Ancoratus

ἀθανασίᾳ, μᾶλλον δὲ ὅλος ὢν ἀθανασία. αὐτὸς γὰρ εἶπεν »ἐγώ εἰμι ἡ ζωή‘. * οὔτε διὰ σαρκὸς ἡμῖν ή ἐλπίς. »ἐπικατάρατος, [*](7 I Kor. 15, 20 — ff vgl. Panarion h. 64, 65, 1ff — 16 öm. 6, 9 — 17f vgl. öm. 6, 10 Hebr. 9, 26ff — 19 vgl. Phil. 2, 8 — 20f vgl. Joh. 1, 14 — 24 Joh. 11, 25 — 25 Jerem. 17, 5f L J Niceph. (bis Z. 5 ἀποδεῖξαι) 18 — S. 115, 11 Job. Scot. de divisione natiirae IV; p. 191 Gale 1681) [*](2 ἀπὸ Μαρίας συνειλῆφθαι μόνον Niceph. 3f ἆρα γοῦν — ἀνδρός < 3 Αδὰμ < L 9 * <καὶ * < διὰ τοῦτο> * 20 θανάτω < ἀπαθείᾳ> * in impassibilitate Job. Scot.] < L J | δὲ] * < Job. Scot. 23 ἐν ἀπαθείᾳ· θάνατος αὐτῷ λογιζόμενος αὐτοῦ > *, nach Job. Scot. in impassibilitate: mors ei reputata est eo manente 24 μᾶλλον — ἀθανασία < J Job. Scot. | ὅλος *] ὅλως L 25 * änze <ἡ δὲ ζωὴ άλλ΄ ἦλθε ζωοποιῆσαι, ὑπὲρ ἡμῶν θάνατον ύπομένων· οὐ γὰρ δι’ ανυρώπου ἡμῖν ἡ ζωὴ> *, nach Job. Scot. vita autem nunquam moritur, sed venu vivificare nobis mortem accipiens, non enim per hominem erat nobis vita)

93. Τί ἐροῦμεν; οὐκ ἄνθρωπος ὁ Χριστός; ἐκ τῶν προλελεγμένων παντί τῳ δῆλόν ἐστιν ἐστιν ὃτι ἀναμφιβόλως ὁμολογοῦμεν τὸν κύριον θεὸν Λόγον ἄνθρωπον γεγόνοτα οὐ δοκήσει, ἀλλ’ ἀληθείᾳ.

ἀλλ᾿ οὐκ ἄνθρωπος ἐλθὼν ἐν προκοπῇ θεότητος. οὐδὲ γὰρ ἐπ’ θρώπῳ ἡμῖν ἡ ἐλπὶς τῆς σωτηρίας· οὐδεὶς γὰρ πάντων τῶν ἀπὸ Αδὰμ ἀνθρώπων ἠδυνήθη ἐργάσασθαι τὴν σωτηρίαν, ἀλλὰ θεὸς Λόγος ἄνθρωπος γεγονώς, ἴνα μὴ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν ᾖ ἐπ’ ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἐπὶ θεὸν ζῶντα καὶ ἀληθινόν, γενόμενον ἄνθρωπον.

πᾶς »πᾶς ἱερεὺς ἀπὸ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται« κατὰ τὸ γεγραμμένον. ὃθεν ἀπὸ τῆς ἡμῶν σαρκὸς ἀνέλαβεν ὁ κύριος ἐλθὼν τὴν σάρκα καὶ ἄνθρωπος γέγονεν ἡμῖν ὃμοιος ὁ θεὸς Λόγος, ἵνα ἐν τῇ θεότητι δᾠη ἡμῖν τὴν σωτηρίαν καὶ ἐν τῇ αὐτοῦ ἀνθρωπότητι λάθῃ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, πάθος διὰ τοῦ πάθους λύσας καὶ θάνατον διὰ θανάτου τοῦ ἰδίου θανατώσας.

ἐλογίσθη δὲ τὸ πάθος εἰς τὴν θεότητα, καίτοι γε τῆς θεότητος ἀπαθοῦς <λογιζομένου δὲ τοῦ πάθους τῇ θεότητι>, ὃτι οὓτως εὐδόκησεν ἐλθὼν ό αγιος ἀπαθὴς θεὸς Λόγος.

ἔστι δὲ τὸ ὑπόδειγμα τοιόνδε τι· ὡς ἐάν τις ἱμάτιον <ᾖ> ἐνδεδυμένος, ἐν δὲ τῷ ἱματίῳ αἶμα ῥαντισθὲν τὸ ἱμάτιον, τὸ δὲ * σῶμα οὐκ ἔφθασε τοῦ ἐνδεδυμένου, λογίζεται δὲ ὁ σπῖλος ὁ ἐκ τοῦ αἵματος τῷ ἐνδεδυμένῳ τὸ ἱμάτιον, οὕτως ἐν τῇ