Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Δευτερώσεις δὲ παρ᾿ αὐτοῖς τέσσαρες ἠσαν μία μὲν εἰς ὄνομα [*](4 Mark. 7, 4 — 6 Mark. 7, 3 — 8 u. 10 Matth. 23, 5 — 14 f vgl. Aristeae ep. § 158 Wendland Justin dial. 46; S. 150 Otto (dazu ürer, Gesch. d. üd. Volkes II4 566) — 21f Matth. 23, 5 — 27 f vgl. Origenes in Matth. 23, 23 f; IV 219 Lommatzsch noli mihi appropiare, quoniam mimdus sum — 29 — S. 210, 3 vgl. haer. 33, 9, 4 u. haer. 42, 11 ἔλεγχ. ݲ; dazu Schürer, Gesch. d. jüd. 122A. 24 Strack, Einl. in den Talmud4 S. 19f V M) [*](2 μὲν V corr < V Μ 7 μολυσμοὺς *] καθαρισμοὺς VM 11 πορφύρας + ἃς M νομίσῃ * (Conj. potent., vgl. Index)] νομίσει V Μ 12 περὶ < M κατασκευασμένας M 17 εἰώθασιν aus εἴωθαν hergestellt Vcorr 18 ἕνεκα M 19 > * 20 γὰρ *] δὲ VM <φησιν> * 23 δὲ *] γὰρ V M 27 αὐτοῖς V 28 δῆθεν < M | τῶν])

210
Μωυσέως τοῦ προφήτου <φερομένη> δευτέρα δὲ εἰς τὸν αὐτῶν Ἀκίβαν οὕτω καλούμενον ἢ Βαρακίβαν· ἄλλη δὲ εἰς τὸν Ἀδδᾶν ἢ Ἀνναν τὸν καὶ Ἰούδαν· ἑτέρα δὲ εἰς τοὺς υἱοὺς Ἀσαμωναίου.

ἐκ τούτων τῶν τεσσάρων δευτερώσεων ὅσα παρ’ αὐτοῖς νενόμισται οἰήσει σοφίας (ἀσοφίας δὲ τὰ πλεῖστα), αὐχεῖται καὶ ᾄδεται καὶ ἐν τάξει προκριτέας διδασκαλίας βοᾶταί τε καὶ φημίζεται.

Ταύταις ταῖς δυσὶν αἱρέσεσιν κατ᾿ ἀκολουθίαν συνῆπται ἡ τῶν Φαρισαίων αἵρεσις ἄλλη τις· οἵτινες τὰ αὐτὰ τούτοις ἐφρόνουν, Γραμματεῦσι δέ φημι τοῖς ἑρμηνευομένοις νομοδιδασκάλοις· συνῆσαν γὰρ αὐτοῖς καὶ οἱ Νομικοί.

ἄλλα δὲ καὶ παρὰ τούτους πάλιν οἱ Φαρισαῖοι ἐφρόνουν, πολιτείας μείζους ἔχοντες. τινὲς μὲν γὰρ αὐτῶν, ὅτε ἤσκουν καὶ ὥριζον δεκαετίαν ἢ ὀκταετίαν ἢ τετραετίαν ὁμοίως παρθενίας ἢ ἐγκρατείας, συνεχῶς εὐχόμενοι πυκνότερον ἀγῶνα τοῦτον ἐνίσταντο διὰ τὸ δῆθεν μὴ σωματικόν τι παθεῖν ἢ κλαπῆναι δι ὀνειράτων ἀηδῆ ῥύσιν σώματος ἀπεργαζομένων.

καὶ οἱ μὲν σανίδα ἑαυτοῖς ἐφιλοκάλουν σπιθαμῆς μόνης τὸ πλάτος καὶ ἐπὶ ταύτην ἑαυτοὺς ἐτίθεσαν κατὰ τὴν ἑσπέραν, ἵν᾿ εἰ ὑπνώσειέν τις καὶ καταπέσοι πέσοι εἰς τοὔδαφος αὐθις ἐγείρηται εἰς εὐχήν, διὰ τὸ ἄγρυπνον ἔχειν τὸν βίον κατὰ τὸ δυνατόν.

ἄλλοι δὲ κόχλακας συλλέγοντες ἑαυτοῖς ὑπεστρώννυον εἰς τὸ νυττομένους μὴ ὕπωῳ βαθεῖ φέρεσθαι, ἀλλὰ βιάζεσθαι γρηγόρησιν ἑαυτοῖς προσπορίζεσθαι· ἄλλοι δὲ καὶ ἀκάνθας [*](7ff Φαρισαῖοι vgl. Hegesipp bei Eus. IV 22, 7; S. 372, 11 Schwartz Justin dial. SO; S. 280 Otto dement. Recogn. I 54 Hippolyt refut. IX 28 Ps. Tert. adv. 1. Const. apost. VI 6, 3; S. 313, 31 Funk — 10 f wohl gefolgert aus Luk. 11, 45 V Μ) [*](1 Μωυσέως < Μ | <φερομένη> * 3 Ἀδδᾶν nach haer. 33, 9, 4 VM | Ἀσσαμωναίου V 4 παρ’] περ V Tgl. S. 211,9 5 οἴησις M | ἀσοφίας] σοφίας Μ | αὐχεῖται] αὐχεῖ τε M 6 τε < M | nach Unterschrift κατὰ γραμματέων V 7 <αἱρέσεως> * 8 κατὰ V < M 13 ἢ τετραετίαν ἢ ὀκταετίαν M 14 πυκνότερον ausradiert V 16 hinter ὀνειράτων hineingeflickt κλοπὴν Vcorr | ἀηδῆ + τε VM τε ausradiert V corr | σώματος] σπέρματος Jül. | ἀπεργαζομένων Ausgg.] VM | σανίδα *] σανίδας VM 17 ἑαυτοὺς M 18 εἰ < M 19 ἔδαφος | ἐγείρεται VM 20 ἐκλέγουντες M 22 γρηγορεῖν M)

211
στρωμνὴν εἶχον διὰ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν.

ἐνήστευον δὲ δὶς τοῦ σαββάτου, δευτέραν καὶ πέμπτην· ἀπεδεκάτουν δὲ τὴν δεκάτωσιν, τὰς ἀπαρχὰς ἐδίδουν, τριακοντάδας τε καὶ πεντηκοντάδας, τάς τε θυσίας καὶ τὰς εὐχὰς ἀσφαλέστατα ἀπετίννυον.