Περὶ καταρχῶν

Εἰ δʼ ἄγε μοι κούρη Πιμπληιὰς ἔννεπε Μοῦσα [*](1a) Μήνην ἠερόφοιτον, ὅπως ἄνδρεσσιν ἕκαστα σημαίνει σκολιωπὸν ἐπιστείχουσα κέλευθον.

ἢν δʼ ἴσχῃ Κρονίωνα Σεληναίη ἅμα δίῃ ἐν γενέθλῃ, παράδος μιν ἐπʼ ἠγάθεον Φαέθοντα * * *

εἰ δὲ Νεμειήταο μέσην κατὰ μοῖραν ὁδεύοι δευτέρῃ εἰν ἠοῖ, ἀγανωτέρη ἔσσεται οἶμος [*](φοράν, οὑτωσὶ λέγων ἐν ταῖς Δωδεκαετηρίσιν ‘ἔσται δʼ οὖ τις (αὖτις Lobeck. Aglaoph. p. 425) ἀνὴρ ἢ κοίρανος ἠὲ τύραννος ἢ βασιλεύς, ὃς τῆμος ἐς οὐρανὸν ἵξεται αἰπύν.’ quos versus ex ea carminis nostri parte esse, quae periit, iudicabat Hermann. Orph. p. 494. iniuria, ut et totius carminis tenor et meta phrasis docet. quo modo Tzetzes diversa miscuerit ex eo loco optime apparet, quem ad vs. 268 attuli. pariter summus Her- mannus mihi videtur erravisse p. 497 de versibus, quos Tzetzes ad Hesiodi OD. 763 p. 343 Gaisf. affert. cfr. Lobeck. Aglaoph. p. 419. neque probare possum quae B. Giseke in Mus. Rhen. VIII 1853 p. 95 sqq. de iisdem versibus pristinoque carminis nostri ambitu disseruit. — Ex tertio Maximi capite Tzetzen haec sua sumpsisse Διὸς Ὑδροχόου περιπολεύοντος μὴ πλεύσῃς, χαλεπὴ γὰρ τότε λίαν ἐστὶν ἧ θάλασσα (ad Hesiodi OD. 568) coniecit Giseke l. l. p. 100. non assentior, quia et in Maximi fragmento satis amplo et in metaphrasi tantummodo de Luna sermo est cum aliis quibusdam sideribus in hominum aspectum veniente, non item de Iove. cfr. Lobeck. Aglaoph. p. 424, cuius vero sententiam ‘carmen illud, quod Tzetzae Orphec tribuant, a Maximo non compositum sed exscriptum multis locis et com- pilatum esseʼ meam facere non possum. — Quartam inscriptionem περὶ ὁδοιπορίας restitui ex M, περὶ ξενιτείας fk (g hos titulos om.). — 1 Incipit fol. 1r L. — κατα L, qui etiam ἐνι 11 24 181 185 220, ἐπι 13 57 160 217, ἀνα 47, περι 63, ὑπο 121, ἀπο 204, al. sine accentu. — ὁδεῦοι L. — 2 δευτέρη L ac similiter δίη 3, ἀλλοδαπῆ τῶ 5, αὐγῆσι 8, ξένη 9, δίκησι 17, τῶδε 24, φαιδρῆσιν 26, al. sine iota. — ἐν ιοῖ L, εἰν ἠοῖ v. — οῖμοσ L spiritu omisso ut in ήματι 3, οῖκόν et αῦτισ 10, οπωρινοῖσ 11, αίτ᾿ 12 εντύνηται 16, όγ᾿ 17, οῖκον 31, άπασαν 33, ἐξεισ et οῦδασ 34, al. —)

εἰ δὲ κόρην αὐγῇσι περισκέπτοις ἐπιλάμποι Ἀστραίην, δηρὸν μὲν ὁμιλήσεις ξένῃ αἴῃ, ἀβλαβέως δʼ οἶκόν τε φίλους τʼ εἰσόψεαι αὖτις. εἰ δέ κʼ ὀπωρινοῖς ἐνὶ γλήνεσιν αὐγάζοιτο Χηλάων, αἵτʼ ἠελίῳ ἀτάλαντα φέρουσιν, [*](3 νυκτί τε Lv, quod correxi. — δίη L, pro διὰ accepit Rentdor- fius (v. Dorvill. p. 660), cuius ineptias plurimas infra silentio prae- terivi. — τροχάουσα cum plena interpunctione Lfg (nemo τροχό- ωσα), τροχάουσιν versuum 3 et 4 ordine mutato et interpunctione sublata k, scripsi τρύχουσα. cfr. Aristoph. Acharn. 68 καὶ δῆτʼ ἐτρυχόμεσθα διὰ Καϋστρίων | πεδίων ὁδοιπλανοῦντες ἐσκηνημένοι. — 4 μαψίδιοι δὲ k. — τῆμοσ δὲ Lf ubique. — βροτοῖσιν Lv. — 7 ἀρχὴν Lfg, Ἄρην Dorvill. p. 669 (probante anonymo Hal. p. 826, cum vs. 298 στυγερῷ Πυρόεντι legatur et apud Mane- thonem λοίγιος Ἄρης non raro inveniatur perperam), ἀκμὴν k, scripsi ὁρμὴν coll. vs. 165 et metaphrasi versuum 35—41. — ἠχνευμένα L, ἰχνευμένα v, οἰχνευμένα voluisse videntur dk*, sed mihi quidem οἰχνέομαι pro οἰχνέω ignotum, neque ἰχνευ- μένα (quod ‘gradientes’ vertunt) verum esse potest. scripsi εἱλεύ- μενα coll. 146. erunt fortasse qui ἱκνεύμενα praeferant. — 8 δε L, qui accentus saepissime omisit, ex. gr. in ἠ 28 37 53 62 63 73, ἐπιστειχοντεσ 51, ἐνηεα et εὐνιν 60, ἀνηρ 71, ἠν 72 113 118 129 162 179, πολυ 82, ἀν 87 104 128 178 181, ἡτ᾿ 93 οὐτʼ 107, δμω᾿ 119, πολυ 120, και 128, μεν 130 175 179, γαμοσ et οφελλιμοσ 135, εἰ κʼ 136, εἰ κεν 191, αὐ 163, σφαγιαι 169 δε τισ 179, ἀρχη 183, ὁγ᾿ 184, ὁτʼ 205, τισ μιν 188, βροτωι 223, ἱν᾿ 228, ἀργαλεου 249, μητιν 260, αὐτη 272, aliis. permul- tis vocibus accentus spiritusque corrector codicis (l) addidit. — 10 φίλουσ δʼ L, φίλους τ᾿ v. — 11 εἰ δʼ ἐν Lf, εἰ δʼ ἂν Dor- vill. p. 669, εἰ δέ κʼ corr. g imrobante anon. Ien. p. 252 (qui εἰ δέ τʼ coniecit), probante anonymo Hal. p. 826 (qui cum anon. Ien. l.l. etiam de εἰ δέ γʼ cogitabat). — 12 χηλάων L. — τʼ αίτ᾿ L, αἵ τʼ τ᾿ f, αἵ τ᾿ g, αἵτ᾿ k. — Post hunc versum quaedam)

εἰ δὲ πέλοι Τιτηνὶς ἐν ἄστρασιν ἠερίοισι Σκορπίου αἰθερίοιο, φέροιό κεν ἐσθλὸν ὄνειαρ εἰδώλῳ ἐνὶ τῷδε Σεληναίην ἐσαθρήσας. εἰ δέ κεν οἰκείηνδε λιλαίεαι ἀπονέεσθαι, καὶ δʼ ἂν ἐπίκρυφον οἶμον ἐπιφραδέως ἀνέλοιο, δεικήλῳ δʼ ἐνὶ τῷδε φάοι πανδῖα Σελήνη, κερδαλέον κʼ ἀνύσαιο θοῶς ἐρικυδὲς ὄνειαρ.

εἰ δʼ ἄρα τοξευτῆρος ἐλαφροῦ φαίδιμον ἄστρον Τιτηνὶς φαιδρῇσιν ἐπαυγάζοι ἀμαρυγαῖς, [*](excidisse indicavit g. — 13 εἰ μὲν Lv, ‘post hunc versum lacu- nae signa posui. alioquin vs. 16 post eum esset transferen- dus’ k, correxi ἦ μὲν. — 14 οὔ τέ τι . . . οὔ τέ τι L, οὐτʼ ἔτι . . . οὐτʼ ἔτι f, οὔτέ τι . . . οὔτέ τι g, οὔτε τι . . . οὔτε τι k. — 17 ἠ κε L, ἤκε f, ἦ κε Dorvill. p. 669 et g, sed ex poetae usu scribendum erat ἦ τε᾿ k. — παλιμποίνοισιν Ldk*, παλιμποίνῃσιν v. — ἐνκύρσειε L, ἐγκύρσειε v. — δίκησι L, δίκῃσι fg, δίκῃσιν k. — 18 ἄστρασιν atque item 36 136 145 262 288 476, ἀστράσιν k. illud revocavi coll. Lehre. Aristarch. p. 300, Lobeck. Paralipom. gr. Gr. p. 175 et Lentz. Herodian. II p. 119, 16. 261, 30. — ἠερίοισιν Lv. — 19 αἰθερίοιο ex αἰθεροιο correctum L. — 24 huc statim post vs. 19 posui, ne in priore decreti parte con- stellatio omitteretur, in posteriore bis poneretur’ k. — ἐνι L, ἐν fg (‘certe ἒν, sed opinor ἔνιʼ g), ἐνὶ kd. — 20 λιλαίαι L. — ἀπονέεσθαι Ldk*, αὖτι νέεσθαι v. — 21 ἂν ἐλοιο (supra ε rasura) L, ἂν ἐλοιο f, ἂν ἕλοιο h probante Hermanno ad Orph. Lith. vs. 247, corr. g. — 22 πανδία L, idem vitium 113 123 142 146 189 208 261 281 294 327 364 393 433 463. — 23 τα- νύσαιο L, τʼ ἀνύσαιο f, em. g. — ἐρικυδὲσ, sed ι in ras. L. — 25 εἰ δʼ ἀῦ L (‘nec quin εἰ δʼ αὖ verum sit dubitari potest’ k*), εἰ δέ κε v, reddidi nostro quod amat εἰ δʼ ἄρα coll. 131 208 253 320 367 382 509 544. — 26 ἐπαυγάζηι Lv, optativum)

μὴ μὲν ὁδοιπορίης μιμνήσκεο φάεʼ ἀθρήσας Μήνης Αἰγοκερῆος ἐν ἄστρασιν οἰχνεύοντα· ἦ γάρ σοι δολιχός τε πόρος καὶ ἄπρηκτα κέλευθα ἐσσεῖται, καὶ δʼ ἄν κε κατηφείῃσιν ἔχοιο. πάτρην δʼ εἰσανιόντι μετʼ Αἰγοκερῆος ἐοῦσα ὑψίκερως Μήνη πρηῢν καὶ ἀπήμονα νόστον σημαίνει· σὺ δὲ μή τι νόῳ νοσφίζεο τῶνδε.

Ὑδροχόου δʼ ἠὼ πρώτην πεφυλαγμένος ἔσσο· εἰ δέ γε δεύτερον ἦμαρ ἄγοι, πρηεῖά κεν εἴη καὶ πρῆξίν κε φέρῃσιν ἀπήμονα κερδαλέην τε.

Ἰχθύσι δʼ εἰαρινοῖσιν ἐπὶ στρατιὴν πόλεμόν τε [*](scripsi cum Wittingio (de usu coniunctivi et optativi in enun- tiationibus secundariis apud epicos Graecos. Halae 1867 p. 49), nam coniunctivus vs. 382 εἰ δʼ ἄρ᾿ ἐν εἰαρινοῖσι φαεινομένη φορέηται metro excusatur. — 28 ἠ τʼ L, ἤ τʼ f, ἦτ᾿ g, ἦ τ᾿ k. — προτέρωι L, προτέρῳ f. — 31 σοῦς L. — 32 ἐρίωπα Lv. — 36 στράσιν v. — οἰχνεύοντα Ldk*, ἰχνεύοντα v. — 38 ἔσσεται Lf, em. Dorvill. p. 644. ἔσσεται καὶ δαπάνην κατηφείῃσιν ἔχοιο coni. Holstenius apud f. — 42 Incipit fol. 1v L. — 43 εἰ δέ κε Lv, quod emendavi ex vs. 231. particula γε locum mu- tavit cum vocula κε sequentis versus (cfr. ad vs. 107). — ἧμαρ L et eodem modo 69 71 89 97 127 135 158 171 185 231 253 275 etc., sed plerumque falso spiritu a secunda manu addito. — πρηΐα Lf (sed 201 πρηεία L), corr. Dorvill. p. 659 et g. — 44 γε L, κ superscr. l, κε v. — 45 εἱαρινοῖσιν L, item 255 et 382. — στρατίην Lf. —)

χρὴ δὲ καὶ εἰς ἑτέρους σε περιφραδέως ἐσαθρῆσαι ἀστέρας, ἢν κεραῆς ταυρώπιδος ἀργέτιν αἴγλην δέρκωνται τετράγωνον ἐπιστείχοντες ἀταρπόν, ἠὲ τρίπλευρον ἔχωσι Σεληναίης ἀμαρυγήν, ἢ διάμετρα φέρωσιν ἐπʼ ἀγλαὰ φάεα Μήνης. εἰ μὲν γὰρ κακοεργοὶ ἐπʼ ἀκτῖνας τανύσαιντο, δείδιθʼ ὁδοιπλανίην, ἐσθλοῖς δʼ ὁρόων σὺ Σελήνην βαίνουσαν κατὰ μέτρον ἐυσταθέων εἰδώλων, θαρσήσας ξείνης ἐπὶ ἤθεα καλὰ πόληος στειχέμεναι, καὶ δʼ ἄν τοι ἀτάρβητος πέλοι οἶμος.

Εἰ δὲ γάμου λελίησαι ἐπαυρέμεν ἱμερόεντος, [*](46 φέροιο Lf, φέροις Iacobs. ad AG. VII 504, 12, em. Dorvill. p. 663 et Spitzner de vers. her. p. 45. — 48 ταχυνῇσι f. — 49 σὲ L. — ἐσαθρήσας f. — 50 ο habebat L, ὁι corr. l, οἳ v, scripsi ἢν. — 51 δέρκονται Lv, coll. vs. 52 sq. coniunctivum restitui. — 52 ϋἠὲ τρίπλευρον L, μὴ τρίπ l in marg, μὴ τρί- πλευρον v, ἠὲ τρίπλευρον probant dk*. cfr. 447. — ἔχωσι Lv, η supra ω scripsit l. — 53 φέρωσιν Lv, ‘Paraphrastes fortasse legit ἔχουσι . . . φέρουσιʼ d. non credo, sed ἔχουσι . . . φέρουσιν rectissime a d emendatum esse iudicabat k*. — ‘Μήνῃ nos. nam propter verbum φέρωσιν stellarum debent esse αγλαὰ φάεα, non Lunae’ k. nihil novavi. certe non μήνῃ, sed μήνησ exstat in (errat d). — 55 ὁρόωσι Lfg, ὁρόων σὺ k coll. 498. vide etiam 389. — 56 εὐσταθέων L. — 58 ἄν τοι L, ἀυτος f, αὐ- τὸς hg. ‘scripsit αὖτις, sed addiderat certe unum versum, ac- curatius de reditu locuturus, ut 10 20 sqq. 32 sqq. 39 sqq. hinc, quod alii in mentem venire possit αὖ τοι consulto posthabui’ k. attamen ἄν τοι codox ‘recte, nec quicquam omissum. etiam paraphrasis indicat non loqui poetam de reditu’ d assentiente k*. — Post hunc versum lacunae signa posuit k reprobante k*.)

