Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

107. Ταῦτα οὖν πάντα ὅταν <ἐν> μέσῃ τῇ ἐκκλησίᾳ ἀκριβοῦτε, κακὸν † ὺπόδειγμα θανασίμης οδοῦ * τοὺς * οὕτω προαχθέντας ὑπολύετε, ἄλλους δὲ ἀπὸ μοιχείας εἰς σωφροσύνην φέρετε καὶ μὴ μόνον τοῦ κλεψιγαμεῖν αὐτοὺς ἀπαλλάττετε, ἀλλὰ καὶ τῆς ἰδίας <γαμετῆς> κατὰ ἐγκράτειαν * καταφρονεῖν, ὡς ἔτι »ό καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν«, ὥς φησιν ὁ ἱερὸς ἀπόστολος, πόρνους δὲ κατηχειτε, ἵνα μὴ τὴν ἀθέμιτον πρᾶξιν παρὰ θεῷ τε καὶ ἀνθρώποις ἐργασάμενοι τιμωρηθῶσιν.

καὶ ὅταν πάντα ταῦτα διὰ στόματος καὶ δι᾿ ἔργων κάμνοντες παραδῶτε, πείθετε αὐτοὺς τὰ πάντα ἐγκαταδέξασθαι ὑμῶν, [*](2 vgl. Theophilus ad Aut. III 8; S. 210 Otto Clemens AI. Protr. 49, 1 I 38, 5ff ählin — 13 I Kor. 7, 29 L J ïd.) [*](1 ὡς θε(ῦν *] κακῶς L J damit sie ihnen wie öttern dienten ïd. 2 ἐν 2] σὺν L 3 indem er . . . lag, da Adrianos so befohlen hatte ïd. | λεισορίω L | Τιμαγένης J Titnognes ïd., Θεαγένης? Wilamowitz Wendland 4 ἐν Ασίᾳ] ἀνασία J | ό Μενελάου] Schiffer Schiffer der ölker ïd. 5 νμενουδὶς] Neueise ïd.; Ἐνμενουθὶς ist nicht zu ändern, vgl. die von W. Weber, Drei Untersuchungen zur äg. Religion S. 41 ührte Inschrift | τιμῶνται + nachdem sie Geschenke von sich dorthin gelegt hatten δώροις ἐκεῖσε αὐτοῖς τεθεῖςι) ïd. 6 Barnas ïd.) [*](7 Αστερίου] des Assyrios ïd. 9 <ἐν> *, inmitten der Kirche ïd. | J 10 κακὸν † ὐπόδιγμα θανασίμης όδοῦ * τοὺς *] den ösen Berg des Weges der Toten, die zu den üβεν derer sind, die man von Anfang an ïd.; darnach etwa: κακὸν τέλος ὺποδείξανες θανασίμης ὁδοῦ <τῆς πρὸ ποδῶν τοὺς <ἀπ’ ἀρχῆς> κτἑ * 11 ὑπολύετε *] ὑπολύεται LJ öset auf ïd.; zum Sinn von ὑπολύω vgl. S. 122, 27 12 ἀπαλλάτητε L 12 f τῆς ἰδίας <γαμετῆς> ἰδίας τῆς L J von ihrer Frau ïd. 1 3 κατὰ ἐγκράτειαν *] κατὰ φύσιν L J in Μäßigkeit said. | * etwa <διδάσκετε> * 16 ὅτι J | ταῦτα + ihnen ïd. στόματος] eurem Munde ïd. 17 αὐτὰ J | ὑμῶν + und es tun ïd. (aus ἔργῳ entstanden; dadurch auch das Folgende in ïd. verwirrt: nachdem ihr über als sie alle waret u. sie in der Sache machtet))

131
ἔργῳ πάντα πρῶτον πράξαντες καὶ ἐν αὑτοῖς ἀνατυπωσάμενοι, τοὺς λόγους πιστοποιοῦντες διὰ τῶν πράξεων, οἶς ἑαυτοὺς πρῶτον ἐδιδάξατε, ἵνα καὶ ἑτέρους μαθητεύσητε.

