεται ἐγκαταμῖξαι, οὐκ ἄρα ἀλλοτρία ἡ ὕλη. εἰ δὲ καὶ ἔστιν ἀλλοτρία, τίς αὐτῷ τῆς ὕλης παρέσχε τὴν ἐξουσίαν;

καὶ πρῶτον λέγε μοι, ὠ ἀπατεών, πότερον μισῶν τὴν ψυχὴν κατέδησεν αὐτὴν τῇ ὕλῃ ἢ ἀγνοῶν τὸ ἐσόμενον;

ἀλλ᾿ οἶδα ὅτι οὐδέτερον τούτων ἐρεῖς. ὕλην γὰρ οὐ λέγομεν τὸ σῶμα, μὴ γένοιτο, οὐδὲ τὰς τοῦ Μοῦ κτίσεις· ἀλλὰ ὕλην τινὰ οἶδεν ἡ γραφὴ μετὰ ταύτην τὴν φαύλην εἰς δὲ κατασκευὰς ἑκάστῃ τέχνη καὶ ἐργασίᾳ προκειμένην, ἄλλην τινά, λέγω δὲ τὴν ἐκ διανοίας φυομένην ῥυπαρὰν ἐνθύμησιν καὶ <τοὺς> βορβορώδεις λογισμοὺς ἁμαρτίας.

φύονται γὰρ ὡς ἀπὸ πηλοῦ δυσοδμία τε καὶ ἀκάθαρτος ἀποφορὰ λοιμώδεις τε καὶ βορβορώδεις *, ὡς ὁ μακάριος Δαυὶδ διωκόμενος καὶ διαβαλλόμενος ὡς] ὑπὸ πονηρῶν ἀνθρώπων ἔλεγεν »ἐνεπάγην εἰς ὕλην βυθοῦ‘ καὶ τὰ ἑξῆς.