ἢν δʼ ἄρα νυκτιφαὴς ἐπέχῃ κλυτοῦ Ἀρνειοῖο ἀστέρας, ἢ Ταύροιο κατʼ εὐκεράοιο πολεύῃ, μὴ σύγε μοι μνώοιο πολυκτεάνων ὑμεναίων· τεύξει γὰρ φαέθουσα Σεληναίη κλυτόπωλος τῆμος καὶ φιλίην μινυανθέα καὶ ταχύβουλον ἀστασίην, μίσει δʼ ἐρατῆς καὶ ἀκηράτου εὐνῆς κουρίδιόν τε λέχος προλιπεῖν πόσιός τε λαθέσθαι τεύξει ὁμοφροσύνην· τῷ σε φράζεσθαι ἄνωγα, ὁππότʼ ἐνὶ Κριοῖο παλιστρέπτοιο κελεύθῳ αἴγλῃ ἐρευθομένην ἐσίδῃς χρυσάμπυκα Μήνην.

εἰ δὲ κόραις Ἄτλαντος ὁμὴν ἀνύῃσι κέλευθον, ἢ καὶ μαινομένῃσιν ἐφʼ Τάσιν ἰνδάλληται, αἵτε κατʼ εὐκραίρητος ἐρυγμήλοιο φέρονται Σιδονίου Ταύροιο, καὶ ἐς δόμον ἀρτύνοιο ἕδνοις βρίθουσαν χλιδανὴν ἑλικώπιδα νύμφην, ἦ τʼ ἂν γείτοσι χάρμα δυσηλεγέεσσιν ἄγοιο [*](p. 657, εἰσήγαγʼ Iacobs. ad AG. IX 621, 4 (‘quia illis diebus, splendidis datis muneribus, dominam domum duxit’), εἰσῆχθαι k coll. 149 (εἰσβήσαι k*), ἐσάγηται ego. — 75 τεύχει habet Dorvill. p. 657. — κλυτοπῶλος Lf. — 76 μινυανθέα L. — 77 λήσει Lfg, quod defendit anon. Hal. p. 827, λήστει k auctore Dorvillio p. 657, scripsi μίσει (metaphr. ἄστοργος). — 80 παλιν- στρέπτοιο Lfg, corr. k. cfr. 594. — κελεύθου Lf, em. g. — 82 Incipit fol. 2r L. — κόρης Lf, κόρῃς g cum Dorvillio p. 656 κόραις k. — ἀτάλαντος Lf, quod corr. Dorvill. l. l. — ομην L, ὁ μὴν f. — 83 μαιονίησιν L, μαιονίῃσιν fg, μαινολίῃσιν Iacobs. ad AG. IX 524, 13, μαινομένῃσιν em. Dorvill. p. 656 addens ‘possis alia, sed longe abeuntia comminisci epitheta, ut μυδα- λέῃσι’. — ἐφυάσιν ac similiter οὔτεπέεσσιν 106, μεταρτιπό- δεσσι 196, δεσεπίφρονα 260, δέτι 313, ἄραλεύηται 339, ἐφεστί- οισιν 348, εἴκενι 356, πέντήμασιν 368, μεσφοτ᾿ 421, κατιθὺν 448, πολληντευεστω 534, ἠδάλιον 537, al. — 85 Ταύρου Dor- vill. p. 655. — 86 ἕδνοισιν Lf, em. Iacobs. ad AG. IX 402. — χλιδάνην Lf. — 87 ἠτ L, ἤτ᾿ i. e. ἤτοι Dorvill. p 678, Υ τʼ v. —)

εἰ δὲ Θεραπναίοισιν ἐπορνυμένη Διδύμοισι δεύτερον ἦμαρ ἄγῃσι, γάμου μεμνημένος εἶναι· οἰκοσόον γὰρ ἄκοιτιν ἐνὶ μεγάροισι κομίζοις.

μὴ μὲν ἔοι φλογερῷ ἐνὶ Καρκίνῳ· ἡ γὰρ ἂν ὦκα ἐκπροφύγοι μεγάρων ἄλοχος πόσιν ἐχθήρασα, ἄσπετʼ ἐπεσβολέουσα καὶ ἄκριτα ποιφύσσουσα.

εἰ δὲ τύχοι γλήνεσσι Νεμειήταο Λέοντος Θειαντὶς κούρη φορέουσʼ ἐριλαμπέτιν αἴγλην, ἦ τʼ ἂν ὑπερφίαλόν τε δυσόργητόν τε γυναῖκα τέτμοι ἀνήρ, ἀτενεῖ δὲ νόῳ κεχαρημένη εἴη. οὐδέ κεν εὐπειθῆ μιν ἔχοι πόσις, οὔτʼ ἐπέεσσιν οὔτʼ ἔργοις, ἀλλʼ ἄν κε πανήμερον ὀρσολοπεύοι μύθῳ ὀνειδείῳ καί τε πληγῇσιν ἰάπτοι· [*](95 θοαντὶσ L, Θεαντὶς v. χρῦσοέθηρα Lf, corr. Wesseling. p.280, Dorvill. p. 656 et h. — 96 θεραπαίοισιν f (corr. Wesseling. p. 204). — διδύμοισιν L v. — 98 ἐνὶμμεγάροισι atque item 321 et 351 (sed ἐνιλέκτροισι 185), ἐνιμμεγάροισι f. — κομίζοις Ldk*, κομίζεις v. — 100 ἐχθήρασα L, sed χ in rasura scripsit l, ἐχθήρασα f. — 101 ποιφάσσουσα L, παυφάσσουσα f, παιφάσσουσα hg (et Dor- vill. p. 533, qui addit ‘nisi malis παφλάζουσα’), ‘sed ποιφύσσουσα ex Nicand. Ther. 180 ἄκριτα ποιφύσσοντος reponendum erat, de quo verbo cf. Meinek. Anull. Alexandr. p. 127’ k. — 102 νεμῖήτᾶο L, — 103 ἐριλαμπέτην L. — 104 ἤ L. — 105 κεχα- ριμένη L, κεχαρημένη corr. l. — 106 εὐπειθη L, οι super η posuit l. — οὐδ᾿ ἐπέεσσιν, οὐδʼ ἔργοις habet Iacobs. ad AG. X 55, 5. — 107 ἀλλʼ ἀεὶ καὶ πανήμερον L, ἀλλ᾿ ἀεί κε πανή- μερον fg, αἰεί κε πανήμερον Dorvill. p. 668, οὐδʼ εἴ κε πανήμε- ρον Meineke Quaestionum Menandrearum specim. p. 22 (quae coniectura refutatur metaphrastae testimonio), αἰεὶ δὲ πανήμερον Iacobs. l. l., ‘versum ἀλλὰ non erat attrectandum, hinc ἀλλʼ αἰνὰ scripsi’ k. praetuli quod anon. Hal. p. 827 invenit ἀλλ᾿ ἄν κε πανήμερον coll. 38 46 303 366 521. κε cum vocabulo καὶ se- quentis versus locum mutavit (cfr. ad vs. 43). — ὄρσολοπεύοι sic L, ὀρσοπολεύοι fg, corr. Meineke l. l. et k. — 108 ὀνειδίωι L, ὀνειδίωΐ f, ὀνειδίωί h, corr. Dorvill. p. 668 et Iacobs. ad AG. IX 573, 2 et Meineke l. l. — κε τε Lh, κέτε f, ἢ καὶ Dor-)

ἢν δέ γε δῖα θεὰ Ὑπεριονὶς ἐν σταχύεσσιν Ἀστραίης κούρης εὐώπιδος αὐγάζηται, χήρην μοι τῆμόσδε συνάορον ἐντύναιο, παρθενικὴν δʼ ἀλέασθαι, ἐπεὶ μογεροῦ βιότοιο αὐτή τʼ ἠδὲ πόσις κεχολώσεται ἤματα πάντα.

ἢν δέ νυ Χηλάων ἐνὶ τείρεσιν αὐγάζηται, κουριδίην μὲν ἀεικὲς ἑὸν ποτὶ δῶμʼ ἀγαγέσθαι, ὠνητὴ δʼ ἂν ἔοι πολὺ φιλτέρη, εὖτε πέληται παλλακίς· ὧδε γὰρ ἄστρον ἀναγκαίῃ ὑπὸ λυγρῇ λέκτρον ἀεικέλιον γαμίων πάρος ἤγαγε θεσμῶν.

εἰ δὲ πέλοι πανδῖα χαλαζήεντα κατʼ αὐτὸν Σκορπίον ἀλγινόεντα, τότʼ ἐν πρώτῃ γαμέοιο ἠοῖ παρθενικήν, καί κεν φρένας ἠπίη εἴη, [*](vill. p. 668, καί τοι Iacobs. l. l. et ad X 55, 5, καίτε g, καί τε Meineke l. l. et k. cf. 159 226 306 308 434 447 457 486. — 109 πέλοντο L, πέλοιντο v. — 110 λωβήσατ᾿ Lf, λωβήσαι Ia- cobs. ad AG. III 7, 4, λωβήσετʼ gk (‘de λωβήσατ’ adhuc incer- tus sum’ k*) — ἄκοιτιν f. — 112 ἐπιρρήσουσα Lf, ἐπιῤῥή- σουσσα h, corr. g. — 117 κεκορήσεται Lv, scripsi κεχολώσε- ται, quamvis propius ad vulgatam lectionem accedat κεκαδή- σεται. — πήματα Lf, corr. Wesseling. p. 337 et Toup. Emend. in Suid (Oxon. 1790) t. IV p. 210 — 118 ἢν δέ νυ solitarium apud nostrum. haud scio an scripserit ἢν δέ γε ut 113. cfr. 332 591 et εἰ δέ γε 231 341. — 119 μὲν ἀεικὲς: cfr. Wesse- ling. p. 337. — πρὸς Lv, scripsi ποτὶ coll. 329 et 374. — ἀγαγ᾿ ἑσθαι (prius γ im ras.) L. — 120 φερτέρη habet Wesseling. l. l. et coni. Dorvill. p. 646. — εὔτε L, item 251 275 451. — 121 πολλάκις Lfg, παλλακίς k. — λυγρὴ L. — 122 πάρος ἤγαγε Lf, παρεσήγαγε g cum Dorvillio p. 646, πάρος ἤραρε k. nihil mutavi propter ἐπιφέρει metaphrastae. — θεσμόν L, θεσμῶν v. — 123 Incipit fol. 2v L. —)

ἢν δὲ πελάζηται Μήνη κλυτῷ Αἰγοκερῆι, πρωτογάμῳ μὲν ἄγει λύπας καὶ πήματα λυγρά· εἰ δʼ ἄρα δεύτερον ἴσχοι ἀνὴρ λέχος, ἔσσετʼ ἄμεινον, χήρην ὀπάσει παντερπέα τῷδε δάμαρτα.

μὴ μὲν δὴ συνόδοισι Σεληναίης ἀγάγοιο εὐνέτιν ἐν μεγάροισιν, ἢ ἐν διχομήνιδι πλείῃ· οὐ γάρ κεν γάμος εἴη ὀφέλλιμος ἤμασι τούτοις.

σκέπτεο δʼ εἴ κ᾿ ἐσθλοῖσι οὺν ἄστρασι δινεύηται, ἢ Φαέθοντι κλυτῷ ἢ Ἑωσφόρῳ αἰγλήεντι ἠὲ καὶ εὐπέπλου Μαίης ἐρικυδέι παιδί τεύξει γὰρ βιότῳ τε μέγα κλέος εὐφροσύνην τε ἤθεσι, μειλιχίην τε χάριν τʼ εὐεργέα δώσει.

Νῦν δʼ ἄγε μοι, κούρη Λιβηθριάς, ἔννεπε Μοῦσα, ὅσσα φέρει νούσοισιν ἀκήματα δῖα Σελήνη, ὅσσα τε λυγρὰ πέλονται ἐν εἰδώλοισι θεούσης δώδεκα, τοῖς ἔνι τέρμα πολυτλήτου βιότοιο.

εἰ μέν γʼ εἰαρινοῖσιν ἐν ἄστρασιν Ἀρνειοῖο πασιφαὴς εἱλοῖτο βροτοῖς πανδῖα Σελήνη, ὁππότε τις νούσῳ ἀρημένος ἀλγινοέσσῃ ἀργαλέην ἴσχῃσι μεληδόνα, μή νύ τι πῆμα [*](vill. p. 677, quem dubitanter secutus sum. an ἠθάδα? — τʼ εὐεργέα Lfg, ‘quam particulae positionem corrupto Mane- thonis loco excusavit Dorvillius l. c. scripsi κεὐεργέα, crasi ex vs. 234 deprompta’ k. quidni μειλιχίη nomen substantivum esse potest?) [*](141 λιβηθριὰσ L, quod revocavi, πιμπληϊὰς l in marg. et v (πιμπλήϊας f). Tzetzes Chil. VI vs. 945 seqq. ὄρος καὶ τὸ Λει- βήθριόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ πόλις, τῆς γῆς Θρᾳκῶν τῶν Ὀδρυσ- σῶν, ὧν ὁ Ὀρφεύς ὑπῆρχεν. γράφει γὰρ οὕτως ὁ ἀνὴρ ἐν τοῖς αὐτοῦ βιβλίοις | ‘νῦν δ᾿ ἄγε μοι κούρη Λειβηθριῒς (sic) ἔν- νεπε Μοῦσα’. idem in scholl. ad Lycophr, vs. 275 Πίμπλεια δὲ πόλις καὶ κρήνη καὶ ὄρος Μακεδονίας, ὡς μέμνηται Καλλί- μαχος . . . καὶ Ὀρφεὺς ‘νύν δ᾿ ἄγε μοι κούρη Πιμπληιὰς ἔν- νεπε Μοῦσα’. et sd vs. 410 Λείβηθρα καὶ Λειβηθρία πόλις Μακεδονίας, ὅθεν ἦν Ὀρφεύς, ὥς φησιν αὐτὸς νῦν δʼ ἄγε μοι κούρη Λειβηθριὰς ἔννεπε Μοῦσα’. et in Exeges. Il. p. 30 10 Herm. (763, 5 Bachm.) τοῦτο δὲ Ὀρφεύς σαφέστερον παρα- δείκνυσι· Λειβήθριος γὰρ ὤν φησι νύν δʼ ἄγε μοι κούρη Λει- βηθριὰς ἔννεπε Μοῦσα’, τὴν ἰδίαν γνῶσιν πάντως σημαίνων. et p. 50, 14 (775, 38 Bachm.) φησὶ γὰρ ἐκεῖνος (sc. Orpheus) Λειβήθριος ὢν ‘νῦν δʼ ἄγε μοι κούρη Κωνσταντιὰς ἔννεπε Μοῦσα’. cfr. Wesseling. p. 137. Hermann. Orph. p. 499. Lo- beck. Aglaoph. p. 422 (qui Λειβηθριὰ reponendum iudicabat pro Κωνσταντιάς, ‘quod e Maximi carmine [?] huc transfluxit; nam tantus certe Tzetzae stupor non fait, ut Orpheum pro constantinopolitano haberet’). Mullach. Fragm. philos. Gr. I p. 185. — 144 δωδεκάτοῖσ sic L, δωδεκάτοις f. — ἐνὶ Lf. — ‘Fuit qui coniiceret πολυκλαύτου’ g, sed πολυτλήτου βιότοιο in exitu versus legitur etiam apud Quintum XIII 477. — 145 ἀστράσιν gk. — 147 ἀρήμενος Lu. —)

