Panarion (Adversus Haereses)

ἔλεγεν δὲ ἑαυτὸν εἶναι τὴν μεγάλην δύναμιν τοῦ θεοῦ καὶ ἄνωθεν καταβεβηκέναι. τὸν πατέρα δὲ ἔλεγεν ἑαυτὸν τοῖς Σαμαρείταις, Ἰουδαίοις δὲ ἔλεγεν ἑαυτὸν εἶναι τὸν υἱόν, παθόντα δὲ μὴ πεπονθέναι. ἀλλὰ δοκήσει μόνον.

ὑπεκορίσθη δὲ οὗτος τοὺς ἀποστόλους καὶ αὐτὸς δὲ ὁμοίως] ἴσα τοῖς ἄλλοις ὑπὸ [*](1 ff zur Darstellung des Epiphanius vgl. insbesondere Hegesipp bei Eusebius h. e. IV 22, 5; S. 370, 15 Scbwartz Justin apol. I 26, 2 f 56, If dial. 120 Irenaeus adv. haer. I 23, 1 ff Hippolyt refut. VI 7 ff Ps. Tort. adv. omn. haer. 1 Filastrius haer. 29 Const. apost. VI 7 ff dement. Hom. u. Recogn. allerwärts 6 f zu ἀπὸ Μῶν vgl. Justin apol. I 26,2 (ἀπὸ κώμης λεγομένης Γιττῶν) refut. VI 7, 1 ; S. 134, 25 Wendland VI 20, 3; S. 148, 13 dement. Hom. I 15 S. 18, 34 Lagarde U 22; S. 27, 26 dement. Recogn. II 7 — 8 vgl. Act. 8, 9 — 9 ff vgl. Act. S, 10 u. Irenaeus adv. haer. I 23, 1; 1 191 Harvey dociiit semetipsum esse qui inier Judaeos quidem quasi filius apparuerit, in Samaria qutem quasi pater ’it, in reliquis rero genfibus quasi Spiritus sanctns adventaverit. esse aiitem se suhiimissimam virtutem, hoc est eum qui sit super omnia pater Hippolyt refut. VI 19, 4; S. 146, 7 Wendland ἑαυτὸν δὲ λέγων τὴν ὑπὲρ πάντα δύναμιν εἶναι ebenda 6; S. 147, 5 ff καὶ παθεῖν δὲ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ] δεδοκηκέναι μὴ πεπονθότα, ἀλλὰ φανέντα Ἰουδαίοις μὲν ὡς υἱόν, ἐν δὲ τῇ Σαμαρείᾳ ὡς πατέρα, ἐν δὲ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ὡς πνεῦμα ἅγιον Tertullian de anima 34 Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 ausus est summam se dicere virtutem, . . se . .descendisse . . . . , apud ludaeos se in pimntasmato dei non passuyn, sed esse quasi passum — 12 ff vgl. Act. 8, ff V M) [*](1 κατὰ Σιμωνιανῶν πρώτη : ἀπὸ δὲ τῆς ἀκολουθίας καὶ μετὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν τὴν μόνην οὖσαν κݲαݲ V M 3 Σιμνιανοὶ M 5 <πιστευόντων> 6 ἐργαζομένων *] ἐργαζομένη V ἐργασαμένη M 7 Γιθῶν, τ Vcorr Γίθων M κωμικῆς M 8 δὲ < M 9 δὲ < V 12 ὑπεκορέσθη M 13 ὁμοίως] * | ἀπὸ M)

οὐκ ὀρθὴν δὲ ὁ Σίμων ἔχων τὴν καρδίαν οὔτε τὸν λογισμόν, αἰσχροκερδίᾳ δέ τινι καὶ φιλοχρημοσύνῃ προσανέχων καὶ τῆς μοχθηρᾶς αὐτοῦ ἐπιτηδεύσεως ἐκτὸς βαίνων οὐδαμῶς. προσέφερε χρήματα Πέτρῳ τῷ ἀποστόλῳ, ὅπως δῴη αὐτῷ ἐξουσίαν ἐν τῇ ἐπιθέσει τῶν χειρῶν πνεῦμα ἅγιον παρέχειν, λογισάμενος ὀλίγον δώσειν πολλὴν δὲ ἀντὶ ὀλίγου τιὰ τοῦ ἄλλοις παρέχειν πνεῦμα ἐπισωρεῦσαι χρημάτων πληθὺν καὶ ἐπικερδῆσαι.

2. Οὺτος μὲν οὐν ἔχων τὴν διάνοιαν πεπονηρευμένην ἀπὸ τῆς ἐν τῇ μαγείᾳ δαιμονιώδους πλάνης καὶ πεφαντασιωμένην, πρόχ·ειρος ὢν ἀεὶ τῆς ἑαυτοῦ κακίας τὰ βαρβαρικὰ καὶ δαιμονίων πράγματα διὰ τῆς ἑαυτοῦ μαγγανείας ἐπιδείκνυσθαι, παρελθὼν εἰς μέσον καὶ προσχήματι ὀνόματος Χριστοῦ, ὡς ἐλλέβορον μέλιτι παραπλέκων, δηλητήριον τοῖς ὑπ' αὐτοῦ ἀγρευθεῖσιν εἰς τὴν κακομήχανον αὐτοῦ πλάνην παρενθεὶς τῷ τοῦ ὀνόματος ἀξιώματι Χριστοῦ θάνατον ἐνεποίησεν τοῖς πεισθεῖσιν.

λάγνος δὲ ὢν κατὰ τὴν φύσιν καὶ αἰδοῖ τῇ τῶν ἑαυτοῦ ὑποσχέσεων ὑπονυττόμενος, παραπεφθαρμένην ὑπόνοιαν τοῖς υπ αυτου απατωμένοις ο αγυρτης παρεποιησατο. γυναῖκα γαρ τινα ἑαυτῷ εὑράμενος ῥεμβάδα Ἑλένην τοὔνομα ἀπὸ τῆς Τυρίων ὁρμωμένην ἄγεται, μὴ ὑποφαίνων συνάφειαν ἔχειν πρὸς ταύτην·