Ancoratus

οὕτω γὰρ εἶπεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ »ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐδέν ἐστιν· ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ‘.

καὶ τίς ἐστιν ὁ ἄλλος ἀλλ’ ὁ φωνήσας ἐξ οὐρανοῦ οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησά «; ὁ δὲ αὐτὸς ὁ λέγων [*](2 Job. 1, 18 — 12 I Kor. 12, 3 14 zu θεὸν > vgl. Panarion h. 62, 8 — 20 Job. 5, 31 — 22 Matth. 3, 17 L J V b (von Ζ. 5 ἐπε|δὴ bis S. 10, 11) 7 — 10 Siegel des Glaubens S. 26 Karapet (= arm.)) [*](1 ἀλλ’ ἢ] ἀληθ|νὸν J | θεὸς Χρ|στὸς ’? * 1 θεὸν 2 < LJ 3 ἐχεῖνος] αὐτὸς L J | εἷς] εἰ v 4 θεὸς (binter ἀληθ|νὸς) x003C; L 4 — 6 καὶ θεὸς ὁ — ἀληθ|νὸς θεός x003C; J 5 ἐπεὶ ἐπεὶ L 6 θεὸς (binter ἀληθ|νὸς) x003C; L 7 οὕς] ὡς v | οὐκ ὄντας — ἐν μονάδ| Ζ. 9) x003C; v | ὄντας + δὲ h | ἀλλὰ μόνος ἀληθ|νὸς θεός] uenn der Vater u. allein wahrer Gott ist, ist der Eingeborene auch allein wahrer arm. 8 vor ἀληθ|νὸς + ὁ b | μόνον + τὸ μόνον J 9 πνεῦμα + tcahrer Gott arm. | υἱὸς x003C; v 11 κατηξ|ωμένους LJ 13 γὰρ x003C; b | ὄνομα binter λέγουσ|ν vb | κύρ|ον) θεόν v 14 * etwa > * 15 Τε < LJ 16 μὴ γὰρ LJ | nacb τὸν + κύρ|ον ἡμῶν, aber getilgt ν 17 θεοῦ ὄντως] ὄντως θεὸς (!) b 18 vor αἰών|ον + καὶ v 19 vor navxa (= in jeder Hinsiebt; viell. besser πάντῃ zu scbreiben) + τὰ vh 20 οὕτω] αὐτὸς b | ἐγὼ < J 21 ὁ < L J 22 ἀλλ’ < L J 23 εἰς ὃν vb | ὁ δὲ αὐτὸς] οὑτος δὲ L J)

τὸ πρῶτον μέν »ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐδέν ἐστιν«, ἐπειδὴ πολλοὶ ἑαυτοὺς δοξάζουσιν καὶ μαρτυροῦσι περὶ ἑαυτῶν , ἴνα ἐκκόψῃ τῶν καυχωμένων τὴν καύχησιν καὶ τῶν ἑαυτοὺς συνιστώντων.

ἐπὰν δὲ εἴπῃ »κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου ἀληθής ἐστι«, δείκνυσιν ὅτι οὐχ ἀνθρώπου αὐτοῦ ἠ μαρτυρία, ἀλλὰ θεός έστιν ἀληθεύων <ἐν> τῇ αὐτοῦ ἀληθινὸς τοίνυν θεὸς ὁ πατήρ, ἀληθινὸς θεὸς ὁ υἱός, ἀληθινὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, »πνεῦμα θεοῦ« ὂν καὶ πνεῦμα ἀληθείας«, τριὰς ἐν ἐνὶ ὀνόματι ἀριθμουμένη.

περὶ γὰρ τοῦ πατρὸς αὐτὸς ὁ υἱὸς λέγει »ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν θεόν«, ἀξιόπιστος δὲ μάρτυς <περὶ τοῦ υἱοῦ> ὁ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ ἀναπεσὼν μονογενῆ αὐτὸν φάσκων. οὐ προσέθετο δὲ τῷ μονογενεῖ θεῷ τὸ θεὸς ἀληθινός, ἀλλὰ περὶ πατρὸς γέγραπται, <ὄτι> ἀληθινὸς θεός, περὶ υἱοῦ δέ,. μονογενὴς θεός. τὸ δὲ <ἀνά>παλιν περὶ πατρός, ὅτι »φῶς ὁ περὶ δὲ υἱοῦ, ὅτι »ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν«.

4. Καὶ ὅρα μοι τὴν τῶν γραφῶν ἀκρίβειαν. ἔστι μὲν γὰρ ὁ πατὴρ φῶς, καὶ οὐ πρόσκειται τῷ περὶ πατρὸς φῶς ἀληθινόν· ἐπὶ δὲ τῷ περὶ υἱοῦ εἶπε φῶς ἀληθινὸν καὶ οὐδεὶς τολμᾷ ἄλλως λέγειν.

