Panarion (Adversus Haereses)

11. Ταῦτ᾿ ἤδη ὑπὲρ τὸ ἰοὺ ἰοὺ καὶ τὸ φεῦ καὶ ὑπ]ρε πᾶσαν τραγικὴν <ἐκ>φώνησιν καὶ σχετλιασμόν ἐστι, τῖς γὰρ οὐκ ἂν μισήσειεν τὸν ψευσμάτων † κακοσύνθετον ποιητήν, τὴν μὲν ἀλήθειαν ῥῶν εἴδωλον ὑπὸ Μάρκου γεγονυῖαν καὶ τοῦτο τοῖς τοῦ ἀλφαβήτου γράμμασιν κατεστιγμένην.

νεωστὶ πρὸς τὸ ἀπ᾿ ἀρχῆς, τὸ δὴ λεγόμενον χθὲς καὶ πρώην, Ἕλληνες ὁμολογοῦσιν ἀπὸ Κάδμου πρῶτον ἓξ καὶ δέκα παρειλη- [*](V Μ lat. Hipp, (bis Ζ. 13)) [*](1 συ///σπαρέντων, ν ausradiert Vcorr συγκατασπαρέντων Hipp. 2 αὐτὴν] ταύτην Hipp. | κατελθοῦσαν] καταβᾶσαν εἰς αὐτὸν Hipp. | σπέρμα < Hipp. | πατρὸς] πληρώματος Hipp. 4 ἀνο///νόμαστον, ο aus ω 5 τοῦτ’] hunc lat. τοῦτον Hipp. | τὸ λαλῆσαν — Ιησοῦ] τὸ έν αὐτῷ ἔφασαν διὰ τοῦ στόματος τοῦ υἱοῦ Hipp. 6 ἑαυτὸ Ausgg.] ἑαυτὸν V M Hipp, | φανερῶσαν Hipp.] φανερώσαντα V M | τοι μέν<τοι γε> *, nach Hipp.] μὲν V M quidem lat. 7 δ᾿] *] < Hipp. lat. | αὐτῷ < lat. | καὶ < Hipp. | φασιν < Hipp. | > *] Jesus lat. < Hipp. | † Χριστὸν] Christum Jesuni Χριστὸν Ἰησοῦν Hipp.; alter Fehler für <ὁ> Χριστός (Grabe) 9 † τὸν Ἰησοῦν] Ἰησοῦν auf Rasur Vcorr τὸν Ἰησοῦν Μ Hipp. Jesum lat.; alter Fehler ür τὸ Ἰησοῦς * 10 εἰς1 < Hipp. 11 ὃν Hipp.] τὸν V M quem lat. | αὐτὸν1] < hinter ἐσχηκέναι Hipp. | ἐσχηκέναι + δὲ Μ hineingeflickt Vcorr | αὐτόν τε + εἰναι Hipp. 12 τε < Hipp. | καὶ1] αὐτὸν Hipp. | τὸν3 < Hipp. ἢδη Dind.] haee lam lat. ταύτη δὴ, η u. δὴ auf Rasur Vcorr ταύτη δὴ M | ἰοὺ nur einmal V | vor τὸ φεῦ + super lat. | vor Πᾶσαν + τὸ V 15 φώνησιν Pet.] exclamationem lat. | σχητλιατισμὸν, ε oben über Vcorr doloris vociferationem lat. | τὸν *] τῶν VM eum lat. 16 † κακοσύνθετον] malus compositor lat.; alter Fehler ür κακοσυνθέτων *, vgl. 1 422, 10 18 πρὸς τὸ] sicut quod est lat.; lies wohl πρὸς τῷ *)

πρὸ τοῦ οὖν <παρ᾿> Ἕλλησι ταῦτα οὐκ ἦυν Ἀλήθεια· τὸ γὰρ σῶμα αὐτῆς κατὰ σέ, Μάρκε, μεταγενέστερον μὲv Κάδμου καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ, μεταγενέστερον δὲ τῶν τὰ λοιπὰ προστεθεικότων στοιχεῖα, μεταγενέστερον δὲ καὶ σαυτοῦ. σὺ γὰρ μόνος <ὡς> εἴδωλον κατήγαγες τὴν ὑπὸ σοῦ λεγομένην Ἀλήθειαν.

Τίς δ᾿ ἀνέξεταί σου τὴν τοσαῦτα φλυαροῦσαν Σιγήν, ἣ τὸν ἀνονόμαστον ὀνομάζει καὶ τὸν ἄρρητον ἐξηγεῖται καὶ τὸν ἀνεξιχνίαστον ἐξιστοτεῖ καὶ ἠνοιχέναι τὸ στόμα φησὶν αὐτόν, ὃν ἀσώματον καὶ ἀνείδεον λέγεις, καὶ προενέγκασθαι Λόγον, ὡς ἓν τι τῶν συνθέτων ζᾠων·

τὸν τε Λόγον αὐτοῦ, ὅμοιον ὄντα τῷ προβαλόντι καὶ μορφὴν τοῦ ἀοράτου γεγονότα, στοιχείων μὲν εἶναι τριάκοντα, συλλαβῶν δὲ τεσσάρων· ἔσται οὖν κατὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ Λόγου ὁ Πατὴρ τῶν πάντων, ὡς σὺ φᾐς, στοιχείων μὲν τριάκοντα, συλλαβῶν δὲ τεσσάρων.

ἢ πάλιν τίς ἀνέξεταί σου εἰς σχήματα καὶ ἀριθμούς, ποτὲ μὲν πριάκοντα, ποτὲ δὲ εἰκοστιτέσσαρα, ποτὲ δὲ ἓξ μόνον, συγκλείοντος τὸ τῶν πάντων κτιστὴν καὶ δημιουργὸν καὶ ποιητὴν Λόγον τοῦ θεοῦ, κατακερματίζοντός <τε> αὐτὸν εἰς συλλαβὰς τέσσαρας, στοιχεῖα δὲ τριάκοντα, καὶ τὸν μὲν πάντων κύριον,

τὸν ἐστερεωκότα τοὺς οὐρανούς, εἰς ω#x772 ω#x772; κατάγοντος ἀριθμόν, ὁμοίως καὶ αὐτὸν δὲ τὸν τὰ πάντα χωροῦντα Πατέρα, ἀχώρητον δὲ ὑπάρχοντα, εἰς τετράδα καὶ ὀγδοάδα καὶ δεκάδα καὶ δωδεκάδα ὑπομερίζοντος καὶ διὰ τῶν τοιούτων πολυπλασιασμῶν τὸ ἄρρητον καὶ ἀνεννόητον, ὡς σὺ σῄς, τοῦ Πατρὸς ἐκδιηγουμένου;