Ancoratus

ὡς καὶ προσφάτως πάλιν ἀκούομέν τινων τῶν τὰ πρωτεῖα δοκούντων ἀποφέρεσθαι παρά [*](3 vgl. oben c. 8, 6; S. 15, 13 — 7 f vgl. Matth. 3, 16f — 14 f vgl. oben c. 47, 5 S. 57, 14 — 15 Hebr. 10, 12 — 17 Job. 16, 7ff — 30ff vgl. Panarion b. 67, 1, 5 L J 30 — S. 105, 3 Sacra Parallela Coisl. 276 f. 88r —90v Rupef. f. 93r_v) [*](1 vor πατὴρ u. υἱὸς1 je ein ὁ, vor πνεῦμα 1 ein τὸ von erster Hand bineingeflickt L 2 λέγων *] λέγει L J 9 καθ’ ἑαυτὸν L 11 f ὑπόστασις — πνεύματος < J 12 <καὶ> * 13 * etwa <κάθηται> δὲ καὶ ό υἱὸς πατρός> * 18 ἐὰν] ἂν J 22 * <εἰδέναι> * 25 ἠμετέρων Pet.] 29 ἐαυτοὺς L 31 τινὰς Sa Pa | ὑποφέρεσθαι L)

83. Ἄπιστοι μὲν γὰρ ἀρνοῦνται τὸ πᾶν τῆς ἀναστάσεως, κακόπιστοι δὲ συρφετωδῶς καὶ ἀνοήτως τῆς κατὰ άλήθειαν ἐλπίδος ἐκπεπτώκασι τῷ οὕτω νοεῖν περὶ τῆς ἀναστάσεως.

καὶ Ἓλληνες μὲν οἱ τελείως ἀρνούμενοι τὴν ἀνάστασιν διὰ τὴν ἀσέβειαν τοῦ πλήθους τῶν παρ’ αὐτοῖς γινομένων ἀνομημάτων· μισοῦσι γὰρ τὴν ἀνάστασιν δι᾿ ἣν μέλλουσιν αἰσχύνην ὑφίστασθαι ἐν τῇ ἀναστάσει, τὸν θεὸν ἀγνοήσαντες καὶ τὰς αὐτοῦ ἐντολάς· πλὴν ὅτι ἀναστήσονται, κἂν μὴ βούλωνται.

αὐτὴ γὰρ ἡ κτίσις διαρρήδην αὐτοὺς ἐλέγχει, ὺποφαίνουσα καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἀναστάσεως τὸ εἶδος. δύνει γὰρ ἡ ὴμέρα καὶ νεκρῶν αἰνιττόμεθα τὸν τρόπον, κοιμισμὸν αἰνιττομένης τῆς νυκτός· ἀνατέλλει ἡ ἡμέρα ἡμᾶς διυπνίζουσα καὶ ἀναστάσεως ὺποδεικνύουσα τὸ σημεῖον.

δρέπονται οἱ καρποὶ καὶ ἡ στάσις τῶν ὄντων ἐκτέμνεται, τῆς ἡμῶν ἐντεῦθεν ἀπαλλαγῆς ὁριζομένου τοῦ προσώπου. σπείρεται ἡ τῆ καὶ βλαστάνει, * ὃτι τὰ τεθαμμένα μετὰ τὴν τομὴν ἀναστήσεται. ἀκρὶς τελευτᾷ, θάψασα τὸ ἐξ αὐτῆς ἀποβληθὲν κύημα ἐν τῇ γῇ καὶ μετὰ καιρὸν ἡ γῆ ἀποδίδωδι τὰ τεθαμμένα· τὰ σπέρματα τῶν γενημάτων σπείρεται καὶ πρῶτον ἀποθνᾐσκει ἔπειτα τελεσφορεῖται·

»ἐὰν γὰρ μὴ ἀποθάνῃ, οὐ ζωογονεῖται« σφραγῖδας ἐν ἠμῖν ὁ θεὸς ἐποίησε διὰ τῶν ὀνύχων δέκα καὶ δέκα ἀναστάσεως, μαρτυρούσας περὶ τῆς ἡμῶν ἐλπίδος. ἀλλὰ καὶ ὡς διὰ στεφάνου ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τῆς τριχὸς τὴν ἡμῶν ἀνάστασιν ἐκήρυξε. τὸ γὰρ δοκοῦν ἐν ἡμῖν νεκρὸν σῶμα, τουτέστι τρίχες καὶ ὄνυχες, καθ’ [*](24 IKor. 15, 36 L J SaPa) [*](1 Θηβαΐδι L J 2 τοῖς < Sa Pa 7 f κακοπίστων L J 9 LJ | τῷ — ἀναστάσεως < SaPa | τῷ *] τὸ L J 11 μισοῦσι γὰρ] Sa Pa 12 δέ Sa Pa c] δι’ ἦς L J Sa Pa rup. | ἐν τῇ ἀναστάσει < L 13 κἄν + καὶ L + τε Sa Pa c 14 βούλονται J | αὐτὴ γὰρ] καὶ L J | κτίσις + πᾶσα LJ 16 κοιμισμὸν αἰνιττομένης] κοιμιζομένης Sa Pa 17 τῆς νυκτός < J 18 σημεῖον] sx[hma Sa Pa 20 σπείρεται] ἐπείγεται Sa Pa | * * | τὰ τεθαμμένα Sa Pa] τὰ τεθλιμμένα L ταθλιμμένα J 3 21 τὸ ἐξ αὐτῆς Sa Pa] τι ἐαυτῆς L J 22 f τὰ τεθαμμένα ἀποδίδωσι Sa Pa 24 γὰρ] δὲ Sa Pa 26 τῆς . . ἐλπίδος Sa Pa] τῶν . . έλπίδως LJ 27 έπῖ τῆς κεφλῆς διὰ < LJ 28 τρίχες καὶ ὄνυχες Sa Pa] αἱ τρίχες L)

84. Καὶ ἀμύθητα ἔστιν εἰπεῖν εἰς πληροφορίαν τῶν ἀπίστων ἐξ ὐποδειγμάτων. ἀλλ᾿ οὐχ ἔπεισε τούτους ὴ φάττα τὸ ὄρνεον οὐδὲ ὁ μυωξὸς τὸ ζῷον. ἀποθνᾐσκει γὰρ τὸ τοιοῦτον ἑξάμηνον καὶ ἡ φαττα ἠμέρας τεσσαρακοντα, καὶ αὐθις μετὰ τοὺς καιροὺς αὐτῶν ἀναβιοῦσι.