Panarion (Adversus Haereses)

3. Θρόνος γὰρ Δαυὶδ καὶ βασιλικὴ ἔδρα ἐστὶν ἡ ἐν τῇ ἁγίᾳ ἐκκλησίᾳ ἱερωσύνη, ὅπερ ἀξίωμα βασιλικόν τε καὶ ἀρχιερατικὸν ὁμοῦ ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνάψας ὁ κύριος δεδώρηται τῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ ἐκκλησίᾳ, θρόνον μεταγαγὼν ἐν αὐτῇ τὸν τοῦ Δαυίδ, μὴ διαλείποντα εἰς τὸν αἰῶνα.

ἐκεῖσε γὰρ κατὰ διαδοχὴν διήρκεσεν ὁ θρόνος Δαυὶδ ἕως αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, μὴ διαλειπόντων τῶν ἐξ Ἰούδα ἀρχόντων ἕως ἠλθεν »ᾡ τὰ ἀποκείμενα ἦν καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν‘ <ὥς>

ἔληξαν γὰρ ἐν τῇ τοῦ Χριστοῦ παρουσίᾳ οἱ κατὰ διαδοχὴν ἐξ Ἰούδα ἄρχοντες. ἕως γὰρ αὐτοῦ * ἡγούμενοι, διέπεσε δὲ ἡ τάξις καὶ > έστη ἐξότε αὐτὸς γεννᾶται ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ τοῦ γένους ἱερατικοῦ καὶ βασιλικοῦ.

ἀφ' οὗ Ἀλεξάνδρου διέπεσεν οὗτος ὁ κλῆρος ἀπὸ χρόνων Σαλίνας, τῆς καὶ Ἀλεξάνδρας καλουμένης, ἐπὶ τοῖς χρόνοις Ἡρᾠδου τοῦ βασιλέως καὶ Αὐγούστου τοῦ Ῥωμαίων αὐτοκράτορος· ὅς καὶ διάδημα ἐπέθετο ἑαυτῷ ὁ Ἀλέ- ξανδρος οὗτος, εἷς τῶν χριστῶν καὶ ἡγουμένων ὑπάρχων.

συναφθεισῶν γὰρ τῶν δύο φυλῶν τοῦ τε βασιλικοῦ καὶ τοῦ ἱερατικοῦ, Ἰούδα δέ φημι καὶ Ἀαρὼν καὶ πάσης τῆς τοῦ Λευί, βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς κα- θίστων· οὐ γὰρ διήμαρτέν τι ἀπὸ τῆς τῆς ἁγίας γραφῆς αἰνίξεως. [*](9ff vgl. haer. 20, 1, 6f; S. 225, 13ff u. Hieronymus Chronik S, 160, 4ff Helm — 11 Gen. 49, 10 — 12 ff vgl. haer. 51, 22, 21 ff — 13 vgl. Hieronymus Chronik S. 160, 16 Helm nam usque ad Herodem christi, id est sacerdotes, erant reges Judaeorum — 15 vgl. Eusebius Chronik aus dem Armenischen S. 61, 12 ff Karst Hieronymus Chronik S. 148, 6 ff Helm — 16 vgl. Eusebius Chronik aus dem Armenischen S. 61, 17 Karst Hieronymus Chronik S. 152, 11ff Helm — 18 anders gewendet bei Eusebius, vgl. Hieronymus Chronik S. 148, 11ff Helm lannaeus cognomento Alexander, qui pontificatum quoque adminisirans crudelissime civibus praefuit V Μ) [*](11 003E; * 13 αὐτοῦ + τοῦ Χριστοῦ Vcorr Ι * etwa > χριστοὶ > *, vgl. Ζ. 19 u. die oben ührte Stelle aus Eusebius-Hieronymus Ι δὲ] γὰρ V 14 <μετ> *, vgl. S. 225, 15 15 ἀρχιερατικοῦ M 16 Σααλίνας V 18 αὐτῶ M 19 οἷτος < M 21 vor βασιλεῖς hineingeflickt οὕτω Vcorr Ι ἱερεῖς + ὁμοῦ οἱ ἄρχοντες> ?* 21 f ἐγίνοντο statt καθίστων auf Rasur Vcorr 22 ἀπὸ τῆς *] τῶν ἀπὸ τῆς V blos τῆς Μ Ι τῶν . . . . αἰνιγμάτων aus τῆς . . . αἰνίξεως Vcorr)

τότε δὲ λοιλὸν ἀλλόφυλος βασιλεὺς Ἡρᾠδης καὶ οὐκέτι οἱ ἀπὸ τοῦ Δαυὶδ διάδημα ἐπέθεντο.

μεταπεσούσης δὲ τῆς βασιλικῆς καθέδρας, ἐν Χριστῷ ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἀπὸ μὲν οἴκου τοῦ σαρκικοῦ Ἰούδα καὶ Ἰσραὴλ τὸ βασιλικὸν μετέστη ἀξίωμα, ἵδρυται δὲ ὁ θρόνος ἐν τῇ ἁγίᾳ τοῦ θεοῦ ἐκκλησίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα, ἐκ δύο προφάσεων ἔχων τὸ ἀξίωμα τό τε βασιλικὸν καὶ τὸ ἀρχιερατικόν —

καὶ τὸ μὲν βασιλικὸν ἀπὸ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ δύο τρόπους διά τε τὸ εἶναι αὐτὸν ἐκ σπέρματος Δαυὶδ τοῦ βασιλέως κατὰ σάρκα καὶ τὸ εἶναι αὐτόν, ὅπερ καὶ ἔστι, βασιλέα μείζονα ἀπ’ αἰῶνος κατὰ τὴν θεότητα· τὸ δὲ ἱερατικόν, ὅτι αὐτὸς ἀρχιερεὺς καὶ ἀρχιερέων πρύτανις — , κατασταθέντος εὐθὺς Ἰακώβου,

τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ κυρίου καλουμένου καὶ ἀποστόλου, ἐπισκόπου πρώτου, υἱοῦ τοῦ Ἰωσὴψ φύσει ὄντος ἐν τάξει γε ἀδελφοῦ τοῦ κυρίου κληθέντος διὰ τὴν συναναστροφήν.