Ancoratus

εἰ δέ τις ἀμφιβάλλοι μὴ οὕτως ἐξαριθμεῖσθαι τὰ ἔτη, ἀκουέτω Μωυσέως λέγοντος »ή δὲ κατοίκησις τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ έν γῇ Χαναὰν καὶ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἔτη υݲλݲ«.

τοῦ οὐν δικαιοτάτου μισθοῦ τοῦ κυρίου ἐπιμελομένου, ποία τις ἔτι ὺπολείπεται μάταιος ἀντιλογία τοῖς βουλομένοις κατὰ τοῦ ἁγίου θεοῦ καταφέρειν ψόγον; θεὸν δὲ ἀληθινὸν οὐκ ἄν ποτέ τις ψέξειεν, ἀλλ᾿ οἱ ψέγοντες ἐαυτοὺςψέγουσιν.

Ἐτέρα δὲ τις παρ᾿ αὐτῶν μάταιος καταγγέλλεται ἀντιλογία [*](2 — 21 auch diese Bereclinung ist dem Epiph. ümlich — 26 Exod. 12, 40 — 32 ff vgl. Pan. h. 66, 83f L J 26f und — S. 136, 2 = Anast. Sin. quaest. 28; Migne 89, 557 A (Fort- setzung der S. 134 genannten Stelle)) [*](4 αὐτοῦ ἔτει J 5 μωσέος J 8 μωσέα L J 13 φξε J 19 τὴν < J 20 εἰς1 < J <τῆς εἰς> Παλαιστίνην *] Παλαιστίνης L J 25 ἐκβαλλὼν 26 μωσέος J 27 γῇ beidemale Anast. Sin.] τῆ L J 32 f ἑτέρα δέ τις — πρώτη ὅτι] φασὶ δέ που εἰρωνικῶς οἱ ἀκάθαρτοι Μανιχαῖοι Anast. Sin.)

πρὸς πρὸς ἐρῶ· ὠ μάταιοι, εἰ μὲν ἠν Μεὸς ὡς ἄνθρωπος, τὰ σήμερον λεγόμενα ἢ πραττόμενα παρήρχετο καὶ οὐδὲν ἦν αὐτῷ ἐν ἐνθυμήσει· ἐπειδὴ δὲ ὁ θεὸς »θεός ἐστι καὶ οὐκ ἄνθρωπος«, τὰ εἰς αὐτὸν ἀναφερόμενα εἰς πολλὰς γενεὰς ἐκδικῶν οὐκ ἐπιλανθάνεται. εἰ γὰρ ἀγνοοῦσι τὸ πρᾶγμα τοῦτο, μαθέτωσαν.

112. Ἴσασι πάντες τὸν δίκαιον Νῶς Λείψανον τοῦ κόσμου γεγονότα μετὰ τὸν κατακλυσμόν. ὡς οὖν παρελείφθη αὐτός τε καὶ οἱ τρεῖς αὐτοῦ υἱοί, οἶα δίκαιος ὢν καὶ τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας εὐλαβεῖς καθιστᾶν πειρώμενος, ἴνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ὑποπέσωσι κακοῖς ὡς καὶ οἱ ἐν τῷ κατακλυσμῷ, οὐ μόνον διὰ λόγων τούτοις τὴν εὐλάβειαν παρεδίδου, ἀλλὰ καὶ δι᾿ ὅρκου ἀφ᾿ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν τὴν πρὸς τὸν ἀδελφὸν εὔνοιαν ἀπᾐτησε.

καὶ διαμερίζει μὲν ὡς κληρονόμος τοῦ κόσμου καταστὰς ὑπὸ τοῦ θεοῦ τοῖς τρισὶν υἱοῖς αὐτοῦ τὸν πάντα κόσμον, ὑπὸ κλήρους διελὼν καὶ ἑκάστην μερίδα κατὰ κλῆρον ἑκάστῳ ἀπονέμων·

καὶ τῷ μὲν Εὴμ τῷ πρωτοτόκῳ ὑπέπεσεν ό κλῆρος ἀπὸ [*](2—4 Deut. 6, 11 —6 vgl. Hos. 11, 9 — 10ff lib. Jub. 8, 11ff vgl. Panarion h. 66, 83 — 14 lib. Jub. 9, 14 Littmann — 18 —S 140, 7 vgl. lib. Jub. 8, 12 — 9,13 Littmann Hippolyt Chronik § 44ff Bauer Excerpta latina Barbari 192, 16ff Frick Chronicon pasch. 26 Aff; S. 45ff Dindorf (dazu die bei v. Gutschmid, Kl. Sehr. V 240ff 585ff, A. Bauer, Die Chronik des Hippolytos u. Frick, Chronica minora behandelten weiteren Zeugen). Epiph. ßt auf Hippolyt; jedoch so, ß er dessen ölkerlisten mit ärts aus Hippolyts Chronik hergeholtem Stoff, ganz vereinzelt auch aus eigenem Wissen úllt. Beachtenswert ist, ß Epiph. äufig mit dem lib. gen. gegen den cod. Matrit. zusammenstimmt. Vgl. ür seine Auffassung noch Panarion h. 2, 8ff u. h. 66, 83 L J 4 — S. 141, 20 Anastasius Sinait. quaest. 28; Migne 89, 557 Aff (Forts, der S. 137 u. 135 genannten Stelle; bei Anast. Sin. sind jedoch zwischen die aus Epiphanius entnommenen Abschnitte der ölkerliste ücke aus anderer Quelle ein- geschoben) —S. 137,3 Chron. pasch. 30 B; S. 53, —21 Dindorf) [*](2 τὸν τόπον αὐτῶν Anast. Sin. 3 εὕς] ἅς L 4 — 8 ζθσαμμενγεφαßτ bei Anast. Sin. ἀλλ᾿ ἔστωσαν οἱ ἀνόητοι ὅτι ό θεὸς δίκαιος ὢν δικαίως τὰ πάντα διεξάγει 4 ὡς < J 6 δὲ < J 9 — 12 ζθσαμμενγεφαßτ bei Anast. Sin. ό Με λείψανον τοῦ κόσμου μετὰ τὸν κατακλυσμὸν γενόμενος πολυτρόπως τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας εὐλαβεῖς καθιστᾶν ἐπειρᾶτο 12 περιπέσωσι Anast. Sin. | ὡς] οἱσπερ Anast. Sin. 14 παρεδίδου Anast. Sin.] παρετίθει L J | δι’ ὅλου L J 15 f μὲν ὡς — τοῦ θεοῦ < Anast. Sin. 16 πάντα τὸν κόσμον εὐθέως τοῖς τρισὶν μἱοῖς Anast. Sin. 1 7 κατὰ κλῆρον < Anast. Sin. 18 τῷ τῷ 1] ταῦτα L | Σὴμ < Anast. Sin.)

