“ Περὶ δὲ τοῦ τὸν Μώϋσον ἐκτεθῆναι ὑπὸ τῆς μητρὸς εἰς τὸ ἕλος καὶ ὑπὸ τῆς τοῦ βασιλέως θυγατρὸς ἀναιρεθῆναι καὶ τραφῆναι ἱστορεῖ καὶ Ἐζεκιῆλος ὁ τῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς, ἄνωθεν ἀναλαβὼν τὴν ἱστορίαν ἀπὸ τῶν σὺν Ἰακὼβ παραγενομένων εἰς Αἴγυπτον πρὸς Ἰωσήφ. λέγει δὲ οὕτως, τὸν Μώϋσον παρεισάγων λέγοντα
ἀφ’ οὗ δ’ Ἰακὼβ γῆν λιπὼν Χαναναίανκατῆλθ’ ἔχων Αἴγυπτον ἑπτάκις δέκαψυχὰς σὺν αὐτῷ, κἀπεγέννησεν πολὺνλαὸν κακῶς πράσσοντα καὶ τεθλιμμένον,ἐς ἄχρι τοῦτον τὸν χρόνον κακούμενονκακῶν ὐπ’ ἀνδρῶν καὶ δυναστείας χερός.ἰδὼν γὰρ ἡμῶν γένναν ἅλις ηὐξημένηνδόλον καθ’ ἡμῶν πολὺν ἐμηχανήσατοβασιλεὺς Φαραὼ, τοὺς μὲν ἐν πλινθεύμασινοἰκοδομίας τε βάρεσιν αἰκίζων βροτοὺς,πόλεις τ’ ἐπύργου, σφῶν ἕκατι δυσμόρων.ἔπειτα κηρύσσει μὲν Ἑβραίων γένειτἀρσενικὰ ῥίπτειν ποταμὸν ἐς βαθύρροον.ἐνταῦθα μήτηρ ἡ τεκοῦσ’ ἔκρυπτέ μετρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν. οὐ λαθοῦσα δὲv.1.p.506
ὑπεξέθηκε, κόσμον ἀμφιθεῖσά μοι,παρ’ ἄκρα ποταμοῦ, λάσιον, εἰς ἕλος δασύ.Μαριὰμ δ’ ἀδελφή μου κατώπτευεν πέλας·κἄπειτα θυγάτηρ βασιλέως ἅβραις ὁμοῦκατῆλθε λουτροῖς χρῶτα φαιδρῦναι νέον·ἰδοῦσα δ’ εὐθὺς καὶ λαβοῦσ’ ἀνείλετο,ἔγνω δ’ Ἑβραῖον ὄντα· καὶ λέγει τάδεΜαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα βασιλίδι,‘θέλεις τροφόν σοι παιδὶ τῷδ’ εὕρω ταχὺἐκ Ἑβραίων;' ἡ δ’ ἐπέσπευσεν κόρην·μολοῦσα δ’ εἶπε μητρὶ, καὶ παρῆν ταχὺαὐτή τε μήτηρ κἄλαβέν μ’ ἐς ἀγκάλας.εἶπεν δὲ θυγάτηρ βασιλέως ‘τοῦτον, γύναι,τρόφευε, κἀγὼ μισθὸν ἀποδώσω σέθεν.ὄνομα δὲ Μωσῆν ὠνόμαζε, τοῦ χάρινὑγρὰς ἀνεῖλε ποταμίας ἀπ’ ᾐόνος. τούτοις μεθ’ ἕτερα ἐπιλέγει καὶ περὶ τούτων ὁ Ἐζεκιῆλος ἐν τῇ τραγῳδίᾳ, τὸν Μωυσῆν παρεισάγων λέγοντα
ἐΝὶ δὲ καιρὸς νηπίων παρῆλθέ μοι,ἦγέν με μήτηρ βασιλίδος πρὸς δώματα,ἅπαντα μυθεύσασα, καὶ λέξασά μοιγένος πατρῷον καὶ θεοῦ δωρήματα.ἕως μὲν οὖν τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον,τροφαῖσι βασιλικαῖσι καὶ παιδεύμασινἅπανθ’ ὑπισχνεῖθ', ὡς ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν·ἐπεὶ δὲ πλήρης κόλπος ἡμερῶν παρῆν,ἐξῆλθον οἴκων βασιλικῶν, πρὸς ἔργα γὰρθυμός μ’ ἄνωγε καὶ τέχνασμα βασιλέως·)ὁρῶ δὲ πρῶτον ἄνδρας ἐν χειρῶν νόμῳ,τὸν μὲν γεγῶθ' Ἑβραῖον, ὃν δ’ Αἰγύπτιον.ἰδὼν δ’ ἐρήμους καὶ παρόντα μηδέναἐρρυσάμην ἀδελφὸν, ὃν δ’ ἔκτειν’ ἐγὼ,ἔκρυψα δ’ ἄμμῳ τοῦτον, ὥστε μὴ εἰσιδεῖνἕτερόν τιν’ ἡμὰς κἀπογυμνῶσαι φόνον.τῇ ’παύριον δὲ πάλιν ἰδὼν ἄνδρας δύο,μάλιστα δ’ αὐτοὺς συγγενεῖς, πατουμένους,v.1.p.507
λέγω ῾τί τύπτεις ἀσθενέστερον σέθεν;᾿ὁ δ᾿ εἶπεν ῾ἡμῖν τίς σ᾿ ἀπέστειλεν κριτὴν,ἢ᾿πιστάτην ἐνταῦθα; μὴ κτενεῖς σύ με,ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα; ῾καὶ δείσας ἐγὼἔλεξα ῾πῶς ἐγένετο συμφανὲς τόδε;᾿καὶ πάντα βασιλεῖ ταῦτ᾿ ἀπήγγειλεν ταχύ·ζητεῖ δὲ Φαραὼ τὴν ἐμὴν ψυχὴν λαβεῖν·ἐγὼ δ᾿ ἀκούσας ἐκποδὼν μεθίσταμαι,καὶ νῦν πλανῶμαι γῆν ἐπ᾿ ἀλλοτέρμονα. εἶτα περὶ τῶν τοῦ ῾Ραγουὴλ θυγατέρων οὕτως ἐπιβάλλει,
ὁρῶ δὲ ταύτας ἑπτὰ παρθένους τινάς. ἐρωτήσαντός τε αὐτὰς τίνες εἴησαν αἱ παρθένοι φησὶν ἡ Σεπφώρα
Λιβύη μὲν ἡ γῆ πᾶσα κλῄζεται, ξένε,οἰκοῦσι δ᾿ αὐτὴν φῦλα παντοίων γενῶν,Αἰθίοπες ἄνδρες μέλανες· ἄρχων δ᾿ ἐστὶ γῆςεἷς καὶ τύραννος καὶ στρατηλάτης μόνος.ἄρχει δὲ πόλεως τῆσδε καὶ κρίνει βροτοὺςἱερεὺς, ὅς ἐστ᾿ ἐμοῦ τε καὶ τούτων πατήρ. εἶτα περὶ τοῦ ποτισμοῦ τῶν θρεμμάτων διελθὼν περὶ τοῦ τῆς Σεπφώρας ἐπιβάλλει γάμου, δι᾿ ἀμοιβαίων παρεισάγων τόν τε Χοὺμ καὶ τὴν Σεπφώραν λέγοντας,
Σ. ὅμως κατειπεῖν χρή σε, Σεπφώρα, τάδε.Χ. ξένῳ πατήρ με τῷδ᾿ ἔδωκεν εὐνέτιν.”