Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

67. Εἰ δὲ Χριστὸς ἐκ τοῦ πατρὸς πιστεύεται θεὸς ἐκ θεοῦ καὶ τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ Χριστοῦ ἢ παρ' ἀμφοτέρων ὥς φησιν ὁ Χριστός, »ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται« καί »οὗτος ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται«), ὁ δὲ Χριστὸς ἐκ πνεύματος ἁγίου »τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ« φησίν »ἐκ πνεύματος « ἀγγέλου φωνή), συνίω τὸ λυτρούμενόν με μυστήριον Πίστει ἀκοῇ μόνῃ φιλίᾳ τῇ πρὸς τὸν ἐλθόντα πρὸς ἐμέ.

ἑαυτὸν γὰρ ὁ θεὸς γινώσκει, ἑαυτὸν Χριστὸς κηρύσσει, ἑαυτὸ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον δηλοῖ τοῖς ἁγίοις· ἐν γραφαῖς δὲ ἁγίαις τριὰς ἡμῖν καταγγέλλεται καὶ πιστεύεται ἀπεριέργως ἀφιλονείκως <ἐκ>

ἀκοῆς. ἐκ πίστεως δὲ ταύτης ἡ σωτηρία τῆς χάριτος, »ἐκ πίστεως ἡ δικαιοσύνη χωρὶς ἔργων νόμου«· γέγραπται <γὰρ> ἐξ ἀκοῆς τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ δίθοσθαι τοῖς σῳζομένοις.

πίστις δὲ ἡ [*](3 Rom. S, 14 — 5 vgl. Gal. 5, 19 — 6 vgl. Kol. 3, 5 — –11 Rom. 8, 11 — 16 Joh. 15, 26 — Joh. 16, 14 — 17 Matth. 1, 20 — 23 f Rom. 3, 28 — 24 f vgl. Gal. 3, 2 L J pan. –16 Concil. Florent. Hardouin IX 360 D Jos. Bryennios I 275 Bul- garis 19 — S. 82, 8 Siegel des Glaubens S. 30 f Karapet (= arm.)) [*](1 ἐξῆραν pan. | ἑαυτοῦ] αὐτοῦ L J 2 ἁγιάζεται L J | αὐτοῦ ἰδίῳ] ἀιδίῳ pan. | ἄγει pan. 3 οὖν LJ x003C; L J 5 ἀθετεῖ pan. | ὀχύρωμα οὔσης pan. 6 νεκροῖ pan. 7 τε] δὲ pan. 9 εἰ τοινυν] ἤτοι L J 11 αὐτοῦ τοῦ x003C; J, hinter πνεύματος pan. 12 τῷ ἀνθρώπῳ x003C; L pan. 15 ὡς x003C; L | ἔφη L 17 f τὸ γὰρ ἐν — πνεύματος ἁγίου x003C; L J 18 συνιῶν τῷ λυτρουμένῳ με μυστηρίῳ L J 19 ἀκοῇ μόνῃ = aufs ße ören hin | τῇ x003C; L J | με L J 20 γινώσκει ὁ θεός L | ἑαυτὸ] ἑαυτὸν L 21 δὲ hinter ἐν J 22 ἀπερίεργος ἀφιλόνεικος pan. | <ἐκ> * 23 ἀκοαῖς pan. δὲ pan. x003C; L J | ταύτης] αὐτῆς pan. 24 ἔργων x003C; L J | > * 25 πίστις pan. arm.] πιστὴ L J)

82
Μόλ·οι κηρυκων φο.ναῖς αυτη σημαίνεται, ὡς ἔγωγε οἶμαι κατηχούμενος ἐκ γραφῶν· τρία ἄγια τρία συνάγια, τρία ὑπαρκτὰ τρία συνύπαρκτα, τρία ἔμμορφα τρία σύμμορφα, τρία ἐνεργὰ τρία συνεργά, τρία ἐνυπόστατα τρία συνυπόστατα ἀλλήλοις συνόντα· τριὰς αὕτη ἀγία καλεῖται, τρία οντα μία συμφωνία μία θεότης τῆς αὐτῆς οἰέας τῆς αὐτῆς θεότητος τῆς αὐτῆς ὑποστάσεως, ὁμοία ἐξ ὁμοίου, ἰσότητα χάριτος ἐργαζομένη πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος.

τὸ δὲ χῶς αὐτοῖς ἀπολείπεται διδάσκειν. οὐδεὶς γὰρ οἶδε τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ καὶ ᾧ ἐὰν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ«· ἀπλικαλύπτει διὰ διὰ πνεύματος ἁγίου.

οὐκοῦν ταῦτα τρία ὄντα ἣ ἐξ αὐτοῦ ἢ παρ' αὐτοῦ ἢ πρὸς αὐτόν, ἑκάστῳ ἀξίως νοούμενα καθὼς ἑαυτὰ ἀποκαλύπτει, φῶς πῦρ πνεῦμα καὶ ἄλλαις οἶμαι ὁράσεων ὁμοιώσεσι, καθὼς ἄξιος ὁ διακονούμενος ἄνθρωπος.

