Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

73. Εἰ τοίνυν παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ ἐμοῦ, <ὥς> φησιν ὸ κύριος, λήψεται, ὃν τρόπον »οὐδεὶς ἔγνω τὸν εἰ μὴ ὸ οὐδὲ οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ«, οὓτως τολμῶ λέγειν ὃτι οὐδὲ τὸ πνεῦμα εἰ μὴ ό υἱὸς ἐξ οὗ λαμβάνει καὶ ό πατὴρ παρ οὑ ἐκπορεύεται καὶ οὐδὲ τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα,

εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τὸ ἃγιον, τὸ δοξάζον ἀληθῶς τὸ διδάσκον τὰ πάντα τὸ μαρτυ- ροῦν περὶ τοῦ υἱοῦ, ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ὃ ἐκ τοῦ υἱοῦ, μόνος ὁδηγὸς ἀληθείας, νόμων ἐξηγητὴς ἁγίων, πνευματικοῦ νόμου ὑφηγτής, προφητῶν καθηγητής, ἀποστόλων διδάσκαλος, εὐαγγελικῶν δογμάτων φωστήρ ἁγίων ἐκλογεύς, φῶς τὸ ἀληθινὸν ἐξ ἀληθινοῦ φωτός.

υἱὸς φυσικὸς υἱὸς ἀληθὴς υἱὸς γνήσιος, μόνος ἐκ μόνου, σὺν αὐτῷ [*](4 IKor. 12, 11 — 4f Psal. 142, 10 — 5 —8 Joh. 3, 8 — 8f Joh. 3, 5 — 9f I Kor. 4, 15 —12 Joh. 15, 26 — 12 —17 Joh. 16, 12 —14—18 —22 vgl. oben c. 11, 3; S. 19, 5ff — 19f Matth. 11, 27 — 23 Joh. 16, 13; 14, 26; 15, 26 L J pan.) [*](3 ᾠ δὲ γλωσσῶν <pan. | λοιπὰ + δὲ pan. 4 ὅτι] ὃτι] ἤ ? * 5 ό θεός < 6 διὰ τούτων pan, 6f τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου L J 7 δείκννσιν pan. 9 ὡς] ὦ L J 10 ἐγέννησα ὑμᾶς pan. 13 ὅταν + δὲ L 14 τὴν ἀλήθειαν πᾶσαν L 19 <ὡς> * | |on + γὰρ LJ (mit ὃν τρόπον beginnt jedoch der 20 ὓτω L J | τολμῶσι pan. 21 ὃτι <pan. 21 — 22 δὲ μὴ ό υἱὸς — ἐκπορεύεται] εἰ μὴ ό πατὴρ καὶ ό υἰός, παρ’ οὖ ἐκπορεύεται καὶ παρ’ παρ᾿ λαμβάνει L J 23 f μαρτυροῦν + τὰ pan.)

92
<δὲ> καὶ τὸ πνεῦμα, <οὐχ υἱὸς> ἀλλὰ πνεῦμα ὀνομαζόμενον.

οὖτος ὁ θεὸς δοξαζόμενος ἐν ἐκκλησίᾳ πατὴρ ἀεί, υἱὸς ἀεὶ καὶ πνεῦμα ἃγιον ἀεί, ὑψηλὸς <ἐξ> ὑψηλοῦ καὶ νοερός, νοερός, δόξαν ἔχων ᾠ ὑποβέβηκε τὰ κτιστὰ καὶ τὰ ποιητά, ἁπαξαπλῶς τὰ σύμπαντα μετρούμενα καὶ περιεχόμενα ἓκαστα.

θεότης δὲ μία ἐν Μωυσῇ μάλιστα καταγγέλεται, δυὰς δὲ ἐν προφήταις σφόδρα κηρύττεται, τριὰς δὲ ἐν εύαγγελίοισ φανεροῦται, πλεῖον κατὰ καιροὺς καὶ γενεὰς ἁρμόζουσα τῷ δικαίῳ εἰς γνῶσιν καὶ πίστιν. γνῶσις δὲ αὐτῆς ἀθανασία, ἐκ πίστεώς τε αὐτῆς υἱοθεσία γίνεται.

