Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Παρελθόντες δὲ τὴν τοῦ Οὐαλεντίνου αἵρεσιν καὶ πολλὰ μοχ- θήσαντες ἐν τῇ ἀκανθώδει αὐτοῦ σπορᾷ, διὰ πολλοῦ ὡς εἰπεῖν * καμάτου καὶ γεωργικῆς κακοπαθείας, ἐπὶ τὰ λείψανα τῆς ἀκανθώδους αὐτοῦ σπορᾶς καὶ ἑρπετώδους αὐτοῦ θηριομορφίας ἐλευσόμεθα,

τὸ [*](V M 3 τὰς] τὰ M 6 τε < V 7 καινοφωνιῶν aus κενοφωνιῶν Vcorr | δεσμῶν] δογμάτων V, aber vgl. Ζ. 9ff 9 εἰς zu ὡς verändert Vcorr 13 λύμην, υ auf Rasur Vcorr 15 ὑπειληφότες V | ἕκαστος] ἔτερος V 17 ἐχομένης, ς statt ν Vcorr | κατὰ + τὴν V 20 τοῦ angeflickt Vcorr 21 παρίσθωσαν Y παοείτωσαν M 22 Unterschrift κατὰ Οὐαλεντίνων VM 25 | Überschrift κατὰ Σεκουνδιανῶν . . . . . ιβ ἡ καὶ λβ VM 26 ἀκανθώθει aus ἀκανθώδη Vcorr ἀκανθώδη Μ | vor διὰ + καὶ M | * etwa <διαβεβηκότες> * 28 παρελευσόμεθα)

439
ἅγιον πνεῦμα αἰτησάμενοι παρὰ κυρίου εἰς τὸ δι᾿ αὐτοῦ σκεπάσαι τὰς ψυχὰς τῇ ἐν θεῷ διδασκαλίᾳ καὶ σεμνῶ λόγῳ καὶ τοὺς ἰοὺς άνασπάσαι δυνθῆναι ἀπὸ τῶν οὕτως προειλημμένων.

ἄρξομαι δὲ περὶ τούτων λέγειν κατὰ διαδοχήν τίς τίνος διάδοχος γεγένηται τῶν ἐξ αὐτοῦ ὁρμωμένων καὶ ἑτέραν παρὰ τὴν ἐκείνου σπορὰν διδασκοντων.

Σεκοῦνδος τοίνυν, τὶς ἐξ αὐτῶν ὤν καὶ περισσότερόν τι βουλό- μενος φρονῆσαι, τὰ μὲν πάντα κατὰ τὸν Οὐαλεντῖνον ἐξηγεῖται, περισσότερον δὲ ἦχον εἰς ἀκοὰς τῶν ἐμβεβροντῃμένων ἐξήχησεν.

οὐτος γὰρ κατὰ Οὐαλεντῖνον ὤν ὡς προεῖπον, ὑπὲρ δὲ Οὐαλεντῖνον φρονῶν, λέγει εἶναι τὴν πρώτην Ὀγδοάδα τετράδα δεξιὰν καὶ τετράδα ἀριστερόν, οὕτως παραδιδοὺς καλεῖσθαι τὴν μὲν μίαν φῶς, τὴν δὲ ἄλλην σκότος·

τὴν δὲ ἀποστᾶσάν τε καὶ ὑστερήσασαν δύναμιν μὴ εἶναι ἀπὸ τῶν τριάκοντα αἰώνων, ἀλλὰ μετὰ τοὺς τριάκοντα αἰῶνας, ὡς εἶναι ἀπὸ τῶν > μετὰ τὴν Ὀδοάδα τὴν ἄλλην κατωτέρω γενόμένων.

τὰ δὲ πάντα περὶ Χριστοῦ καὶ τῶν ἄλλων δογμάτων ὡσαύτως τῷ ἰδίῳ χορηγῷ τοῦ ἰοῦ καὶ δοτῆρι τοῦ δηλητηρίου Οὐαλεντίνῳ δογματίζει.