Χὰμ δὲ τῷ δευτέρῳ ἀπὸ τῆς αὐτῆς Ῥινοκουρούρων ἕως Γαδείρων τὰ πρὸς νότον. Ἰάφεθ δὲ τῷ τρίτῳ ἀπὸ Μηδίας ἕως Γαδείρων καὶ Ρινοκουρούρων τὰ πρὸς βορρᾶν.

113. Τῷ οὖν Σὴμ γίνονται παῖδες καὶ παίδων παῖδες κݲεݲ ἕως ὅτε διεμερίσθησαν αἱ γλῶσσαι· καὶ εἰσὶ διεσπαρμένοι ἐν γλώσσαις καὶ φυλαῖς καὶ βασιλείαις.

τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν ἐστι τάδε· Ἐλυμαῖοι Παίονες Λαζόνες Κοσσαῖοι Γασφηνοὶ Παλαιστινοὶ] Ἰνδοὶ Σύροι Ἀραβες οἱ καὶ <Ταϊ> Ἀριανοὶ Μάρδοι Ὑρκανοὶ Μαγουσαῖοι Ἀσσύριοι Γερμανοὶ Λυδοὶ Μεσοποταμῖται Ἑβραῖοι Κοιληνοὶ Βακτριανοὶ Ἀδιαβηνοὶ Καμήλιοι Σαρακηνοὶ Σκύθαι † Χίονες Γυμνο- [*](L J Anast. Sin. 4 f Chron. pasch. 28 A; S. 49, 6 Dindorf 5 f Chron. pasch. 26 C; S. 46, 5 Dindorf) [*](1 〈τὸ μῆκος, πλάτος δὲ ἀπὸ Ἰνδικῆς> *, nach Hipp. § 47] < L J τοῦ κλήρου Anast. Sin. Chron. pasch. 2 Ῥινοκουρούρων2] Ῥινοκουρούρα Anast. Sin. 3 ἀντικρὺ] τῆς ἀντικρὺ κειμένης Chron. pasch. 5 δὲ < J | τρίτῳ ἔλαχεν εἰς μερισίαν Anast. Sin. | Μηδείας L | Γαδήρων Anast. Sin. 6 nach πρὸς βορρᾶν schiebt Anast. Sin. nach einer auf Josephus antiqu. I 143 — 146 (vgl. Chron. pasch.) zurückgehenden Quelle ein Γἱοὶ Σήμ· Ἐλάμ, ἀφ’ οὗ Περσῶν οἱ ἀρχαῖοι· Ἀσσούρ, ἀφ᾿ οὗ Ἀσσύριοι· Ἀρφαξάδ, ἀφ᾿ οὗ Χαλδαῖοι· Ἀράμ, ἀφ᾿ οὗ Σύροι· Λούδ, ἀφ᾿ οὗ Λυδοί Ἔβερ, ἀφ᾿ οὗ Ἑβραῖοι 7 τῷ] τοῦ L J | ݲ Anast. Sin.] καὶ L J S αἱ γλῶσσαι διεμερίσθησαν Anast. Sin. 9 ff In der folgenden Liste gibt Anast. Sin. nur 36 von den in LJ aufgeführten Namen, zugleich in stark abweichender Reihenfolge ; andererseits ist aber L J nachweislich in einzelnen Fällen durch Einschübe entstellt, vgl. zu S. 138, 3 —5 10 Παίονες] Hipp, vorliegendes Verderbnis; <τ> Marquart | Λαζόνες] Λαζοὶ LJ Hipp. § 163; richtig Ἀλαζόνες Marquart | Κοσσαῖοι Gutschmid] Κοσσευσοῦοι L J < Anast. Sin. (das von Gutschmid aus dem zweiten Teil des Worts Σούσιοι ist unglücklich u. überflüssig) | Παλαιστινοὶ] *, < Anast. wohl nachepiph. Zusatz 11 οἱ καὶ Ε;ανοὶ Gutschmid Marquart] οἱ Καϊιανοὶ LJ οἱ καὶ Δαρδάνοι Anast. Sin. | Μάρδοι] Μασυρήλιοι L 3 12 Γερμανοὶ] richtig Γερμάνιοι, gemeint sind die Καρμάνιοι Marquart | Λυδοὶ] vgl. lib. gen. § 167 | Μεσοποταμῖται < Anast. Sin. 13 Ἀδιαβηνοὶ < Anast. Sin. | Καμήλιοι *] L J Καρμήλιοι Hipp. § 179 (aus Καρμάνιοι entstanden Marquart) | Σαρακηνοὶ < Anast. Sin. | † Χίονες, nicht bei Hipp.; jedenfalls)