αὐτὸς τοίνυν ὁ θεὸς ὁ ἐν ἀρχῇ εἰπών »γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς« τὸ ὁρώμενον, αὐτὸς ὁ φωτίσας ἡμᾶς τὸ φῶς« ἰδεῖν τὸ ἀληθινὸν τὸ ξωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον‘, ἐξαπόστειλον τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου« ὁ Δαυίδ φησιν) αὐτός ἐστιν ὁ κύριος ὁ εἰπών «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν καὶ οἱ νεανίσκοι αὐτῶν ὁράσεις ὄψονται«, τρία πρόσωπα ἀγίας λειτουργίας δεικνὺς ἡμῖν ἐξ ὑποστάσεως οὔσης τριττῆς.

68. Λέγω οὖν Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας θεοῦ εἰς τὸ πληρῶσαι τὰς ἐπαγγελίας«, συνδιακονεῖν δὲ [*](8–10 Matth. 11, 27 — 14 Gen. 1, 3 — 15 f Job. 1, 9 — 17 Psal. 42, 3 — –21 Joel 2, 28 — 23 f Rom. 15, 8 L J pan. 2 — 12 (bis πνεῦμα) Job. Scotus de divisione naiurae IV p. 160. Gale 1681) [*](1 φωναῖς pan. arm.] φωνὴ L J 2 ἐν γραφῶν] ἐκεῖ γράφων L 2 f τρία ὑπαρκτὰ τρία συνύπαρκτα pan. Job. Scot.] x003C; L J 4 τρία συνυπόστατα pan. Job. Scot.] x003C; L J 5 vor ἁγία + ἡ L J f τῆς αὐτῆς οὐσίας — ὑποστάσεωςπ] eiusdetnque essentiae Job. Scot. 6 οὐσίας τῆς αὐτῆς θεότητος] δυνάμεως pan. τῆς ἀυτῆς ὑποστάσεως ist trotz des τριττῆς Ζ. 22 nicbt zu beanstanden 7 ἰσότητι L J | ἰσότητα χάριτος + τῆς ἀυτῆς χάριτος pan. | ἐργαζομένη *] ἐργάζεται pan. operantur Job. Scot. x003C; L J 8 ἀπέλιπε pan. | γὰρ x003C; pan. 9 Με] οὐδεὶς J 10 ἀποκαλύψῃ] ἀποκαλύπτει pan. | ἁγίοι + τούτῳ καὶ ὁ πατὴρ ἀποκαλύπτει L J x003C; pan. Job. Scot. 10 f τρία zaiza pan. 11 ἑκάστῳ] in unoquoque Job. Scot. 12 ἑαυτῷ L 15 τὸ ὁρώμενον x003C; L J 17 φησὶν ὁ Δαυίδ J 19 ἐπὶ πᾶσαν σάρκα x003C; L J 19 f οἱ αὐτῶν καὶ x003C; pan. 21 ἡμῖν + ὑποστάσεως pan. 22 τρίτης pan.)

83
τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. παρειλήφαμεν <γὰρ> ἐκ θείων γραφῶν ἀποστέλλεται ὁ Χριστὸς ἀπὸ πατρὸς ἀποστέλλεται τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· λαλεῖ ἐν ἁγίοις Χριστὸς λαλεῖ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· ἰᾶται Χριστὸς ἰᾶται τὸ πενῦμα τὸ ἅγιον· ἁγιάζει Χριστὸς ἁγιάζει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· βαπτίζει Χριστὸς ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ βαπτίζει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον.

οὕτως λέγουσιν αἱ γραφαί· »ἀποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς « ὅμοιον τῷ λέγειν »ἐξαποστελεῖς τὸν λόγον σου καὶ τήξεις αὐτά«·

»λειτουργούντων δὲ αὐτῶν, φησί, τῷ κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· ἀφορίσατε δή μοι Βαρνάβαν καὶ Σαῦλον εἰς τὸ ἄργον ὃ προσκέκλημαι ἀυτούς« ὅμοιον τῷ λέγειν »ὁ δὲ κύριος εἶπεν, εἔσελθε εἰς τὴν πόλιν κἀκεῖ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν«·

»αὐτοὶ μὲν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος κατῆλθον εἰς Σελεύκειαν‘ ὡς ἂν εἴποι Χριστός »ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων«·

»ἔδοξε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ μηθὲν ἄλλο ἐπιτίθεσθαι βάρος πλὴν τῶν ἐπάναγκες« ὡς ἂν εἴποι »λέγω δὲ οὐκ ἐγώ, ἀλλ' ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι«·