Καὶ περὶ τῶν σχημάτων ὅπως φαντάζονται αὐτοὶ μεμηνύκασιν, ἀφ’ ὧν καὶ τὰ ἀγάλματα οὕτω καθιδρύθη. λέγει γοῦν ὁ Σάραπις ἰδὼν τὸν Πάνα περὶ ἑαυτοῦ
φαιδρὴ μὲν κατὰ δῶμα θεοῦ καταλάμπεται αὐγή·ἦλθε γὰρ, ἠντεβόλησε θεὸς μέγας· εἶδεν ἐμεῖοκάρτος ἀμαιμάκετον, λαμπηδόνα φλογμοτύραννον,βόστρυχον ἐκ κεφαλῆς νεάτης χαροποῖσι μετώποιςἀμφὶς ἰαινόμενον πλοχμοῖς θ’ ἱεροῖσι γενείου.’’“ Καὶ ὁ Πὰν περὶ ἑαυτοῦ ὕμνον ἐδίδαξεν ἔχοντα οὕτως
εὔχομαι βροτὸς γεγὼςΠανὶ συμφύτῳ θεῷ,δισσοκέρατι, δισσόποδι,τραγοσκελεῖ, τρυφῶντι. καὶ τὰ ἀκόλουθα.
καὶ ἡ Ἑκάτη δὲ περὶ ἑαυτῆς οὕτω φησὶν
ἤδη μοι σύ γε πάντα ποίει · ξοάνῳ δ’ ἄρ’ ἐν αὐτῷμορφή μοι πέλεται Δημήτερος ἀγλαοκάρπου,εἵμασι παλλεύκοις , περὶ ποσσὶ δὲ χρυσοπέδιλος ·ἀμφὶ δέ τοι ζώνῃ δολιχοὶ δράκοντες, δράκοντες,ἴχνεσιν ἀχράντοισιν ἐφερπύζοντες , ἄνωθεναὐτῆς ἐκ κεφαλῆς ἀρτώμενοι ἐς πόδας ἄκρους,σπειρηδὸν περὶ πᾶσαν ἑλισσόμενοι κατὰ κόσμον.4. ὕλη δὲ, φησὶν)ἢ Παρίοιο λίθου, ἢ εὐξέστου ἐλέφαντος.”