Ancoratus

Αμφιάρεως <ὁ> τοῦ Οἰκλέους ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἀναζωογονηθείς, Γλαῦκος ό Μίνωος ὑπὸ Πολυείδου τοῦ Κοιράνου βοτάνῃ τινὶ ἀναζωοποιηθείς, Κάστωρ διὰ Πολυδεύκην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ὃς ἑκὼν αὐτῷ τὴν ζωὴν παρ ἡμέραν ἀλλάσσειν εἳλετο, καὶ καὶ ὁ Πρωτεσίλαος διὰ Λαοδάμειαν.

ἀλλὰ καὶ Σίσυφον καὶ Τάνταλον καὶ τὰς Καυκάσου θυγατέρας, ἃς Ἐριννύας κεκλήκασι, καὶ Τειρεσίαν ἅμα τούτοις κατατεταρταρῶσθαι δώσοντας δίκην ἐκεῖσε, τὸν μὲν διὰ πέτρας τὸν δὲ ὑπὸ τροχόν, καὶ ἄλλους ἄλλως τετιμωρῆσθαι καὶ ἔτι ὑπάρχειν ἐν τιμωρίᾳ, ὡς μὴ εἰς [*](L J Sa Pa (bis Ζ. 3) 4 — S. 107, 17 Sacra Parallela Coisl. 276 f. 90v — 91v Rupef. f. 93v —94v) [*](1 πτεροφυὴς Sa Pa rup. πτεροποιεῖ L | δὲ < Sa Pa | καὶ < 2 τοῖς τὸν τόπον ἀκριβοῦσι τε καὶ ἐξυπηρετουμένοις τῷ τόπῳ Sa Pa 3 καὶ ἀναποαύεται] ὃθεν ἦλθε Sa Pa 4 ἔπεισι] ἅπασι J ἔπεσι Sa Pa c < Sa Pa rup. ἀπίστων] ἀθέων Sa Pa rup. 5 ἠπατημένων Sa Pa | κατὰ πάντα < 6 πάντῃ Sa Pa c] παντὶ L J πάντως Sa Pa rup. | σημαίνειν] κειμένην Sa Pa 7 vor ἄλκηστιν + τὴν Sa Pa 8 ἀδαμήτου L J 9 ὑπὸ] ὑπὲρ L J | μετὰ + δὲ L J 10 ἀνενηεγμένην] ἀνηνεγμένην L J ἐνηνεγμένην Sa Pa rup. | κρεωνομηθῆναι J] κρεονομηθέντα + παρατεθῆναι Sa Pae κρεανομηθῆναι aus κρεονομηθῆναι Sa Pa rup. κρεωνοπηθῆναι, νοπηθ auf Rasur L 11 ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς hinter κρεωνομηθῆναι L J | πατρὸς + αὐτῶν Sa Pa c 11 f Αμφιάρεως <ὁ> τοῦ Οἰκλέους] ρεως Αφιάρεως Sa Pa rup.) τοῦ Οἰκλεοῦς Sa Pa Αμφιάραω . . καὶ ό Εὐκλεῆς Ευκλεοῦς L), beides getrennt durch τοῖς ψευδωνύμοις αὐτῶν θεοῖς L J 12 ἀναζωογεννηθεὶς L 12f Γλαῦκος ό Μίνωος — ἀναζωοποιηθεὶς] < L J Sa Pa c | Μινοως Sa Pa c Μίνως Sa Pa rup. 14: Πολυδεύκτην J 15 καὶ < Sa Pa 16 vor Τάνταλον + τὸν LJ 17 καὶ Τειρεσίαν — κατατεταρταρῶσθαι] κατατεταρταρῶσθαι τούτους ὑγούμενοι καὶ Τειρεσίαν ἅμα κἀκεῖσε Sa Pa | ἅμα τούτοις*] ἅμα τούτω LJ 18 δώσοντας *] δώσαντας Sa Pa rup. δώσαντες Sa Pa c καὶ δοῦναι L J)

εἰ μὴ γὰρ σώματα εἶχον, πῶς ὺπὸ πέτραν καὶ τροχὸν τιμωρίαις παρεδίδοντο; καὶ πολλὰ ἔστιν περὶ τούτων λέγειν εἰς παράστασιν τῆς ἐν ἡμῖν πίστεως, ἔλεγχν δὲ τὸν πρὸς αὐτούς.

86. Αλλὰ καὶ οἱ ἐκ τῶν αἱρέσεων ὸρμώμενοι αδελφὰ τούτοις ᾄδουσι καὶ συνῳδὰ τῆς ἀπιστίας ἐν τῷ τινὰς μὲν τῶν αἱρετικῶν, τῶν Μανιχαίων <φημί> λέγειν οὐ σώματος, άλλὰ ψυχῆς ανάστασιν ἔσεστθαι, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς προειρημένους Ἕλληνας τὸ αὐτὸ νομίζειν τε καὶ συνδοξάζειν, ὡς εἶναι τὸν λόγον αὐτῶν ληρώδη μᾶλλον ῆπερ ἐκ συνέσεως προβαλλόμενον.

ἐὰν γὰρ ἀνάστασιν εἴπωσιν αἱ αἱρέσεις καὶ ὃλως άνάστασιν ὴγοῦνται, περὶ ψυχῶν δὲ τοῦτο ὁρίζωνται, εὔηθές ἐστι τὸ τοιοῦτον. πῶς γὰρ ψυχὴ ἀναστὴσεται ἡ μὴ πεπτωκυῖα; οὐ γὰρ θάπτομεν τὰς ψυχὰς ἐν τοῖς μνημείοις, ἀλλὰ τὰ σώματα.

ψυχαὶ γὰρ οὐ πίπτουσιν, ἀλλ’ αἱ σάρκες· ὡς καὶ ἡ συνήθεια εἴωθε καλεῖν τὰ νεκρὰ σώματα πτώματα τοίνυν εἰ άνάστασις παῥ αὐτοῖς ὸμολογεῖται, παντί τῳ δῆλόν ἐστιν <ὅτι>

οὐ ψυχῆς, ἀλλὰ σώματος τοῦ πεπτωκότος. Ἓλληνες δὲ πάλιν ἐλέγχονται <οἱ> τῆς ἀναστάσεως ἀρνούμενοι. ἀποφέροντες <γὰρ> τὰ μνήματα βρώματά τε καὶ πόματα ἐν ταῖς πανδήμοις καλουμέναις ἡμέραις ὸλοκαυτοῦσι μὲν τὰ ἐδέσματα σπένδουσι δὲ τοὺς οἴνους, μηδὲν μὲν τοὺς νεκροὺς ὠφελοῦντες ἑαυτοὺς δὲ μᾶλλον βλάπτοντες.