Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Ἐβίων, ἀφ’ οὗπερ Ἐβιωναῖοι, καθεξῆς ἀκολουθῶν καὶ τὰ ὅμοια τούτοις φρονήσας, πολύμορφον τεράστιον καὶ ὡς εἰπεῖν τῆς μυθευομένης πολυκεφάλου ὕδρας ὀφιώδη μορφὴν ἐν ἑαυτῷ ἀνατυπωσάμενος, πάλιν ἐπανέστη τῷ βίῳ, ἐκ τῆς τούτων μὲν σχολῆς ὑπάρχων, ἕτερα δὲ παρὰ τούτους κηρύττων καὶ ὑφηγούμενος.

ὡς γὰρ εἴ τις συνάξειεν ἑαυτῷ ἐκ διαφόρων λίθων τιμίων κόσμον καὶ ποικίλης ἐσθῆτος ἔνδυμα καὶ διαψανῶς ἑαυτὸν κοσμήσῃ, οὕτω καὶ οὑτος τὸ ἀνάπαλιν πᾶν ὁτιοῦν δεινὸν καὶ ὀλετήριον καὶ βδελυκτὸν κήρυγμα, ἄμορφόν τε καὶ ἀπίθανον, ζηλίας ἔμπλεον παρ' ἑκάστης αἱρέσεως λαβὼν ἑαυτὸν ἀνετύπωσεν εἰς ἁπάσας.

Σαμαρειτῶν μὲν γὰρ ἔχει τὸ βδελυρόν, Ἰουδαίων δὲ τὸ ὄνομα, Ὀσσαίων καὶ Ναζωραίων καὶ Νασαραίων τὴν γνώμην, Κηρινθιανῶν τὸ εἶδος, Καρποκρατιανῶν τὴν κακοτροπίαν, καὶ Χριστιανῶν βούλεται ἔχειν τὸ ἐπώνυμον μόνον οὐ γὰρ δήπουθεν τήν τε πρᾶξιν καὶ τὴν γνώμην καὶ τὴν γνῶσιν καὶ τὴν τῶν εὐαγγελίων καὶ ἀποστόλων περὶ πίστεως συγκατάθεσιν)·

μέσος δὲ ὡς εἰπεῖν ἁπάντων τυγχάνων οὐδὲν πέ- [*](4 ff vgl. mit Epiph. insbesondere Irenaeus adv. haer. I 26, 2; I 212 f Harvey Origenes c. Geis. V 61; II 65, 8 ötschau V 65; II 68, 11 f in Matth. tom. XVI 12 IV 37f Lommatzsch Eusebius h. e. III 27, 1 f; S. 256, 2 ff Scbwartz VI 17; S. 554, 18 Hieronymus zu Matth. 12, 2; Migne 26, 76 C zu Jes. 1, 12; Migne 24, 34 B ep. 112, 13, If u. namentl. die Pseudoclementinen (doch beachte, ß Epiph. nicht unseren Text der Pseudo dement, gelesen hat) — 5 Ebion als Stifter der Ebioniten bei Hippolyt refut. VII 35, 1 ; S. 222, 4 Wendland Tertullian de praescr. haer. 10. 33 de virg. vel. 6 de carne Chr. 14. 18. 24 Ps. Tertullian adv. omn. haer. 3 Filastrius haer. 37 ; S. 20, 14 ff Marx Hieronymus adv. Lucif. 23 Doctr. patr. c. 41; S. 302, 21 ff Diekamp V M) [*](1 βληχρὰν M Ι ἐμποιητικὴν M Ι σφικίον M 2 τε angeflickt Vcorr < M Ι vor ἐπιπόθητοι + (6 Vcorr 3 Unterschrift κατὰ ναζωραέων V 4 κατὰ ἐβιωνεων δεκάτη ἡ καὶ λ V κατὰ Ἐβιωνίτων ῖ, τῆς δὲ ἀκολουθίας λ Μ 6 τούτοις, οις auf Rasur V 7 μορφὴν, ν angeflickt Vcorr H κοσμήσει V 12 τὸ < M 13 ἀ(ντι)ζηλίας * Ι ἔμπλεων, ω aus ο Vcorr ἔμπνεον Μ 14 εἰς ἅπα. σιν M 16 Καρποκρατιανῶν, τ aus σ Vcorr Καρποκρατιανῶν Μ 17 τὸ ἐπώνυμον μόνον] ür am Rande τὴν προσηγορίαν Vcorr 18 δήπου M)

334
φυκεν, ἀλλὰ ἐπ' αὐτὸν πληροῦται τὸ γεγραμμένον τό παρ’ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ, μέσον ἀκκλησίας καὶ συναγωγῆς«.

Σαμαρείτης μὲν γὰρ ὤν διὰ τῆς βδελυρίας τοὔνομα ἀρνεῖται, Ἰουδαῖον δὲ ἑαυτὸν ὁμολογῶν Ἰουδαίοις ἀντίκειται, καίτοι συμφωνῶν αὐτοῖς ἐν μέρει, ὡς ὕστερον ἐν ταῖς περὶ τούτου ἀποδείφεσι τοῦ κατ’ αὐτῶν ἀλεγχου παραστήσομεν, θεοῦ ἐπιβοηθοῦντος.