Ancoratus

80. Ἀλλὰ τί οἱ τοιοῦτοι νομίζουσι <ἡμᾶς> λέγειν, ἐὰν εἴπωμεν τέλειον ἄνθρωπον ἐκ Μαρίας τὸν Χριστὸν γεγονότα ἢ <νοῦν> ἐσχηκότα, μὴ ὑπονοήσωμεν αὐτὸν ἁμαρτίαις ὑποπεσόντα; μὴ γένοιτο. »ἁμαρτίαν γὰρ οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος έν τῷ στόματι αὐτοῦ.«

εἰ γὰρ τὴν αὐτοῦ δύναμιν ἐνέπνευσε τοῖς ἁγίοις καὶ ἐν οἷς ἐνέπνευσε μαρτυροῦνται ὅτι ἦσαν ἅγιοι δίκαιοι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν [*](1 Gal. 5, 19 — 2 Rom. 7, 18 — 19 Psal. 5, 2 — 25 I Petr. 2, 22 (Jes. 53, 9) — 27 vgl. Luk. 1, 6f L J) [*](1 γὰρ *] δὲ LJ | πάντα L | πάντως ὅτι bei Epiph. häufig = jedenfalls gilt, daß 2 ὅτι < J 5 τῆς < L 6 <ἀγαθὴν> ὁμοίως *] ὅμως J ὅμως γὰρ L 7 καίτοιγε < J | <ἐν> * 9 εἰ] ὡς J 10 πράξεως *] τάξεως L J 13 εἶχεν *] ἔχων L J 14 [ὁ νοῦς] * 15 γενόμενα J 16 * <ὅσα ἦν συμπρέποντα> * | καὶ (vor ψυχῇ) < L 18 σοφίσονται J 20 <ὅτι> * | <εἰς> * 20f [τὸ δὲ] * 21 τὸ δέ *] τὸ γὰρ L J 22 ἀληθές ἐστιν L 23 <ἡμᾶς> * 24 <νοῦν> Pet. 25 ὑπονοήσωμεν *] ὑπονοήσομεν L J)

καὶ διὰ τοῦτό φησιν ὁ ἀπόστολος »γενόμενος ἐκ γυναικός, γενόμενος ὑπὸ νόμον‘ καὶ πάλιν ἐν σχήματι εὐρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος«· τὸ δὲ σχήματι <καὶ τὸ ὡς ἄνθρωπος> γενόμενος καὶ τὸ ὑπὸ νόμον δέ ἀμφοτέρων συναγόμενον τελειότητα σημαίνει καὶ ἀπάθειαν, ἐκ τοῦ γενόμενος τὸ εἶναι τέλειος καὶ <ἐκ> τοῦ [*](D182) ὑπὸ νόμον τὸ μὴ δοκήσει καὶ <ἐκ> τοῦ σχήματι τῆς ἰδέας τὸ βέβαιον ἐκ τοῦ ὡς ἄνθρωπος τὸ ἀναμάρτητον.

τούτων τοίνυν τοίνυν οὓτως των μηδεὶς ἀπατάσθω κενοῖς μύθοις. εἰ γὰρ ἄνωθεν γεννηθεὶς ἀπὸ πατρὸς ἀληθινῶς <ἀληθινῶς> ἐγεννήθη καὶ ἀπὸ Μαρίας, καὶ ἀληθεύει καὶ κάτω ἀληθεύει καὶ εἰ ἐστὶν κάτω ἀτελής, καὶ ἄνω ἀτελής. εἰ δὲ ἄνω ἐστὶ τέλειος, καὶ κάτω ἐστὶ τέλειος· οὐκ ἐν ἄλλῳ τελεἰῳ ᾤκησεν, ἀλλ᾿ εἰς ἑαυτὸν τὰ πάντα ἐτελείωσε.

καὶ ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν μηκέτι μεριζόμενος ἐν μνήματι εἰς σῶμα καὶ θεότητα καὶ ψυχὴν ἐν καταχθονίοις, μηκέτι ὑπὸ ἁφὴν ὑποπίπτων, μηκέτι ἐπεχόμενος, άλλ᾿ εἰσερχόμενος θυρῶν κεκλεισμένων, ψηλαφώμενος δὲ ὑπὸ τοῦ Θωμᾶ, ἳνα μὴ φαντασίᾳ ἀπεικασθῇ, ἀλλ᾿ ἀληθείᾳ·

ὁ ὑπὸ τοῦ Θωμᾶ πιστευθεὶς μετὰ τὸ πληρωθῆναι τὸ προειρημένον »ταῖς χερσί μου τὸν θεὸν ἐξεζήτησα, καὶ οὐκ ἠπατήθην«, ό αὐτὸς θεὸς ὁ αὐτὸς ἄνθρωπος, ὁ μὴ σύγχυσιν ἀπεργασάμενος, ἀλλὰ τὰ δύο κεράσας εἰς ἓν·

οὐκ εἰς ἀνυπαρξίαν χωρήσας, ἀλλὰ συνδυναμώσας σῶμα γήϊνον τῇ θεότητι εἰς μίαν δύναμιν ἣνωδεν, εἰς μίαν θεότητα συνήγαγεν· εἶς ὣς κύριος εἶς Χριστός, οὐ δύο Χριστοὶ οὐδὲ δύο Μοί.

ἐν αὐτῷ σῶμα πνευματικὸν ἐν αὐτῷ θεότης ἀκατάληπτος, τὸ πεπονθὸς μὴ φθαρὲν τὸ ἀπαθὲς ἄξθαρτον, ἀφθαρσία τὸ ὃλον· θεὸς [*](1 Kol. 2, 9 — 8 Gal. 4, 4 — Μ· 2, 7 — 18 ff vgl. Pan. h. 77, 28f — 21 vgl. Job. 20, 26f — 23 Psal. 76, 3 L J 20— 28 Corderius Catena in Job. p. 462 (= cat.)) [*](1 ό Δόγος *] ὃλως L J 9 <καὶ τὸ ἄνθρωπος> *, vgl. Ζ. 13 11 12 > *] τὸ LJ 14 ἀπατάτω J 15 <ἀληθινῦς> * 16 . . . ἄνω *] ἄνω . . . κάτω L J 21 ἔπεχόμενος L] ἀπεχόμενος J ἀπερχόμενος Pet. falsch; ἐπεχόμενος = nicht mehr gehindert (durch die Τüren) | ψηλαφούμενος L 25 ὁ μὴ] οὐ cat. 27 ἤνωσεν < cat. 28 συνείγαγεν J < εἶς 2] Ιησοῦς (auf Rasur von erster Hand) L ebenso cat.)