Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Καρποκρᾶς τις ἕτερος γίνεται, συστήσας ἑαυτῷ ἀθέμιτον διδασκαλεῖον τῆς ψευδωνύμου αὐτοῦ αὐτοῦ χείρονας πάντων οὗτος τοὺς τρόπους κεκτημένος.

ἐκ πάντων γὰρ τούτων, Σίμωνός τε καὶ Μενάνδρου. Σατορνίλου τε καὶ Βασιλείδου καὶ Νικολάου καὶ αὐτοῦ [*](19 ff vgl. mit der Darstellung des Epiph. insbesondere (Hegesipp bei Eusebiiis h. e. IV 22, 5; S. 372, 1 Schwartz Celsus bei Origenes c. Cels. V 62; II 65, 25 f ötschau) Irenaeus adv. haer. I 25; 204ff Harvey Hippolyt refut. VII 32 S. 218, 1ff Wendland Tertullian de anima 23 u. 35 Ps. Tert. adv. omn. haer. 3 Filastrius haer. 35; S. 19, 9ff Marx V M) [*](1 αὐτῶν < V 2 u. 11 ἀπειρώδυνον VM 5 συνεισβαλεῖν M. Ι ἐκείνης, σ angeflickt V corr 9 ἔχων 10 ἀπο///λέσθαι V 14 φρενοβλαβῆ M. 15 γεγεννημένα, ν von äterer Hand über V 17 < V 18 Unterschrift κατὰ Γνωστικῶν V κατὰ Γνωστικῶν τῶν καὶ Βορβορητῶν M 19 κατὰ Καρποκρασίων ἑβδόμη, ἥ καὶ κζ V κατὰ Καρποκρασίων ζ, τῆς δὲ ἀκολουθίας κζ M 20 f διδασκαλί///αν aus διδασκαλεῖον V cort διδασκάλιον M 21 χείρους 22 ἐκέκτητο M 23 τε < M Ι βασιλείδου M 23 f αὐτοῦ τοῦ] αὐτοῦ auf Rasur Vcorr τοῦ τοῦ M)

301
τοῦ Καρποκρᾶ, ἔτι δὲ ἐκ προφάσεως Οὐαλεντίνου ἡ τῆς Ψευδωνύμου γνώσεως ἐφύη αἵρεσις, ἥτις Γνωστικοὺς τοὺς αὐτῆς ὠνόμασεν, ἀφ’ ἧς οἱ Γνωστικοὶ ἤδη μοι δεδήλωνται, κατάγνωστοι ὄντες τὸν τροπον.

2. Οὗτος δὲ πόλιν ἄνω μὲν μίαν ἀρχὴν λέγει καὶ πατέρα τῶν ὅλων καὶ] ἄγνωστον καὶ ἀκατονόμαστον ἵσα τοῖς ἄλλοις εἰσάγειν βούλεται, τὸν δὲ κόσμον καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ὑπὸ ἀγγέλων γεγενῆσθαι, τῶν πολύ τι ὑπὸ] τοῦ πατρὸς τοῦ ἀγνώστου ὑποβεβηκότων· τούτους γὰρ λέγει ἀποστάντας ἀπὸ τῆς ἄνω δυνάμεως οὕτω τὸν [*](D 63) κόσμον πεποιηκέναι.

Ἰησοῦν δὲ τὸν κύριον ἡμῶν ἀπὸ Ἰωσὴφ λέγει γεγεννῆσθαι, καθάπερ καὶ πάντες ἄνθρωποι ἐκ σπέρματος ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἐγεννήθησαν. εἶναι δὲ αὐτὸν ὅμοιον τοῖς πᾶσι, βίῳ δὲ διενηνοχέναι, σωφροσύνῃ τε καὶ ἀρετῇ καὶ βίῳ δικαιοσύνης.

ἐπειδὴ δέ, φηοίν, εὔτονον ἔσχε ψυχὴν παρὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ ἐμνημόνευὲν τὰ ὁραθέντα ὑπ’ αὐτῆς ἄνω, ὅτε ἦν ἐν τῇ περιφορᾷ τοῦ ἀγνώστου πατρός, ἀπεστάλθαι ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρός, φησίν, εἰς τὴν αὐτοῦ ψυχὴν δυνάμεις, ὅπως τὰ ὁραθέντα αὐτῇ

ἀναμνημο- [*](5 — 8 vgl. Irenaeus adv. haer. I 25, 1 ; I 204 Harvey = Hippolyt refut. VII 32, 1 ; S. 218, 1ff Wendland Καρποκράτης τὸν μὲν κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ὑπὸ ἀγγέλων πολὺ ὑποβεβηκότων τοῦ ἀγενήτου πατρὸς γεγενῆσθαι λέγει Ps. Tert. adv. omn. haer. 3 Carpocrates . . . unam esse dicit virtutem in superioribus principalent, ex hac prolatos angelos atque virtutes, quos distanfes longe a superioribus virtutibus mundum istum in inferioribus partibus condidisse Filastrius haer. 35 ; S. 19, 9 ff Marx Garpoeras . . . et ipse dicens unum principium, de quo principio id est de deo prolationes faetae sunt, inquit, angelorum atque virtutiint : quae autem virtutes deorsum sunt, fecerunt ereaturam istam vislbilem — 10 — S. 302, 1 1 vgl. Irenaeus adv. haer. 1 25, 1 ; I 204 Harvey = Hippolyt refut. VII 32, 1 ff; S. 218, 2ff τὸν γε Ἰησοῦν ἐξ Ἰωσὴφ γεγεννῆσθαι καὶ ὅμοιον τοῖς ἀνθρώποις γεγονότα δικαιότερον τῶν λοιπῶν γενέσθαι, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ εὔτονον καὶ καθαρὰν γεγονυῖαν διαμνημονεῦσαι τὰ ὁρατὰ μὲν αὐτῇ ἐν τῇ μετὰ τοῦ ἀγενήτου θεοῦ περιφορᾷ καὶ διὰ τοῦτο ὑπ' ἐκεί- νου αὐτ(ῇ) καταπεμφθῆναι δύναμιν, ὅπως τοὺς κοσμοποιοὺς ἐκφαγεῖν δι’ αὐτῆς δυνηθῇ· ἥν καὶ διὰ πάντων χωρήσασαν ἐν πᾶσί τε ἐλευθερωθεῖσαν εληλυθέναι πρὸς αὐτὸν <καὶ ὁμοίως x00E; τὰ ὅμοια αὐτῇ ἀσπαζομένην — 15 15f vgl. Phaedr. 246 ff V M) [*](3 καταγνωστικοὶ V 5 ἄνω μὲν] ἄνωθεν Μ 6 καὶ] * Ι ἀκατωνόμαστον M Ι εἰσάγειν < M 7 βουλόμενος aus βούλεται Vcorr 7 f γεγεννῆ- /////////// σθαι M 8 ὑπὸ] * Ι τοῦ2 < Μ Ι ὑπερβεβηδότων Μ 14 φησίν < M)

302
νεύσασα καὶ ἐνδυναμωθεῖσα φύγῃ τοὺς κοσμοποιοὺς ἀγγέλους ἐν τῷ διὰ πάντων χωρῆσαι τῶν ἐν τῷ κόσμῳ πραγμάτων καὶ πράξεων τῶν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων γινομένων καὶ ἐν παραβύστῳ ἀτόπων ἔργων καὶ ἀθεμίτων,