Panarion (Adversus Haereses)

Καὶ αὑται μὲν αἱ ἐλθοῦσαι εἰς ἡμῶν τὴν γνῶσιν περὶ] τῶν προειρημένων τεσσάρων αἱρέσεων διαφοραί, αἵτινες ἀνατραπήσονται [*](6 ἀπὸ Ἰουδαίων ὁρμώμενος: ebenso, wolil aus Epiphanius Filaster h. 4; S. 3, 11 Marx — 7 strenge Gesetzlichkeit des Dositheus Origenes de princ. lY 3, 2; S. 326, 12 ötschau — 11 ff die Geschichte soll wohl eine Widerlegung des Glaubens der Dositheer sein vgl. Origenes in Johannem XIII 27; S. 251, 17 ff Preuschen μύθους τινὰς περὶ αὐτοῦ διηγούμενοι ὡς μὴ γευσαμένου θανάτου ἀλλ’ ἐν τῷ βίῳ που τυγχάνοντος. Die Erzählung des Epiph. berührt sich sehr nahe mit ’l Fatch (Montgomery, the Samaritans p. 256) Berichteten; dadurch wird es vollends unwahrscheinlich, ß Epiph. unsern Dositheus mit dem bei Macarius Magnes III 43; S. 151, 26ff Blondel genannten Enkratiten vermengt haben sollte (so Zahn ZKG II 458) (V)GU M) [*](1 ἀπέχεσθαι V G 2 † βιῶσαι] τεκνῶσαι Nicet. Chon.; wohl nicht aufzunehmen, da Epiphanius das Wort nicht kennt (er würde τεκνοποιῆσαι lies vielleicht > — sc. ἐν γάμῳ — βιῶσαι * | τε] μὲν VGM | περιτομὴν + τε V G U 3 διὰ τὸ + μὴ V G 5 Δωσίθεον M 7 vor ἐν παιδεύσει + καὶ, ür δὲ < V G U | <τῇ> * 8 δευτερώσει, aber doch ralg M | 10 τὴν < VGM 12 ματαίως + <τε> ? * 14 δὲ hinter μετὰ Ζ. 16 — 18 ούτος τοίνυν — καλοῦνται < <U M 19 εἰς ἡμῶν τὴν γνῶσιν *] τῆς γνώσεως G U M | περὶ] *)

ἐπάνειμι δὲ αὖθις τὰς κατὰ διαδοχὴν τῶν χρόνων παρενδύσεις καὶ τῆς πλάνης τὰ βοσκήματα συνείρων καὶ ποιούμενος τὴν πρὸς αὐτοὺς ἀντιλογίαν, ἐν τῷ τὰ σχέτλια αὐτῶν ἀποκαλύπτειν ἐπιτηδεύματα καὶ διὰ συντόμου λόγου ποι- εῖσθαι τὸν ἔλεγχον τῆς τῶν κακῶν καὶ ὀλετηρίων ἑρπετῶν ἰοβολίας.

Πεπλήρωνται αἱ τῶν Σαμαρειτῶν αἱρέσεις δ.

Ἰουδαϊσμὸς λοιπόν. ὁ δὲ Ἰουδαϊσμὸς ἐμερίσθη εἰς αἱρέσεις ἑπτά·

Αἱρέσεις πάλιν μετὰ ταύτας τὰς προειρημένας τῶν Σαμαρειτῶν καὶ <τὰς> ἄνω που τῶν Ἑλλήνων προδηλωθείσας ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν παρὰ Ἱουδαίοις πρὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐνσάρκου παρουσίας ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ τε καὶ Ἱεροσολύμοις.

2. Πρῶτοι Σαδδουκαῖοι, ἀπόσπασμα ὄντες ἀπὸ Δοσιθέου τοῦ προλελεγμένου. ἐπονομάζουσι δὲ οὑτοι ἑαυτοὺς Σαδδουκαίους, δῆθεν ἀπὸ δικαιοσύνης τῆς ἐπικλήσεως ὁρμωμένης· Σεδὲκ γὰρ ἑρμηνεύεται δικαιοσύνη. ἦν δὲ καὶ Σαδδούκ τις τοὔνομα κατὰ τὸ παλαιὸν τῶν ἱερέων.

ἀλλ’ οὐκ ἐνέμειναν οὗτοι ἐν τῇ τοῦ ἐπιστάτου αὐτῶν [*](13 die äer als äersie genannt bei Hegesipp Eus. IV 22, 5; S. 370, 16 Schwartz Justin, dial. 80 Hippol. refut. IX 29 Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 dement. Recogn. I 54 Const. apost. VI 6, 2; S. 313, 30 Funk; zur Ableitung von Dositheus vgl. Clem. Recogn. I 54 auctor vero sententiae huius primus Dositheus, secmidus Simon fuit Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 Sadducaeos . . . ex huius erroris (sc. des Dositheus) radice siirgentes Hippolyt refut. IX 29 αὕτη ἡ αἵρεσις περὶ τὴν Σαμάρειαν μᾶλλον ἐκρατύνθη (Filaster h. 5; S. 3, 17ff Marx öpft aus Epiphanius) — 14f dement. Recogn. 1 54 ut ceteris iustiores — 16 vgl. Ezech. 40, 46; 43, 19; 44, 15 48, 11 u. Matth. 1, 14 (V) G U M) [*](5 ὀλετήρων G M 6 δ < M 7 Ἰουδαϊσμὸς λοιπὸν ὁ αὐτὸς (μερισθεὶς καὶ αὐτὸς U) εἰς αἱρέσεις ἑπτά G U 8 κατὰ Σαδδουκαίων ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ, τῆς δὲ ἀκολουθίας ιδ G κατὰ Σαδδουκαίων, πρώτη αἵρεσις ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ, τεσσαρεκαιδεκάτη τῆ ἀκολουθία U κατὰ Σαδδουκαίων ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ ݲ, τῆς δὲ ἀκολουθίας ݲ Μ 10 <τὰς> * | ἄνω που] ἀνήπου M 12 τῇ < Ιεροσολύμοις + > ?* 13 καὶ πρῶτοι μὲν G | Δωσιθέου M 14 ἑαυτοὺς] αὐτοῖς M 15 τῆς < G M | ὁρμώμενοι G ὁρμωμένοις 16 UM 17 ἀλλὰ G)