Anthologiarum libri

Vettius Valens

Vettius Valens. Anthologiarum libri. Kroll, Wilhelm, editor. Berlin: Weidmann, 1908.

Δοκιμάζειν δὲ χρὴ τούς ἀστέρας ὁποῖοι τυγχάνουσιν. ὅνπερ γάρ τρόπον ἐπὶ τῶν ζωγραφικῶν χριυμάτων ἐκαστον καθʼ ἥν κέκτηται φύσιν ἀνθηρότατον ἢ καὶ διαυγέστατον καθʼ αὐτὸ τυγχάνει καὶ τέρπει τούς ὁρῶντας καὶ χρήσιμον εἰς πολλὰ γίνεται, ἐπὰν δʼ ἕτερον συμφ υρῇ, θολούμενον ἀλλοιοῦται καὶ οὔτε ἐκ φύσεως ὅ ἦν ἔτι ἐστιν οὔτε τὴν τοῦ μιγέντος μόρφμσιν ἐρύλαξεν, ἀλλʼ ἐπʼ ἀμφοτέροις διεψεύσθη ἐπὶ πλάτος καὶ ἀναγκαστικὸν ἀναλαβὸν χρῶμα τυφλόν τε καὶ ἀτερπές, ἐσθʼ ὅτε δὲ ἁρμόζουσαν τὴν μῖξιν ποιεῖσθαι εὐτυχῆσαν εὐκρασίαν καὶ καλλονὴν εἰργάσατο (ἀλλ’ ὅμως ὁ τεχνίτης διὰ πολλῶν καὶ ποικίλων μορφο οῖ τὸν ἄνθρωπον, σκιὰν ἔργου καὶ ἀληθείας ἐνδεικνύμενος) — οὕτως δὲ καὶ οἱ ἀστέρες ὅτε μὲν διαφυλάσσουσι τὴν ἀρχῆς φύσιν κατὰ μόνας ἄντες, ἕτερος δʼ ἑτέρῳ συγκιρνάμενος συσταλάξει καὶ τῆς φύσεως ἰδίωμα. καὶ οὕτως χαλιναγωγοῦντες τὸν ἄνθρωπον μετὰ λύπης καὶ φαυλότητος καὶ συγκρασίας τινὸς ἄγουσι πρὸς τὰ τοῦ βίου πράγματα, οἷς διαθλεύσας ποικίλως καὶ τῆς ἐγκρατείας στέφος λαβών, ὅπερ ἦν οὐκ ὤν, τοῦτο γίνεται. ὅθεν εἰκότως οἶ πα λα ιο ὶ τοῖς χρώμασι τούς ἀστέρας ἀπείκασαν. τὸν [*](2 an θολουμένη? apodosin incipere puto a τὸν ζωτ. χρ. l. 5; nisi praestat ἔστι γὰρ scribere pro εἰ γὰρ 5 vitae tempus ut infestum non usque ad finem perfert 6 an ἀτύζουσα ? 9 in mg. δ΄ V τοιαῦται χροιαὶ V 13 de imagine cf. Firmic. 152, 10 18 nempe ἐπίπλαστον vel. sim. 19 ἀναλαβὼν V 20 εὐτυχεῖσαν ἀκρασίαν V εἰ τύχρ ποιῆσαν Diela verba parenthesi inclusa cur addiderit V ipse neacivit 24 an συναλλάξει? 25 χαλεπαγαωγοῦντες V, cf. VI, 9: . Νέμεσις χαλιναγωγός 27 Cf. Apoc. 2, 10 3, 11; ep. ad Timoth Π 4 8; ep. Ιacob. 1, 12; ep. Petr. I 5, 4 29 de coloribus planetarum cf. Bouche—Leclercq 314 2; Valens I cap. 1)

249
μὲν οὖν τοῦ Κρόνου μέλανα, ἐπεὶ χρόνου ἐστὶ σημεῖον· βραδὺς γὰρ ὁ θεός· ἔνθεν καὶ Βαβυ λώ ν ιο Φαίνοντα αὐτὸν προσηγόρευσαν, ἐπεὶ πάντα τῷ χρόνῳ φανερά γίνεται. τὸν δᾶ τοῦ Διὸς λαμπρόν· ζωῆς γάρ αἴτιος καὶ ἀγαθῶν δομάτων. τὸν δὲ τοῦ Ἄρεος κιρρόν· πυρωτὸς γάρ καὶ τομὸς καὶ κατεργαστικὸς ὁ θεός· Αἰγύπτιο γάρ καὶ ἄρτην αὐτὸν προσηγόρευσαν, ἐπεὶ τῶν ἀγαθοποιῶν καὶ τῆς ζωῆς παραιρέτης ἐστί. τὸν δὲ Ἤλιον διαυγέστατον διὰ εἰλικρινὲς καὶ ἀίδιον φῶς αὐτῷ. Ἀφροδίτην δὲ ποικίλην τῷ σώματι, ἐπεὶ δεσπόζει ἐπιθυμίας, ἥτις εἰς πολλὰ ἐκτείνεται ἀγαθά τε καὶ φαῦλα καὶ τῶν πολλῶν τῶν βίῳ τελουμένων οἰκείων τε καὶ ἀναρμόστων μόνη δοκεῖ κυριεύειν, ἐπεὶ μετά τὴν μέσην τοῦ Ἡλίου ζώνην τὴν διορίζουσαν κληρωσαμένη τὸν κύκλον τάς τε ὑπὲρ αὐτὴν τῶν ἀστέρων ἀπορροίας καὶ τάς τῶν ὐπʼ αὐτὴν ἀναλαμβάνουσα πολυμερεῖς καὶ τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς πράξεις ἀπεργάζεται. τὸν δὲ τοῦ Ἑρμοῦ ὠχρὸν ἐποίησαν χολῇ παραπλήσιον· συνέσεως γάρ λόγου καὶ πικρίας δεσπόζει, ἔνθεν καὶ οἶ ὐπʼ αὐτὸν γενόμενοι ὅμοιοι τῇ φύ ὕσει καὶ τῇ χροιᾷ τυγχάνουσι. τὴν δὲ Σελήνην ἀερώδη· ἄστατος γὰρ καὶ ἀνώμαλος αὐτῆς ὁ δρόμος, ὁμοίως δὲ καὶ πράξεις καὶ διάνοιαι τῶν ὐπʼ αὐτὴν τεταγμένων. καὶ ἵνα μὴ δόξωμεν δισσολογεῖν, πρόκεινται αὐτῶν αἰ ὑσεῖς τῇ πρώτη βίβλῳ.