Ancoratus

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ ἀδελφοκτονίαν διὰ τὴν ἰδίαν τῆς ἐπιθυμίας ἀκορεστίαν τοῖς φιλτάτοις ὑποδείκνυσι.

καὶ Ὡρον μὲν ἴνα γεννᾷ παῖδα, ἥ οὐκ ἠδυνήθη παραστῆσαι, τίς ὁ γνήσιος ἀληθῶς ἔστιν αὐτοῦ πατήρ. εἰ γὰρ μὲν Τυφῶνα ὀνομμάσῃ, διστάζει μὴ οὐκ ἔστιν αὐτοῦ γονεύς· εἰ δὲ τὸν Ὄσιριν, τίς τούτου τὴν άκρίβειαν παραστήσειε;

καλὸν δὲ θεὸν <αὐτὸν γενέσθαι> ἡ τοιαύτη μήτηρ ἐδίδασκε, παραλαβοῦσα αύτὸν καὶ ἐν Τύρῳ πορνεύσασα ἴτη δέκα.

Σέραπιν δὲ τὸν Απιν βασιλέα <καλούμενον> Σινωπέων παῖδες θεοποιοῦντες τυραννίδι μᾶλλον ἐδούλευσαν ἤπερ ἀληθείᾳ.

105. Ταῦτά ἐστι τῶν παρ᾿ Αἰγυπτίοις τιμωμένων θεῶν τὰ ἐπίχειρα, ὧν τὸ κατὰ μέρος εἰπεῖν * πολὺς χρόνος ἀναλωθήσεται. [*](2ff vgl. Plutarch de Is. et Osir. c. 12 ff; aber Epiphanius vertritt eine ümliche Fortbildung — 13 ἐν Τύρῳ, dem Epiph. ümlich; auch Aristides apol. 12 nennt wie andere Byblos L J ïd.) [*](1 τὰς2 < J 2 2 εὐθὺς μὲν < ïd. 3 σίρεως Wilamowitz] ὡς ἐρέως L Osire ïd., 3f τοῦ ἰδίου αὐτῶν ἀδελφοῦ Τυφῶνος <τε> τοῦ ἄλλου τοὺς ἰδίους ἀδελφοὺς κατ᾿ ἀλλήλων *] τοῦ ἰδίου αὺτὴν (!) ἀδελφοῦ Τυφῶνος τοὺς ἄλλους κατὰ τοῖν ἰδίων ἀδελφῶν L J ihren Bruder Osire u. Τyphon zu lieben. Ein anderer: als sie sie üstet liatten gegen einander zu ämpfen ïd. 5 τῆς μήτε — αἰσθομένης] konnte sie sich ihres Bruders nicht enthalten said. | αἰδοῦς > *] αἰσχύνην LJ 5 — 7 ἀλλ᾿ ἐρώσης μὲν — φθανούσης < ïd. 7 J 8 τοῖς φιλτάτοις ὑποδείκνυσι] die sie doch eben erst) gelehrt hatte, ihre Βrüder u. ihre anderen Leute zu lieben ïd. 9 Ὦρον *] Ὠρος L J einen Sohn Ηοr ïd. | ἤ *] ὦ L J sie, die ïd. | τίς ;o *] τις εἰ L J ucr sein ïd. (das von Wilamowitz getilgte γνήσιος ist durch said. gedeckt) 10 εἰ γὰρ *] ἤ ἄν LJ denn wenn ïd. | ὀνομάσῃ *] τιμήσῃ L J nennt ïd. 11 τούτου *] τούτω L οὕτω J (da) ïd 12 vor καλὸν + deshalb ïd. | <αὐτὸν γενέσθαι> *] ihn . . . zu werden ïd. 14 δὲ ïd.] τε LJ | Ε; *, der Κönig Hapis ßt ïd. 14 f Σινωπέων <παῖδες> *] die Leute von Sinope ïd. 15 In Tyrannei ïd. | ἤπερ άληθείᾳ] gleich als äre er wirklich ein Gott ïd. 17 * etwa <ἐπιχειροῦντι>)

οἵτινες κατάγουσι Κρόνον άπ΄ Οὐρανοῦ, λέγοντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Οὐρανοῦ γεγε<ν>νῆσθαι καὶ τὸ μόρια τοῦ ἰδίου πατρὸς ὤ κακῆς πράξεως, αἰσχρᾶς τε ὑπονοίας)· ὅς εἰ μὴ ἐτμήθη, πολλοὶ Κρονίωνες ἠσαν., οὑτος δὲ ὸ γεννάδας, ὸ ἕως πατρὸς πεφθακώς,

οὐκ ἠρκέσθη ἐπὶ τῇ πρώτῃ ἀσεβείᾳ, ἀλλὰ νέος μὲν ὢν ἀδικεῖ τὸν πατέρα, πρεσβύτης δὲ γεγονὼς τὰ ἴδια αὐτοῦ τέκνα,

ποσειδῶνα μὲν καταπίνων καὶ Πλούτωνα, Δία δὲ ἀναζητῶν καὶ ἐμπαιζόμενος ὑπὸ τῆς Ῥέας καὶ] πέτραν μεγάλην ἐσπαργανωμένην ἀντὶ ἀντὶ βρέφους κατα- πίνων·