ἢν δὲ κατʼ εὐκεράοιο Βοὸς μετανισσομένη που ἰνδαλθῇ κερόεσσα, τότʼ αὖ μέγα θαρσαλέος τοι αὐδήσω πτοιητὸν ἐπʼ ἀνέρι πορσύνουσαν ἦτορ καὶ πραπίδων ἑτερήρεα δύσφορον ὁρμὴν πλαζομένοιο νόοιο, πότμον γε μὲν οὔτι φέρουσαν νοῦσον, ἔχειν δʼ ὠκεῖαν ἀκεσφορίην ἐρατεινήν. εἰ δέ τι δειρῆς ἐντὸς ἔχοις ὀλοφώιον ἄλγος, ᾗχί τε σύριγγες σφάγιαι βροτὸν ἀμφὶς ἔχουσι, φράζεσθαί σʼ ἐπέοικε συνάγχης λοίγιον ἄχθος. μὴ μὲν δὴ πρώτῳ ἐνὶ ἤματι τῷδε λεχωὶς ἀμβλώοι, ῥιγηλὸν ὀπαζομένη κακὸν οἶτον· [*](suprascripto ε corr. l. — 160 μὲν Lv, quod post δὲ (et post μὲν vs. 158) ferri non potest, quare scripsi κεν. — 161 φυγών Lfg, φυγοῦσʼ k ex em. Wesselingii p. 338. — 162 μέτʼ ἀνεισο- μένησ L (in quo subsequitur rasura unius litterae) f, μετανισ- σομένης Iacobs. ad AG. IX 384, 13, μετανεισσομένη I. G. Schnei- der ad Nicand. Alexiph. p. 150, μετανισσομένη gk ex em. Wes- selingii l. l. — που L, σοι suprascr. l. — 163 Incipit fol. 3r L. — μάλα θαρσαλέως σοι Wesseling. l. l. — 164 αὐδήσω πτοίητον L, γ super δ et spiritum lenem super ω scripsit l, αὐγῆς ὠπτοίητον f cum nota ‘leg. αὐδῆς ἀπτοίητον’, αὐδήσω τοιοῦ- τον Wesseling. l. l., αὐδήσω πτοιητὸν gk cum Dorvillio p. 662 et I. G. Schneidero l. l. — 165 ετερηρεα L, ex quo ἑτέρηῥέα fecit l, ἑτέρη ῥέα f, quod in nota ipse emendavit ex Hesychio, ἑταρείᾳ Dorvill. p. 662. — 166 γέ μεν (et I. G. Schneider l. l), γέ μιν f, em. Dorvill. l. l. — 167 ἔχει L (idem habet Dorvill. l. l.), ν addidit l, ἔχειν v. cfr. 586. — δωκειαν L, δωκεῖαν f, corr, Wesseling. p. 338. — 168 ἔχοι Lf, corr. g. — 169 ἧχι τε L, ἦχι τε f, ἦχι τε h, ᾗχι τε g. — βροτῶν L, βρο- τὸν v. — ἔχουσιν Lv. — 170 συνάγχης Lfgdk*, ‘συνάγχη et κυνάγχη permixta’ Dorvill. p. 662, κυνάγχης k. — 172 ὀπαζο- μένη Lfg, ἐπαζομένη h, ‘substitueram ἐπαξομένη’ g, sed quo modo mulier subiectum manere possit, non perspicio. scriben- Maximus et Ammon)

μὴ μὲν δὴ Διδύμοισιν ἐπιθρώσκουσα Σελήνη ἰξύος ἄλγος ἄγοι, μηδʼ ὤμοισιν κακότητα ἢ πάρεσιν μελέεσσι φέροι· δύστλητα γὰρ ἔσται κήδεα, καὶ δʼ ἂν ἀκεσφορίην ἀνεμώλιον ἔλποι. ἢν δέ τις ἄλλη νοῦσος ἐπιρρέπῃ, εἰ μὲν ἐν ἠοῖ πρώτῃ κλινοπετῆ τεύχοι βροτόν, ἐς χρόνον ἄξει ἴησιν, δηρὸν δʼ ἂν ἐνὶ λεχέεσσι κλιθείη, τηκόμενος δυερῇσι πανημαδὸν ἐλπωρῇσιν· εἰ δʼ ἀρχὴ καμάτοιο πέλοι ἐνὶ δευτέρῃ ἠοῖ, ἦ τʼ ἂν ὅγʼ ὠκείῃσιν ὑπʼ ἀρτεμίῃσιν ἔχοιτο, ἤματʼ ἐπὶ τρία μοῦνον ἐνὶ λέκτροισι μογήσας. ἢν δὲ γυνὴ τῆμόσδε φέρουσ᾿ ὑπομήτριον υἷα ἀμβλώσῃ, ξυνήν κεν ἐς Ἄιδα παιδὶ κέλευθον στέλλοιτʼ, εἰ μή τίς μιν ἐρύσσεται ἤπιος ἀστὴρ ἀγλαοφεγγέα δῖαν ἐσαθρήσας κερόεσσαν.

πρηΰτατος δὲ πέλει κάματος βροτῷ αὐδήεντι, εἴ κεν συμφορέηται ἀγαυὴ Θειαντίνη [*](dum erat ὀπαζομένῳ, referendum ad diem fatalem’ k. consulto nihil mutavi coll. 242 et 245. — 173 πέλει L, ‘quod non est cur mutetur’ d probante k*, πέλοι v. — 174 ἀΐξῃσιν Lv. — 176 μὴ δʼ atque item 284. cfr. ad vs. 195. — 179 ἐπιβρέμπει μὲν Lf, ἐπιβρίθει μὲν vel ἐπιχρίμπτει μὲν Dorvill. p. 662, ἐπι- βρέμῃ εἰ μὲν gk, fortasse ἐπιδράμῃ εἰ μὲν. cf. 195’ k. emendavi ἐπιρρέπῃ εἰ μὲν coll. Oppian. Hal. II 520, al. — 180 κλεινοπετῆ L. — 184 ὅγ᾿ om. h. — ὠκοιησιν L, ὠκοίῃσιν (‘domibus’) f, corr. Wesseling. p. 338 et Iacobs ad AG. IX 644, 10. — ὑπο L, apostrophum addidit l. — ἀρτεμίῃσι f. — 186 υἱὰ L, υἱέα f, υἱέα g (v. Lobeck. Patholog. elem. II p. 86 et 165), υἷα k. — 187 ἅϊδα L, ἀΐδα f. — 191 συμφορέοιτο Witting. l. l. p. 49. male. — ἀγαυη _(ἀγαυῆι corr. l) θειαντίνι L, ἀγαυῇ Θειαντῖνι f, sed em. in nota. —)

ναὶ μὴν ἠυγένειον ἐπιστείχουσα Λέοντα εἴη τοι πρηεῖα καὶ ἤπιος· οὔτι γὰρ ἐσθλὸν ἄρξασθαι τῆμόσδε δυσηλεγέος καμάτοιο· οὐ γάρ κεν προφύγοισθα κακὸν φλογερῶν ὀδυνάων, εἰ μὴ γαστέρος ὦκα βάλοις ἄπο λύματα πάντα. οὐ μὲν δὴ κυέουσαν, ὅτʼ ἀμβλώσειε, γυναῖκα ῥεῖά κεν οὐδʼ αὐτὴ Παιηονὶς ἰήσαιτο Ἠπιόνη χείρεσσιν ἀκεσφορίην ἐπάγουσα.

εἰ δʼ ἄρα συμφορέοιτο Δίκῃ πανδῖα Σελήνη, δηρὸν ἀμυδρὴ νοῦσος ἐφημερίοις κε πέλοιτο ἀνθρώποις· πότμον δʼ ὑπαλεύεται, ὅς κεν ἐν ἠοῖ ἄρξηται κείνῃ μογέειν εὐήρεα γυῖα. μοῦνον μὴ στομάχοιο κακηπελίῃ βαρύθοιτο ἢ πλευρῆς· οὐ γάρ τι φέρει λαιψήρʼ ὑγίειαν. μηδέ τις αἵματος ἀνδρὶ ῥοὴ τῆμόσδε πέλοιτο, μηδέ τε θηλυτέρῃσιν ἐφανδάνοι ἀμβλώεσθαι τηνίκα, λοιγὸν ἄγει γὰρ ἀνάρσιον· εἰ δὲ τύχῃσιν ὠδῖνα ζωοῖσιν ἐπὶ βρεφέεσσι λύεσθαι, ἦ τʼ ἂν ἐλαφρίσσαιτο πόνον στυγερῶν ὀδυνάων Ἀστραίη κούρη σταχυηφόρος ἠπιόδωρος.

δείδιθι Χηλάων ἐνὶ τείρεσι χρυσοέθειραν Μήνην, μηδέ τε νούσῳ ὑπʼ ἀργαλέῃ μεμογηκώς κλινοπετὴς γίνοιο· φέρει δʼ ὀλοφώιον ἄστρον δοιῶν μοιράων ἑτέρην βροτῷ ἀλγινόεντι, λαιψηρὴν ὑγίειαν ἢ αἰνότλητον ἀνίην, [*](209 καὶ L, κε v. — 211 μογέειν L, μογέων v. — γυϊα (ϊ in ras.) L, circumflexum add. l. — 212 στοχοιο L, μά suprascr. l, στομαχοῖο f. — κακηπελίη L, prior η accentum gravem super- imposuit l, κακὴ πελίη f, quod corr. Dorvill. p. 674 et Toup. Emend. in Suid. t. II p. 525 not. — 213 φέρει Lf, φέροι gk. — λαιψηρὰν ὑγείην Lfg, λαιψήρʼ ἂν ὑγείην nos, quamquam forma displicet: haud scio an λαιψήρ᾿ ὑγίειαν scripserit. cf. v. 224’ k, posterius probavit d. neque hoc loco metrum fert ὑγείην neque altero 224 ὑγίην. — 215 μὴ δέ τι L, μηδέ τι v, scripsi μηδέ τε coll. 221 238 et 65 571 576 et 551. — Post ἀμβλώεσθαι interpungunt hgk (cf. Hermann. Orph. p 826), sed potius post τηνίκα distinctionem esse ponendam iam vidit anon. Hal. p. 828. — 217 ζώιοισιν L, ζώοισιν fg, ζωοῖσιν k. — 218 ἤτʼ Lf. — ἐλαφρίσαιτο Lf. — 219 ἀστραίη L, supra postre- mam litteram scripsit ου l. — κούρησ L. — 221 νούσω L, ι adscr. l. — ἀργαλέϊ L. — 222 γεινοιο L, ί suprascr. l. — 224 ὑγίην ἠ L, ἡγίην ἢ fg, ὑγείην ἢ h, ὑγίειαν ἢ k. —)

ὀκταπόδην δʼ ἐπὶ θῆρα φανεῖσʼ εὐῶπις ἄνασσα Σκορπίον, ἐν πρώτῃ μὲν ἐναίσιμος ἠριγενείῃ· εἰ δέ γε δεύτερον ἦμαρ ἄγοι, κίνδυνον ἰάψει.

Τοξευτῆρι δʼ ἐλαφρῷ ὁμοδρομέουσα Σελήνη μειότερον θήσει κάματον βροτῷ, ὦκα δὲ καλὴν ἀρτεμίην ὀπάσειε φίλην εὐήρεσι γυίοις.

αὕτως δʼ Αἰγοκερῆα διαστείχουσα φερίστη, ὠκείην γυίοισιν ἄγουσ᾿ ἐπιτάρροθον ἀλκήν. μὴ μὲν ἔοι τῆμόσδε περὶ πλευρῇσι μογῆσαι ἀνέρι, μηδέ τε λῦμαρ ἐν ἰσχίῳ ἐμπελάσειε· δηρὸν γὰρ βροτὸν ἄνδρα κακηπελίη δαμάσειεν. εἰ δὲ γυνὴ μογερῶν γυίων βρέφος ἠλιτόμηνον ἔνδοθεν ἐκπροβάλῃσιν ὑφʼ αἱματόεντι μιασμῷ, ἤματι μὲν προτέρῳ παῦρον πόνον ἐγγυαλίξει, ἔμπης δʼ ἠελίου κεχαρήσεται ἀκτίνεσσι, δηρὸν ὁρῶσα φάος τερψιμβρότου ἠελίοιο· δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ κακώτερον ἄλγος ὀπάσσει.

Ὑδροχόον δʼ ἐφέπουσα φαεσφόρος αἰγλήεσσα ἄλλας μὲν νούσους ἰήσεται· εἰ δέ κε κρείσσων χρειὼ ἀναγκαίη σε βιήσεται αἰνὰ παθόντα ἀργαλέου ὑδέροιο, τότʼ αὖ κακότητα φράσασθαι δύστλητον· τοίην γὰρ ἐπὶ στυγερὴν ἄγει ἄτην. ἠοῖ δὲ πρώτῃ χαλεπὴ πέλει, εὖτε γυναικὶ ἄμβλωσις γίνηται ὀιζυροῖο τόκοιο· εἰ δʼ ἄρα δεύτερον ἦμαρ ἄγοι φαεσίμβροτος αἴγλη, μειότερον τελέσειε πόνον λῆξίν τʼ ὀδυνάων.

Ἰχθύσι δʼ εἰαρινοῖσι παλίγκοτα πήματα φεύγει ῥηιδίως, εἴ πέρ τε νόσῳ δέμας ἀλγυνθείη· εἰ δέ τε νειαίρης γαστρὸς λύσις ἀντήσειεν ἢ νεύρων, τάτε φωτὶ ποδῶν ὑποέκλασεν ἄρθρα, οὐκ ἂν ῥηιδίως μιν ἀπήμονα πορσύνειας.

