Ancoratus

110. Ἄν τε εἴπωσιν ὅτι καλὸς ὁ θεὸς τοῦ νόμου, ό τοὺς μὲν Αἰγυπτίους πλεονεκτήσας καὶ σκυλεῦσαι διδάξας τοὺς ἰδίους αὐτοῦ ἀνθρώπους ἐν τῷ ἐξέρχεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδασιν [*](1 vgl. Joh. 18, 5 — 2 vgl; Matth. 1, 21 u. vgl. Eusebius dem. ev. IV 10; S. 168, 12f Heikel — 8f vgl. Joh. 11, 11 — 10 Gen. 3, 9 — 12 Gen. 4, 9 — 15 Gen. 3, 17 u. Gen. 4, 11 — 18 Gen. 4, 10 — 18f Gen. 18, 9 — 21 vgl. I Tim. 2, 10 — 29 ff vgl. Panarion h. 66, 83 (u. äus adv. haer. IV 30, 1f; II 248f Harvey) — 30 vgl. Ex. 3, 22; 12, 36 L J arm (bis Ζ. 5 προγνώσεως)) [*](8 <ἐπὶ> * 12 ἐπεπτώκει? * 18 ή φωνὴ < L, daher αὐτὸ////, stabe wegradiert) Ι βοᾷ < J 19 f ό γελῶσαν αὐτὴν ό γελῶσαν ἔνδον οἰκίας εἰδὼς αὐτήν L 25 ἐξαρτήσασα, ή auf Rasur von erster Hand L)

τί γὰρ ἐνόμιζον Αἰγύπτιοι ὅτι ἐζήτουν ταῦτα ἀμισθὶ ἐργάζεσθαι τοὺς Ἰουδαίους καὶ οὐ τὰ τυχόντα ἴτη, ἀλλὰ διακόσια δεκαπέντε σὺν † τοῖς διακοδίοις δεκαπέντε ἔτεσι τοῦ Ἱωσήφ;

τετρακοσίων γὰρ καὶ τριάκοντα ἐτῶν παροικίας ὸρισθείσς τῷ Αβαὰμ καὶ τῷ αὐτοῦ σπέρματι, ὡς λέγει πάροικον ἔσται τὸ σπέρμα σου ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ«, <τότε> τὸ ὀρισθὲν ἐτελειοῦτο.

τῇ οὖν ἑαυτοῦ εύσπλαγχνίᾳ ὁ θεὸς τὰ ἴτη τῆς αὐτοῦ παροικίας διεμέρισε. καὶ εύθὺς μὲν <διὰ> σݲ δεκατπέντε ἐτῶν ἔτι ὄντων ἐν τῇ αὐτῶν καὶ τὰ ἄλλα σݲ πεντεκαίδεκα διεῖλε τοῖς εἰς Αἴγυπτον θοῦσιν.

ὁ γὰρ ἀριθμὸς τούτων τῶν ἐτῶν οὕτως ἀναλογεῖται· | ην τότε ἑβδομηκοστὸν πέμπτον ἔτος τοῦ Αβραάμ. γίνονται τοίνυν ἀπὸ ἑβδομηκοστοῦ πέμπτου ἔτους Αβραὰμ ἕως γεννήσεως Ισαὰκ ἔτη · Ισαὰκ γεννᾷ τὸν Ἰακὼβ κατάγων ἔτος ἑξηκοστὸν καὶ γέγονεν ἴτη · Ιακὼβ δὲ γενόμενος ἐτῶν ݲ γεννᾷ τὸν Λευὶ καὶ γίνονται ἔτη ρݲοݲδݲ· Λευὶ ἐτῶν γενόμενος μݲ τεσσάρων γεννᾷ τὸν Κααθ· ἐν δὲ τῷ ρακοστῷ ἔτει καὶ ἑβδόμῳ Λευὶ κάτεισιν Ιακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ γίνονται ἴτη διακόσια ἔνδεκα. καὶ μετὰ τὴν εἴσοδον αὐτῶν τὴν εἰς [*](1 vgl. Act. 7, 7 öm. 2, 5) — 2 Gal. 6, 7 — 6 Gen. 15, 13 — 11 ff vgl. J. Africanus bei Geizer S. Julius Africanus I 85f Hippolyt Refut. X 30 Eusebius Chronik S. 46, 27 ff Karst; Epiphanius weicht jedoch von allen ab u. hat seine Quelle entweder ßhandelt oder bereits verderbt vorgefunden, da er bis zur Ubersiedelung nach Agypten nur 211 Jahre herausbringt u., um die Zahl 215 zu erreichen, Ζ. 18 noch 4 Jahre einschieben ß L J 5 — 11 Anast. Sin. quaest. 28; Migne 89, 556 D ff Lemma τοῦ ἁγίου Ἐπιφανίου) ἐκ τοῦ Αγκυρωτοῦ) [*](4 † τοῖς διακοσίοις δεκαπέντε ἔτεσι] gemeint kann nur sein die Zeit, die Joseph vor Jakobs Ankunft in Ägypten zubrachte. ür gibt Epiphanius sonst keine Zahl; Eusebius (vgl. Hieronymus Chronik S. 32, 4 u. 33, 4 Helm) setzt 22 Jahre an | τοῦ] τοῦτο J 5 γὰρ] τοίνυν Anast. Sin. 5f κατὰ τοῦ Αβραὰμ καὶ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ Anast. Sin. φ ὡς — ἀλλοτρίᾳ < Anast. Sin. 6 ὦ L J 7 <τότε> * | τὸ όρισθὲν] τὰ όρισθέντα Anast. Sin. | ἐτελεῖτο Sin. 8 αὐτοῦ (so auch Anast. Sin.) sc. τοῦ σπέρματος 9 <διὰ> * | πεντεκαίδεκα ἴτη Anast. Sin. | ἔτι < Anast. Sin. 9f ἀν<τ>ελάβετο ἀνελάβετο αὐτὸν L J < Anast. Sin. 10 f μετελθοῦσι Anast. Sin.] κατοικοῦσι 11 — 18 die angegebenen Zahlen (25 + 60 + 89 + 47) stimmen nicht zu der Gesamtsumme von 211 Jahren; wenn man ändern will, so liegt es am ächsten, die Zahl πθ Ζ. 15 in πݲεݲ zu verwandeln, das τεσσάρων in Ζ. 16 zu streichen u. Ζ. πρώτῳ statt ἐβδόμῳ zu schreiben 15 ἐτῶν] ἴτη L)