ἐπέχετε γὰρ καὶ σιωπῶντες τρόπον ἡλίου τοῦ καὶ σιωπῇ πάντας πανταχοῦ διδάσκοντος· εὐθὺς γὰρ ἀνατέλλων καὶ σιωπῶν τὰς τέχνας αὐτῶν πάντας ἀναδιδάσκει.

καὶ ὅταν μὲν τούτων ἁπάντων τὴν ὠφέλειαν τοῖς ἑαυτῶν τέκνοις εἴτ᾿ οὖν ἀδελφοῖς πιστοτάτοις παραδῶτε, προβιβάζετε μὲν αὐτοὺς ἐπὶ γῆς μὲν βαδίζειν, »ἐν οὐρανῷ« δὲ ἔχειν »τὸ πολίτευμα«, μοναχῶν δὲ ζῆλον τοῖς πλείστοις ἐγγεννᾶτε·

διὰ τῆς ἐν ὺμῖν στερρότητος καὶ ἀνυποκρίτου πίστεως αἱρεσιώτας στυγοῦντες, Μανιχαίους φιμοῦντες Μαρκιωνιστάς <τε> καὶ λοιποὺς ὁμοίους αὐτῶν, τῆς τοῦ θεοῦ ἀπελαύνετε, πάσας αὐτῶν τὰς προφάσεις παραλύοντες καὶ ἐπιστομίζοντες.

πόσα γὰρ κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ τῶν ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν τολμηρῶς καταφθέγγονται, κοῦφοι ὄντες καὶ κενοὶ ἀπὸ ἁγίου πνεύματος, εἴς τε τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν βλασφημοῦσι καὶ ὅσα καλὰ διὰ τῶν ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις κατὰ προφητείαν <ἐν πνεύματι> ό θεὸς ἐχαρίσατο, οὖτοι μισοῦσι τά τε βαθύτατα τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν οἶα δὴ γεώδεις ὄντες καὶ σωματικοί, <ψυχικῶς> ἀνακρίνοντες οὐ νοοῦσι. μάτην δὲ βλασφημοῦσιν.

εὐθὺς τὴν αὐτῶν πλάνην μὴ ὀκνεῖτε ἀπὸ τῶν ἀκουόντων ἀποσείεσθαι <ἐλέγχοντες> αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἀληθινῶν ἀποδείξεων. διὸ γὰρ τῶν [*](2f vgl. II Tim. 2, 2 — 8 vgl. Phil. 3, 20 — 19 vgl. I Kor. 2, 14 L J ïd.) [*](1f τοὺς λόγους πιστοΠοιοῦντες διὰ τῶν πράξεων, οἷς *] τ. λ. πιστοποιοῦντες οἱς διὰ τῶν πράξεων L J indem ihr tut nach euren wahrhaftigen Reden said.) [*](3 μαθητεύοιτε J 3f haltet nur in dieser Weise fest, indem ihr lehrt u. wie die Sonne bleibt, die schweigt. Lehret alle an allen Orten ïd. 5 αὐτῶν πάντας *] πάντων L J alle ihre Kunst ïd. 7 vor προβιβάζετε + und ïd. 9 ἐγενᾶτε L | ἐν ἡμῖν L < ïd. 10 στυγοῦντες] ßt ihr ïd. | φιμοῦντες] ich mewie ïd. 11 <τε> * 12 παραλύοντες] u. öst auf ïd. 12 f ßt ihren Mund ïd. 13 πόσα *] ὅσα L J < ïd. 14 κοῦφοι καὶ < ïd. 15 τε *] δὲ LJ und ïd. | βλασφημοῦντες L 17 *] < L J durch Geist ïd. | vor τά τε βαθύτατα + und erkennen ïd.; trotzdem aber in Z. 19 (wie L J) noch einmal οὐ νοοῦσι 19 > ἀνακρίνοντες *] ἀνακρινόμενοι L J als ünden sie aus psychischer Erde, indem sie kritisieren ïd. | δὲ < J 20 ἀποσείεσθε J 21 <ἐλέγχοντες> *] und die Beiveise aus der Wahrheit ïd. | αὐτοὺς <L)

132
τοιούτων ῥημάτων οἱ ματαιόφρονες ὥσπερ φρύγανα ἐν ῥεύματι πλουσίου ποταμοῦ καταφέρονται.