Panarion (Adversus Haereses)
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.
ἀλλὰ μὴν καὶ τὴν ὥραν φασί, τὸ δωδέκατον τῆς ἡμέρας, ἐκ τριάκοντα μοιρῶν κεκοσμῆσθαι διὰ τὴν εἰκόνα τῆς τριακοντάδος.
καὶ αὐτοῦ δὲ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου τὴν περίμετρον εἶναι μοιρῶν τριακοσίων ἑξήκοντα· ἕκαστον γὰρ ζῴδιον μοίρας ἔχειν τριάκοντα. οὕτως δὴ καὶ διὰ τοῦ κύκλου τὴν εἰκόνα τῆς συναφείας τῶν δώδεκα πρὸς τὰ τριάκοντα τετηρῆσθαι λέγουσιν.
ἔτι μὴν καὶ τὴν γῆν εἰς δώδεκα κλίματα δι{μρῆσθαι φάσκοντες καὶ καθ᾿ ἕκαστον κλίμα ἀνὰ > δύναμιν ἐκ τῶν οὐρανῶν κατὰ κάθετον ὑποδεχομένην καὶ ἐοικότα τίκτουσαν τέκνα τῇ καταπεμπούσῌ τὴν ἀπόρροιαν δυνάμει τύπον εἲναι τῆς δωδεκάδος καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς σαφέστατον διαβεβαιοῦνται.
[*](V M lat. Hipp.)[*](1 ἀντεζεύχθη Hipp. | φησιν M Hipp. | τῇ . . . φορᾷ ὠκυτάτῃ ὑπαρχούσῃ Ausgg.] τὴν . . . φορὰν ὠκυτάτην ὑπάρχουσαν V M oncrl cum sit velocissimiwf lat. τῇ . . ἀναφορᾷ ὠκυτάτῃ ὑπαρχούσῌ Hipp. 1f ὁ ὕπερθεν οὐρανὸς Hipp.] οὑπερ ὁ χρόνος V M qiiod sitperposihim est cachim lat. 2 ἀντιταλαντίων V 3 ἐκείνου Hipp, | ὥστε αὐτὸν] ὠς Hipp. 6 ἑαυτῆς < Hipp. | Ausgg.] ἐμπεριεχομένην V M circumeuntem lat. ἐνπεριεχόμενον Hipp. | vor τριάκοντα + ἐν Hipp., vgl. Ζ. 8 7 τριάκοντα vor ἡμερῶν getilgt Vcorr | τριάκοντα < Hipp. | ἐκτυποῦσαν Hipp. 8 περιεχόμενον V M ἐμπεριεχόμενον 9 διὰ τῶν δώδεκα μηνῶν < Hipp. | δωδεκάδα Hipp.] δωδεκάτην V M lat. | φανερὰν ποιεῖν] φανεροῦν Hipp. 9f καὶ αὐτὰς δὲ τὰς Hipp.] τὰς δὲ V M et ipsos autem lat. 11 <οὐ> φαεινῆς vor δωδεκάδος *, nach lat. Hipp,] ἡμέρας Ζ. 10) V M | <οὐ> φαεινῆς Ausgg.] non appurentis lat. κενῆς —12f ἀλλὰ μὴν — τῆς τριακοντάδος < Hipp. 11 μὴν < lat. < Hipp. | ἔχειν Hipp.] ἔχει V M habere lat. 15 δὴ Hipp.] δὲ V M < τῶν] τῆς Hipp. | τὰ < Hipp. 16 τετηρῆσθαι] μετρῆσθαι Hipp. | γῆν] Hipp. 17 καθ᾿ ἓν ἕκαστον Hipp. | ἀνὰ <ἀνὰ μίαν> Hipp.] unamquamque lat. 18 κατὰ κάΜον] Μ’ ἕκαστον Hipp. | ἐοικότα] ὁμοίωμα Hipp. 19 vor τὴν ἀπόρροιαν + κατὰ Hipp. | δυνάμει Ausgg.] δύναμιν V M Hipp, virtuti lat. | εὶναι < Hipp. | vor δωδεκάδος + ἄνω Hipp. 19f καὶ — διαβεβαιοῦνται < Hipp.)Πρὸς δὲ τούτοις θελήσαντά φασι τὸν Δημιουρηὸν τῆς ἄνω Ὀγδοάδος δυνηθέντα τὸ μόνιμον αὐτῆς καὶ ἀίδιον ἐκτυπῶσαι, διὰ τὸ καρπὸν <αὐτὸν> εἲαι Ὑστερήματος, εἰς χρόνους καὶ καιρούς, ἀριθμούς τε πολυετεῖς τὸ αἰώνιον αὐτῆς κατατεθεῖσθαι, οἰόμενον ἐν τῷ πλήθει τῶν χρόνων μιμήσασθαι αὐτῆς τὸ ἀπέραντον.
ἐνταῦθά τε λέγουσιν, ἐκφυγούσης αὐτὸν τῆς Ἀληθείας, ἐπηκολουθηκέναι τὸ ψεῦδος, καὶ διὰ τοῦτο κατάλυσιν πληρωθέντων τῶν χρόνων λαβεῖν αὐτοῦ τὸ ἔργον.
15. Καὶ περὶ μὲν τῆς κτίσεως τοιαῦτα λέγοντες, καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν ἐπιγεννᾷ ἕκαστος αὐτῶν, καθὼς δύναται, καινότερόν >. τέλειος γὰρ οὐδεὶς ὁ μὴ μεγάλα ψεύσματα παρ᾿ αὐτοῖς καρποφορήσας.
ἐκ δὲ τῶν προφητικῶν ὅσα μεταμορφάζουσιν, ἀναγκαῖον μηνύσαντας τὸν ἔλεγχον αὐτοῖς ἐπάγειν. ὁ γὰρ Μωυσῆς, φασίν, ἀρχόμενος τῆς κατὰ τὴν κτίσιν πραγματείας, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τὴν Μητέρα τῶν ὅλων ἐπέδειξεν εἰπών »ἐν ἀρχ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν«.