τίς γὰρ μεμηνὼς ἢ μᾶλλον φρενοβλάβειαν ἑαυτῷ συνάγων τολμήσει [*](1 Joh. 5, 31 — 2 Joh. 8, 14 — 3 Joh. 5, 36 — 4 Joh. 5, 46 — vgl. Joh. 5, 39 — 5 Joh. 5, 31 — 8 Joh. 8, 14 — 12 Rom. 8, 9 — Joh. 14, 17 — 14 Joh. 17, 3 — 15 vgl. Joh. 13, 25 — vgl. Joh. 1,18 — 17 vgl. Joh. 17, 3 — vgl. Joh. 1, 18 — 18 1 Joh. 1, 5 — 19 Joh. 1, 9 — 20 ff vgl. Panarion h. 69, 32 u. h. 62, 8 — 21 I Joh. 1, 5 — 22 Joh. 1, 9) [*](L J V (bis Z. 3 πατήρ) b 11 — 13 Siegel des Glaubens S. 26 Karapet (= arm.)) [*](2 ἐγὼ < V 4 περὶ ἐμοῦ < L J 6 δοξάζουσ|ν ἑαυτοὺς J | δοξασουσ| L ἑαυτοὺς δοξάσουσ| zweimal geschrieben L 8 ἐπὰν] ὅταν L J | εἴπῃ + ὅτ| b | κἂν + τε b 9 ἀνθρωπίνη J 10 > * | ἑαυτοῦ LJ 11 τοίνυν x003C; ann. | ἀληθ|νὸν] tvahrer Gott arm. 13 ὀνόματ| b arm., vgl. Anc. c. 22, 7] πνεύματ| L J 15 περὶ τοῦ > * | τοῦ στήθους b 17 vor πατρὸς + τοῦ b | > ἀληθ|νὸς θεός *] ἀληθ|νοῦ θεοῦ L Jb 18 παλ|ν * 19 vor υἱοῦ + τοῦ b 20 ἐ̓στ|] εἰ b 21 f καὶ οὐ πρόσκε|τα| τὸ φῶς περὶ πατρὸς καὶ φ(ῦς ἀληθ|νὸν καὶ οὐδεὶς τολμᾷ b 23 ἢ μᾶλλον] μᾶλλον x003C; ἢ hinter φρενοβλάβε|αν b 23 f τολμήσει — κτήσασθαι < b)

εἰ γὰρ ὁ ἐξ αὐτοῦ γεγεννημένος γνήσιος υἱὸς φῶς ἐστιν ἀληθινόν, ὁ τοῦ υἱοῦ γεννήτωρ ἀναμφιβόλως φῶς ἐστιν ἀληθινόν, αὐτὸς ὁ] γεννήσας αὐτὸν ἀνάρχως καὶ ἀχρόνως φῶς ἀληθινόν.

καὶ ὥσπερ οὐ τολμητέον ἐπὶ τῷ πατρὶ λέγειν ὅτι οὐκ ἔστι φῶς ἀληθινόν, καίτοι γε μὴ προσκειμένου τοῦ ἀληθινόν, ἀλλ’ ἀφ’ ἑαυτῶν διὰ τὸ εὐσεβῶς νοεῖν οἴδαμεν, κἄν τε μὴ ᾖ γεγραμμένον, ὅτι ἔστι φῶς ἀληθινόν, καὶ οὐκ ἀμφιβάλλομεν, ἵνα μὴ ἀπολώμεθα, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ γέγραπται ὅτι θεὸς ὁ υἱός καὶ κἂν οὐ πρόσκειται τὸ θεὸς ἀληθινός, μανίαν ἑαυτοῖς ἐπισωρεύομεν, εἰ τολμή- σομεν βλασφημῆσαι καὶ μὴ εἰπεῖν τὸν υἱὸν θεὸν ἀληθινὸν κἄν τε μὴ ᾐ ἡ λέξις προσκειμένη.

ἀρκεῖ γὰρ ἐπὶ τῷ ἐνὶ τὸν πάντα σύνδεσμον τῆς τριάδος φέρειν καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς νοεῖν τὸν υἱὸν θεὸν ἀληθινὸν καὶ τὸ πνεῦμα ἀληθινόν, ἀντιπαρακειμένων τοῖς ἑκατέροις ὀνόμασι τῶν ἰσορρόπων τῆς ἀληθείας, τῷ μὲν πατρὶ τὸ θεὸς ἀληθινός, τῷ δὲ υἱῷ τὸ θεός,