χρὴ δέ σʼ ἐπίφρονα μῆτιν ἐνὶ στέρνοισιν ἔχοντα ἴδμεναι, οὕνεκα δῖα Σεληναίη κλυτόπωλος, εἰ μὲν συμφορέηται ἐνηέσιν ἄστρασι καλοῖς, εὐδερκεῖ Φαέθοντι ἢ εὐσκόπῳ Ἑρμάωνι ἠὲ Πάφου μεδεούσῃ ἀγαυῇ Κυπρογενείῃ, [*](246 φαεσφόροσ L, signum ὑφέν infra pinxit l. — 250 τοίην Lkd, τοιὴ f, τοίη g cum nota ‘malim τοίηνʼ, τοίῳ Hermann. Orph. p. 715. — στυγερὴν revocavi ex L, μ supra τ scripsit l, μογερὴν fg, σμυγερὴν k ex coniectura Hermanni l l.; ‘utrum στυγερὴν an σμυγερὴν poetae sit, vix decernere audeam. στυ- γερῇ ἐναλίγκιοι Ἄτῃ in epigrammate Homerico ad nautas legi- tur; sed alterum est vocabulum Apollonianum’ k*. certe σμυ- γερὴν est mera coniectura. — 255 παλίνκοτα Lf, corr. h. — 256 ῥηδίως f. — εἴ πέρ τε L, εἴπερ τε v. — 258 ‘Insolens forma ὑποέκλασεν, pro qua toties apud alios ὑπέκλασεν legitur. sed mutandi impetum refrenat ὑποέτρεσαν Nicand. Ther. 86’ k. cfr Hom. Il. Ψ 602 ὑποείξομαι, al. — 261 κλυτοπόλοσ L, κλυ- τοπῶλος f. — 262 ἄστρασιν L, ἀστράσι v. — 264 In margine σημείωσαι δὴ τί λέγεται ἡ Ἀφροδίτη (hanc vocem siglo astro- logico expressit) Παφείη sic l. —)

Νῦν δʼ ἄγε μοι κατάλεξον, ἐύθρονε πότνια Μοῦσα, πῶς κεν ἄνευ λοιγοῖο τομεὺς ἐπὶ φωτὶ σίδηρος [*](265 λύσιν Lgk et Dorvill. p. 666, χύσιν f. — 266 αι . . τῶσαι (post αι duae litterae erasae) L, ἀιστῶσαι corr. l, ἀϊστῶσαι v. — 267 ὁμοδρομέη L, ὁμοδρομέῃ v, ὁμοδρομέοι corr. Witting. p. 49 ‘versus 589 auctoritate nisus’. — κοροέσση L. — 268 Tzetzes in Exeges. in Il. p. 28, 25 Herm. (762, 9 Bachm.) καὶ οἱ ἐν Διὸς ἀστέρος μοίρᾳ τεχθέντες βασιλικὰς ἢ ἡγεμονικὰς κληροῦνται γενέσεις, εἰ μὴ κακοποιὸς ἀστὴρ μαρτυρεῖ ‘ἢ Φαίνων δύστλητος ἢ Ἄρης ἐγρεκυδοιμος’. hunc versum Orphei esse coniecit Lobeckius Aglaoph. p. 424. non accedo. — ἐγρεκύδοιμος Lgk, εἰρεκύδοιμος f, quod corr. Dorvill. p. 674 — 269 τελέει ex L restitui coll. vs. 265, τελέσει v. — 271 in θειαντίνη litterae τι in ras. L, θειαντίνη corr. l. — 273 ἀμβλώσεισ, sed α in ras. L. — 274 συ μοι L, σύ μοι corr. l, σὺ μὴ fg, σύ μοι kd. 276 καταλέξον L. — 277 ανεὐ λοιγοιο L, ἂνεὐ λοίγοιο corr. l, ἂν ἐν λοίγοιο f, ἂν ἐν λοιγοῖσι Dorvill. p. 674 (κεν ἂν Hermannus quoque probabat, v. eum ad Orph. Lith vs. 247), ἄνευ λοιγοῖο gk. — ἐπὶ ανδρα L, ἐπὶ ἄνδρα lfg, ἐπὶ ἀνδρὶ Dorvill. l. l., ἐπὶ φωτὶ k ex em. Hermanni Orph. p. 749. cfr. 299 et 379. —)

εἰ μὲν ἀπʼ Ὡκεανοῖο νέον προφάῃσιν ἀγαυὴ Πληιὰς εἰαρόεσσ᾿, ἢ καὶ πανδῖα Σελήνη Ταύρῳ ἐνιδρομέουσα κατʼ οὐρανὸν ἰνδάλληται, ἠὲ καὶ ὑγροφόροιο κατʼ Αἰγοκερῆος ὁδεύοι, φείδεό μοι χάλυβος, μηδʼ ἐς χέρα τῆμος ἵκοιτο ἀκμὴ παμφαίνοντος ἐυσμήκτοιο σιδήρου, μηδὲ τάμοι χρόα φωτός, ἐπεὶ μογεροῖσιν ἰάψει ὦκα πόνοις, μηδʼ αὖτις ἀναβλήδην γε τάμοιο.

αὔτως δʼ ἢν φορέηται ἐπʼ ἄστρασιν Ἰκαριώνης παρθένου, ἡσυχίην ἀγέμεν, καὶ λώιον εἴη.

μὴ μὲν δὴ κελάδοντος ἀπʼ Ὠκεανοῖο φέροιτο Ἀστραίη κούρη σταχυηφόρος· ἦ γὰρ ἀνίας τεύξει τεμνομένοισι καὶ ἄλγεα δακρυόεντα.

ὥς δʼ αὕτως τροπικοῖσιν ἐν εἰδώλοις ἀλέασθαι πανδῖον στείχουσαν, ἐπεὶ πολὺ βέλτερον ἔσται ἀτρεμίην ἐχέμεν, μηδʼ ἐν συνόδοισιν ἐούσης θηγαλέῳ γε τάμοιο δέμας μορόεντι σιδήρῳ.

αὕτως δʼ οὖ διχόμηνον ἀλεύεσθαι ἐπέοικε.

φράζεσθαι δʼ, εἴ κεν στυγερῷ Πυρόεντι συνείη, μὴ θαμάκις χρειώ σε τομῆς ἐπὶ φωτὶ λάβῃσιν.

ὣς δʼ αὕτως τοῖς ἐστιν Ἄρης ἐνὶ δεικήλοισιν ὡρονομῶν, πολλῇ μὲν ἐφημερίους κακότητι βλάψει, εἴ κεν ἀκμὴν χαλυβηίδα σώματος ἄγχι δέξωνται, καὶ δʼ ἄν κε καὶ αἵματος ἄσχετον ὁρμὴν [*](288 ἀστράσιν κ. — 289 καὶ Lfg, πολύ vel simile quid volebat anon. Hal. p. 828. ‘particula insolenti loco posita. scripsi πολὺ ex 120 294 et 447, haud veritus ne quis male acutus commate post ἀγέμεν fixo, eum infintivum pro imperativo habeat, cui per copulam καί novum addatur membrumʼ k. lenius esset τοι (cfr. 58 201 441 597), attamen praeferendum quod k reiecit. vide ad vs. 471. καὶ non insolentius dictum quam 447 et 486. — 290 κελαδόντοσ L. — 291 ἀνειασ L, ί suprascr. l. — 294 στείχουσαν, sed ει ex ι corr. L. — ἐπὶ Lf, ἐπεὶ gk ex em. Dorvillii p. 659 et Spitzneri de vers. her. p. 45. — 296 γε Lfg. σὺ κ, sed cfr. 287. — πυρόεντι Lfg, ‘set candente ferro, quemadmodum voluit interpres, ubi tandem secantur venae? hinc μορόεντι dedi, vocem Nicandream. corruptio orta ex vs. 298ʼ k. — 297 δʼ ἄν f. — ἐπέοικεν Lυ. — 298 εἴκεν L, spiri- tum lenem add. l, εἶκεν f, corr. Dorvill. p. 669. — 299 μήθ’ αμάκισ L, μήθʼ ἁμάκις f (ἀμ. h), corr. Dorvill. l. l. — 301 πολλοὺς μὲν Lfg, πολλούς κεν anon. Hal. p. 828, πολλῇ μὲν k. — 302 βλάψει’ anon. Hal. l. l. — 303 δέξονται h (non f). —)

εἰ δὲ Κρόνῳ συνίῃσι φαεσφόρος ἀργέτα Μήνη, καί τε τομὴν ἐπάγῃσιν ἀνὴρ Παιῶνι μεμηλώς, δηρὸν μοχθήσειε, τέλος δʼ ἀναδέξεται αἰνόν, καί τε δυσαχθέα νοῦσον ἐπʼ ἀνέρι τῷδʼ ὀπάσειεν.

εἰ δέ τʼ ἄνευ καμάτοιο καὶ αἰνοτλήτου ἀνίης βούλεαι ἐντύνασθαι ἀοσσητῆρα σίδηρον, Μήνην αὐγάζοιο σὺν αἰγιόχῳ Κρονίωνι ἠὲ Διωναίῃ, καί τʼ εἰ φάος ἐλλιπὲς εἴη λῆγον ἀπὸ διχομήνου ἐπʼ εἰκάδι καὶ δʼ ἔτι πρόσσω πλὴν συνόδου· λῷον γὰρ ἀκεσφορίην ἀνύσαιο, ἢν ἀλέῃ συνόδοισι μεμηλότα φάεα Μήνης.

ὣς δʼ αὔτως συνιόντες ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων Φωσφόρος ἢ Φαέθων τελέουσʼ εὐήρεα τμῆσιν.

αὕτως δʼ, εἰ φλέβα κεῖραι ὑφʼ αἵματι πεπληθυῖαν ἱμείρεις, ταύτῃσιν ἐφημοσύναις πεπίθοιο.

Εἰ δʼ ἄρα καὶ δμώων ὀλοφώια ἔργα πύθοιο, [*](304 ἅδην L. — ἐπʼ Lfg, ὑπʼ k ex Gerhardii coniectura — 306 καίγε Lf, corr. g. — παίωνι L, Παιῶνι υ. vide Lentzii Herod. l p. 21, 13 not. — 307 μοχθήσειεν Lf. — 312 καὶ εἰ Lfg, εἰ καὶ coni. Gerhard. Lect. Apoll. p.160, ‘sed scribendum fuisse καὶ δʼ εἰ membrorum cohaerentia docere poteratʼ k, καί τʼ εἰ ego. — ἐλλειπὲς L. — 313 ἀπὸ διχομήνου: cfr. Hermann. Orph.p.715. — 314 λῶιον L, λώιον υ. — ἀκεστορίην Lυ, scripsi ἀκεσφορίην coll. 167 178 207. — 315 συνόδοιο Lfg, συνόδοισι k. — μεμυκότα Lυ (‘silentia lumina lunaeʼ Dorvill. p. 652), correxi μεμηλότα. cfr. vs. 429 et 306 (48 381). Κoechly. ad Quint. Sm. IV 500 et Nauck. in Mélanges Gréco-Romains lV 1 p. 162 sq. — 318 πεπληθεῖαν (quod corr. Dorvill. p. 342). — 319 ἐφημοσύνησ Lf, ἐφημοσύνῃς g, ἐφημοσύναις k ex coni. Fabricii. 320 Post ὁλοφώια ras. L. —)

ἢν μὲν ἔῃ πανδῖα μετʼ εὐπόκου Ἀρνειοῖο, ὦκά μιν εἰσανάγοιο· τάχʼ ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἵκοιτο δεσπόσυνον ποτὶ δῶμʼ ὑποδείελος, ἠύτε τις φώρ, παλλόμενος κραδίην ὑπὸ δείματι, καὶ δέ κεν ὦπας ταρβαλέοις δακρύοισι πεφυρμένος ἰνδάλλοιτο.

ἢν δέ γε Ταῦρον ἔχῃσι παλίμφοιτος κερόεσσα, ἀνέρος ἀφνειοῦ ἐνὶ δώμασιν ἠλασκάζων δμὼς ὀλοὸς κρύπτοιτο· μόλις δὲ καὶ εἰς ἑὸν οἶκον σπουδῇ ἀναγκαίῃ μιν ἄναξ ὑποδέξεται αὖτις, ὀτλήσας μάλα πολλὰ καὶ ἐν πραπίδεσσι μογήσας.

ἢν δʼ ἐν Ἀμυκλαίοισιν ἴδῃς κεραῶπα Σελήνην ἠιθέοις, ταχέως μιν ἑὸν δόμον εἰσανάγοιο· ἢ δʼ ἄρʼ ἀλεύηται πέντʼ ἤματα κρυπταδίῃ τε [*](321 οίτε L, spiritum asperum add. l, οἵτε fg, οἵ ῥά θʼ k ex coni. Hermanni Orph. p. 749, scripsi οἵτε γʼ coll. 416. — ἐνιμ- μεγάροισιν Lf (cfr. Dorvill p. 649). — 323 δρησταὶ Lυ. — λείποντες, sed ει ex ι corr L. — 324 ἐφέστιον Lfg, ἐφεστίου k ex em. Dorvillii p. 657. — 325 Incipit fol. 5 L. — ἑρκείου· οὐ Lf, ἑρκίου, οὐ g, Ἑρκείου k ex em. Dorvillii l. l. (idem in- venit g). — 326 τοιῶν L. — 327 εὐσκόπου Lfg, εὐπόκου k ex em. Lobeckii Paralip. gr. Gr. p. 330 not. — ἀρνιοῖο L. — 328 ἐξανάγοιο Lf, corr. g coll. 338. — ἂν δέ κεν (coll. vs. 303) reponendum censebat Hermann ad Orph. Lith. vs. 247, sed cfr. 384. — 329 ὑπὸ δείλεοο Lf, corr. Dorvill. p. 662. — φώρ, sed post φ ras. L. — 330 κενπασ L, ω et circumflexum su- prascr. l. — 332 παλέμφοιτος f. — 334 δμῶσ Lf. — δέ κεν Lfg, δὲ καὶ k. — 336 πραπήδεσσι L. — 337 ἴδοισ Lf, corr. g (improbante anon. Ien. p. 252). — κεράωπα Lυ. — 339 κρυπτὰ)

εἰ δέ γε Καρκίνον οἶκον ἑὸν βασίλεια Σελήνη οἰχνεύοι, τέτμοις κεν ἐν ἱερῷ ἄίσει δμῶα, ἠὲ καὶ ἐν τεμένει κρυφίην ποιεύμενον αὖλιν, δευτέρῃ εἰν ἠοῖ· θεόθεν δʼ ἱκέτην ἀνάγοιο ὀρθῇσιν χαίτῃσι πεφρικότα βαμβαίνοντα.

