Ancoratus

4. Καὶ ὅρα μοι τὴν τῶν γραφῶν ἀκρίβειαν. ἔστι μὲν γὰρ ὁ πατὴρ φῶς, καὶ οὐ πρόσκειται τῷ περὶ πατρὸς φῶς ἀληθινόν· ἐπὶ δὲ τῷ περὶ υἱοῦ εἶπε φῶς ἀληθινὸν καὶ οὐδεὶς τολμᾷ ἄλλως λέγειν.

τίς γὰρ μεμηνὼς ἢ μᾶλλον φρενοβλάβειαν ἑαυτῷ συνάγων τολμήσει [*](1 Joh. 5, 31 — 2 Joh. 8, 14 — 3 Joh. 5, 36 — 4 Joh. 5, 46 — vgl. Joh. 5, 39 — 5 Joh. 5, 31 — 8 Joh. 8, 14 — 12 Rom. 8, 9 — Joh. 14, 17 — 14 Joh. 17, 3 — 15 vgl. Joh. 13, 25 — vgl. Joh. 1,18 — 17 vgl. Joh. 17, 3 — vgl. Joh. 1, 18 — 18 1 Joh. 1, 5 — 19 Joh. 1, 9 — 20 ff vgl. Panarion h. 69, 32 u. h. 62, 8 — 21 I Joh. 1, 5 — 22 Joh. 1, 9) [*](L J V (bis Z. 3 πατήρ) b 11 — 13 Siegel des Glaubens S. 26 Karapet (= arm.)) [*](2 ἐγὼ < V 4 περὶ ἐμοῦ < L J 6 δοξάζουσ|ν ἑαυτοὺς J | δοξασουσ| L ἑαυτοὺς δοξάσουσ| zweimal geschrieben L 8 ἐπὰν] ὅταν L J | εἴπῃ + ὅτ| b | κἂν + τε b 9 ἀνθρωπίνη J 10 > * | ἑαυτοῦ LJ 11 τοίνυν x003C; ann. | ἀληθ|νὸν] tvahrer Gott arm. 13 ὀνόματ| b arm., vgl. Anc. c. 22, 7] πνεύματ| L J 15 περὶ τοῦ > * | τοῦ στήθους b 17 vor πατρὸς + τοῦ b | > ἀληθ|νὸς θεός *] ἀληθ|νοῦ θεοῦ L Jb 18 παλ|ν * 19 vor υἱοῦ + τοῦ b 20 ἐ̓στ|] εἰ b 21 f καὶ οὐ πρόσκε|τα| τὸ φῶς περὶ πατρὸς καὶ φ(ῦς ἀληθ|νὸν καὶ οὐδεὶς τολμᾷ b 23 ἢ μᾶλλον] μᾶλλον x003C; ἢ hinter φρενοβλάβε|αν b 23 f τολμήσει — κτήσασθαι < b)

εἰ γὰρ ὁ ἐξ αὐτοῦ γεγεννημένος γνήσιος υἱὸς φῶς ἐστιν ἀληθινόν, ὁ τοῦ υἱοῦ γεννήτωρ ἀναμφιβόλως φῶς ἐστιν ἀληθινόν, αὐτὸς ὁ] γεννήσας αὐτὸν ἀνάρχως καὶ ἀχρόνως φῶς ἀληθινόν.

καὶ ὥσπερ οὐ τολμητέον ἐπὶ τῷ πατρὶ λέγειν ὅτι οὐκ ἔστι φῶς ἀληθινόν, καίτοι γε μὴ προσκειμένου τοῦ ἀληθινόν, ἀλλ’ ἀφ’ ἑαυτῶν διὰ τὸ εὐσεβῶς νοεῖν οἴδαμεν, κἄν τε μὴ ᾖ γεγραμμένον, ὅτι ἔστι φῶς ἀληθινόν, καὶ οὐκ ἀμφιβάλλομεν, ἵνα μὴ ἀπολώμεθα, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ γέγραπται ὅτι θεὸς ὁ υἱός καὶ κἂν οὐ πρόσκειται τὸ θεὸς ἀληθινός, μανίαν ἑαυτοῖς ἐπισωρεύομεν, εἰ τολμή- σομεν βλασφημῆσαι καὶ μὴ εἰπεῖν τὸν υἱὸν θεὸν ἀληθινὸν κἄν τε μὴ ᾐ ἡ λέξις προσκειμένη.