ἀλλὰ πρῶτον δικαιώματα σαρκὸς ἐκφράζει, ὡς περίβολον ναοῦ τὸν ἔξω διεγείρουσα ἐν Μωυσῇ· δεύτερον δὲ δικαιώματα ψυχῆς ἐκδιηγεῖται, ὡς τὰ ἅγια κοσμοῦσα ἐν λοιπαῖς προφητείαις· τρίτον δὲ δικαιώματα πνεύματος, ὡς τὸ ἱλαστήριον καὶ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ῥυθμίζουσα ἐν εὐαγγελικοῖς πρὸς κατοίκησιν ἑαυτῆς· σκηνὴν δὲ] ἁγίαν, ναὸν ἃγιον, <ὃς>

τὸν δίκαιον δίκαιον μόνον τὸν] συνόντα τούτοις. κατοικεῖ δὲ ἐν αὐτῷ μία θεότης ἄπειρος μία θεότης ἄφθαρτος μία θεότης ἀπερινόητος, ἀκατάληπτος ἀνεκδιήγητος ἀόρατος, ἑαυτὴν γινώσκουσα μόνη, ἑαυτὴν ἐμφανίζουσα οἶς βούλεται, μάρτυρας ἑαυτῇ διεγείρουσα καλοῦσα προορίζουσα δοξάζουσα, ἐξ Ἄιδου ὑψοῦσα, ἁγιάζουσα ἑνοποιοῦσα πάλιν πρὸς τὴν ἑαυτῆς δόξαν καὶ πίστιν τὰ τρία ταῦτα ἐπουράναι ἐπίγεια καὶ καταχθόνια, πνεῦμα ψυχὴν σάρκα, πίστιν ἐλπίδα ἀγάπην, παρελθόντα ἐνεστῶτα μέλλοντα, αἰῶνα αἰῶνος αἰῶνας αἰώνων σάββατα σαββάτων, περιτομὴν σαρκὸς περιτομὴν [*]( J pan. —21 (bis καταχθόνια) Sacra Parallela Coisl. 276 f. 26r Rupef. f. 16 v Lemma τοῦ αὐτοῦ ἐκ τῆς γραφείσης παρ’ αὐτοῦ ἐπιστολῆς πρὸς τοὺς ἐν σουέδροις Περὶ πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος περὶ τῆς ἁγίας τριάδος R) 1 <δὲ> * | οὐχ <οὐχ υἱὸς> * | οὓτως pan. 2 δοξαζόμενος + ἀεὶ L J | (vor πνεῦμα ἅγιον) < L J 3 <ἐξ> * | νοερὰν pan. 5 L J | δὲ < Sa Sa Pa 6 δὲ < J S δὲ] τε LJ | αὐτῆς Sa Pa] αὕτη L J) [*](9 ἀθανασίας pan | τε] δὲ Sa Pa λέγεται J | αὐτῆς Sa Pa] αὕτη LJ αὐτῆς ἤ pan. I υἱοθεσίας pan. 10 δικαίωμα LJ | περιβόλαιον Sa Pa 11 δεύτερον Ausgg.] δευτέρα L J Sa Pa δεύτερος pan. 12 τρίτη L J | < pan. | πνεύματος + Klosterm. 13f εὐαγγελίοις J 14 πρὸς Sa Pa δὲ] * | ναὸν] λαὸν L J 14 > * | τὸν δίκαιον, vgL Ζ. 8 τῷ δικαίῳ 15 τὸν] * 16 ἄπει- ρος μία θεότης < pan. | ἄφραστος SaPac | μία θεότης 3 < Sa Pa 17 | μόνη + καὶ SaPa 18 ἑαυτῇ] ἑαυτῆς pan. 19 καλοῦσα < Sa Pa 15 — ἁγιάζουσα < SaPa 20 ἐνωποιοῦσα J 21 καὶ vor ἐπίγεια statt καταχθόνια pan. 22 ἑστῶτα pan. | vor αἰῶνα + αἰώνια pan. (falsch; das dritte Glied ist σάββατα σαββάτων) 23 αἰῶνας <)

93
καρδίας »περιτομὴν Χριστοῦ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν«· καθόλου δὲ καθαροποιεῖ ἑαυτῇ

τὰ πάντα, τὰ ἀόρατα καὶ τὰ ὁρατά, θρόνους κυριότητας ἀρχὰς ἐξουσίας δυνάμείς· ἐν πᾶσι δὲ ἠ αὐτὴ φωνὴ ἁγία, ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν ἅγιος ἃγιος ἃγιος φωνοῦσα, πατέρα ἐν υἱῶ, υἱὸν δὲ ἐν πατρὶ <δοξάζουσα> σὺν ἁγίῳ ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν. καὶ ἐρεῖ ὁ οὕτω πιστεύων, γένοιτο γένοιτο.