ἤν δὲ Νεμειήταο πέλῃ κατὰ μέτρα Λέοντος, εἰ μὲν ἐπὶ πρώτῃ ἠοῖ δρόμον ἐντύνειε, λήσεται, οὐδέ μιν αὖτις ἐφʼ ἑστίῃ οἷο ἄνακτος ἀθρήσαις θεράποντα φυγόπτολιν· εἰ δέ γʼ ἐν ἠοῖ δευτατίῃ αἴροιτο φυγήν, οὐ πάντα τελέσσει δρησμοσύνης· εὕροις δʼ ἂν ἐνὶ μεγάροισί μιν ἀνδρὸς ἀφνειοῦ, γαίοντος ἀγηνορίῃσι νόοιο· [*](δίητε L, κρυπταδίητε f. — 340 λανθάνοι Lf, corr. g (impro- bante anon. len. p. 252). — 341 καρκίνον Ld, quod e con- iectura dedit k (‘ipse Cancer enim est Lunae domus, ut Leo Solisʼ), καρκίνου fg. — ‘Scripserat fortasse εἰ δέ γε (subaud. ἀλεύηται), καρκίνου οἶκον ἐὰν β. Σ. ἰχνεύῃʼ g. — 342 οἰχνεύηι L, οἰχνεύῃ fgdk*, ἰχνεύῃ k e coni. Gerhardii, ἰχνεύοι Witting. p. 49, οἰχνεύοι ego. cfr. 231 et 349. — 344 δʼ ἱκέτην δʼ f. — 345 χαίτηισιν Lf. — 346 καταάστρα L, κατὰ ἄστρα l (in marg. νεμειήτης l) et fg. ‘hunc versum accessione interpretationis corruptum puto, poetam autem κατὰ δῶμα vel οἴκοισι vel aliud simile nomen posuisseʼ Hermnann. Orph. p. 749. κατὰ μέτρα k. cfr. 56. — 347 η L, ἡ corr. l, ἡ f, ‘εί pro ἢ legendum viderat Fr. Spitznerus de product. sylla b. p. 39 et de versu heroico p. 46ʼ g. idem G. Hermannus invenerat Opusc. l p. 283 et IV p. 362). — ἐντύνειεν Lυ. — 348 ἐφεστίοισιν Lf, ἐφέστιον οἷο ex versu 363 corr. Hermannus et Spitzner ll. ll., ἐφʼ ἑστίῃσιν g, ἐφ’ ἑστίῃ οἷο k cum Dorvillio p. 657 coll. Theocr. ld. XXII 205 οὐ μὰν οὐδὲ τὸν ἄλλον ἐφ’ εστίῃ εἶδε πατρῴῃ. — 349 ἀρθρήσαισ L, ἄρθρήσας f, ἀρθρήσας h, ἀθρήσαις gk ex em. Dorvillii l. l. et Spitzneri l. l.; ‘fortasse scribendum erat ἀθρήσειςʼ g. idem iam Hermann. ll. ll. proposuerat. — εἰ δέ κʼ Hermann. Opusc. lV p. 362. — ἐπʼ ἠοῖ idem Opusc. l p. 283. — 351 δρησμοσύνην sic id. ib. — ἐνὶμμεγάροισι L, sed accentum gravem pinxit l. — 352 ναίοντος fg, vertitur, quasi ναίοντα legeretur, forte recteʼ Dorvill. l. l., γαίοντος [sic L])

εἰ δὲ Σεληναίης ἐνὶ Παρθένῳ οἰχνευούσης λείποι οἶκον ἄνακτος, ἕλοις κέ μιν ἐν πολέεσσιν ἤμασι· δηθύνει γὰρ ἀπόκρυφος, εἴ κʼ ἐνὶ τῷδε δεικήλῳ Μήνης εὐφεγγέος αἰθροπολεύσης φύξιμον ἦμαρ ἕλῃσι, καὶ ἐν θαλεροῖσι πετήλοις πεπτηὼς ἀλέηται ἑὸν δηναιὸν ἄνακτα.

Χηλῇσιν δʼ εἴ κεν σὺ Σεληναίην ἐσαθρήσαις, θαρσαλέος δρήστην προτιόσσεο· δὴ γὰρ ἄνεισιν αὐτόματος, σκήψει δὲ καὶ αἱμυλίοισι λόγοισι πρηυνέει θυμὸν δυσπέμφελον οἷο ἄνακτος.

ἢν δὲ Σκορπιόεν δέμας ἴσχῃ δῖα Σελήνη, ἦ τʼ ἂν ἔοι θεράπων ἐν ἀνακτόρῳ ἢ τεμένεσσι κρυπτόμενος· καὶ δʼ ἄν κεν ἑκών οἶκόνδε νέοιτο.

εἰ δʼ ἄρα Τοξευτῆρα διοιχνεύοι κερόεσσα, ἢν μὲν ἐνὶ πρώτοις πέντʼ ἤμασιν αἰσυλοεργὸν δμῶ᾿ ἀνάγῃ, δοίη κε δίκην δρησμοῖο ταχεῖαν· ἢν δʼ ἄρ᾿ ὑπερβάλλῃ πέντʼ ἤματα, δηρὸν ἂν αὔτως πλάζοιτʼ, οὐδέ μιν ὦκα κιχήσεαι, ἀλλὰ χρόνοιο πολλοῦ μεσσάτιον τελέει δρόμον ἠλασκάζων.

ἢν δʼ ἄρʼ ἐν Αἰγόκερῳ φεύγῃ δμώς, οἷο ἄνακτος ἐν ξείνῃ ληφθεὶς ἄγεται ποτὶ δώματα θᾶσσον.

Ὑδροχόῳ δʼ εἴ κεν κεραὴν εὐῶπιν ἀθρήσαις νισσομένην, ὅτε δρῆστιν ἐπεντύνῃσι κέλευθον λαιδρὸς ἀνήρ, τότʼ ἄνακτος ἑοῦ πάτρην ἀπολείπων ἐν πόλει ὀθνείῃ βίον ἄρνυται, οὐδʼ ἐπὶ δηρὸν λήσεται, ἀλλά μιν ὦκα τέτμοις ἐπὶ φωτὶ κυροῦντα, ὃς δήμου θεράπων κοινὸς πέλει, ἠὲ φερόπλῳ [*](367 διϊχνεύοι, sed post δι una littera (certe ο) erasa L, διϊχνεύοι v, διοιχνεύοι dk*. — 369 δμῶαναγη L, δμῶἀνάγη corr. l, δμῶ ἂν ἄγῃ f, ‘forte δμῶʼ ἀνάγῃ᾿ Dorvill. p. 662, δμῶ ἀνάγῃς gk, sufficit δμῶʼ ἀνάγῃ. cfr. vs. 581. — τε Lf, κε gk. — 370 ἠν δ᾿ ἂν L, εἰν δʼ ἂν f, εἰ δʼ ἂν hgk cum Dorvillio p. 669, qui addit ubi potes etiam ἢν δʼ ἂνʼ. at neque εἰ ἂν neque ἢν ἂν nostro placuit. itaque scripsi ἢν δʼ ἄρʼ cum k (cfr. 72 339 373), sed nescio an propter ὑπερβάλλοι praeferendum sit εἰ δʼ ἄρʼ coll. 25 131 208 253 320 367 509 544. — ὑπερβάλλοι Lv, ὑπερβάλλῃ k*. — αὕτως Lv. — 371 κιχήσεται L, κιχήσεαι v. — 372 χρόνον Lfg. ‘Dorvill. p. 657 interpunctione post πολλοῦ po- sita, uL χρόνοιο πολλοῦ oppositio esset adverbii ὦκα, locum sanari putabat assentiente anon. Hal. p. 828]. frustra’ k, qui μέτρον scripsit. restitui δρόμον. cfr vs. 30 et 347. — 373 φυγη L, φύγηι corr. l, φυγῇ f, φεύγῃ gk cum Dorvillio p. 663. ‘poterat etiam scribi αἰγοκερῆι’ g. — 374 ληφεὶς f. — 375 ὑδροχόωι δʼ, sed prius ο in ras. L, Ὑδροχόῳ (sine δ᾿) fg, desideratur δʼ post ὑδροχόῳ᾿ g, Ὑδροχόῳ δ k. — 376 νεισομένην Lf, νισσο- μένην gk. — δρήστησ L, δρῆστις f, δρῆστιν gk cum Ruhnkenio Epist. crit. I (Lips. 1827) p. 143 et Dorvillio p. 662. — ἐπ᾿ ἐν- τυνῃσι habet Ruhnken. l. l. et coni. Dorvill. l. l. — 378 οὔτ᾿ Lf, οὐδʼ gk. — 379 τέτμοι Lf, corr. Dorvill. l. l. —)

εἰ δʼ ἄρʼ ἐν εἰαρινοῖσι φαεινομένη φορέηται Ἰχθύσιν, ἠοῖ μὲν προτέρῃ κίνδυνον ἰάψει δρήστῃ ἀταρτηρῷ, τάχα δʼ ἂν καὶ ὀλέθριον ἦμαρ, αἶψα δʼ ἄρα φίφεϊ τμηθεὶς ἀμφήκεϊ δειρὴν * * * * * * * * δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ φυγὼν σῶός κε πέλοιτο, καί κεν ἄνακτος ἵκοιτο δόμον περίαλλα πεπονθώς.

χρή δὲ περίφρονα μῆτιν ἐνὶ φρεσὶν αἶψα τίθεσθαι· εἰ μὲν γὰρ μούνην σὺ Σεληναίην ὁρόῳο, οὔτι φέρει δρησμὸν βροτῷ ἀνέρι, μαψιδίην δὲ οἴσει ἄλην τῇ καὶ τῇ ἀλυσκάζοντι κέλευθον ἀγχόθι δεσποσύνων μεγάρων καὶ ὁμήθεος οἴκου.

εἰ δὲ τύχοι πανδῖα σὺν ἀστέρι δινεύουσα, ὅντε πλάνητα λέγουσιν ἐπὶ χθονὶ φῦλʼ ἀνθρώπων, ἦ τʼ ἂν προσσοτέρω θεράπων ὁδὸν ἐντύνοιτο, φεύγων νείκεʼ ἄνακτος ὁμοκλήν τʼ ἀλγινόεσσαν.

ἀλλʼ ἢν μὲν Φαίνοντι συνῇ κερόεσσα Σελήνη φλογερῷ Πυρόεντι, φυγὴν ἀνεμώλιον ἴσχει δοῦλος ἀνὴρ κενεῇσιν ἐπʼ ἐλπωρῇσι γεγηθώς· ἦ γὰρ ἂν ἐς δόμον αἶψα λυγρῇ πεπεδημένος ἄτῃ [*](381 στρατίαι Lv. — 382 fort. φορέοιτο coll. 208 544 al.; an ἢν δʼ ἄρ᾿? — 385 ξίφει Lf, corr. Dorvill l. l. — ἀμφηκέϊ Lf. — ‘vellem aut εἰσανίδοι scripsisset vel simile qud, aut addi- disset versum’ g, ante hunc versum quaedam excidisse vide- bantur anonymo Hal. p 828, ‘post hunc versum lacunae signa posui’ k. in codice prima manus ad versum 387 signum. ?? pinxit. — 386 τὸ δὲ σῷος ἔλεγεν ὁ Δίδυμος σὺν τῷ ῑ γράφεσθαι . . . δεῖ δὲ γινώσκειν, ὅτι τὸ σῶος ἄνευ τοῦ ῑ ἡ παράδοσις οἶδε. Et. M. p. 741, 43. cf. Lentzii Herodian. II p. 420, 23. — 389 οροςο L, ὁρόωο lf, ὁροῷο gk. — 391 αλην L, ἀλὴν lf. — 393 δΠνεύουσα δῖνεύουσα L, sed ῖ e corr. l. — 395 προσσοτέρωι L. — 397 In margine signa Lunae Saturni Martis pinxit l. —)

εἰ δὲ Ζηνὸς ἄνακτος ἢ ἁγνῆς Ἀφρογενείης ἴχνια βαίνῃσιν Θειαντιὰς ἀγλαόφοιτος, ἦ τʼ ἂν κρυπταδίην εὐήρεα φύξιν ἕλοιτο ὀτρηρὸς θεράπων ποσὶ καρπαλίμοισι πιθήσας. μὴ μὲν ἀταρτηρῇσιν ἐνὶ φρεσὶ μητίσαιτο δεσπότεω φερέμεν κειμήλιον· ἦ γὰρ ἂν εἴη διχθαδίη ἄτη καὶ κτήματος οἰχομένοιο καὶ δμωὸς προφυγόντος ἀμειλίχου. ἀλλά σʼ ἄνωγα μιμνέμεν εἰν οἴκοισι φέρειν τʼ εὐήρεϊ θυμῷ φωρίδιον βλάβος αἰνόν, ἐπεὶ μετὰ ποσσὶ διώκων οὔ κε κίχοις, οὐδʼ εἰ μὲν ἔχοις πόδας Εὐφήμοιο Εὐρωπηιάδαο, τὸν ἐν πολυηχέι πόντῳ ὦκα θέειν ἐνέπουσιν ὁδῷ πεφορημένον ὑγρῇ, — οὐδ᾿ εἴ σοι πτερύγεσσιν ἐπήρεα νῶτα γένοιτο, οἷά γʼ ἐνὶ μελέεσσι Βορήιοι υἷες ἔχεσκον, οὓς ὑποκυσαμένη ῥαδινὴ τέκεν Ὠρείθυια, ὁππότε μιν χορὸν ἁγνὸν ἐπʼ Ἰλισσοἱο ῥοῇσιν ἱσταμένην Βορέης ἀνερείψατο, τῆλε δὲ γαίης [*](401 βαίη L, βαιῇ f, quod corr. Dorvill. p. 659. — In mar- gine signa Lunae Iois Veneris pinxit l. — 404 ἔλοιτο L. — 406 ἀταρτηρῃισιν L, sed ηι in ras. scripsit l. — 407 Incipit fol. 6r L. — 409 ὠροφυγόντος f. — 410 εὐήρεα L, εὐήρεϊ v. — 412 οὔ κε κιχηισ L, οὐκ ἐκίχης fg; vellem scripsisset οὔτι κίχοιςʼ g; sed sufficiebat οὔ κε κίχοιςʼ k, quod iam G. H. Schaefer Meletem. crit. specim. I (Lips. 1806) p. 127 pro- posuerat. cfr. 426. — 413 εὐρωπηϊάδα L, ο adscr. l, Εὖρω- πηϊάδα f, quod corr. Schaefer l. l. et Spitzner de vers. her. p. 46. — 415 σοι Lfg, τοι k. — 416 ἐνὶμμελέεσσι L, sed prio- rem accentum add. l, ἐνιμμελέεσσι f. — 417 ὑποκυσαμένη L, ι supra υσ scripsit l, ὑποκυσσαμένη habet Ruhnkenius Epist. crit. p. 235 (194). — ὠρειθυϊα L, -υῖα corr. l, ὠρειθυῖα f. — 418 χόρον f. — ἐπιλλίσσοιο L, ἐπʼ Ἰλλίσσοιο f, corr. Wesseling. p. 139 et Iacobs. ad AG. XVI 51, 14. — 419 ἀνεράψατο Lf, corr. Wesseling. l. l., Ruhnken. l. l., Toup. Emend. in Suid.)

εἰ δέ τʼ ἔοι κερόεσσα σὺν εὐσκόπῳ Ἑρμάωνι, οὔ κε φύγοι θεράπων ὀλοφώιος, ἀλλὰ τάχιστα εὕροις, εἰ καὶ γοῦνα θοώτερα καὶ πόδας ἴσχοι κουφοτέρους Λᾴδαο καὶ ὠκυδρόμοιο Φαΰλλου.