ἐντεῦθέν μοι πόλιν ἀριθμεῖται τὰλοιπὰ διακόσια πεντεκαίδεκα ἔτη τῆς τῶν Ἰσραηλιτῶν παροικίας. Καὰθ δὲ μετὰ τὴν εἰς Αἴγυπτον κάθοδον ἐν τῷ ἐξηκοστῷ πέμπτῳ ἔτει αὐτοῦ γεννᾷ τὸν πατέρα Μωυσέως Ἀβραάμ· γίνονται τοίνυν ἀπ,ὸ τοῦ πρώτου Ἀβραάμ, τοῦ ἑβομηκοστοῦ αὐτοῦ πέμπτου ἔτους ἕως τῆς γεννήσεως τοῦ ἐσχάτου Αβραὰμ ἔτη ݲ, ἀπὸ δὲ τῆς εἰς Αἴγυπτον καταγωγῆς ἔτη ξε.

Αβραὰμ δὲ ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὣν γεννᾷ τὸν Μωυσέα, καὶ γίνονται ἀπὸ μὲν τοῦ πρώτου Αβραὰ ἔτη τݲνݲ, ἀπὸ δὲ τῆς εἰς Αἴγυπτον ἔτη ρλε.

ό δὲ Μωυσῆς έν τῷ λ αὐτοῦ ἔτει πατεῖ τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν, ἅμα Ισραηλίταις ἐξ Αἰγύπτου ἐξιών. καὶ γίνονται ἀπὸ μὲν τοῦ μεγάλου Αβραὰμ ἔτη τݲπݲ, ἀπὸ δὲ τῆς εἰς Αἴγυπτον καθόδου ρξε.

τὰ δὲ λοιπὰ πεντήκοντα ἔτη κατηνάλωσαν μετὰ τὴν διαπεραίωσιν τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης μέχρι τῆς εἰς Παλαιστίνην άπαντήσεως, οὐ διὰ τὸ μῆκος τῆς ὸδοῦ, ἀλλὰ διὰ τὸ μάχεσθαι καὶ ἐμποδιζεσθαι παρὰ τῶν καθ’ ὁδὸν αὐτῶν εὑρισκομένων ἐθνῶν.

γίνονται οὐν ἀπὸ μὲν τοῦ ἑβδομηκοστοῦ πέμπτου ἔτους τοῦ μεγάλου Αβραάμ, άφ΄ οὑ ἡ πρόρρησις αὕτη ἐδόθη αύτῷ παρὰ τοῦ θεοῦ, μέχρι Μωυσέως καὶ τῆς εἰς τὴν Παλαιστίνην ἀφίξεως τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἔτη υλ, ἀπὸ δὲ τῆς καθόδου τῆς εἰς Αἴγυπτον καὶ μέχρι <τῆς εἰς> Παλαιστίνην αὐτῶν ἀφίξεως ἔτη σιε.