ἀρκεῖ γὰρ ἐπὶ τῷ ἐνὶ τὸν πάντα σύνδεσμον τῆς τριάδος φέρειν καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς νοεῖν τὸν υἱὸν θεὸν ἀληθινὸν καὶ τὸ πνεῦμα ἀληθινόν, ἀντιπαρακειμένων τοῖς ἑκατέροις ὀνόμασι τῶν ἰσορρόπων τῆς ἀληθείας, τῷ μὲν πατρὶ τὸ θεὸς ἀληθινός, τῷ δὲ υἱῷ τὸ θεός,

ἀνάπαλιν δὲ τῷ υἱῷ τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τῷ δὲ πατρὶ τὸ φῶς, ἵνα τὰς δύο δόξας τὰς περὶ θεότητος συζεύξαντες περὶ πατρὸς μὲν <τὸ> θεὸς ἀληθινός, περὶ δὲ υἱοῦ φῶς ἀληθινὸν καὶ περὶ πατρὸς τὸ φῶς καὶ περὶ υἱοῦ τὸ θεός, ἀπὸ τοῦ φῶς καὶ θεὸς τὴν μίαν θεότητα καὶ ἀπὸ τοῦ θεὸς ἀληθινὸς καὶ φῶς ἀληθινὸν τὴν μίαν ἑνότητα τῆς δυνάμεως ὁμολογήσωμεν.

5. Ὡσαύτως καὶ ἐπὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐὰν »ἐὰν ἐγὼ ἐκεῖνος ἔρχεται« φησί τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας« καὶ ἔτι περὶ ἑαυτοῦ »ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια«· καὶ περὶ πατρός τὸ πνεῦμα τοῦ πατρός [*](23 f Joh. 16, 7 u. 13 — 25 Joh. 14, 6 — Matth. 10, 20 L J b (bis Ζ. 11) — S. 15, 23 Siegel des Glaubens S. 27—29 Karapet (= arm.)) [*](2 τὸ ἀληθ|νὸν — περὶ τοῦ πατρὸς] τὸ φῶς τὸ ὁ θεὸς φῶς ἀληθ|νὸν τολμήσε| περὶ πατρὸς λέγε|ν b 2 f καὶ εἰπὼν — φῶς ἀληθ|νόν < J 2 εἰπὼν *] εἴπῃ ἀληθ|νόν, καὶ) εἰπεῖν Klosterm. | ἔστ|ν] ἦν L 5 ὁ] * | αὐτὸν] ἡμῖν b 7 καί. το|γε — τοῦ ἀληθ|νόν < L J | προσκε|μένου *] προσκείμενον b | ἀλλ’ < hinter δ|ὰ + δὲ b 8 εὐσεβὲς J 10 κἂν] εἰ καὶ b x003C; L 11 vor μανίαν + καὶ οὐ L 1 1 f εἰ τολμήσομεν < L 12 f ἐάν τε μὴ — προσκε|μένη < J 13 | τὸν φέρε|ν verderbt? <τῷ> τὸν πάντα σύνδεσμον τῆς τρ|άδος φέροντ| αὐτὸ προφέρε|ν 19 τὸ u. <τὺ> * 20 — 22 καὶ περὶ πατρὸς — ὁμολογήσωμεν] der Vater ist tcahre Licht, der Salin das wahre Licht u. aus dem wahren Licht u. aus dem wahren Gott werden uir die eine Kraft der Gottheit bekennen arm. 21 φῶς *] φωτὸς LJ 24 φησὶ < arm. 24 — S. 11,11 καὶ ἔτ| — οὐκέτ| στερεῶν x003C; 24 ἑαυτοῦ + ὅτ| J)

τὸ δὲ πνεῦμα ἀρρήτως συμπράττον τῷ υἱῷ ἐκβάλλει αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον« »πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου« καὶ αὐτὸς ὁ κύριος πνεῦμα κυρίου, οὑ εἵνεκεν ἔχρισέ με«,

τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ἄγιον ἐν προφήταις λαλοῦν »τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ« <καί> »ὁ λαλῶν ἐν τοῖς προφήταις κύριος‘, »ὁ στερεῶν καὶ κτίζων πνεῦμα«, βροντὴν μὲν τὴν ἐνηχουμένην ἀνθρώποις, κτίζων δὲ πνεῦμα εἰς ἐνέργειαν ὑετῶν ἀποστελλομένων ἀπὸ τοῦ θεοῦ τῇ τῇ.