μὴ μὲν δὴ συνόδοισιν ἐπιστείχουσα Σελήνη ἢ καὶ πλησιφαὴς εἴη δρησμοῖο τυχόντος· ἦ γὰρ ἂν ἠλασκάζοι ἐπὶ ξείνης τότε γαίης, ἢ δεσμοῖσιν ἔχοιτο παρʼ ὀθνείοισι βροτοῖσιν.

εἰ δὲ Κρόνῳ κρυόεντι συνείη δῖα Σελήνη, καί τε δμὼς προφύγῃσιν ἔχων κλωπήιον ἄχθος, ἄλλοις φώρεσι κέρδος ἀποίσεται· οὐ γὰρ ὄνησιν ἁρπακτοῖς κτεάτεσσι φέρει τηλεσκόπος ἀστήρ, [*](ἀλλʼ ἐπὶ πυραμίνων ἀθέρων δρομάασκε πόδεσσι (ὅς ῥʼ ἐπὶ πυρα- μίνους ἀθέρας φοίτασκε πόδεσσιν schol. B ad Hom. l. l.) | ; . ; καὶ οὐ σινέσκετο καρπόν. Apollon. Rhod. II 1101 τυτθὸν ἐπʼ ἀκροτάτοισιν ἀήσυρος ἀκρεμόνεσσιν. Lucian. Quom. hist. conscr. c. 8 κἂν ἵππων ὑποπτέρων ἅρμα ζεύξασθαι ἐθέλῃ, κἂν ἐφʼ ὕδατος ἄλλους ἢ ἐπʼ ἀνθερίκων ἄκρων θευσομένους ἀνα- βιβάσηται. Nonn. Dion. XXVIII 284 εἰς δρόμον Ἰφίκλῳ πανο- μοίιος, ὅστις ἐπείγων | ταρσὰ ποδῶν ἀβάτοιο κατέγραφεν ἄκρα γαλήνης, | καὶ σταχύων ἐφύπερθε μετάρσιον εἶχε πορείην, | ἀν- θερίκων στατὸν (βάτον?) ἄκρον ἀκαμπέα ποσσὶν ὁδεύων. Ver- gil. Aen. VII 808 illa vel intactae(?) segetis per summa volaret | gramina, nec teneras cursu laesisset aristas. Georg. III 195 ac per aperta volans ceu liber habenis | aequora vix summa vestigia po- nat harena. Ovid. Met. X 653 summam celeri pede libat harenam. — 425 εἰδετεοι L, εἰδέτεοἱ corr. l. — ln marginne signa Lunae et Mercuri pinxit l. — 426 οὔ κε φύγοι Lgk, οὐκ ἐκφύγοι f, quod corr. Dorvill. p. 663 et Schaefer Melotem. p. 127, οὐ προφύγοι Wesseling. p. 138. — 428 λάδᾱο L, Λάδαο v, scripsi Λάδαο ob- secutus Lobeckio Paralipom. gr. Gr. p. 229 et Meinekio Delect. poetar. Anth. Gr. p. 114. — φαάλλου Lf, corr. Wesseling. p. 138 et Schaefer Meletem p. 127. — 431 ἠ (ut 430 et 432. cfr. ad vs. 8), ἢ v, scripsi ἦ coll. 99 400 407 (37 291 557). — τόγε L, τότε v. — 432 βροτοῖσι Lfg. — 433 In margine signa Lunae et Saturni pinxit l. — 434 προφύγησιν L, προφύσῃσιν f, quod corr. Spitzner de vers. her. p. 46. — 436 ἀρπακτοῖσ L. —)

Εἰ δὲ τέχνης ἐθέλεις δεδαηκότας ἐντύνασθαι ἢ σοφίης υἱῆας ἢ ὀτρηροὺς θεράποντας, χρυσοφαὴς εἴη τοι ἐπʼ Ἀρνειοῖο Σελήνη, ἠὲ καὶ ὠκυπόροισιν ἐπʼ Ἰχθύσι καλὰ φαείνοι, ἢ κούρης ἐπέχοι φιαρὸν δέμας Ἰκαριώνης, ἠὲ καὶ αἰπυτάτῳ ἐνὶ Καρκίνῳ ἰνδάλλοιτό, Ζηνὸς μητιέταο κεχαρμένη ἀκτίνεσσιν, ἢ Παφίης αἴγλῃσιν ἐρευθομένη τετραγώνοις ἠὲ τριπλεύροισιν — καί τʼ ἂν πολὺ λώιον εἴη — ἠὲ κατʼ ἰθὺν ἴῃσιν ἐφʼ ἑβδομάτοιο βεβῶσα δεικήλου, καὶ γὰρ τὸ πέλει τέχνῃσιν ὄνειαρ.

μὴ μὲν δὴ σύνοδον τούτοις ἐνὶ τείρεσι θείη, ἢ διχόμηνον ἄγοι σέλας ἔκφατον, εὖτέ σε χρειὼ τέχνην ἢ σοφίην δεδαήμεναι ὀτρύνῃσιν· [*](438 φῶρʼ ἐπὶ φώρεϊ κύρσει Lf, φὼρ ἐπὶ φωρέϊ (φώρεϊ Dor- vill) κύρσει g cum Dorvillio p. 662 (qui addit ut Charito III 3 p. 64, 11 τοὺς συλλῃστὰς ἐλῄστευεν. φώρευς pro φὼρ nescio an alias exstet’). ‘φώρεσι substituant, quibus forma φωρεὺς improba videtur. cf. v. 599’ g; verum etiam subita subiecti mutatio perquam inelegans est. hinc scripsi, quod multo signa- tius, φῶρ᾿ ἐπὶ φωρὶ κορύσσει᾿ k, praetuli φὼρ ἐπὶ φωρὶ κυρή- σει, de subiecti mutatione securus coll. 105 106 sq. 124 sq. 131 sq. 571 sq., al.) [*](443 ἱκαριώνησ L. — 446 ἐρευθομένη L, sed ἐ in ras. scripsit l. — τετραγώνοισ L, τετραγώνοι f, quod corr. Dorvill. p. 646. — 447 Incipit fol. 6v L. — 448 ηϊσιν L, ἤϊσιν corr. l, ἴησιν fg. — ἐπἐβδομάτοιο L, ἐπ᾿ ἑβδομάτοιο corr. l, ἐπʼ ἐκδο- μάτοιο fg, ὑπὲκ δόμα τοῖο Dorvill. p. 678 (‘i. e. ὑπεκβεβῶσα δόμα δικήλου τοῖο’) et k, correo ἐφʼ ἑβδομάτοιο. — 450 Supra hunc versum novus titulus περὶ συνόδου L. — θεν L, θείη corr. l. — 451 εὔτέ L. —)

Εἰ δὲ γεωπονίης σε φιλομβρότου ἵμερος αἱρεῖ, καί τʼ ἐπὶ χρυσείης γενεῆς ἐντύνεαι ἔργα γαῖαν ἐπὶ ζείδωρον ἄγων εὐκαμπὲς ἄροτρον, ἢ γύροις ἔνι κλῆμα Μεθυμναίου λελίησαι κατθέμεναι, καὶ λαρὸν ὀπώρης εἶδαρ ἑλέσθαι ἱμείρεις, σκαπάνῃ τε λαχαινέμεν ἄμβροτον αἶαν. αὐτίκα τοι καὶ πᾶσαν ἐτητυμίην καταλέξω, ὅππως ἂν πανδῖα Σεληναίη πεπίθοιτο, [*](453 ἐκτελέσειαι f. — 454 διχομηνίασ L, διχομήνιας f. ‘coniici possit διχόμηνις ἂν ἐντύνειεν’ Spitzner de vers. her. p. 192. — 455 ουδʼ έτι L, sed ου in ras. l, οὐδʼ ἔτι f, corr. g.) [*](456—465 affert Tzetzes in prooemio commentarii in He- siodi OD. p. 18 Gaisf. his verbis τῶν τοῦ μεγάλου Ὀρφέως Ἔρ- γων καὶ Ἡμερῶν, ὧν [Ἔργων Ὀρφέως, ἤτοι τοῦ περὶ Γεωργίας] οὕτως ἐστὶν ἡ ἀρχὴ ‘εἰ δὲ γεωπονίης’ κτἑ. cfr. Wesseling. p. 134. Lobeck. Aglaoph. p. 414. Mullach. Fragm. philos. Gr. I p. 189. — 456 γεωπονίης Lv, γεωργίης cod. E Tzetzae, γεωρ- γίας cod. Tzetzae. — φίλʼ, ἄμβροτος coni. C. G. Lenz. in comment. de fragmentis Orphicis (Gotting. 1789) p. 15, quod postea ipse reiecit. — αἰρεῖ Lf (non h). — 457 ἐπιχρῦσίησ L, ἐπὶ χρυσίης f, ἐπὶ χρυσείης hgk cum Tzetza et Dorvillio p. 659. — 458 ἄγοις Lfg, ‘videtur scripsisse ἄγειν’ g, ἄγων ex Tzetza restituit k. — 459 γύροις: in margine βόθροις l. — κλήμα L. — 460 καιλαρὸν Lf. — ειδἀρ L, εἰδ᾿ ἀρ corr. l, εἰδ᾿ ἄρʼ f, εἶδαρ gk cum Tzetza et Valckenario Diatr. in Eurip. reliqu. p. 286 (297). — ἐλέσθαι L. — 461 ειμείρεισ L, sed primae syllabae ϊ superimposuit l, ἱμείρει Tzetzae codices EG, reliqui ἱμείρῃ probantibus Gaisfordio Lobeckio Mullachio, ἱμείρεις v. — λα- χαινέμεν Lv, λαχῆναι Tzetzes. — αἶα L, ν adscr. l. — 462 δή τοι pro τοι καὶ Tzetzes. — ἐτιτυμίην L. — 463 ἀν δία, sed ί in ras. L, ἂν δία γε f, ἂν πανδῖα gk cum Tzetza. — σελήνη πεπύθοιτο apud Tzetzen erat ante Heinsium, qui ex Scaligeri)

εἰ μὲν γὰρ στείχῃσιν ἐπʼ Ἀρνειοῖο θοοῖο, πάντα φέρει κλυτὰ ἔργα φυτευέμεν ἠδὲ βαλέσθαι σπέρματα καὶ σηκοὺς εὐερκέας ἀμφιπένεσθαι· καὶ δʼ ἂν ἀεργηλὸν χῶρον τότε καλὰ τάμοιο βουσί τε καὶ σμινύῃσιν, ἔοι δέ κε κάρπιμος ὦκα.

ὣς δʼ αὕτως Ταύρῳ κεραῷ πονέεσθαι ἕκαστα, ὅσσα τε γειοπόνων ἐρικυδέα φαίνεται ἔργα. μὴ μὲν δὴ τῆμόσδ᾿ ἐθέλειν ἐρίβωλον ἄρουραν ἄρνυσθαι μισθῷ ἐπὶ λατρίῳ· οὐ γὰρ ἄμεινον, οὐδὲ φέροι κεν ὄνειαρ ἐπʼ ἀλλοτρίῳ μογέοντι.

εἰ δὲ Θεραπναίοισιν ἐν ἄστρασι δινεύηται κούρων εὐεάνου Αἰτωλίδος, ἦ τʼ ἂν ἐμοῖσι [*](emendatione scripsit σεληναίη πεπίθοιτο. — 465 ἐπητανον L, ἐπήτανον f, ἐπηετανὸν Tzetzes probante anon. Hal. p. 829 coll. hymn. Hom. in Merc. 113, ἐπητανὸν gk. — 466 ut Orphichum affert Tzetzes Exeg. in Il. p. 33, 14 Herm. (765, 9 Bachm.). cfr. Hermann. Orph. p. 512. Lobeck. Aglaoph. p. 422. Mullach. l. l. p. 189. — ἀρνίοιο L, ἀρνείοιο f, ἂρ νειοῖο Tzetzae codex. — 467 φυτεύεμεν L. — 468 ευερκεασ L, εὐερκέασ corr. l, εὐερ- γέας f alteram lectionem infra textum ablegans. — 470 σμη- νύηισιν Lf, em. Wesseling. p. 339. — δὲ καὶ Lf, δέ κε em. g. — 471 πονέοιο ἕκαστα Lv, ‘ante ἕκαστος inde ab Homero non rarus est hiatus. quamquam hic requiritur πονέοιό χ᾿ ἕκαστα᾿ Hermann. Orph. p. 749. sane hiatus defendi possit (vide ad vs. 355), tamen infinitivum restituendum existimavi, quem pro imperativo posuit noster post αὕτως 289 et post ὣς δʼ αὕτως 293. praeterea cf. 498 sq. et Koechlyi praef. p. LXIII. — 472 ἐρικύδέα sic L, ἐρικύσσεα f. — 473 τῆμοσδεθέλειν L (cfr. ad vs. 83), τῆμος δὲ θέλειν f, τῆμόςδε θέλειν g cum Dorvillio p. 662, τῆμόσδ᾿ ἐθέλειν k e corr. Gerhardii Lect. Apoll. p. 91. — ἐρίβουλον f, quod corr. Dorvill. l. l. — 474 ἐπιλατρίωι Lf, corr. Dorvill. l. l. — 475 ἀλλοτρίωι L, sed α (erat η) et ο ex corr. l. — 476 ἀστράσι k. — δεινεύηται L. — 477 κούροις Lfg,)

κήπους δʼ εὐθαλέας τεύξεις καὶ γῦρον ὀρύξεις, γαῖαν ἀεργηλήν τε προμηθείως ἀνύσαιο εὐεργόν, Μήνης ἐνὶ Καρκίνῳ αἰθροπολεύσης.

εἰ φλογερῷ δὲ Λέοντι φάος πολυδερκὲς ἐφείη ἠερόφοιτος ἄνασσα, τότε σπόρον ὁπλίσσαιο κριθῶν ἢ πυρῶν, καί τʼ ἂν πολύχοια γένοιτο. ἄλλο δὲ μή τι βάλοιο κατʼ αὔλακος· οὐ γὰρ ἄμεινον.

