Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

τοὺς δὲ ἑπτὰ οὐρανοὺς οὐκ] εἶναι νοητούς φασιν, ἀγγέλους δὲ αὐτοὺς ὑποτίθενται, καὶ τὸν Δημιουργὸν δὲ καὶ αὐτὸν ἄγγελον , θεῷ δὲ ἐοικότα, ὡς καὶ τὸν παράδεισον, [*](V M lat. (Tert., Hipp.)) [*](1f οὕτως — πνευματικὸν < > Μ, vgl. Z. 3 3 nach ὐπῆρχεν folgt in M ἐτράπη ἐπὶ τὴν μόρφωσιν αὐτῶν· ἀλλὰ τὸ μὲν πνευματικὸν μὴ δεδυνῆσθαι αὐτὴν μορφῶσαι ἐπειδὴ ὁμοούσιον ὑπῆρχεν αὐτῆ | τῆς γενομένης < > M 5 Ε; quidem lat. (5 τὸν Πατέρα] deuut patrem et salvatorem, lat. τὸν θεὸν καὶ πατέρα Theodoret haeret. fab. comp. I 7; darnach lies wohl τὸν 〈θεὸν γαὶ〉 Πατέρα *, vgl. Ζ. 18 | τε < > lat. | αὐτῶ///, ν weggeschabt Vcorr αὐτῶν M 8 λέγουσι] V | μετ’] κατ’ N | Ε; *] eum lat. 11 τῶν1 < > M 12 τῶν < 15 † ἐν εἰκόνι] in imagine lat.; alter Fehler ür τὸν εἰκόνα * 17 τούτου Ausgg.] τούτων VM (ab) kor lat. 18 τῶν] τὸν M 19 ὄντα] esse lat. 22 vor ἀριστερῶν em δι᾿ weggekratzt Vcorr 23 γὰρ] quoque lat. 24 λέγουσιν εἶναι M 25 τῆς] τοὺς V 26 πρώτης] πρὸ τῆς V 27 οὐκ] Ausgg.] quos (= οὕς, Doppelschreibung; daraus οὐκ verderbt) lat. < > Tert. 28 δὲ 1 <)

414
ὑπὲρ τρίτον οὐρανὸν ὅντα, τέταρτον ἀρχάγγελον λέγουσι δυνάμει ὑπάρχειν καὶ ἀπὸ τούτου τι εἰληφέναι τὸν Ἀδὰμ διατετριφότα ἐν αὐτῷ.

Ταῦτα δὲ τὸν Δημιουργὸν φάσκουσιν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ μὲν ᾠῆσθαι <κατὰ Ε; κατασκευάζειν, πεποιηκέναι δ᾿ αὐτὰ τῆς Ἀχαμὼθ προβαλλούσης. οὐρανὸν Ε; πεποιηκέναι μὴ εἰδότα οὐρανόν· καὶ ἄνθρωπον πεπλακέναι, ἀγνοοῦντα τὸν] ἄνθρωπον· γῆν τε δεδειχέναι, μὴ ἐπιστάμενον τὴν] γῆν·

καὶ ἐπὶ πάντων οὔτως λέγουσιν ἠγνοηκέναι αὐτὸν τὰς ἰδέας ὧν ἐπολίει καὶ αὐτὴν τὴν Μητέρα, αὐτὸν Τε μόνον ᾠῆσθαι πάντα εἶναι.

αὐτίαν δ᾿ αὐτῷ γεγονέναι τὴν Μητέρα τῆς ποιήσεως ταύτης φάσκουσι, τὴν σὕτω βουληθεῖσαν προαγαγεῖν αὐτόν, κεφαλὴν με) καὶ ἀρχὴν τῆς ἰδίας οὐσίας, κύριον δὲ τῆς ὅλης πραγματείας.

ταύτην δὲ τὴν Μητέρα καὶ Ὁγδοάδα καλοῦσι καὶ Σοφίαν καὶ Γῆν καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅγιον Πνεῦμα καὶ Κύριον ἀρσενικῶς· ἔχειν ἴε τὸν τῆς Μεσότητος τόπον αὐτὴν καὶ εἶναι ὑπεράνω μὲν τοῦ Δημιουργοῦ , ὑποκάτω δὲ ἤ ἔξω τοῦ Πληρώματος μέχρι συντελείας.

19. Ἐπεὶ οὖν τὴν ὑλικὴν οὐσίαν ἐκ τριῶν παθῶν συστῆναι λέγουσι, φόβου τε καὶ λύπης καὶ ἀπορίας, ἐκ μὲν τοῦφόβου φόβου καὶ τῆς ἐπιστροφῆς τὰ ψυχικὰ τὴν σύστασιν εἰληφέναι·

ἐκ μὲν τῆς ἐπιστροφῆς τὸν Δημιουργὸν βούλονται τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι, ἐκ δὲ τοῦ φόβου τὴν λοιπῆν πᾶσαν ψυχικὴν ὑπόστασιν ὡς ψυχὰς ἀλόγων ζῴων καὶ θηρίων καὶ ἀνθρώπων.