Cyranides

Cyranides

Cyranides. Les Lapidaires de L'antiquité et du Moyen Age; Les Lapidaires Grecs. Vol. 2, Fasc. 1. Mély, Fernand de, editor. Paris: Ernest Leroux, 1898.

[ΠΕΡΙ ΧΑΝΝΟΥ]

(f. 82 v.)* Χάννος ἐστὶν ἰχθὺς θαλάσσιος. ’Οπτὸς ἐσθιόμενος ὀξυδορκίαν παρέχει.

[ΠEPI ΧΕΛΩΝΗΣ]

Τξβ′. Χελώνης θαλασσίας τὸ αἷμα παντὸς θηρίου ἐστὶν ἀντιφάρμακον καὶ πάντας θηριοδήκτους ἰᾶται ξηρὸν πινόμενον.

Τὰ δὲ ὠὰ αὐτῆς βιβρωσκόμενα ἐπιληπτικοὺς καὶ σεληνικκοὺς ἰῶνται.

ADDITION DU VIEL INTERPRETE

Urina quoque ejus sexus potata morsos ab aspide vel echidna sanat.

CHELONES quoque terrestris sanguis polus epilepticos curat et ab echidna vel scorpione percussos summe juvat. Perunctus vero capiti alopeciam sanat et furfures abluit.

Cum spolio serpentis et aceto solutus, dolores aurium et usturas sanat.

Fel ejus cicatrices et leucomata cum melle summe juvat.

Tota vero combusta et cum melle sumpta vetustissima leucomata mundat continue, eb dolorem, nubeculasque, illita sanat; et cum butyro veteri solutum carbunculos curat.

CHELONES palustris, qui dicitur Emylus (l. ἐμὺς ἕλειος), sanguis hemicraniam et omnem capitis dolorem sanat, illitus fronti.

Cinis vero ejus eum ceroto ro. superillitus igni combusta erysipelata calidasque podagras summe sanat. – Cinis vero superspersus cunctam sanguinis eruptionem sistit et narium et plagarum.

Sanguis autem palustris testudinis superlitus capiti veteres cephalalgias summe sanat.

Marinae vero echea (l. echidna) percussos juvat et potus, et illitus ulceribus.

Cum pultibus vero conditus et potus orthopnoeam sanat et eos qui nocivum aliquid sumpserunt.

Chelonitides lapides gestati cum radice paeoniae compotem summe faciunt.

Fel autem illitum omnem caliginem abjicit.

Epar ejus bibitum ictericos sanat.

[ΠΕΡΙ ΧΕΛΙΔΟΝΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ]

Tξγ′. Χελιδὼν θαλάσσιον ἰχθύδιόν ἐστιν μικρόν, ὥστε εὐθὺς ἱπτάμενον ὑπεράνω τῶν κυμάτων ἐν ταῖς ζάλαις· τοῦτο γὰρ ἀνιπτάμενον καὶ εἰσδυόμενον, ἐννοοῦσιν οἱ ναῦται ὡς ὅτι ἄνεμον καὶ ζάλην μηνύει.

Ταύτην δὲ ἐάν τις πιάσῃ καὶ ξηράνας φορῇ, ἔσται δρομαῖος καὶ ταχὺς καὶ ἐπιτευκτικός.

[ΠΕΡΙ ΧΕΙΛΩΝΟΣ]

Tξδ′. * Χείλωνος ἰχθύος τὸ στέαρ μετὰ χυλοῦ τήλεως λειωθὲν καὶ χρισθὲν τὰς ἐν χέλεσιν ῥαγάδας ἰᾶται.

[ΠΕΡΙ ΧΡΥΣΩΧΟΥ]

* Χρυσωχοῦ ἰχθύος οἱ ἐν τῇ κεφαλῇ λίθοι περιαπτόμενοι φθισικοὺς ἰῶνται.