Ἀστραίη κούρη δὲ πέλει πρὸς ἅπαντα φερίστη σπέρματα, καὶ δὲ φυτοῖσιν ἐναίσιμος, ἔν τε βόθροισι βάλλειν ἔρνεα πάντα, τάτε δρυὸς ἄκρα λέγονται. [*](κούρων ‘ut alibi semper’ k. cfr. 19 145 288. — ἐτωλίδοσ L. — ἐμοῖσιν k. — 479 φυτίη ἔ., φυτίῃ f, corr. g cum Dorvill. p 659. — 480 δὲ Lf, κε gk. — 481 γύρον L, in margine βόθρον l. — 482 ἀεργήλην Lf. — προμηθιόως Lf, corr. g cum Dorvillio p. 659. — 483 αἰθροπολούσης Lv, cfr. ad vs. 357. — 484 ἐφείη ‘immittat’ a Rentdorfio male acceptum esse pro ἐπείη ‘verse- turʼ animadvertit Dorvill. p. 659. — 486 Incipit fol. 7r L. — ἠε L, accentum gravem add. l, ἢ em. Dorvill. p. 648. — 487 μήτε βάλοι f. — 488 — 496 affert Tzetzes Chil. IV vs. 173—181 (Ὀρφεὺς ἐν Γεωργίᾳ γράφων). cfr. Wesseling. p. 134. Lobeck. Aglaoph. p. 415. Mullach. l. l. p. 189. — 489 ἐναίσιοσ L, ἐναί- σιον f, ex Tzetza em. g. — ‘Vulgo prima syllaba in βόθρος intenditur. cf. Il. P 58 Od. κ 517. malim igitur ἐν δέ τε βόθροις C. G. Lenz. in comment. de fragmentis Orphicis (Gotting. 1789) p. 22. — βόθροισιν Lv, βόθροισι Tzetzes. — 490 Sic etiam Tzetzes in Chil., sed in schol. ad Lycophr. vs. 83, ubi hunc versum iterum affert (ὥς πού φησιν ἐν ταῖς Δωδεκαετηρίσιν Ὀρφεὺς ‘βάλλειν’ κτἑ.), codices et editiones discrepant: ‘Ges nerus edidit τὰ δὲ et λέγεσθαι. apud Tzetzen: βάλλειν ἔρνεα τὲ πάντα, τά τε δρυὸς ἄκρα λέγεται᾿ Hermann Orph. p. 494. Chr. G. Muellero teste in Tzetzae codicibus Vitt. 2 et 3 est βάλλειν ἐννέα πάντας τά τε δρυὸς λέγεται, in Vit. 1 et Ciz. βάλλειν ἐρνεά τε πάντα τὰ τε δρυός, omisso cum Sebast. λέγε- ται. ceterum vide Wesseling. p. 136. Lobeck Aglaoph. p. 416.)

ἀλλὰ σὺ Χηλάων ἐνὶ τείρεσιν αἰθροπολεῦσαν εἰσορόων κερόεσσαν ἐπιφραδέως πονέεσθαι ἀμφὶ γεωτομίῃ· σὺ δέ κʼ ἐν νειοῖσι βάλοιο σπέρματα θαρσαλέως, θεῖναί τʼ ἐνὶ κλήματα γύροις, πάντα τε δένδρεα καλά, τάτʼ εἴαρι τηλεθάοντα [*](Mullach. l. l. p. 182 et Tzetzen ad Hesiodi OD. 568 p. 277 sq. Gaisf. Ὀρφεὺς δὲ μαθηματικῶς πάντα παρακελεύεται δρᾶν. οἷον Σελήνης τρεχούσης περὶ Παρθένον, πάντα φυτεύειν πλὴν μόνων ἀμπέλων· μισεῖ γὰρ ἡ Παρθένος τὴν ἄμπελον διὰ τὸν πατέρα Ἰκάριον. quae sequuntur aliena sunt a Maximo. — 491 ἐπι L, ἐπεὶ v cum Tzetza. — περὶ ἄλλα Lf, περίαλλα gk cum Tzetza et Hermanno Orph. p. 749. — 492 ελινουσ L, ἑλι- νοῦσ corr. l, ληνοὺς Tzetzes, ἐλινοῦς fg, ἐλίνους k, ἑλίνους I. G. Schneider ad Nicand. Alexiph. p. 134. — 493 διωνυσίοιο L. — 495 ἱκάριον L. — καὶ μὴν Lf, καί μιν gk cum Tzetza et Dorvillio p. 659. — στυφέλαῖσ sic L, σταφελαῖς f. — 495 κορύ- νῃσι δάϊξαν Tzetzes. — 496 χοροιμανηεοσ (non ν, sed η delere debebat) ἰοβάκχου L, sed κ in ras. scripsit l, qu etiam corr. γ. ω χοροιμανηεοσ ἰοβάκχου, χοροιμανέοιιο Βάκχοιο Tzetzes (‘metrum iugulatur, sed salutem affert lectio Steph. poes. philos. χοροι- μανέοιο Ἰάκχου᾿ Lenz. l. l. p. 24), χοροιμανέως ἰοβάκχου f, χοροι- μανέους ἰοβάκχου h, χοροιμανέος Ἰοβάκχου gk cum Hermanno Orph. p. 715, sed metrum postulare puto quod Lobeck. Aglaoph. p. 415 dedit χοροιμανέος Βάκχοιο. similis versus exitus est 56 (et 3). — 497 αἰθροπολοῦσαν L, εῦ suprascr. l, αἰθροπολοῦσαν fgk, αἰθροπολεῦσαν dk*. — 499 δέ κεν (cfr. ad vs. 83) f, corr. g. — νειοῖο L, νείοιο f, corr. g cum Dorvillio p. 658. — 500 An θαρσαλέος? coll. 163 361 585. — ἐπι L, ἐπὶ v, scripsi ἐνὶ (Beitraege zur Kritik des Nonnos p. 111) coll. 459 ἢ γύροις ἔνι κλῆμα . . . κατθέμεναι et Nonn. Dionys. XLVII 69 βαλεῖν τʼ ἐνὶ κλήματα γύροις. — γύροις Lf, γυροῖς gk. —)

ἢν δὲ Σκορπιόεν δέμας αἴθριον ἐκπεράῃσιν αἴγλαις ἀργεννῇσι κλυτὴ πανδῖα Σελήνη, σπέρματα δάσσασθαι νειοῖς ἔνι· καὶ δέ κεν εἴη τῆμος ἐνιβληθέντα κατʼ αὐλακόεσσαν ἄρουραν ὄμπνια Δηοῦς δῶρα καὶ ἐμπλήσειεν ἀλωήν.

καὶ δέ κʼ ἀεργηλὴν γαῖαν τῆμόσδε τάμοιο. εἰ δʼ ἄρα Τοξευτῆρι φάοι ταυρῶπις ἄνασσα, μὴ σύγε πυροῖσιν βαλέειν χθόνα βωτιάνειραν, μηδὲ θέμεν κρῖ λευκὸν ἐν αὔλακι, μηδέ τινʼ ἄλλα χέδροπα· πάντα γὰρ αἶψ᾿ ἁλιώσεται, οὐδέ τι ποίη βλωθρὴ ὑπερτείλασα πυκάσσεται οἴνοπα βῶλον. ἀλλὰ σύ μοι τῆμόσδε βάλοις περιμήκεα σηκὸν ἄρνασιν ἠδ᾿ ἐρίφοισι, βοῶν τʼ εὐερκέα μάνδρην πορσύναις, πονέοις δὲ καὶ ὠκυπόδεσσιν ἐφʼ ἵπποις, φορβήν τʼ ἐντύναιο νεογλαγέας περὶ πώλους.

αὕτως δʼ Αἰγοκερῆα διαστείχουσα Σελήνη μήλοισιν σύμπασιν ἐναίσιμος ἠδὲ φερίστη, εἴ κεν ἄγοις ἑτέρην χώρην ἐριαχθέα ποίμνην [*](502 τέρχνεσιν; in margine φυτοῖς νέοις l. — ἀργέννοισι Lf. — 503 σκορπίου Lf, coll. vs. 364 emend. Dorvill. p. 666. — 504 πανδια, sed ι in ras. L. — σελήνη L, ι adscr. l. — 505 δάσ- σεσθαι Lf, corr. g. — 506 ἄρουρα L, ν adscr. l. — 507 δηουσ L, δʼ ἠοῦσ corr. l (cfr. Wesseling. p. 205). — 508 ἀεργήλην Lf. — 510 πῦροισιν L, πύροισιν f. — βαλλέειν L. — 511 μὴ δὲ Lf (non h). — μὴ δέ L. — 512 χέδροπα: in margine sinistra ὄσπρεα l, in margine dextra βοτανη etiam recentior manus scripsit quam l. — ἀλιώσεται Lf. — οὐδʼ ἔτι f. L 513 βλώθρη Lf, ι adscr. l, in margine χλωρὴ ἀπαλὴ etiam recentior manus quam l. — 515 ἄρνασιν: vide ad vs. 18. — ἠ L, ἢ f, ἠδ᾿ gk. — 516 πορσύναι Lfg, em. k. — ὠκοπόδεσσιν f. — 517 νεο- γλαγέασ L, sed εο in ras. scripsit l. — 518 αἰγοκέρῆα L (inter Υ et α ras.) L. —)

Ὑδροχόῳ δʼ ὁρόων εὐώπιδος ἀργέτιν αἴγλην Μήνης εὖ μὲν ἄροτρα καὶ αὔλακα πορσύνειας, εὖ δὲ καὶ ἐν γύροις ὑποδέξεαι ἔρνεα καλά, εὖ δʼ ἐν ἀεργηλοῖσιν ὕνιν πήξειας ἀρούραις.

αὕτως δʼ εἰαρινοῖσιν ἐν Ἰχθύσιν ἐστὶ φερίστη γειοπόνοις Θειαντίς, ὅτʼ ὄμπνια ἔργα πένωνται Δηοῦς εὐωδῖνος ἐυστεφέος τʼ Ἰοβάκχου.

σκέπτεσθαι δʼἐπέοικε καὶ ἀστέρας ἠνεκὲς ἄλλους. ἢν μὲν γὰρ Φαέθων τε καὶ ἁγνὴ Κυπρογένεια Μήνῃ συμφορέωντʼ ἠδ᾿ εὔπτερος Ἀργειφόντης, πάντα τάδʼ ἀλδήεντα καὶ αὔξιμα τοῖσδε πιφαύσκοις [*](521 ἄν κε L, ἂν καὶ f, ἄν κε καὶ Gerhard. Lect. Apoll. p.161 et gk (improbante anon. Ien. p. 252 sq.), ‘fortasse ἄν κεν ἐπ’ scripsit, quamquam καὶ δ᾿ ἄν κε καὶ etiam 303 legitur k*. — αἰπόλια L, sed αἰ in ras. scripsit l. — 522 Θεοὶ f, quod corr. Gerhard. l. l. — An ἐπιστείχοντα? coll. 1c 51 200 429. — 523 ὑδροχόοσ (primum ο in ras.) δὲ φέρων L, Ὑδροχόος τε φέρων fg, ‘quod erunt qui pro nominativo absoluto habeant. frustra. scripsit Ὑδροχόῳ δʼ ὁρόων᾿ k. cfr. 375. — 524 ἐν μὲν f, quod corr. Dorvill. p. 663. — 525 ὑποδέξεται Lfg, ‘vide an legendum sit ὑπαέξεται᾿ g, ‘sed apparet hoc quoque versu praeceptum dandum fuisse. inde ὑπο- θήσεαι scripsi’ k, praetuli ὑποδέξεαι. — 526 ευ δαν αεργηλοισ συνιν L, εὖ δ᾿ ἀν αεργήλοισ σῦνιν corr. l, εὖ δʼ ἂν ἀεργήλοις σῦνιν, f, εὖ δʼ ἂν ἀεργηλοῖς ὗνιν vel ὗννιν Dorvill. p. 642, εὖ δʼ ἂν ἀεργήλοισιν ὕνιν Iacobs. ad AG. VII 175, 3, εὖ δʼ ἐν ἀεργηλοῖσιν ὕνιν gk. — 527 Incipit fol. 7 L. — 528 πένωνται L, πέλωνται v. illud revocavi propter Hesiod. OD. 773 βροτή- σια ἔργα πένεσθαι. — 529 δηοὺσ L. — εὐωδεινὸσ L, sed accen- tum scripsit l, εὐωδεινόος f, εὐώδινος Wesseling. p. 206, εὐω- δῖνος gk cum Dorvillio p. 680. — 532 συμφορέοντ᾿ ἠ Lf, συμφορέοιτ᾿ ἢ g, συμφορέηται ἢ k, συμφορέωνται ἢ k* cum anonymo Hal. p. 829, sed propter τε καὶ praecedentis versus corrigendum erat συμφορέωντʼ ἠδ᾿. cfr. ad 515 et 548. — 533 τοῖσ δὲ πιφαύσκοισ L, τοῖσδε πιφάσκοις fg, ‘corrupto τοῖσδε πιφάσκοις substituam potius τοῖσδε πιφαύσκοις quam τοῖσδ’ ἔπι)

εἰ δὲ Κρόνος κρυόεις Ἄρης τʼ ὀλοφώιος εἶεν ἀμφὶ Σεληναίῃ, μινύθουσʼ ἐρικυδέα ἔργα ἠδ’ ἅλιον φαίνουσι γεωπονίην μερόπεσσι.

τοιγὰρ ὅρα δείκηλα κατʼ οὐρανὸν ἀγλαὰ πρῶτον, οἷς κούρη Θειαντὶς ἐναίσιμα ἔργα προφαίνει, αὖτις δʼ ἀστέρα καλὸν ἐρισθενέος Κρονίωνος ἢ Παφίης ἢ φαιδρὸν ἐύσκοπον Ἑρμάωνα· ξυνὴν γὰρ τούτοισι, διοιχνεύουσα κέλευθον ἀρχὴν καὶ τέλος ἐσθλὸν ἄγει μερόπων ἐπὶ ἔργοις.

Εἰ δʼ ἄρα καὶ δεσμοῖσιν ἀεικέσιν ὀχμάζοιτο δειλὸς ἀνήρ, Κριῷ μὲν ἔχων ἐριώπιδα Μήνην δηναιὴν εὕροι κε λύσιν δυερῶν ὀδυνάων. ὣς δὲ καὶ ἐν θερινοῖσιν ὁρωμένη εἰδώλοισιν, [*](φάσκοις’ g, τοῖσδε πιφαύσκοις kd. — 534 φέρεμον (o in ras.) L. — 535 Ἄρης τʼ suspectum iam propter vs. 300. usus iubebat καὶ Ἄρης scribi. vide Spitzner. de vers. her. p. 23 et O. Schnei- der. Callimach. I p. 158. — 536 ἐρικύδεα Lv. — 537 γαιοπο- νίην L. — μερόπεσσιν k. — 538 τοὶ γὰρ Lf. — δίκηλα Lfg, ‘scribendum videtur δείκηλα’ g, quod recepit k. — 541 φαι- δρὸν L, sed αι in ras. scripsit l. — 542 διοιχνεύουσα Ldk*, διϊχνεύουσα v. Titulus περὶ τῶν ἐν δεσμοῖσ ἐν κριῶι L, ἐν κριῶι om. fk(g). — 544 αἰχμάζοιτο Lf, corr. Iacobs. ad AG. XII 147, 1. — 545 ἐριώπεα Lv, ‘sine controversia rescribendum erit ἐριωπίδα μήνην, nam in iis adiectivorum compositionibus alterum sexum hanc sibi poscere formam docuit Eust. ad Od. α 44 p. 1388, 61 seqq.’ Spitzner de vers. her. p. 156, quem secutus sum coll. ἑλικώπιδα νύμφην 86, εὐῶπις ἄνασσα 229, κούρης εὐώπιδος 114, εὐώπιδος Μήνης 523, κεραὴν εὐῶπιν 375, ταυρῶπις ἄνασσα 569, κεραῆς ταυρώπιδος 50 (ἐριῶπα Σελήνην 32. κεραῖπα Σε- λήνην 337). — 546 δηναίνη Lv, corr. anon. Hal. p. 829. — δυερῶν: in margine τῶν δεινῶν l. —)

εἰ δέ κεν αἰθερίῳ ἐν Σκορπίῳ ἠδέ τʼ ἐλαφρῷ Τοξευτῇ, Ταύρῳ τε καὶ ἐν Ζυγῷ αἰγλήεντι, ἠδὲ καὶ Ἀστραίου σταχυηφόρῳ ἀμφὶ θυγατρὶ δινεύῃσι, ταχεῖαν ἄγει λύσιν ἡμερίοισιν, ἔκ τε πόνων ἀνέπαυσε καὶ ἅψεα κούφισεν ἀνδρός.

