Panarion (Adversus Haereses)

λέγουσι δὲ πάλιν ὅτι τοῖς ἀξίοις ἀξίοις καταξιοῦμεν διηγεῖσθαι, ἵνα πράξωσι τὰ δοκοῦντα εἶναι κακά, οὐκ ὄντα δὲ φύσει κακά. ἵνα μαθόντες ἐλευθερωθῶσι.

σφραγῖδα δὲ ἐν καυτῆρι ἢ δι’ ἐπιτηδεύσεως ξυρίου ἢ ῥαφίδος ἐπιτιθέασιν οὗτοι οἱ ἀπὸ Καρποκρᾶ ἐπὶ τὸν δεξιὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς τοῖς ὑπ' αὐτῶν ἀπατωμένοις.

Ηλθεν δὲ εἰς ἡμᾶς ἥδη πως Μαρκελλίνα τις ὑπ’ αὐτῶν ἀπατηθεῖσα, ἥ πολλοὺς ἐλυμήνατο ἐν χρόνοις Ἀνικήτου ἐπισκόπου Ῥώμης, τοῦ μετὰ τὴν διαδοχὴν Πίου καὶ τῶν ἀνωτέρω.

ἐν Ῥώμῃ γὰρ γεγόνασι [*](1 — 3 vgl. Irenaeus adv. haer. I 25, 5; I 209 Harvey (= Theodoret haeret. fab. I 5; Migne 83, 352 C) αὐτοὶ οὕτως ἐξηγοῦνται, τὸν Ἰησοῦν λέγοντες ἐν μυστη- ρίῳ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ ἀποστόλοις κατ' ἰδίαν λελαληκέναι καὶ αὐτοὺς ἀξιῶσαι τοῖς ἀξίοις καὶ τοῖς πειθομένοις ταῦτα παραδιδόναι. διὰ πίστεως γὰρ καὶ ἀγάπης σᾠζεσθαι· τὰ δὲ λοιπά, ἀδιάφορα ὄντα, κατὰ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων πῆ μὲν ἀγαθὰ πῆ δὲ κακὰ νομίζεσθαι, οὐδενὸς φύσει κακοῦ ὑπάρχοντος — 3 — 5 vgl. Irenaeus adv. haer. I 25, 6; I 210 Harvey = Hippolyt refut. VII 32, 8; S. 220, ff Wendland τούτων τινὲς καὶ καυτηριάζουσι τοὺς ἰδίους μαθητὰς ἐν τοῖς ὀπίσω μέρεσι τοῦ λοβοῦ τοῦ δεξιοῦ ὠτός. Über den Sinn der Kennzeichnung vgl. Herakleon bei Clemens AI. ecl. proph. 25, 1; III 143, 22 f ählin; dazu Usener, Weihnachtsfest2 S. 66 ölger, Sphragis S. 39ff Bousset, Kyrios Christos S. —6 ἦλθεν εἰς ἡμᾶς ist nicht zu übersetzen »es ist xu uns « (das üβte πρὸς ἠμᾶς βen), sondern bedeutet nach stehendem übrigens auch sonst verbreitetem) Sprachgebrauch des Epiph. (vgl. Index unter ἔρχεσθαι): »es ist auf an uns gekommen, die Kunde ist an uns «. Die seit Lightfoot (S. Clement of Rome I 328 ff; vgl. Zahn, Forschungen VI 258f Harnack, Lit. -Gesch. 11 1, 184ff) ürgert Annahme, β Epiph. hier eine in Rom βτε Quelle gedankenlos ausschreibe, wird damit ällig — 6 — 8 vgl. Irenaeus adv. haer. I 25, 6 ; I 210 Harvey unde et Marcellina, quae Romam sub Aniceto venit, cum esset huius doctrinae, moltos exterminavit — 7 ff die Angaben über die ömischen öfe ruhen auf Eusebius — — S. 309, 2 vgl. Irenaeus adv. haer. III 3, 3; II 10 Harvey (= Eusebius h. e. V 6, If; S. 438, 7 ff Schwartz) θεμελιώσαντες οὑν καὶ οἰκοδομήσαντες οἱ μακάριοι ἀπόστολοι τῆν ἐκκλησίαν Λίνῳ τὴν τῆς ἐπισκοπῆς λειτουργίαν ἐνεχείρισαν . . . διαδέχεται δ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος, μετὰ τοῦτον δὲ τρίῳ τόπῳ ἀπὸ ἀπὸ ἀποστόλων τὴν ἐπισκοπὴν κληροῦται Κλήμης Eusebius h. e. ΙΙΙ 21; S. 236, 10 ff Schwartz ἐν τούτῳ δὲ Ρωμαίων εἰς εἰς Κλήμης ἠγεῖτο, τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχ·ων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν ’ Λίνος δὲ ὁ πρῶτος ἦν καὶ μετ’ αὐτὸν Ἀνέγκλητος V Μ) [*](4 ξυρίου Pet.] ξηρίου VM Ι ὑπὸ Y 5 λωβὀν, ω aus ο V corr Ι ὑπ' αὐ- τὸν M 6 δὲ] μὲν V Ι ἀπ’ M 7 ἥ hineingeflickt V corr)

καὶ μηδεὶς θαυμαζέτω ὅτι πρὸ αὐτοῦ ἄλλοι τὴν ἐπισκοπὴν διεδέξαντο ἀπὸ τῶν ἀποστόλων, ὄντος τούτου συγχρόνου Πέτρου καὶ Παύλου· καὶ οὑτος γὰρ σύγχρονος γίνεται τῶν ἀποστόλων.

εἴτ' οὖν ἔτι περιόντων αὐτῶν ὑπὸ Πέτρου λαμβάνει τὴν χειροθεσίαν τῆς ἐπισκοπῆς καὶ παραιτησάμενος ἤργει — λέγει γὰρ έν μιᾷ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ »ἀναχωρῶ, ἄπειμι, εὐσταθείτω ὁ λαὸς τοῦ θεοῦ«, τισὶ τοῦτο συμβουλεύων εὔρομεν γὰρ ἓν τισιν ὑπομνηματισμοῖς τοῦτο ἐγκείμενον) — ἤτοι μετὰ τὴν τῶν ἀποστόλων τελευτὴν ὑπὸ τοῦ Κλήτου τοῦ ἐπισκόπου οὑτος καθίσταται , οὐ πάνυ σαφῶς ἵσμεν.