μὴ μὲν ἁλιπλάγκτοισιν ἐν Ἰχθύσιν αὐγάζοιτο· ἦ γὰρ ἀναπλήσειεν ἀεικέλιον βροτὸς ἄλγος, καὶ δὲ μόλις δεσμοῖο δυσηχέος ἄσπετον ἄχθος ἐκπροφύγοι· πολλοὶ δὲ καὶ ἐς βιότοιο τελευτὴν εἰλλάδας ἀργαλέας γυίων ἐφόρησαν ὕπερθεν.

ἢν δὲ σὺν ἀστέρι Μήνη ἐνηέι καλὰ φαείνῃ Ζηνὸς ἢ Ἑρμείο ἢ εὐεάνου Ἀφροδίτης, ἦ τʼ ἂν κουφότερός τε πόνος παῦρός τε γένοιτο.

εἰ δὲ Κρόνῳ κρυερῷ ἢ Ἄρεϊ συμφορέηται, πολλάκις ἀργαλέοιο βίῃ δεσμοῖο πονηθεὶς μέσφα πότμου φρουρεῖται ἀεὶ ἀδάμαντι συναπτῷ.

Εἰ δέ τι κλεμμάδιον μεγάρων κειμήλιον ἔρροι, ἢν μὲν ἐν Ἀρνειῷ κεραὴ τροχάῃσι Σελήνη, σώεται ἂ ἐς δῶμα καὶ ἐς χέρας εἶσιν ἄνακτος.

Ταύρῳ δʼ ἐμβεβαυῖα παλίμφοιτος κερόεσσα πέμπει πρὸς σθεναρὸν κτῆμα βροτόν, οὐδέ κε ῥεῖα αὐτὸ κίχοις, οὐδʼ αὐτὸς ὀνήσεται ἠλίθιος φώρ, κέρδεος ἁρπαλέοιο δίκην ἰθεῖαν ὑποσχών· φράζεο δʼ ἐς δεκάτην τόδε μοι Ταύροιο κέλευθον. [*](564 ἠ L, ἢ v, malim ἠδʼ. — 565 ‘Homer. Od. θ 336 δεσμοῖς κρα- τεροῖσι πιεσθεὶς dicit. non damnarim tamen πονηθείς’ Dorvill. p. 663. — 566 (ἀεὶ om.) συναπτῶι ἀδάμαντι Lfg, ‘ἐνὶ στιβαρῷ ἀδάμαντι vel simile quid requiritur’ Dorvill. l. l., ‘posses ἐν ἀγνάμπτῳ ἀδάμαντι: nempe scriptum fuerat ἀγνάπτῳ, unde απτῷ’ idem p. 672, ‘posterius praeferendum esset, nisi ipsum illud συναπτῷ videretur sanum esse. hinc ἀεὶ ἀδάμαντι συναπτῷ dedi’ k, ἐν ἀτρύτῳ ἀδάμαντι anon. Hal. p. 829.) [*](Περὶ κλοπῆς: incipit fol.8 L. — 568 ἠ L, ἢ f, εἰ gk, ἢν scripsi cum anon. Hal. p. 829 coll. vs. 367 sq. (179 et 346 sq.). — 569 σώεται Lfg, ‘lege σεύεται. vide Hesych. Dorvill. p. 663 probante Nauckio in Melanges Gréco-Romains t. IV 1 p. 137 σώζεται k. vulgatam lectionem revocavi coll. Apoll. Rhod. II 296 ὑπέστρεφον ἢψ ἐπὶ νῆα σώεσθαι (vide II 610 1010 III 307) et Hesych. σώοντο: ὡρμῶντο, ἤρχοντο et Et. M. 742, 7. — 571 σθεναρὸν κτῆμα interpres [i. e. Rentdorfius] legit κλέμμα, sed epitheton nec huic, nec illi convenitʼ Dorvill. p. 663. sine dubio σθεναρὸν corruptum. an legendumo στυγερὸν — οὐδʼ ἑτερεια L, sed spiritum asperum scripsit l, οὐδέ τε ῥεῖα fg, οὐδέ κε ῥεῖα k. cfr. 206. — 573 κέρδεοοόθ sic L, κέρδεοσόθ corr. l, κέρδεος v. — 574 ἐσ δεκάτην τόδε L, εἰς δεκάτην τόδε fg, ἑνδεκάτην τότε k ex coni. Dorvillii p. 663, cui obloquitur d ‘non debebas Dorvillii coniecturam inferre poetae, qui dicit:)

εἰ δέ κε δεικήλοις Διδύμων περάῃσιν ἄνασσα, τέτμοις μέν, παῦρον δὲ νόῳ νοσφίζεο πῆμα.

Καρκίνον αὖ ἐφέπουσα φαεσφόρος, εἰ μὲν ὄλοιτο ἄργυρος αἰγλήεις, ἀνάγει πάλιν ἐς τεὸν οἶκον, χρυσόν τʼ εὐλαμπῆ· κτῆσις δʼ ἁλιώσεται ἄλλη, ἥτις ἂν ἐκ μεγάρων συλήσιος οἰχνεύσειεν.

εἰ δὲ Λέοντος ἔχῃσι μένος πολυωπέτις αἴγλη Μήνης ἠυκόμοιο, τότʼ οὐ μάλα θαρσαλέος τοι αὐδήσω παλίνορσον ἑλεῖν κτέαρ. εἰ δέ τε κούρην [*](hoc, quod monui, mente teneas usque ad decimam diem Tauri’. assentitur k*. — 576 οὐδʼ L, οὐδέ corr. l. — ἂν εἰηρὴν L, ἀνειηρὴν f, corr. g. — αἰδιτήμονα L, αἰδήτμονα f, ‘an forma vocis αἰδήτμονα prae αἰδήμονα praestet, quoque dubites’ Dorvill. p. 669, αἰδήμονα gk, ‘αἰδήμονα θωήν mihi iam olim suspectum fuit, adeo ut ἀχθήμονα commendaturus essem. nunc inventa codicis scriptura poetam dedisse arbitror ἀλιτήμονι θωήν’ k*. — 578 ἢν Lv, revocavi εἰ ex sequente versu, ubi abundat. in archetypo nisi fallor scriptum erat εἰ. ceterum cf. 11 20 247 595. — 579 εἰ τετμοισ μιν L, εἰ τέτμοις μὲν f cum nota ‘μὲν versus non patitur’, τέτμοις μὲν g, ‘sed tum sequentia non quadrant. hinc οὐ τέτμοις scripsi’ k, ‘τέτμοις μὲν scribendum esse nunc ex paraphrasi patet, sed de sequen- tibus magnopere ambigo, nec receptam iam probo interpreta- tionem’ k*. — νοσφίζεο suspectum. — 580 καρκίνωι Lv, ‘malim καρκίνον’ Dorvill. p. 663, quem secutus sum coll. vs. 246. — οὖ Lfg, αὖτ᾿ k. — ελοιτο L, ἔλοιτο corr. l, ἕλοιτο fg, ὄλοιτο k ex em. Lobeckii Pathol. ling. Gr. p. 421. — 582 κτῆσιν δʼ ἁλιώσεται ἄλλην Lv, κτῆσις δʼ ἁλιώσεται ἄλλη Dorvill. p 663 coll. vs. 512. — 583 ἤτισ L, ἥτις v, ἥν (ἤν?) τις Dorvill. l. l. — οἰχνεύσειεν Ldk*, ἰχνεύσειεν v. — 585 τοτου L, τότ᾿ οὐ corr. l, quod recepit f, τότʼ οὖ gk improbante d. — θαρσά- λέος σοι Lf, θαρσαλέος σοι g, ‘neque multum abfuit, quin scriberem θαρσαλέος τοι, ut vs. 163’ g, quod recepit k. —)

δήεις τʼ, εἰ Χηλῇσιν ὁμοδρομέοι κερόεσσα,

εὕροις τʼ, εἰ καὶ ἐπʼ ὀκταπόδῃ βεβαυῖα τύχῃσι Σκορπίῳ. ἢν δέ γε Τοξότεω δέμας αἰνὸν ἔχῃσιν, ὄλλυται, ἕρμαιον δὲ πέλει φώρεσσιν ἀνιγροῖς.

Αἰγόκερω δʼ εἴ κεν κλυτὰ τείρεα παμφαίνῃσιν αἴγλῃσιν φιαρῇσι παλιστρέπτοιο Σελήνης, ἦ τʼ ἂν δηναιὴ πέλοι εὕρεσις. εἰ δέ κεν ἄστρον Ὑδροχόου διίῃσιν ἀγαυὴ Θειαντίνη, ἐν δοιῇ σῶσίς τοι ἀπολλυμένου κτεάνοιο.

ὣς δὲ καὶ εἰαρινοῖσιν ἐν Ἰχθύσιν αἰθροπολεύσης εὐκεράου Μήνης, μόλις οἴσεαι, ὅττι κακὸς φὼρ ἐν παλάμαις κεν ἕλῃ· θαμέως δέ κεν ἀμφὶ κλοπείου [*](587 Ἀστραίου Lv, scripsi Ἀστραίην coll. 9 114 219 291 488. — κέρασφόροσ L. — 589 δηεισ κʼ L, δήεις κʼ f, δήοις κʼ g, δήοις δʼ k. scripsi δήεις τʼ. indicativum tuetur vs. 604. — 591 et 592 inverso ordine scripsit L, numeris praescriptis corr. l. — 591 ἔχησι L, ἔχῃσι fg. — 592 ἑρμαῖον Lv. — 594 παλιστρεπτοῖο Lf. — 595 δηναίη Lv, corr. anon. Hal. p. 829. — πέλοι L, sed οι e corr. l. — 597 ἐν δοιη σῶσίσ τε L, ἐν δοίῃ σώσειστε f, ἐν δοίῃ σώσεις τε h, ἐνδίη σώσοις κεν ‘meridiana, servaveris partem per- ditae possessionis’ Dorvill. p. 667, ‘ἐν δοίῃ, σώσειας nescio quis. alius ἐν δοίῃ σώσειν τι, ut geminum Homerico ἐν δοίῃ νῆας σαω- σέμεν ἢ ἀπολέσθαι’ g, ἐν δοιῇ σώσεις τε anon. Hal. p. 829, ἐν δοίῃ σῶσίς τοι gk. — ln margine σχ εν δισταγμῶι l. — 598 αἰθρο- πολεύσης Ldk*, αἰθροπολούσης v. — 599 καὶ φωρὸσ L, καὶ φῶρος f, κε φώρ τις Dorvill. p. 658 (sed idem p. 662 ‘φώρευς pro φὼρ nescio an alias exstet. forte vs. 599 posset id substitui’), κε φῶρος sic gk, scripsi κακὸς φῶρ. — 600 εἰ (non εἰς) παλάμασ κεν ελη L, εἰ π. κεν ἔληι corr. l, εἰς π. κεν ἕλοι fg, εἰς π. μὲν ἕλοι Dorvill. p. 658. etiam duplex ἂν Atticorum more posuit Maximus vs. 21 [quem vide] et similiter duplex κὲν vs. 599 sq. neque enim alterum cum Dorvilliο in μὲν mutaverim’ Hermann. ad Orph. Lith. vs. 247. ‘nisi corruptum est κεν ἕλοι latetque ἔλθῃ vel simile quid, scribendum videtur φωρεύς, de qua vocis)

εἰ δὲ Σεληναίη ξυνὴν τρίβον ἐγκονέῃσιν ἄστροις ἀργαλέοις, δήεις κτέαρ. ἢν δὲ φερίστοις, Ζηνὶ κελαινεφέι * * * * * * κλόπιον κτέαρ ὄλλυται αὔτως. * * * * * * οὔτι λίην· φώρεσσι δʼ ἐναίσιμα γίνεται ἐσθλὰ [*](forma conferas vs. 438’ g. ἐς παλάμας κε πέλοι k (πέλμ k*). equidem de iterata particula κε (anon. Hal. p. 829 affert Hom. Od. δ 733 τῷ κε μάλ᾿ ἤ κεν ἔμεινε) apud hunc poetam valde du- bito. quare scripsi ὅττι κακὸς φὼρ ἐν παλάμαις κεν ἕλῃ coll. Hom. Od. μ 229 ἐν χερσὶν ἑλών. — κλοπειου L, sed v in ras. exaravit l, qui praeterea supra paenultimam syllabam scripsit αί, κλοπείου v, κλοπαίου dk*. — 601 εἰσαϊοισ L, εἰσαϊ, οῖσ sic corr. l, εἰσαΐοις v. — ταδε L, τάδε l, τὰ δὲ v. — αὕτωσ L. — 602 ἐπαγγελίηισι L, sed η in ras. l. — 603 ξυνὸν Lfg, ξυνὴν k ex em. Dorvillii p. 663. — ἐνκονέηισιν L, ἐν κονέῃσιν f, corr. Dorvill. l. l. — 604 ἀργαλέοισ L, sed post έ ras. — δηεισ L, δὴεἰσ corr. l. — 605 κελαινεφέει Lf, corr. g. — ‘Lacunae signa post κελαινε- φέι posui, ubi sequebatur Mercurii et Veneris commemoratio’ k rectissime, ut docet μετάφρασις. — αὕτωσ L. — Post vs. 605 sequuntur in L (et v) duo versus ἠν δʼ ἴσχηι κρονίωνα σελη- ναίη ἁμαδίη | ἐν γενέθληι, παραδοσ μιν ἐπʼ ἠγάθεον φαέθοντα, de quibus haec k ‘equidem, si quid video, hic nihil nisi meras tenebras video. nam neque quomodo triplex lovis memoratio explicari possit, nec quid aut ἐν γενέθλῃ apud hunc poetam, aut παράδος μιν, nec quid omnino vs. 606 sq. sibi velint, per- spicere valeo. hinc hos ipsos versus uncis inclusi, quippe aper- tissime aliunde intrusos’. cui assentitur d ‘manifestum est paraphrasten non legisse versus 606 et 607, quos recte seclu- sisti. videntur casu atquo huc esse delati ex capite primo, ubi iam docet paraphrasis etiam de γενέσει locutum esse poe- tam’. recte sine dubio. vide primum carminis caput. — Etiam ante οὔτι λίην (‘quod finem continet admonitionis, ne nimis velit ob rem furto ablatam moerori se dedere: cfr. 410 sq. 579’) lacunae signa posuit k. — 608 Incipit fol. 8v L. — αἰνέσιμα L, ἐναίσιμα v. — γίνεται L, γείνεται corr. l. —)